Καημός - Θεοχάρης Παπαδόπουλος

Πολύτιμο κρασί μες το ποτήρι.

                    Πίνεις γουλιά – γουλιά κι απολαμβάνεις,

                    ξεχνιέσαι και δεν ξέρεις πια τι κάνεις

                    κι αρχίζει στο μυαλό σου πανηγύρι.

 

                    Χτυπάς με τη γροθιά σου το τραπέζι,

                    ποτήρι και μπουκάλι παρασέρνεις,

                    θες να πεις κάτι δεν τα καταφέρνεις

                    και βλαστημάς τη μοίρα που σ’ εμπαίζει.

 

                    Σώνεται το κρασί μες το ποτήρι.

                    Η πίκρα πιο βαριά ξαναγυρίζει.

                    αρρώστια το κορμί σου το θερίζει

                    κι ο νους ψάχνει να βρει κάπου να γείρει.

 

                   Σπασμένο το μπουκάλι σε κοιτάζει,

                   ματώνει το κορμί σου το μαχαίρι,

                   που κάρφωσες με το ‘να σου το χέρι

                   μη διώξεις τον καημό που σε σπαράζει.