Όποιος επιθυμεί να παραχωρήσει κάτι δικό του στο ιστολόγιο μας ώστε να το δωρίσουμε μέσω του διαγωνισμού μας, μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μας.
Το ιστολόγιο μας κατά καιρούς διοργανώνει διαγωνισμούς με έναν ή και περισσότερους τυχερούς νικητές. Ήδη έχουμε διεξάγει περισσότερους από 8 διαγωνισμούς με πολύ ωραία έπαθλα.
Διαγωνισμοί
16 σχόλια:
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΕ ΕΙΔΑ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ,
ΗΣΟΥΝΑ ΙΔΙΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ.
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΑ ΠΩΣ ΘΑ 'ΣΟΥΝ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ,
ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΗΡΘΕ Η ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΣΕ ΔΩ.
ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ ΗΤΑΝ ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΣΟΥ ΜΑΤΙΑ,
ΤΟ ΦΩΣ ΣΟΥ ΕΛΟΥΖΕ ΓΛΥΚΑ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ
ΚΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΓΙΝΟΤΑΝ ΚΟΜΜΑΤΙΑ,
ΠΩΣ ΖΟΥΣΑΜΕ ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΧΩΡΙΣΤΑ;
ΤΥΧΑΙΑ ΑΡΧΙΣΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ,
ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΕΨΑ ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΙΑ.
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΡΩΤΗΣΑ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΠΑΜΕ,
ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΜΕ ΕΙΧΕΣ ΕΣΥ ΑΓΚΑΛΙΑ!
ΚΑΙ ΕΝΑ ΠΡΩΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΕΧΕΙΣ ΦΥΓΕΙ,
ΗΤΑΝΕ ΛΑΘΟΣ ΠΟΥ ΗΡΘΕΣ ΕΔΩ.
ΓΙΑΤΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ ΑΛΛΟΥ ΠΙΑ ΑΝΗΚΕΙ,
ΕΤΣΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕΣ ΣΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΣΟΥ ΑΥΤΟ!!
ΠΟΤΑΜΙΑ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ
ΠΕΦΤΟΥΝΕ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΑΣΠΡΟ ΧΑΡΤΙ,
ΓΚΡΕΜΙΣΤΗΚΑΝ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΑΝ ΤΑ ΠΑΛΑΤΙΑ
ΠΟΥ ΕΧΤΙΖΑ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ ΠΑΔΙ!
ΗΡΘΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΔΩ,
ΟΜΩΣ ΜΕ ΠΡΟΔΩΣΑΝ ΜΙΚΡΕ ΜΟΥ ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ.
ΗΤΑΝ ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ ΠΟΥ 'ΧΑ ΝΑ ΠΩ,
ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΗΡΘΑΝ ΤΑ ΑΝΕΙΠΩΤΑ!
ΚΑΙ ΣΟΥ 'ΧΑ ΠΕΙ ΠΩΣ ΠΟΝΑΝΕ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ
ΚΑΙ ΕΣΥ ΕΠΕΜΕΝΕΣ ΠΩΣ Μ'ΑΓΑΠΑΣ,
ΜΑ ΤΩΡΑ ΠΟΥ 'ΡΘΕ Η ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ
ΣΑΝ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΣΟΥ ΜΑΚΡΙΑ ΜΕ ΠΕΤΑΣ!
ΤΩΡΑ ΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ ΠΟΥ ΝΑ ΣΑΙ ΖΩΗ ΜΟΥ;
ΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ ΑΡΑΓΕ ΕΣΥ ΠΟΥ ΓΥΡΝΑΣ;
ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΝΑΠΝΟΗ ΜΟΥ,
ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΟΝΤΩΣ ΔΕΝ Μ'ΑΓΑΠΑΣ
ΑΥΤΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΨΕΜΑ
ΜΑ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΕΙΝΑΙ ΛΕΞΕΙΣ ΚΑΡΔΙΑΣ,
ΑΠΟ ΜΙΑ ΤΡΕΛΗ ΠΟΥ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ
ΚΑΙ ΕΣΥ ΔΕΝ ΕΜΑΘΕΣ ΝΑ ΤΗΝ ΕΚΤΙΜΑΣ!!
καλο
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί ο Παράδεισος βρίσκεται εκεί, στο πίσω μέρος κάθε μου σκέψης,
ΑπάντησηΔιαγραφήσ'ένα κελί.
Μη θυμώνεις ψυχή, δε θα σε αφήσω ποτέ.
Κι από τη στάχτη μου θα σε ταΐζω αν χρειαστεί,
θα σε κρατάω για πάντα.
Γέλα και λίγο σου είπε και χαμογέλασα εγώ, γιατί δεν ήξερε,
τίποτα.
Τι ειρωνία το ανθρώπινο γέλιο, μέσα στο βούρκο και τη μιζέρια,
για μερικούς φάρμακο, για άλλους φαρμάκι.
Είμαστε τόσο ίδιοι και τόσο διαφορετικοί,
βαρετοί και αθώοι, δήθεν υποψιασμένοι.
Ναρκωτικά σερβιρισμένα σε ηλεκτρικές σύριγγες και παίρνουμε όλοι,
άλλοι πληρώνουν να φάνε και άλλοι να φαγωθούν.
Μη γελάς, σ'αγαπώ, για το καλό σου, μη σε κοιμίσουν,
κλάψε να ξενυχτήσεις.
Μη χαλαρώσεις, θα σε κοιμίσουν για πάντα και θα νομίζεις ότι δεν ξάπλωσες ποτέ.
Δεν έχω άλλο χρόνο ψυχή, κρατήσου.
Σε λίγο κοντεύω εκεί και θα μπορώ να είμαι εγώ. Γαλήνη,
όλα καθάρισαν και πήραν χρώμα. Ελευθερία,
έτσι είναι τελικά,
είμαι ελεύθερος.
βλέποντας τον ήλιο να ανατέλει γυρεύω κάπου εκεί το κάτι, μα έλα που δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι να γυρέψω και αν υπάρχει θα με κάνει να ζήσω , μήπως δεν μπορώ να ζήσω ή μήπως τελικά έχασα την ζωή μου;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην ξεπέσεις ηθικά
ΑπάντησηΔιαγραφήο αέρας που φυσά
θα σου πάρει τα μυαλά.
Αγρίεψαν οι εποχές
ΑπάντησηΔιαγραφήΣκλήρυναν οι άνθρωποι
Τρέμουν στην κάννη των τρομοκρατών
Πεινούν στο κλουβί της ανεργίας
Το δίκαιο στη ζωή ίσως είναι τύχη.
θα μπορείς να με αγαπάς
ΑπάντησηΔιαγραφήακόμα και όταν υπερβάλω;
θα με αγαπάς ακόμα και αν
με το πείσμα σου τα βάλω;
γίνεται να μην βαρεθείς
στα μάτια να με κοιτάς;
να με ακούς να μου μιλάς
και μαζί μου να προχωράς;
γίνεται να μην ξεχάσεις
πόσο σημαντικός είσαι για μένα;
και πως καλύτερο φίλο
δεν έχω από εσένα;
ειμαι σκληρός άντρας
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι μου αρέσει το παγωτό
Η αληθινή Αγάπη,Σταυρούλα μου, περικλείει τον Έρωτα τη Φιλία και τον αμοιβαίο Σεβασμό...!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκείνη την νύχτα φύσαγε τόσο πολύ το σφηριγμα του αέρα επερνε τα φύλλα κ τα σκορπαγε στα αμάξια,μα ενα φύλλο κατέληξε σε ενα παπούτσι εκείνος έσκυψε κ το πήρε στα χέρια του γύρισε τον καρπό του κοίταξε την ωρα,και χαμογέλασε ίσως αυτό το φύλλο να χε ψυχή κ να θέλει ζεστασια,οι πρωτες στα λες χάθηκαν στα μαλλια του, η λάμπα τρεμοπαιζε την περιμενε μες στην βροχή,κοίταζε μέσα στα στενά..μα κάθε στενό ενα μονοπάτι με αναμνήσεις,κάθε ανάμνηση μια στάση, εκείνη ηταν σε μια αλλη στάση έτοιμη να φύγει για παντα μακρια του..
ΑπάντησηΔιαγραφήΔρομολόγιο Ενός
ΑπάντησηΔιαγραφήΞημέρωσε και πάλι μες στις ράγες
πηγαίνουμε όπου κλαίει το ''μαζί''
να κάνουμε τσιγάρο και τις στάχτες
να αφήνουμε μόνο πίσω το πρωί.
Βαγόνι που καθότανε ζευγάρια
που έμαθαν να ζούνε στα ταξίδια
κρατάει τώρα δυο βρεγμένα μάτια
που ζούνε με καημό πάλι τα ίδια.
Μονά κλειδιά σε μια απ'τις δυο μας τσέπες
που δεν μπορούν να γίνουν αντικλείδι
και αν μπούνε μες στα σπίτια μας οι κλέφτες
ίσως δούνε πως πάντα κάποιος λείπει.
Και πάντα στο ταξίδι με το τρένο
να παίρνουμε εισιτήριο με επιστροφή
να δίνουμε φιλιά σε κάποιο ξένο
στο λίγο αυτό που λέγεται ζωή
Από την Βασιλεία Παπαδημητρίου
Η δική σου αγκαλια
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε μια αγκαλια
Ερωτευτηκα
Πληγώθηκα
Αδιαφόρησα
Συμπάθησα
-ίσως ξανά ερωτευτηκα -
Μα πως γίνονται όλα αυτά σε μια αγκαλια ;
Τελικά δεν ήταν μια αγκαλια...
Ήταν η δική σου αγκαλια!
Η δική σου αγκαλια
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε μια αγκαλια
Ερωτεύτηκα
Πληγώθηκα
Αδιαφόρησα
Συμπάθησα
-ίσως ξανά ερωτεύτηκα -
Μα γίνονται όλα αυτά σε μια αγκαλια ;
Τελικά δεν ήταν μια αγκαλια...
Ήταν η δική σου αγκαλια !
Κοιτάω τα πάντα μέσα στο σπίτι εκατό φορές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπου κι αν γυρίσω το κεφάλι μου,βλέπω μια εικόνα.
Κάθε βήμα και μια ανάμνηση.
Κάθε βλέμμα και ένας πόνος.
Περνάει η ώρα..Κλαίω.
Δεν θα τελειώσει το κλάμα.
Κοιτάω έξω από το παράθυρό μου.
Πρωί Παρασκευής.
Έχει ήλιο. Χαρούμενη μέρα.
Χαμογελώ.
Ξέρεις γιατί;
Είμαι δυνατή .
Η ζωή συνεχίζεται.
Ξέρω.. θα ξανακλάψω αύριο.
Δε βαριέσαι...
Εθισμός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαι εθισμένη στην ανατριχίλα που σου δημιουργεί το αλκοόλ.
Σε αυτή την γλυκιά και ταυτόχρονα πικρή γεύση.
Είμαι εθισμένη στα τσιγάρα.
Στην νικοτίνη που περνάει μέσα από τα πνευμόνια σου και απαλύνει τον πόνο.
Είμαι εθισμένη στις ουλές των ανθρώπων, που όλες κρύβουν μια ιστορία πίσω τους.
Είμαι εθισμένη να νιώθω μόνη.
Ανάθεμα όμως, το σιχαίνομαι.
Είμαι εθισμένη στον πόνο.
Στο να μην είμαι καλά.
Και ξέρω, δεν βγάζει πουθενά.
Είμαι εθισμένη στην τρυφερότητα.
Θέλω να με αγκαλιάζεις και να νιώθω πως όλα θα τελειώσουν.
Και ας τελειώνει μόλις με αφήνεις.
<< Ματινάκι, πίνε και κάνα τσιγάρο στην υγειά μου>>.
Ολα στην υγειά σου ήταν και είναι.
<>.
Διάολε φωνάζω, εσύ μου έκανες περισσότερο.
Με σκότωσες.
Ξανά και ξανά.
Είμαι εθισμένη στο να μου λείπεις.
Και ας μην σε είχα ποτέ.
Είμαι εθισμένη στην αγάπη.
Να μην μπορώ μακριά σου.
Ναι μην θέλω να είμαι κάπου αλλού.
Και πλέον δεν μου επιτρέπω να μου λείπεις.
Ακόρεστη δίψα για ζωή,
ΑπάντησηΔιαγραφήνερό σε πλημμυρίσει τα σωθικά μας,
πριν να έρθει η άμπωτη
και θανάτου υγρασία σαπίσει τα ύστερα μας.