Εργοτάξιο πολιτισμού στο Φάληρο

Μπουλντόζες, αναχώματα, εκσκαφές, αρχαιολογικά ευρήματα και αρχιτεκτονικά οράματα. Οι εργασίες στο εργοτάξιο για την υλοποίηση του Κέντρου Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ) αρχίζουν εντός του μηνός.

Ο χώρος στο Φαληρικό Δέλτα, στον παλιό Ιππόδρομο, διαμορφώνεται και αξιοποιείται για να στεγάσει τα κτίρια της Λυρικής Σκηνής και της Εθνικής Βιβλιοθήκης, καθώς και το πάρκο πολλαπλών δράσεων έκτασης 170 στρεμμάτων που μελέτησε και σχεδίασε ο ιταλός αρχιτέκτονας Ρέντσο Πιάνο.
Το έργο είναι η μεγαλύτερη μεμονωμένη δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, το οποίο χρηματοδοτεί πλήρως την κατασκευή και τον εξοπλισμό του με 566 εκατ. ευρώ. Από αυτά, το κόστος κατασκευής είναι 325 εκατ. ευρώ και τα υπόλοιπα αφορούν το κόστος των αρχιτεκτονικών μελετών και των εξόδων της ανώνυμης εταιρείας.

Επειτα από διαγωνισμό στον οποίο συμμετείχαν οκτώ διεθνείς και ελληνικές κατασκευαστικές εταιρείες, το Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος ανέθεσε το έργο της κατασκευής στην κοινοπραξία Impregilo - ΤΕΡΝΑ...

“Αύγουστος μήνας…” Διονύσης Καψάλης.

Αύγουστος μήνας, έλιωνε η άσφαλτος

κάτω απ’ τις ρόδες των αυτοκινήτων,

καθώς κυλούσαμε όλοι ναρκωμένοι

θαρρείς προς κάποιο μαγικό προορισμό,

δικό του ο καθένας κι όμως ίδιο:

τόποι καταγωγής, θαμποί κι ατόφιοι,

με κόκαλα ιερά κατοικημένοι,

πολύ κοντά μας κι όμως τόσο μακρινοί -

σαν ίσκιοι συμπαγείς, σαν ψευδαισθήσεις:

η Ελλάδα που δεν ξέρει να πεθαίνει.

Κυλούσαμε, κι εμείς κι οι διπλανοί μας

κι άλλοι μπροστά και πίσω, ένα πλήθος

μέταλλα που άστραφταν στο φως του δειλινού,

καθρεφτισμοί και φευγαλέα πρόσωπα,

κάθε αυτοκίνητο και μία κιβωτός

σ’ ένα παιχνίδι επιστροφής που κάποιος

το κούρδισε και τ’ άφησε να παίζει

χωρίς κανένα νόημα· κυλούσαμε,

με όγκους βουνών που έριχναν στο δρόμο

από δασόφυτες πλαγιές λίγη δροσιά:

τον ίσκιο μιας απώλειας· κυλούσαμε

καθένας στο δικό του μικροσύμπαν

ιδιοτέλειας και προσδοκίας,

με μια λαθραία θλίψη κερδισμένη

ποιος ξέρει από ποια κρυφή συναλλαγή

με το αδιανόητο ενός άλλου κόσμου,

όλοι γνωρίζοντας πως δεν υπάρχει

επιστροφή, πως δεν υπάρχει τέλος

κανένα, μόνο κίνηση και πόνος

κι ο χρόνος μιας αέναης επιστροφής

σ’ αυτό που δεν μπορεί ποτέ να υπάρξει.

Κι ο ένας λέει “εδώ είναι η πατρίδα μου·

εδώ γεννήθηκα, εδώ μεγάλωσα,

και πάλι εδώ θα έρθω να πεθάνω”·

κι ο άλλος δεν μιλά, σχεδόν δεν νιώθει,

τα χρόνια του στιγμές που αποσταλάζουν

φόβο το φόβο σ’ ένα κέλυφος σιωπής,

με το λαμπρό τους κέντημα από μέσα

ανεύρετο ακόμη και στα όνειρα.

Όμως εκεί, μπροστά στα μάτια μας, το φως

διηγόταν μια πολύ παλιά ιστορία,

και θά ’λεγες – τίποτα δεν αλλάζει,

το ακοίμητο νερό κυλάει ακόμα

και πλέκει τον αέναό του κύκλο

μέσα σε δάση από έλατα και δρυς,

αδιάβατα ρουμάνια και χαράδρες

και ρεματιές με τα ψηλά πλατάνια,

κι ευλογημένος από μέσα τους φυσά

αέρας δροσερός τα καλοκαίρια

και κρύος το χειμώνα με τα χιόνια.

Αν είναι ακόμα αιώνιος ο κόσμος.

Κυλούσαμε όλοι, κάπου δεκαπέντε

δισεκατομμύρια χρόνια μακριά

απ΄ τη μεγάλη έκρηξη· ο δρόμος

ήταν σπαρμένος με κουφάρια ζώων

που αδιάφοροι οδηγοί τα προσπερνούσαν,

το τρίχωμα, τα κόκαλα κι οι σάρκες

ένας αδιάφορος πολτός· κυλούσαμε

στην άσφαλτο που έλιωνε σαν λίπος,

ρευστοί μέσα στο φως, ιχνογραφίες

στη λάμψη του μεγάλου γυρισμού, καθώς

σωπαίνοντας κοιτούσαμε τον ήλιο

να βασιλεύει αυτοπυρπολημένος

αργά προς την αιώνια αδιαφορία.

Ο κρότος του χρόνου, 2007

Πηγή

Ας δούμε και λίγο την υγεία μας. Πώς να αντιμετωπίσετε 9 καθημερινά ενοχλητικά προβλήματα υγείας.

'' Ένα όχι και τόσο λογοτεχνικό διάλειμμα μόνο και μόνο για να δούμε μερικά ωραία κολπάκια που θα μας βοηθήσουν''. 

Σακούλες κάτω από τα μάτια, σκασμένα χείλη, στεγνό στόμα και ένα σωρό άλλες καθημερινές αντιδράσεις του οργανισμού μπορούν να σας χαλάσουν τη μέρα. Τα ενοχλητικά αυτά προβλήματα έχουν αιτίες αλλά και λύσεις...

Τσιγγάνικο- Κώστας Βάρναλης

Τσιγγάνικο

Βάρα γερὰ τὸν νταγερέ, πιωμένε μου λεβέντη!
Κορδέλλα κόκκινη κρεμῶ στὸν ἄγριο ἐσὲ ζουρνᾶ σου!
Φλουρὶ κολλῶ στὸ στῆθος σου, ξυπόλυτη χορεύτρα!
στρογγυλοπαίζει σου ἡ κοιλιὰ κι ὁ κόρφος σου πετάει
τὰ μπρούνζινα γιορτάνια σου καὶ τὰ χοντροβραχιόλια.

Παίζει τὸ μαῦρο μάτι σου, μαργιόλικο, μεγάλο,
καὶ φέρνει ὁ λάγνος σου χορὸς τὴν πεθυμιὰ τῆς νύχτας!..

Κρασὶ ἂς μὴ παύσουν τ᾿ ἄταχτα μουστάκια μας νὰ στάζουν!..
Ἒ σύ, πατέρα! Ἡ κόρη σου ῾πόψε τὸ παθαμύθι
θὰ μοῦ εἴπει τὸ τσιγγάνικο πά᾿ στὸ προσκεφαλό μου!

Πηγή

«Δύο ποιητικοί δρόμοι συναντούν τη μουσική»

Επιμέλεια Νικόλας Αρώνης

Σάββατο 20 και Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2012, 21:30

Κάθε ποίημα κρύβει μέσα του μια μουσική... Κάθε κείμενο έχει τον εσωτερικό ρυθμό του. Η αναζήτηση αυτής της κρυμμένης σχέσης, οδήγησε τη Μαριάννα, τον Σόλη, τον Χάρη και τον Γιάννη στην δημιουργία της παράστασης: «Δύο ποιητικοί δρόμοι συναντούν τη μουσική», όπου τα ποιήματα ντύνονται με ήχους, γίνονται τα ίδια παράσταση και συναντούν τα τραγούδια και τις μουσικές του κόσμου.

Οδηγοί στο ταξίδι αυτό, είναι αποσπάσματα από το ποιητικό έργο του Γιάννη Ρίτσου και του Νίκου Καρούζου, δύο δρόμοι τόσο διαφορετικοί, που συνομιλούν τόσο αρμονικά μεταξύ τους, όσο και με ήχους μουσικούς, γήινους και ηλεκτρικούς…

8ος Πανελλήνιος Διαγωνισμός Διηγήματος και Ποίησης Εφήβων και Ενηλίκων ((με ελεύθερο θέμα))

Λογοτεχνική – Συγγραφική ομάδα «Ιδεόπνοον»  

 Περιοδικά: Πνοές Λόγου & Τέχνης  και  iamvosart

 

Όροι διεξαγωγής του διαγωνισμού

 

• Αποστολή κειμένων, για το μεν διήγημα όριο έως τρεις σελίδες, για τη δε ποίηση όριο έως τριάντα στίχους, με ψευδώνυμο, σε πέντε αντίτυπα με απλή ταχυδρομική επιστολή (συστημένα θα αποκλείονται).
• Έξω από το φάκελο να ορίζεται η κατηγορία (διήγημα ή ποίηση).
• Τα πλήρη στοιχεία των ενδιαφερομένων να εσωκλείονται απαραίτητα σε δεύτερο φάκελο (κλειστό) έξω από τον οποίο θα αναγράφεται το ψευδώνυμο.
• Τα κείμενα πρέπει να είναι ανέκδοτα, να μην έχουν δημοσιευτεί στο παρελθόν με οποιονδήποτε τρόπο και να είναι γραμμένα αποκλειστικά σε ηλεκτρονικό υπολογιστή.
• Μόνο ένα έργο μπορεί να υποβληθεί από τους ενδιαφερόμενους για κάθε μία από τις δύο κατηγορίες.
• Κάθε αποστελλόμενο έργο να είναι τυπωμένο στη μία πλευρά της σελίδας, με μέγεθος γραμματοσειράς 12.(Διάστιχο 1)
• Ημερομηνία έναρξης συμμετοχής του διαγωνισμού, ορίζεται η 1^η Οκτωβρίου 2012 και ως καταληκτική ημερομηνία συμμετοχής στο διαγωνισμό ορίζεται η 31^η  Ιανουαρίου 2013. (Θα εξαρτηθεί από τον αριθμό των συμμετοχών για το αν  θα δοθεί παράταση πέραν αυτής της ημερομηνίας.)
• Ημερομηνία αποστολής θα θεωρείται αυτή που αναγράφεται στην ταχυδρομική σφραγίδα του φακέλου.
• Τα αποτελέσματα του διαγωνισμού θα ανακοινωθούν αποκλειστικά και μόνο σε ειδική εκδήλωση το 2013.
• Όσοι εκ των νικητών (αφορά μόνο τους διαμένοντες στην Αθήνα) δεν παρευρεθούν οι ίδιοι ή αντιπρόσωποι αυτών κατά την απονομή, ακυρώνεται η βράβευσή τους.
• Τα έργα των διαγωνιζομένων δεν επιστρέφονται.

• Οι όροι του διαγωνισμού είναι σαφείς και θα τηρηθούν απόλυτα από την κριτική επιτροπή....

Αισιοδοξία - Κ. Καρυωτάκης (απαγγελία: Η. Λογοθέτης)

Ταμάρα - Γιάννης Σκαρίμπας

Αλλόκοτη και μελαψή, ωραία και ιερή λες έσερνε αγγελικές φτερούγες κι' επερπάτει αδέξια και αμέριμνη, μ' εκείνην τη νωθρή περπατησιά μια Θέαινας, σ' Ολύμπιο μονοπάτι. Και μπόραε — όπως πάγαινε παχειά — κανείς διεί στο φίνο της κι' εφαρμοστό μποτίνι ένα ποδάρι χυτό, και μες στων ρούχων της το σούσουρο oι φαρδιοί γοφοί της πώς θα λάμπανε— γυμνοί—σαν το φεγγάρι. Το αίμα της μεσημβρινό, χυμένο λες — κει — να σφυράει μες στο γυναικείο της κορμί — εμβατήριο τέλειο — κι' είχε κάτω απ' τα βλέφαρα—βαμμένα με κινά— μουχρό, βαρύ τριαντάφυλλο το σαρκικό της γέλιο. Κι' εγώ την ειχ' αγάπη μου!.. Μια φλόγα και καπνός ήταν ό,τι απ' τ' αγκάλιασμά-της πίναν μου οι πόροι, ενώ με όμμα ατάραχο αυτή με εκύταε ως τον πόθο μου τον γήινο να ενόγαε κι απόρει... Κι' ήμουν ειδωλολάτρης της!. Ψηλά o εν ουρανοίς Κύριος κι' οι Άγιοι του, για με πια ουδ' αρωτάγαν κι' ενώ ουδ' εγώ αρώταγα, αρχαίου Ναού — αυτηνής — — κολώνες που γκρεμίστηκαν— τα μπούτια της φωτάγαν... Και πέθανε... Και με παπά τη θάψαμε! και να —μ' αυλούς— οι τραγοπόδαροι Θεοί της σουραβλάνε και γύρω απ' τον ειδωλολατρικό Σταυρό της, παγανά και Σηλεινοί, στη μνήμη της χορεύουν και πηδάνε... Πηγή: http://www.mikrosapoplous.gr/extracts/skaribas-p.htm

Ο δικός μου συγγραφέας - Άννα Α. Θεοδωρίδου

Κυλάει η ευτυχία
στις σχισμένες σελίδες
της τωρινής ζωής μου.
Λίγες σταγόνες χρώματος
σε γράμματα που υμνούσαν
τη μοναξιά.
Σβήνονται,μπερδεύονται,
και εξαφανίζουν τα
μαύρα δάκρυα.
Πλέον ένα πρόσωπο κοιτά,

ένα χέρι γράφει.

Αισθητική Ανατομία - Rachel Lowes

Δεν έπαψες να κοιτάζεις
Το κάδρο της θάλασσας
Αγγειογραφημένο μπλε,
κρεμασμένο
Από σχοινιά-φλέβες,
Να ρυμουλκούν
Τη μνήμη
Της ανατομίας μου,
Όταν έμπαινες θάλασσα
Στα έγκατα αορτής

Τρικυμισμένης.

Δε λήγω
Ούτε στις νάρκες των ματιών σου…

Ξεκινώντας τη μέρα με Μπέρναρντ Σω...

Όταν ένας άντρας σκοτώνει μια τίγρη, λέμε ότι κάνει σπορ. Όταν μια τίγρης σκοτώσει ένα άντρα, το λέμε αγριότητα.

Καλό Σαββατοκύριακο! (η εικόνα από την εξαιρετική ταινία The Fountain)

11 εθνικά μνημεία του κόσμου φωτίστηκαν… ροζ!

Στις αρχές Οκτωβρίου σε διάφορες μητροπόλεις του κόσμου διάσημα εθνικά μνημεία φωτίστηκαν σε έντονο ροζ χρώμα. Το γεγονός αυτό σηματοδοτεί την έναρξη του μήνα δράσης υπέρ της ενημέρωσης για τον καρκίνο του μαστού, που έχει ως στόχο την ευαισθητοποίηση του κόσμου σχετικά με την εν λόγω ασθένεια όλο τον Οκτώβριο. Από τη Νέα Υόρκη ώς το Λονδίνο και από τον Καναδά μέχρι το Τόκιο, τα κτίρια… έγιναν ροζ προκαλώντας μια ευχάριστη έκπληξη στους κατοίκους αλλά και ένα εντυπωσιακό θέαμα, τιμώντας παράλληλα με τον τρόπο τους το «Μήνα Ευαισθητοποίησης για τον Καρκίνο του Μαστού». «Ο καρκίνος του μαστού είναι ένας από τους πιο σημαντικούς κινδύνους για την υγεία των γυναικών. Εκατομμύρια γυναίκες έχουν επηρεαστεί από την ασθένεια αυτή, ενώ σχεδόν όλοι έχουν κάποιο μέλος της οικογένειας ή φίλο τους να παλεύει με τη συγκεκριμένη νόσο. Με την ενέργεια αυτή ενθαρρύνουμε όλο τον κόσμο να συμμετάσχει και να ενημερώνεται για τους κινδύνους, να μάθει σχετικά με τη διάγνωση, την πρόληψη αλλά και τη θεραπεία του καρκίνου του μαστού», αναφέρεται σε Δελτίο Τύπου.
1. Παλάτι του Μπάκιγχαμ, Λονδίνο

Τάσος Κόρφης- S/S Terrified Return

Ο Τάσος Κόρφης ή αλλιώς Τάσος Ρομποτής γεννήθηκε στη Κέρκυρα το 1929, ήταν ναυτικός στο επάγγελμα και από πολύ νέος ασχολήθηκε με την λογοτεχνία. Έργα του '' Ημερολόγιο 2'', ''Ημερολόγιο 3'' και άλλα.


Το ποίημα:




S/S Terrified Return

Δεν ξέρω αν φταίνε τα μάτια μου ή αν έχουν μεταβληθεί τα λιμάνια,
αν κάθε τι καινούριο κρύβει κι ένα χωρισμό,
ή μόνο τα μάτια γέρνουν, όλο και πιο πολύ ησυχάζουν,
ο χρόνος καταπιεστικά μας περιφράσσει στα χαρακώματα.

Κι όλο ζητάω να βρω καινούριες προβλήτες, καινούρια περίπτερα,
τόπους καινούριους, άλλους ορίζοντες, ξένα φανάρια,
γιατί φοβάμαι, τρομάζω την κάθε επιστροφή,
δεν αντ΄ςχω την επαιτεία σε χώρους που αγάπησα.

Ὀδυσσέας Ἐλύτης- Σῶμα τοῦ καλοκαιριοῦ

Σῶμα τοῦ καλοκαιριοῦ

Ὢ σῶμα τοῦ καλοκαιριοῦ γυμνὸ καμένο
Φαγωμένο ἀπὸ τὸ λάδι κι ἀπὸ τὸ ἀλάτι
Σῶμα τοῦ βράχου καὶ ῥῖγος τῆς καρδιᾶς
Μεγάλο ἀνέμισμα τῆς κόμης λυγαριᾶς
Ἄχνα βασιλικοῦ πάνω ἀπὸ τὸ σγουρὸ ἐφηβαῖο
Γεμᾶτο ἀστράκια καὶ πευκοβελόνες
Σῶμα βαθὺ πλεούμενο τῆς μέρας!

Πηγή

Οι μύθοι του Ηροδότου που τελικά δεν ήταν μύθοι

Ο κατάλογος των «τερατολογιών του Ηροδότου», που έκαναν τους νεότερους ιστορικούς να μειδιούν ειρωνικά, είναι μακρός. Γνωστότερη- και σημαντικότερη για την ιστορία μας - η απαρίθμηση των Περσών του Ξέρξη: ήταν 1.500.000 οι αντίπαλοι των 300 του Λεωνίδα ή... 100.000; Μάλλον απίθανο να βρεθεί ποτέ έγκυρη απάντηση στο ερώτημα, αλλά για πολλά άλλα ρηθέντα υπό του ιδίου έχουν αρχίσει να προκύπτουν συγκλονιστικές επιβεβαιώσεις.
Οι μούμιες

Η πρώτη αφορούσε το θέμα των μουμιοποιήσεων: οι φοιτητές Ιατρικής των πρώτων ευρωπαϊκών πανεπιστημίων θεωρούσαν ανέκδοτο το ότι «στην Αίγυπτο υπήρχαν τρεις μέθοδοι μουμιοποίησης, ανάλογα με το βαλάντιο των συγγενών του νεκρού». Όπως όμως απέδειξαν οι κατοπινές «εισαγωγές» μουμιών από τους γάλλους, γερμανούς και άγγλους αιγυπτιολόγους, ο Ηρόδοτος είχε δίκιο.

Πολ Βερλαίν- ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ

ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ

Νύχτα. Βροχή. Ένας ουρανός θαμπός, που τον σπαθίζει,

όσο είναι φως, με πύργους και με τόξα, η σιλουέτα

πολιτείας γοτθικιάς, μακριά μες στο σταχτί σβησμένης.

Κάμπος. Μια αγχόνη, από κορμιά που σήπονται γεμάτη,

που με τις μύτες τα σκουντούν τ' αχόρταγα κοράκια,

κι ενώ χορεύουν άμοιαστες πόλκες στον στον μαύρο αέρα,

 τα κρεμασμένα πόδια τους τα 'χουν οι λύκοι δείπνο. 
Αγκάθια σκόρπια, λιγοστά χαμόδεντρα και πρίνοι,

που δώθε κείθε όλο πετούν των φύλλων τους τα σκιάχτρα

μέσα στο σάλο της καπνιάς, καθώς σε σκίτσου φόντο.

 

Κι ύστερα, γύρω από δυο τρεις νεκρόθωρους δεσμώτες,

που παν γυμνόποδοι, φρουροί διακόσοι κι εικοσπέντε

τους πάνε, και τ' ατσάλια τους, ορθά σαν λύσγου ατσάλια,

γυαλίζουνε, αντιμέτωπα με της βροχής τις λόγχες.

Μετάφραση: Τέλλος Άγρας.

 

Το είδαμε εδώ

Εγώ θέλω γαλήνη

- “Ποιος καλός άνεμος σε φέρνει εδώ;” 
ρώτησε ο σοφός δάσκαλος τον οδοιπόρο που ζητούσε απεγνωσμένα να τον συναντήσει.

- “Εγώ θέλω γαλήνη”
απάντησε μελαγχολικά εκείνος.


Ο δάσκαλος πήρε ένα ξύλο κι έγραψε στο χώμα :

...Εγώ θέλω γαλήνη...

“Κοίταξε τώρα πόσο απλό είναι” 
είπε στον οδοιπόρο.

Διέγραψε με μια κίνηση το «Εγώ»...

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ. Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΟΥ ΜΠΕΚΑ

της Έλενας Χατζηιωάννου

Καλοκαιρινό σαββατόβραδο στην Κινέτα, λίγο πριν από τα μεσάνυχτα, σε μια παλιά οικογενειακή έπαυλη που θυμίζει εκείνες των αστυνομικών μυθιστορημάτων… Είχα μόλις ολοκληρώσει την ανάγνωση του συλλογικού έργου Η επιστροφή του αστυνόμου Μπέκα –από τις πιο ατμοσφαιρικές προτάσεις των Εκδόσεων Καστανιώτη, τόσο ως περιεχόμενο όσο και ως αισθητική– και ταξίδευα με τη φαντασία μου στην Αθήνα του Γιάννη Μαρή, στην καθημερινότητα του ’50 και του ’60 που οι δεκαπέντε συγγραφείς του βιβλίου ζωντάνεψαν επιδέξια στα διηγήματά τους, όταν μια γνώριμη φιγούρα ξεπρόβαλε από τις σκιές του κήπου και κάθισε απέναντί μου.

«Δημοσιογράφος Μακρής», μου συστήθηκε αγγίζοντας το γείσο της ρεπούμπλικας.

Δεν ήμουν προετοιμασμένη για μια τέτοια συνάντηση. Τον ρώτησα αν ήθελε να του προσφέρω κάτι.

«Έχω ό,τι χρειάζομαι», απάντησε εκείνος κι έδειξε με νόημα το βιβλίο που κρατούσα στα χέρια μου. «Μια δεύτερη ευκαιρία»...

Ξεκινά ο 18ος Κύκλος Μαθημάτων στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο της Στοάς του Βιβλίου

Την Δευτέρα 8 Οκτωβρίου ξεκινά ο 18ος Κύκλος Μαθημάτων (Οκτώβριος - Δεκέμβριος 2012) στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο της Στοάς του Βιβλίου.

Θα διδάξουν επίλεκτα μέλη τής πανεπιστημιακής κοινότητας για θέματα τής ειδικότητάς τους που αναφέρονται στη γλώσσα, τη μοντέρνα τέχνη, στα θρησκευτικά κέντρα της αρχαίας Ελλάδας, στη δημιουργική γραφή και τη δημιουργική ανάγνωση, στο ευρωπαϊκό θέατρο και τη νεοελληνική φιλοσοφία...

Yara Yara - Νίκος Καββαδίας

Καθώς αποκοιμήθηκες φύλαγε βάρδια ο κάβος.
Σε σπίτι μέσα, ξέχασες προχτές το φυλαχτό.
Γελάς, μα εγώ σε πούλησα στο Rio για δυο centavosκι απέ σε ξαναγόρασα ακριβά στη Βηρυτό.

Με πορφυρό στα χείλη μου κοχύλι σε προστάζω.
Στο χέρι το γεράκι σου και τα σκυλιά λυτά.
Απάνωθέ μου σκούπισε τη θάλασσα που στάζω
και μάθε με να περπατώ πάνω στη γη σωστά.

Κούκο φορούσες κάτασπρο μικρός και κολαρίνα.
Ναυτάκι του γλυκού νερού.
Σε πιάνει μην το πεις αλλού σα γάτα η λαμαρίνα
Και σε σαστίζει ξαφνικό προβέτζο του καιρού.

Το απελευθερωτικό αντίο - Ειρήνη Τριανταφύλλου

Απελευθερωτικός αποχαιρετισμός του παλιού μου εαυτού είσαι εσύ,
που μέσα μου ζεις και τώρα πια σε διώχνω με αγάπη.

Ξενιστής του εγώ σου η ύπαρξή μου.
Εικόνα αποκρυσταλλωμένη των βιωμάτων μου,
που με στοργή σε περιέθαλψα και πήρα απ'τη λάμψη σου και την απόρριψή σου
μαθήματα ζωής.

Μου έδωσες χαρά και δάκρυα.

Πνοή αναγέννησης του είναι μου,
και τώρα  ξέρω γιατί τα έφερες με εσένα...

Μύθος - Σέφης Αναστασάκος

Της πόλης ερημιά
δάσος καψαλισμένο
στο έλεος των κεραυνών.
Μια πόλη, μια έρημος
μελένια δάκρυα
της μπόρας όλεθρος
ψυχών απώλεια.
Μύθος της προσφυγιάς
στο ραγισμένο σκοτάδι
αστέρια κροταλίζουν στο πλακόστρωτο
το φεγγάρι αιμορραγεί
βάφοντας το τσεμπέρι της Πλατυτέρας.
Έτσι έφυγε ο Ορφέας
θνήσκων πολεμιστής
και ανέστιος.



Πηγή

Ξεκινώντας τη μέρα με μια όμορφη ρήση του Νικηφόρου Βρεττάκου!

Το σύμπαν ολόκληρο είναι ένα όστρακο
που εκκολάφτηκε μέσα του τ’ ακριβό
μαργαριτάρι ο άνθρωπος.

Καλημέρα σας!

8 απίθανοι τρόποι για να πουν τα πουλιά «σ’ αγαπώ»!

Είναι πραγματικά εκπληκτικός ο τρόπος που χρησιμοποιούν διάφορα είδη πτηνών στη φύση προκειμένου να εκφράσουν τα συναισθήματά τους στο θηλυκό και να το τραβήξουν κοντά τους. Από το χορό αλά Μάικλ Τζάκσον μέχρι την επίδειξη των… ποδιών και του εντυπωσιακού φτερώματός τους, το πώς λένε το «σ’ αγαπώ» τα πτηνά έχει μεγάλο ενδιαφέρον!
1. Αναπτύσσουν… γενειάδα!

Ο Temminck tragopan (ένα είδος φασιανού) αναπτύσσει μια μεγάλη φωσφοριζέ «γενειάδα» στην κοιλιά του, προκειμένου να έλξει το θηλυκό. Παρεμπιπτόντως, μεγαλώνει με μεγάλη ταχύτητα και καταδεικνύει την ερωτική διάθεση του αρσενικού!

Λαμπερές ιστορίες για τη φωτιά στο Μουσείο Ακρόπολης

Επιμέλεια Νικόλας Αρώνης

Ιστορίες που αναδεικνύουν τον δημιουργικό αλλά και καταστρεπτικό χαρακτήρα της αρχέγονης δύναμης που στάθηκε ο πυρήνας της εξέλιξης του πολιτισμού.

Το Μουσείο Ακρόπολης επιλέγει εκθέματα και διοργανώνει αφηγήσεις για μεγάλους και παιδιά με θέμα τη φωτιά στην καθημερινή ζωή, το μύθο, τη θρησκεία, τη φιλοσοφία. Οι αφηγήσεις θα διαρκέσουν τέσσερις ημέρες (11-14 Οκτωβρίου 2012) από τις οποίες οι δύο πρώτες θα είναι για παιδιά ενώ οι άλλες για ενήλικες.
Για τους επισκέπτες που δεν θα μπορέσουν να λάβουν μέρος στις οργανωμένες αφηγήσεις θα υπάρχει φυλλάδιο σε δύο γλώσσες που θα τους βοηθήσει να περιηγηθούν ελεύθερα και να εντοπίσουν τα εκθέματα που συνδέονται με το θέμα της δράσης...

Τρύγος - Γιάννης Ρίτσος

Ἄσπρα σπίτια, κάτασπρα,
τὰ βερικοκιὰ τὰ κεραμίδια,
γαλανὰ παραθυρόφυλλα,
τ᾿ ἄλογα τὰ κανελιὰ μὲς στὸν αὐλόγυρο,
τ᾿ ἄσπρα μὲς στὸ πράσινο,
τὰ μπαλκόνια μάλαμα καὶ θάλασσα.
Τὰ μουλάρια στὸν ἀνήφορο τῆς πέτρας,
καὶ τὰ γαϊδουράκια μὲς στ᾿ ἀγκάθια,
ψάθες καὶ μαχαίρια καὶ καλάθια μὲς στ᾿ ἀμπέλια
γέλια.

Ζεν - Χάι-Κου

Το εισιτήριο επιστροφής - Sotiris Kanell

Καθώς προσπαθούσα να φωτογραφήσω τον συνεπιβάτη και διπλανό μου, δεν το φανταζόμουν.
Κάτι σε Follower έγραφε το βιβλίο που διάβαζε, αλλά οι συνθήκες φωτισμού δεν επέτρεπαν τα παραπέρα.
Στο 106, ώρα 10.01 την Πέμπτη 27 του Οκτώβρη. Εικοσιπεντάρης ο αναγνώστης με υπογένειο και διόπτρες. Δεν διάβασα όμως τίτλο. Αντίθετα, άκουσα πόσο τρυφερά της μιλούσε στο τηλέφωνο για τα μπισκότα που της είχε αφήσει.

Όραμα - Βασίλειος Κόλλιας

Κοιτάω γύρω μου
τὸν κόσμο ποὺ λερώνεται
ἀπὸ τὴν δειλία μου

Ὡς πότε θὰ κρύβομαι
πίσω ἀπὸ φύλλα μὲ χαρτιά;

Στὴν κοινωνία ποὺ ὀνειρεύομαι,
ὁ κυβερνήτης δὲν μιλᾶ
γιὰ τὴν οἰκονομία καὶ τὸ ἔλλειμμα,
ἢ τέλος πάντων,
ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς εἶναι μία παρένθεση.

Στις πύλες της αντίληψης - Νίκος Τσίντρος

Στις πύλες της αντίληψης

Η αγάπη διαχέει το γένος της φωτιάς,
το φως των ασπόνδυλων άστρων αγαπά.

Η αγάπη σκόρπισε την κρίση του λογισμού
και έκαψε τα φτερά του μύθου.
 

Θάνατος και Σία - Σύλβια Πλαθ

Δύο, φυσικά και υπάρχουν δύο.
Μοιάζει τώρα απολύτως φυσικό -
Ο ένας που ποτέ δεν κοιτάζει ψηλά, που τα μάτια του έχουν βλέφαρα
Και βολβούς, όπως του Μπλαίηκ,
Που επιδεικνύει
Τα εκ γενετής σημάδια που είναι το κατατεθέν του σήμα -
Του νερού το καυτό σημάδι,
Η γυμνή
Του κόνδορα χάλκινη πατίνα.
Είμαι κόκκινο κρέας. Το ράμφος του

Μου ρίχνεται στο πλάι: Δεν μ' έχει ακόμα του χεριού του.



Μετάφραση: Γιάννης Λειβαδάς
Ανθολογία αμερικανικής ποίησης
του εικοστού αιώνα - εκδ. Ηριδανός, 2007

Βιογραφικό σημείωμα - Τάκης Φάβιος

Οι μεγάλες αντάρες - Μαρία Αλμπανίδου

Ποιος αγέρας σε πήρε μακριά μου
και σε άφησε σε χολωμένα λιβάδια
γεμάτα μνησίκακα και αφηνιασμένα άλογα;
Ποιον καβαλάρη πήρες στο κατώπι
και τράβηξες μαζί του;
Ποιες φωνές άκουσες να λαλούν από μακριά

και τις ακολούθησες;
Ποιες αρματωσιές φορτώθηκες
στο ταξίδι για το πεπρωμένο;
΄Εχωσες τα δυο σου δάχτυλα στο χώμα
κι έβγαλες δυο μεγάλα φτερά
σαν αυτά των αγγέλων.

Ερωτικό ταξίδι - Νικόλαος Συρράκος

Στεριές πολλές περπάτησα με τ' όνειρο πυξίδα
σε δρόμους που βαδίζουνε μοναχικοί διαβάτες
τα βήματά μου φώτιζε μια ερωτική αχτίδα
σε σκότιους τόπους βρέθηκα σβησμένους απ' τους χάρτες

Μέσα σε ξάστερες νυχτιές χαμένος κυνηγούσα
το θησαυρό που μου 'ταξαν η μοίρα και ο χρόνος
μες στη σιωπή πάντα σκυφτός για χρόνια τριγυρνούσα
μ' άλλους σιμά περπάτησα, μα στο μυαλό μου μόνος

Μέχρι που ήρθε ο καιρός, το πλήρωμα του χρόνου
μπροστά μου ήρθες, στάθηκες και μου 'γνεψες ελπίδα
στα μάτια σου ζωντάνεψε σαν πόθος τ' όνειρό μου
σ' αντάμωσα μ' ένα φιλί, του έρωτα σφραγίδα

Ξεκινώντας τη μέρα με Σαίξπηρ...

Από το σοβαρό στο γελοίο, η απόσταση είναι μικρή. Από το γελοίο όμως στο σοβαρό, η απόσταση είναι τεράστια.

Χαρούμενο πρωινό!

«Πολύχρωμα» νοσοκομεία για παιδιά!

Ο πόνος της αρρώστιας είναι έτσι αλλιώς δυσβάσταχτος για όλους, αλλά όταν μιλάμε για παιδιά τότε το «σφίξιμο» στην καρδιά γίνεται μεγαλύτερο. Ίσως επειδή αντί να βρίσκονται σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου υποφέροντας θα έπρεπε να ήταν σε μια παιδική χαρά ή σε έναν παιδότοπο, παίζοντας ανέμελα με τους φίλους τους. Την εικόνα αυτή προσπάθησαν, λοιπόν, να μεταφέρουν στους χώρους ενός παιδικού νοσοκομείου οι δημιουργοί τους, βάζοντας πολύ χρώμα στα δωμάτια και προσθέτοντας όλα εκείνα τα στοιχεία που τα κάνουν να θυμίζουν λιγότερο νοσοκομείο και περισσότερο παιδική χαρά. Από το αρχιτεκτονικό σχέδιο μέχρι την εσωτερική διακόσμηση, τα παιδικά νοσοκομεία που θα δείτε στη συνέχεια «απαλύνουν» τον πόνο με το… χρώμα!
1. Cook Children’s Hospital, Τέξας

Ἡ ἀσάλευτη ζωή- Κωστής Παλαμάς...

Ἡ ἀσάλευτη ζωή

Καὶ τ᾿ ἄγαλμα ἀγωνίστηκα γιὰ τὸ ναὸ νὰ πλάσω
στὴν πέτρα τὴ δική μου ἀπάνω,
καὶ νὰ τὸ στήσω ὁλόγυμνο, καὶ νὰ περάσω,
καὶ νὰ περάσω, δίχως νὰ πεθάνω.

καὶ τό ῾πλασα. Κ᾿ οἱ ἄνθρωποι, στενοὶ προσκυνητάδες
στὰ ξόανα τ᾿ ἄπλαστα μπροστὰ καὶ τὰ κακοντυμένα,
θυμοῦ γρικῆσαν τίναγμα καὶ φόβου ἀνατριχάδες,
κ᾿ εἴδανε σὰν ἀντίμαχους καὶ τ᾿ ἄγαλμα κ᾿ ἐμένα.

Καὶ τ᾿ ἄγαλμα στὰ κύμβαλα, κ᾿ ἐμὲ στὴν ἐξορία.
Καὶ πρὸς τὰ ξένα τράβηξα τὸ γοργοπέρασμά μου
καὶ πρὶν τραβήξω, πρόσφερα παράξενη θυσία
ἔσκαψα λάκκο, κ᾿ ἔθαψα στὸ λάκκο τ᾿ ἄγαλμά μου.

Καὶ τοῦ ψιθύρησα: «Ἄφαντο βυθίσου αὐτοῦ καὶ ζῆσε
μὲ τὰ βαθιὰ ριζώματα καὶ μὲ τ᾿ ἀρχαῖα συντρίμμια,
ὅσο ποὺ νἄρθ᾿ ἡ ὥρα σου, ἀθάνατ᾿ ἄνθος εἶσαι,
ναὸς νὰ ντύση καρτερεῖ τὴ θεία δική σου γύμνια!»

Καὶ μ᾿ ἕνα στόμα διάπλατο, καὶ μὲ φωνὴ προφήτη,
μίλησ᾿ ὁ λάκκος: «Ναὸς κανείς, βάθρο οὔτε, φῶς, τοῦ κάκου.
Γιὰ δῶ, γιὰ κεῖ, γιὰ πουθενὰ τὸ ἄνθος σου, ὦ τεχνίτη!
Κάλλιο γιὰ πάντα νὰ χαθῆ μέσ᾿ στ᾿ ἄψαχτα ἑνὸς λάκκου.

Ποτὲ μὴν ἔρθ᾿ ἡ ὥρα του! Κι ἂν ἔρθη κι ἂν προβάλη,
μεστὸς θὰ λάμπη καὶ ὁ ναὸς ἀπὸ λαὸ ἀγαλμάτων,
τ᾿ ἀγάλματα ἀψεγάδιαστα, κ᾿ οἱ πλάστες τρισμεγάλοι
γύρνα ξανά, βρυκόλακα, στὴ νύχτα τῶν μνημάτων!

Τὸ σήμερα εἴτανε νωρίς, τ᾿ αὔριο ἀργὰ θὰ εἶναι,
δὲ θὰ σοῦ στρέξη τ᾿ ὄνειρο, δὲ θάρθ᾿ ἡ αὐγὴ ποὺ θέλεις,
μὲ τὸν καημὸ τ᾿ ἀθανάτου ποὺ δὲν τὸ φτάνεις, μεῖνε,
κυνηγητὴς τοῦ σύγγνεφου, τοῦ ἴσκιου Πραξιτέλης.

Τὰ τωρινὰ καὶ τ᾿ αὐριανά, βρόχοι καὶ πέλαγα, ὅλα
σύνεργα τοῦ πνιγμοῦ γιὰ σὲ καὶ ὁράματα τῆς πλάνης
μακρότερη ἀπ᾿ τὴ δόξα σου καὶ μία τοῦ κήπου βιόλα
καὶ θὰ περάσης, μάθε το, καὶ θὰ πεθάνης!»

Κ᾿ ἐγὼ ἀποκρίθηκα: «Ἂς περάσω κι ἂς πεθάνω!
Πλάστης κ᾿ ἐγὼ μ᾿ ὅλο τὸ νοῦ καὶ μ᾿ ὅλη τὴν καρδιά μου
λάκκος κι ἂς φάῃ τὸ πλάσμα μου, ἀπὸ τ᾿ ἀθάνατα ὅλα
μπορεῖ ν᾿ ἀξίζει πιὸ πολὺ τὸ γοργοπέρασμά μου».

1903

Πηγή

«Αναμνήσεις από την Ελλάδα»

Επιμέλεια Νικόλας Αρώνης

Διάρκεια έκθεσης:
Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2012-Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2012

Ο Πολυχώρος Πολιτισμού «διέλευσις» φιλοξενεί από την Πέμπτη 18 Οκτωβρίου έως την Τρίτη 18 Δεκεμβρίου την έκθεση ζωγραφικής της Κάτιας Αναστασίου με τίτλο «Αναμνήσεις από την Ελλάδα».

Διήγηση που ξεκινάει από καθαρό ένστικτο. Μικρό φως στους δαιδάλους της μνήμης, στους μαιάνδρους της ψυχής. Ο μαίανδρος γίνεται αρχέτυπο, κινητήρια δύναμη σε κάθε αφήγηση. Μαίανδροι «κομματιασμένοι», ελλιπείς, όπως οι αναμνήσεις, ποτέ ολόκληρες, ποτέ άρτιες. Μαίανδροι ανάγλυφοι, διεισδύουν στον χώρο, στη ζωή. Αναμνήσεις διηγημένες με χρώματα και πηλό, με τον καθαρά προσωπικό τρόπο διήγησης, με διάφορα χρώματα, διαστάσεις και κατευθύνσεις. Αναμνήσεις κομμάτια. Διηγήσεις με πρόλογο, κυρίως θέμα και επίλογο. Προσωπικές αποδόσεις ίσως κοινών βιωμάτων με σύγχρονη όψη, για ένα κοινό συγκεκριμένο ικανό και δεκτικό απέναντι σε σκέψεις και διηγήσεις που τα ίδια τα έργα αναδύουν.

ΥΣΤΕΡΟΦΗΜΙΑ- Κώστας Καρυωτάκης

ΥΣΤΕΡΟΦΗΜΙΑ

Τὸ θάνατό μας χρειάζεται ἡ ἄμετρη γύρω φύση
καὶ τὸν ζητοῦν τὰ πορφυρὰ στόματα τῶν ἀνθῶν.
Ἂν ἔρθει πάλιν ἡ ἄνοιξη, πάλι θὰ μᾶς ἀφήσει,
κι ὕστερα πιὰ μήτε σκιὲς δὲν εἴμεθα σκιῶν.

Τὸ θάνατό μας καρτερεῖ τὸ λαμπρὸ φῶς τοῦ ἥλιου.
Τέτοια θὰ δοῦμε ἀκόμη μιὰ δύση θριαμβική,
κι ὕστερα φεύγουμεν ἀπὸ τὰ βράδια τοῦ Ἀπριλίου,
στὰ σκοτεινὰ πηγαίνοντας βασίλεια πέρα κεῖ.

Μόνο μπορεῖ νὰ μείνουνε κατόπι μας οἱ στίχοι
δέκα μονάχα στίχοι μας νὰ μείνουνε, καθὼς
τὰ περιστέρια ποὺ σκορποῦν οἱ ναυαγοὶ στὴν τύχη,
κι ὅταν φέρουν τὸ μήνυμα δὲν εἶναι πιὰ καιρός.

Πηγή

Αποτελέσματα δημοσκόπησης...

Η δημοσκόπηση μας έλαβε τέλος και συμμετείχαν περισσότεροι από 150 αναγνώστες (αν λάβουμε υπόψιν το πρόβλημα που αντιμετωπίσαμε κατά τη διάρκεια της δημοσκόπησης). Ελπίζουμε σε μια επόμενη δημοσκόπηση μας να ψηφίσουν στο σύνολο τους οι αναγνώστες μας και όχι μόνο ένα μικρό ποσοστό.


Τα αποτελέσματα: 



Ερώτηση:
Από που προτιμάτε να κανετε την αγορά ενός βιβλίου;

Βιβλιοπωλεία	(84%)
Διαδίκτυο	(21%)
Βιβλιοπωλεία μεταχειρισμένων	(16%)
Παρεμπόριο	(0%)
Άλλο	(3%)

Εκ των αποτελεσμάτων παρατηρούμε πως ο μέσος αναγνώστης προτιμάει ακόμα τον παραδοσιακό τρόπο αγοράς ενός βιβλίου του, ο οποίος φυσικά είναι το βιβλιοπωλείο που έχει ποσοστό 84%. Δεύτερο έρχεται το διαδίκτυο με 21%, όμως θα πρέπει να τονίσουμε ότι ενδεχομένως αυτό δεν είναι καθόλου μικρό ποσοστό αν αναλογιστεί κανείς πως στην χώρα μας ακόμα οι συναλλαγές μέσω διαδικτύου βρίσκονται σε νηπιακό στάδιο. 
Μια νέα '' μόδα'' αρχίζει να ξεπροβάλει και δεν είναι άλλη από τα βιβλιοπωλεία μεταχειρισμένων βιβλίων. Αυτό δεν το βλέπουμε μόνο μέσω της δημοσκόπησης μας αλλά και μέσα από συζητήσεις μας, για πολύ κόσμο τα βιβλιοπωλεία μεταχειρισμένων είναι παράδεισος. Αφενός είναι πιο φθηνά και αφετέρου μπορεί να βρει ο αναγνώστης βιβλία που ίσως δεν υπάρχουν στην κυκλοφορία ενώ μπορεί επίσης να προμηθευτεί και συλλεκτικά βιβλία. Τα βιβλιοπωλεία μεταχειρισμένων έχουν ποσοστό 16%. 
 Ένα ποσοστό της τάξεως του 3% δεν έχει προσδιοριστεί καθώς βρίσκεται στην επιλογή
 '' Άλλο'' ενώ το αισιόδοξο στην όλη ψηφοφορία είναι το 0 μηδέν που κρατάει το ''παρεμπόριο''. 
Είναι γεγονός πως στο παρεμπόριο μπορεί να δει κανείς φθηνότερα βιβλία όμως όλοι μας γνωρίζουμε πως με το να γλιτώσουμε 2-3 ευρώ ουσιαστικά σκοτώνουμε την λογοτεχνία. Είναι θέμα παιδείας κάποιος να αποφεύγει το παρεμπόριο. 

Ευχαριστούμε για τη συμμετοχή σας.

Ο συγγραφέας Λάσκαρης Π. Ζαράρης στο ''Ποίηση και Λογοτεχνία''...

Ο συγγραφέας- ποιητής Λάσκαρης Π. Ζαράρης σε μια πολύ όμορφη συνέντευξη του στο ιστολόγιο μας . Μια συζήτηση για τα πάντα. Ποίηση, κοινωνία, Θεός, νέοι λογοτέχνες και άλλα πολλά θέματα που ενδιαφέρουν όλους μας.

Ποίηση Και Λογοτεχνία: Κύριε Ζαράρη, καταρχάς να σας ευχαριστήσουμε που δεχτήκατε αυτή τη συνέντευξη μαζί μας. Επίσης, σας ευχαριστούμε που μας στηρίξατε στη προσπάθεια μας να διεξάγουμε διαγωνισμούς με το να μας δώσετε το βιβλίο σας «Το νησί και το αθάνατο νερό». Μάλιστα, με βάση αυτό θα θέλαμε να ξεκινήσουμε τις ερωτήσεις μας. Γνωρίζουμε ότι η νικήτρια του διαγωνισμού μας είναι δασκάλα στη Δευτέρα τάξη του δημοτικού. Πώς νιώθετε στη σκέψη ότι αποσπάσματα από το βιβλίο σας, ενδεχομένως να διαβαστούν σε μια τάξη του δημοτικού σχολείου;

  Λάσκαρης Π. Ζαράρης: Κι εγώ θα ήθελα πολύ να σας ευχαριστήσω για την τιμή που μου κάνετε, όπως επίσης και για τις πρωτοβουλίες σας, οι οποίες μαρτυρούν την αγάπη σας για τον εμπλουτισμό της ιστοσελίδας σας, με θέματα που κρατούν το ενδιαφέρον των αναγνωστών σας αμείωτο. Πιστεύω ότι με τις φρέσκιες ιδέες σας συμβάλλετε καθημερινά στο χώρο της λογοτεχνίας και του βιβλίου, ο οποίος σήμερα ομολογουμένως συμπιέζεται λόγω της «μηχανοποίησης» ή ακόμη και της «επιπεδοποίησης» της σκέψης. Ασφυκτιά σ’ ένα σφιχτό ρεαλισμό  που υπακούει μονάχα στα κελεύσματα της κοινής λογικής.

   Η ιδέα του διαγωνισμού σαν σύλληψη αλλά και σαν πραγμάτωση, κρίνω πως ήταν επιτυχημένη και αυτό που λέω τώρα δεν πρόκειται να το αμφισβητήσει κανείς. Σε πόσες άλλες ιστοσελίδες βλέπουμε να γίνονται ανάλογοι διαγωνισμοί; Όποια λοιπόν προσπάθεια συντελεί στην προώθηση του βιβλίου πρέπει να επιβραβεύεται με τα καλύτερα λόγια!

   Δεν γνώριζα πως η νικήτρια του διαγωνισμού σας είναι δασκάλα. Αν και το βιβλίο μου απευθύνεται σε παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας, από εννιά ετών και πάνω, εντούτοις η ιστορία του μπορεί ν’ αγγίξει ακόμη και τις πρώτες σχολικές ηλικίες, αφού μέσω παραμυθικών στοιχείων μεταδίδονται στις ψυχές των παιδιών απλά μηνύματα μα με μεγάλη αξία, όπως η αγάπη, η φιλία, η αλληλεγγύη, η οικολογική ευαισθησία αλλά και η ανταλλαγή πολιτιστικών στοιχείων ανάμεσα σε λαούς με εντελώς διαφορετικούς τρόπους ζωής. Οπωσδήποτε θα ήταν μεγάλη ικανοποίηση για μένα να διαβαστούν κάποια αποσπάσματα στην τάξη και θα μ’ ενδιέφερε πολύ ν’ ακούσω τις σκέψεις και τις εντυπώσεις των παιδιών.

Μανδύας λευκός...ή μαύρος; - Βίκυ Καλοφωτιά

Ο χάρτης της ζωής βγαίνει από μπρούντζινο μπαούλο ή από ένα χρυσό σεντούκι…Τα νομίσματα και τα κοσμήματα που περιέχει, είναι στο χέρι του καθενός να μετατραπούν σε χρυσάφι του Μίδα ή σε άχρωμα, άοσμα και άγευστα μεταλλικά αντικείμενα, που εξαγοράζουν το ψέμα σε όλες του τις αποχρώσεις…

Υπάρχουν διαδρομές ευθείες, πλατιές, ομαλές, φωτεινές…και υπάρχουν και άλλες πορείες…λιγότερο φωτεινές, λιγότερο πλατιές, λιγότερο ευθείες…όλα λίγο λιγότερο…τα αυτιά κλείνουν, τα μάτια σφαλίζουν, κοιτάς αλλά δεν βλέπεις, ακούς αλλά φορώντας ωτασπίδες, οσφραίνεσαι γύρω σου το κάλπικο του πράγματος αλλά πείθεις τον εαυτό σου ότι πρόκειται περί του πιο ακριβοθώρητου και πολύτιμου αρώματος…και οι αυλοκόλακες πολλοί…ξεφυτρώνουν σε κάθε γωνία, σε κάθε στροφή του δρόμου…έτοιμοι να γιορτάσουν μαζί σου την αρχή του τέλους σου…

Γράμμα στον πατέρα - Φραντς Κάφκα

Επί σκηνής - Γιώργος Σεφέρης

Ἡ θάλασσα- πῶς ἔγινε ἔτσι ἡ θάλασσα;
Ἄργησα χρόνια στὰ βουνὰ-
μὲ τύφλωσαν οἱ πυγολαμπίδες.
Τώρα σὲ τοῦτο τ᾿ ἀκρογιάλι περιμένω
ν᾿ ἀράξει ἕνας ἄνθρωπος
ἕνα ὑπόλειμμα, μιὰ σχεδία.

Μὰ μπορεῖ νὰ κακοφορμίσει ἡ θάλασσα;
Ἕνα δελφίνι τὴν ἔσκισε μία φορὰ
κι ἀκόμη μιὰ φορὰ
ἡ ἄκρη τοῦ φτεροῦ ἑνὸς γλάρου.

Κι ὅμως ἦταν γλυκὸ τὸ κύμα
ὅπου ἔπεφτα παιδὶ καὶ κολυμποῦσα
κι ἀκόμη σὰν ἤμουν παλικάρι
καθὼς ἔψαχνα σχήματα στὰ βότσαλα,
γυρεύοντας ρυθμούς,
μοῦ μίλησε ὁ Θαλασσινὸς Γέρος:
«Ἐγὼ εἶμαι ὁ τόπος σοὺυ
ἴσως νὰ μὴν εἶμαι κανεὶς
ἀλλὰ μπορῶ νὰ γίνω αὐτὸ ποὺ θέλεις».



Πηγή

Πόνο σου δίνω ν' αγαπάς... - Σωκράτους Δαιμόνιο

Όπου κ'αν πάω ότι κ'αν κάνω
η θύμησή μου στο πρόσωπό σου με γυρίζει,
τα ίδια ένστικτα ξυπνάει... της Ψυχής μου δρόμους
ξενυχτάει.
Και όταν βλέπω με άλλους να μιλάς θυμάμαι
οτι με παγώνεις γιατι δε σου αρέσει η Αλήθεια
και ο τρόπος που τη λέω...
έτσι είμαι εγώ...ο τρόπος μου είναι ωμός...
δεν έχω τρόπους...δεν είμαι λιποτάκτης
ρωτάω τον Εαυτό μου...θύμα δεν πέφτω μιας Αγάπης...

Ησύχασε θάλασσα - Αdri - Αλέξανδρος Στεφόπουλος

Ησύχασε θάλασσα
πάψε πλέον
απεγνωσμένα να γυρεύεις
βράχους να τους συντρίψεις
βράχους να συντριβείς

Ησύχασε θάλασσα
έτσι κι αλλοιώς
οι ναυαγοί σου σε προσκυνούν
έτσι κι αλλοιώς
τους έχεις παραδοθεί
ανεπίστροφα

Ησύχασε θάλασσα
φτάσαμε πλέον
στον καιρό του ολοκαυτώματος
ακούς τα ηφαίστεια
που συγκλονίζονται
γυρεύοντας γέννηση

Ησύχασε θάλασσα
κι η γαλήνη
βάσανο είναι

Ξεκινώντας τη μέρα με ένα ρητό του Ουμπέρτο Έκο...

Ο πολιτισμός δεν ακυρώνει τη βαρβαρότητα, αλλά, πολλές φορές, την επικυρώνει. Όσο πιο πολιτισμένος είναι ένας λαός, τόσο πιο βάρβαρος και καταστροφικός μπορεί να γίνει.

Καλημέρα!