Λόφοι - Σωτήρης Αγαπάκης

Γιατί γεννήθηκες πέρα απ αυτούς τους λόφους

Που τους σκεπάζουν σύρματα  βαριά

Που  για πολλούς όσο μπορώ να ξέρω λόγους

Μάτια φαντάρων τα κοιτάν προσεκτικά

 

Για δεν γεννήθηκες εδώ για να μιλάμε

Να αναλύουμε τα τόσα μας προβλήματα

Μα έτσι τώρα σαν σιμώνεις σε φοβάμαι

Και προς τα πίσω πάω γρήγορα τα βήματα

 

Είναι που οι δυο μας δεν μιλούμε ίδια γλώσσα

Μα ίδιες γλώσσες απ το στόμα τις σκορπάνε

Ίδια τα μάτια, τα χέρια και άλλα τόσα

Μα δεν αλλάζει κάτι ακόμα σε φοβάμαι

 

Έχεις το χρώμα το δικό μου του Αυγούστου

Όμως εγώ δεν το χω απ τον Γενάρη

Αλλά αν μας διάλεγε τρίτος νομίζω ο νους του

Μόνο ένα σάκο  να μας βάλει θα χε πάρει

 

Μαλλιά ξανθά έχεις εσύ σαν της μητέρας μου

Σαν τον πατέρα σου κι εγώ μελαχρινός

Δίπλα μου αν ήσουν στην αυγή της πρώτης μέρας μου

Θα μουν για σένα ένας ακόμα αδερφός

 

Από νερό και χώμα είμαστε φτιαγμένοι

Μα λεν τα χώματα δεν είναι όλα ίδια

Ξέρω κι εσύ όπως κι εγώ είσαι κουρασμένη

Μα ήρθε η ώρα να αντικρίσω την αλήθεια

 

Δεν είναι πρόβλημα λοιπόν ότι διαφέρουμε

Ενός σχεδίου είμαστε αποτελέσματα

Την ομοιότητα μας όμως περιφέρουμε

Εκεί που η σκόνη θα την κρύψει από τα βλέμματα

 

Εύχομαι να χα γεννηθεί απ τη μεριά σου

Και να χες γεννηθεί απ την δικιά μου

Να ήτανε όλα τα προβλήματα δικά σου

Και να φοβόσουνα εσύ απ τη σκιά μου

 

Εύχομαι οι λόφοι που χωρίζουν τα χωριά μας

Να σκαφτούνε να γενούνε   πεδιάδα

Μα και τα σύρματα που ναι ανάμεσα μας

Να κοπούν δίχως να τα αλλάξουν άλλα

 

Εύχομαι να ρθει μια μέρα να τη ζήσω

Που τα παιδιά μας θα παίζουνε μαζί

Να πλησιάσω τότε να τα ευχαριστήσω

Που δεν γεννήθηκαν σαν και εμάς χαζοί

 

Από όταν οι άνθρωποι χωρίστηκαν σε στρέμματα

Επίμονα φώναζαν πως διαφέρουν

Στολίσανε τις διαφορές με ψέματα

Καθώς είναι ίδιοι, να ξεχνούνε πως το ξέρουν

 

Τα αγαπώ και οι καλημέρες όλες έρχονται

Από καρδιές που στον καθρέφτη είναι μια

Ντύνονται αλλιώς από τους ήχους σαν  προφέρονται

Μα όποιας μορφής έχουν την ίδια σημασία

 

Γιατί γεννήθηκες λοιπόν πέρα απ τους λόφους

Μα η ερώτηση αυτή δεν ειν σωστή

Μα όσο μπορώ να ξέρω για χιλιάδες λόγους

Θα πρέπει να ναι γιατί οι λόφοι είναι εκεί

 

Για δεν γεννήθηκες εδώ για να μιλάμε

Για το μέλλον μας παρέα να ελπίζουμε

Κι έτσι τα χρόνια να περνούν και να ξεχνάμε

Ότι παλιά φοβόμασταν μαζί να ζήσουμε

Μια φορά και μια στιγμή - Ελένη Λαμνάτου

Μια φορά και μια στιγμή

Ελένη Λαμνάτου

Πανέκτυπον, 2013
168 σελ.
Τιμή € 10,50

Συλλογή διηγημάτων της φιλολόγου Ελένης Λαμνάτου, μιας από τις τρεις νικήτριες του Διαγωνισμού Συγγραφής Διηγήματος 2013, των Εκδόσεων Πανέκτυπον. Η συγγραφέας Ελένη Λαμνάτου έχει τιμηθεί με βραβεία και επαίνους σε όλα τα είδη του πεζού λόγου και έχει συμμετάσχει με διηγήματά της σε συλλογικές εκδόσεις. Το 2009 εκδόθηκε το πρώτο της βιβλίο, Μνήμες απουσίας, από τις εκδόσεις Δωδώνη (Β΄ βραβείο νουβέλας, Ένωση Λογοτεχνών). Το 2012 εκδόθηκε το δεύτερο βιβλίο της, Επισκέψεις, από τις εκδόσεις Άπαρσις, (Έπαινος μυθιστορήματος, Ένωση Λογοτεχνών).
Η ευτυχία δεν είναι ιδανικό της λογικής αλλά της φαντασίας. Αυτή η ρήση του Εμμανουήλ Καντ διατρέχει τη συλλογή διηγημάτων Μια φορά και μια στιγμή. Αν και ο τίτλος παραπέμπει σε παραμύθι, διαβάζοντας κανείς το βιβλίο συνειδητοποιεί πως πρόκειται για μία ανατομία της ανθρώπινης ψυχής, μέσα από σύμβολα, συνειρμούς και αλληγορίες. Οι ήρωες χρησιμοποιούν τη φαντασία, άλλοτε για να υπερβούν την πραγματικότητα, άλλοτε για να συμφιλιωθούν μαζί της, ενίοτε και για να λυτρωθούν. Αντιμετωπίζουν τα συναισθήματά τους, τις αδυναμίες τους, τις απώλειες του χθες και ψάχνουν τον δρόμο για το μέλλον. Απ' τη μία μοιάζουν να ακροβατούν ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα και απ' την άλλη παρουσιάζονται βουτηγμένοι σε μια καθημερινότητα που τους πληγώνει. Οι δύο αυτοί κόσμοι συγχέονται και ξεπηδούν χαρακτήρες που μετεωρίζουν ανάμεσα στο χθες και το σήμερα. Ο καθένας παλεύει με τους δικούς του κύκλωπες με κοινή συνισταμένη όλων το ταξίδι προς την Ιθάκη που δεν είναι άλλη από την ζωή και την ελευθερία.
Πώς μπορεί κάποιος να ξαναπεράσει απ' το σκοτάδι στο φως;
Πότε η αγάπη υπερβαίνει τον εαυτό της για χάρη κάποιου άλλου;
Μπορεί, άραγε, ο άνθρωπος να λύσει τις εξαρτήσεις του και ν' απελευθερωθεί; Έχουμε τη δύναμη ν' αλλάξουμε και να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας;
Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα με τα οποία έρχεται αντιμέτωπος ο αναγνώστης μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, που τον βοηθούν να κάνει μια βουτιά στη δική του ψυχή, στο δικό του όνειρο ή ακόμη και στον δικό του εφιάλτη. Με μια γραφή που φλερτάρει με τον ποιητικό και μεταφορικό λόγο, η συγγραφέας μας προσφέρει ένα ταξίδι εικόνων, σκέψεων και εσωτερικών αναπαραστάσεων.

Πηγή

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΒΡΑΔΥΑ -"ΩΔΗ ΣΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ"

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 
Ωδή στο Καλοκαίρι

Λογοτεχνική-Μουσική Βραδιά σε ήχους καλοκαιρινούς & ερωτικούς
στο EL VIAJE music bar
Έξι συγγραφείς και ποιητές διαβάζουν έργα τους
Τραγούδια Ελλήνων δημιουργών ερμηνεύει ο Νίκος Ανδρουλάκης
Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013
Ώρα έναρξης: 9.00μμ
Διεύθυνση: Κολοκοτρώνη 45, Βύρωνας
…Το καλοκαίρι προχωρεί, παροτρύνοντάς μας να ζήσουμε για λίγο πέρα από τα τετριμμένα, να γευτούμε κάτι από την ξεχασμένη ομορφιά του κόσμου. Μας καλεί να συναντήσουμε τον άλλο, να τον αφουγκραστούμε, να μοιραστούμε πράγματα μαζί του.
Το EL VIAJE music bar μας προσκαλεί να ταξιδέψουμε με όχημα τα κείμενα νέων λογοτεχνών και τις μελωδίες του Νίκου Ανδρουλάκη, μέσα από ένα χώρο «ζεστό» όπου επί χρόνια άνθρωποι της Τέχνης δίνουν το παρόν.
Έργα τους διαβάζουν οι:

Αντιόπη Αθανασιάδου
Τζούλια Γκανάσου
Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη
Άννα Γρίβα
Ελευθερία Κυρίτση
Αλέξιος Μάινας

Βιογραφικά σημειώματα:

Αντιόπη Αθανασιάδου:

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και είναι δικηγόρος. Έχει δύο συμμετοχές στις ποιητικές συλλογές της «Ομάδας από Ποίηση» (2010/1012) και διάφορες συμμετοχές σε ομαδικές συλλογές διηγημάτων. Το 2012 εκδόθηκε η ατομική της ποιητική συλλογή με τίτλο Τέττιξ ο ψιθυριστής από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη. Είναι απόφοιτος του Μεταπτυχιακού Προγράμματος του Τμήματος Δημιουργικής Γραφής (Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας).
Τζούλια Γκανάσου:

Έχει σπουδάσει Πληροφορική στην Αθήνα και στο Λονδίνο, Λογοτεχνία στο Παρίσι και στο Εδιμβούργο και Ευρωπαϊκό Πολιτισμό στο Ε.Α.Π. Αποσπάσματα από το πρώτο της βιβλίο, Σε Μαύρα Πλήκτρα (Εκδ. Γκοβόστη 2007) συμπεριλαμβάνονται στη συλλογική έκδοση του Παν/μίου του Εδιμβούργου με θέμα τις σύγχρονες μητροπόλεις. Το δεύτερο βιβλίο της, Ομφάλιος Λώρος (Εκδ. Γκοβόστη 2011) επιλέχθηκε και συμμετείχε στο 4ο Διεθνές Φεστιβάλ στο Dasein, στο 1ο Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών της Αθήνας και στο
Φεστιβάλ Νέων Καλλιτεχνών της Γλασκώβης. Το τρίτο της βιβλίο, Ως το τέλος (Εκδ. Γκοβόστη) μόλις κυκλοφόρησε.

Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη:

Γεννήθηκα το 1979 στην Αθήνα. Σπούδασα Φιλοσοφία, Φιλοσοφία της Θρησκείας και Πολιτική 

Θεωρία για πολλά χρόνια στο Λονδίνο κι ύστερα είχα τη χαρά να ζήσω τη δημιουργική ατμόσφαιρα του Πανεπιστημίου του East Anglia για έναν πανέμορφο, μεταπτυχιακό χρόνο. Γράφω στα Αγγλικά και τα Ελληνικά, μεταφράζω από τα Νορβηγικά, ζωγραφίζω, φροντίζω τις γάτες και το λαχανόκηπό μου έξω από την Αθήνα, κι εξέδωσα τη δεύτερή μου ποιητική συλλογή το Μάιο, κάτω από τη σκέπη των Εκδόσεων Πόλις. Ονομάζεται Αστικά Ερείπια (και αντιπερισπασμοί).

Άννα Γρίβα:

Γεννήθηκε το 1985 στην Αθήνα, όπου ζει μέχρι και σήμερα. Σπούδασε ελληνική φιλολογία. Έχει δημοσιεύσει μεταφράσεις ποιημάτων από τα ιταλικά, καθώς και κείμενα σχετικά με Έλληνες λογοτέχνες. Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές Η φωνή του σκοτωμένου (Χαραμάδα, 2010) και Οι μέρες που ήμασταν άγριοι (Γαβριηλίδης, 2012).

Ελευθερία Κυρίτση:

Γεννήθηκε το 1979 στον Παλαμά Θεσσαλίας. Σπούδασε Ψυχολογία και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Σχολική και Εξελικτική Ψυχολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Στη συνέχεια αποφοίτησε από το Παιδαγωγικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Θράκης. Ζει στην Αθήνα και εργάζεται στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Η Χειρόγραφη πόλη (εκδόσεις Μανδραγόρας) είναι το πρώτο βιβλίο ποίησης που εκδίδει.

Αλέξιος Μάινας:

Γεννήθηκε το 1976, σπούδασε Φιλοσοφία και Λογοτεχνία στη Βόννη. Ασχολείται με τη διδασκαλία της γλώσσας, τη μετάφραση και την παρουσίαση ποιητών στο γερμανόφωνο χώρο. Επιμελήθηκε τη μετάφραση των ποιημάτων του Καβάφη για τη δίγλωσση έκδοση του εκδοτικού οίκου Romiosini (Κολωνία 2009). Γράφει ποίηση και διηγήματα και στις δύο γλώσσες. Το βιβλίο του Το περιεχόμενο του υπόλοιπου (Γαβριηλίδης, 2011) ήταν υποψήφιο για το Κρατικό Βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα, το βραβείο του Διαβάζω, και βραβεύτηκε στο Συμπόσιο Ποίησης.

Νίκος Ανδρουλάκης:

Ο Νίκος Ανδρουλάκης, γιος του λυράρη Μανώλη Ανδρουλάκη, γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Αβδού Ηρακλείου. Από το 1985 βρίσκεται στην Αθήνα. Έχει συνεργαστεί με σπουδαίους Έλληνες συνθέτες και στιχουργούς και έχει λάβει μέρος σε πολλές συναυλίες τους, τόσο στην Ελλάδα (Ηρώδειο, Θέατρο Λυκαβηττού, Μ.Μ.Α., Κηποθέατρο Ν. Καζαντζάκης, Αρχαίο Ωδείο Πάτρας, Θέατρο Φιλίππων κ.ά.), όσο και στο εξωτερικό. Η δισκογραφική του πορεία, ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του '90 και στο διάστημα αυτό έχει κυκλοφορήσει έξι προσωπικούς δίσκους: Ένα Φεγγάρι Δρόμος (1995), Μυθικά Καράβια (1997), Τα Τιμαλφή (2001), Ένα Κομμάτι Ουρανό (2003), Λαλήματα Ονείρου (2007), Στης Μνήμης το Κλαδί (2011) και έχει συμμετάσχει σε αρκετούς.
Τραγούδια του, όπως: «Του Παραδείσου λεμονιά», «Να με κρατάς να μ΄έχεις», «Γελά ο χρόνος», «Το ερωτικό αλφάβητο» κ.ά. έχουν ξεχωρίσει, ενώ ο ίδιος, έχει πραγματοποιήσει πολλές συναυλίες και εμφανίσεις ανά την Ελλάδα.

www.nikosandroulakis.gr
EL VIAJE music bar
Κολοκοτρώνη 45, Βύρωνας
Τηλ.: 6985 94 83 50
Ε-mail: elviajemusicbar@gmail.com
Υπεύθυνος Εκδήλωσης:
Φώτης Δημητρακάκης
Τηλ.: 6976 90 55 70
https://www.facebook.com/pages/ELVIAJE/191118701994

Είναι ευκαιρία σού νά λάμψεις - Σωκράτους Δαιμόνιο (Δημήτρης Μούχας)

Είναι ευκαιρία σού νά λάμψεις
τούτη τήν άκαρδη εποχή σέ προτρέπω νά πετάξεις,
νά σπάσεις τού κατεστημένου τά κοντέρ
καί επιδεικτικά τό Φώς σου νά ελευθερώσεις
καίγοντας όποιον στό διάβα σου τό δρόμο θέ νά σου κλείσει
γιατί στον γιόκα τού μιά βίλα σκοπό άνανδρο έβαλε να κτίσει.

Μέ υπομονή σού λέω τό σύστημά σου νά οπλίσεις
και μιά βαθιά ενδότερη στροφή πρός τά έσω νά ενισχύσεις,
πέθανε τώρα για μετά, ίσκιο ποτέ σου μήν ζητήσεις
μόνο έτσι όταν ή ώρα έρθει ή βαριά, θά εκτιμήσεις
τήν ωριμότητα τών τόσων χρόνων πού θάχεις κάθε δεινό
νά αφοπλίσεις.

 

Μέτρα τα φώτα - Νίκος Λυγερός

Μέτρα τα φώτα
πριν σβήσουν
όταν έρθει
το σκοτάδι
διότι μόνο
με αυτά και μόνο
θα παλέψεις
γεράκι μου
για να δείξεις
αυτούς που τόλμησαν
να εισβάλουν
στον ουρανό μας
γιατί τα όριά του
τα ήθελαν
μόνο γι' αυτούς
αλλά δεν ήξεραν
για τον χρόνο
που ήταν
πάντα μαζί μας
και πετάξαμε
πάνω τους
για να μη ξεχάσουν
τι σημαίνει
ήττα θάλασσας.








Πηγή

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΜΠΕΡΤΟΛΝΤ ΜΠΡΕΧΤ

Απώλεια ενός πολύτιμου ανθρώπου

Έναν πολύτιμο άνθρωπο έχεις χάσει.
Τ' ότι έφυγε από σένα, δεν είναι απόδειξη
Ότι πολύτιμος δεν είναι. Παραδέξου το:
Έναν πολύτιμο άνθρωπο έχεις χάσει.

Έναν πολύτιμο άνθρωπο έχεις χάσει.
Έφυγε από σένα, γιατί υπηρετούσες μια καλή υπόθεση
Κι αυτός πήγε μια τιποτένια να υπηρετήσει. Παραδέξου το, όμως:
Έναν πολύτιμο άνθρωπο έχεις χάσει.

ΠΗΓΗ

"ΟΙ ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ ,ΒΩΜΟΣ -ΞΕΝΑΚΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Από το βιβλίο: «Δίδυμοι Πύργοι – Ήμουν κι εγώ εκεί!»

Από το κεφάλαιο «Μύθοι»

(για τον Μύθο)

 

Ευτυχισμένοι που μας ευλόγησε δοξάζουμε την υπόστασή του

λατρεύοντας τον απλόχερα

στα μεγαλοπρεποφανή του θυσιαστήρια

γλύφοντας κόκαλα και χορταίνοντας φαντασμαγορία

σε φωταγωγημένες τελετές

Κραδαίνουμε τα ξίφη της αφοσιώσεως και του μένους μας

του ακατεύθυντου

ουρλιάζοντας ιαχές θαυμασμού

μεθυσμένοι από τη θελκτική οσμή ανθέων που αναδίδουν

τα μυρωδάτα κόπρανα της εστίας

και γεμάτοι συγκίνηση

ανάμεσα στις φλόγες των πανηγυρισμών

θυσιαζόμαστε στον “Εν τούτω νίκα” βωμό…

Δε μας ζητείται καν.

Δεν έχουμε δικαίωμα επιλογής.

Η θυσία είναι αυτονόητη.

...το μόνο που θα μας ζητηθεί είναι να συντομεύουμε,

διότι έπονται οι θυσίες όσων αδημονούν λίγο πιο πίσω

και των παραπλανημένων δικών μας

που πρώτοι σπρώχνουν τον Πελία τους,

για να ικανοποιήσουν περήφανα το κάλεσμα

του λαίμαργου τούτου βωμού

που κατάπιε πλήθη πιστών,

κοινωνίες ολόκληρες αδύναμες ν’ αποδεχτούν τις αλήθειές τους,

χάνοντας έτσι το νόημα της ύπαρξης τους και πότε-πότε

την ίδια τους την ύπαρξη…

"ΕΠΙΓΝΩΣΗ"- Κρυσταλλίδου Κόνι

Πανδαισία, 

της κραταιάς δυναμικής των ψευδαισθήσεων,
ο εκτροχιασμός των αχτίδων, 
της φλύαρης περγαμηνής,
της λογικής..
Χορεύοντας με την επίγνωση,
αναγνωρίζω την αιώρηση της κουστωδίας, 
των απειλών του φαύλου κύκλου 
της απώλειας..
Ελπιδοφόρος, 
τρυφερός επίλογος
της ρωγμής του σύντομου ονείρου,
η εναρμόνιση της επιθετικότητας,
των μελωδικών γραμμών 
της μουσικότητας του τέλους.
Λυτρωτική η εισβολή των πλήκτρων..

Φωτογραφίζοντας «υδάτινα γλυπτά» στον ωκεανό!

Ο Γάλλος φωτογράφος Pierre Carreau δεν ασκεί μόνο την τέχνη της φωτογραφίας αλλά δημιουργεί και μικρά έργα τέχνης με την κάμερά του. Το πιο πρόσφατο έργο του είναι η συλλογή «Aquaviva» όπου παρουσιάζονται εντυπωσιακά κύματα των ωκεανών που μοιάζουν με «υδάτινα γλυπτά». Από ειδική γωνία και με εξαιρετικά προηγμένους φακούς ο φωτογράφος απαθανατίζει θαλασσογραφίες με έναν ξεχωριστό τρόπο. Το νερό σταθεροποιείται σε ένα σημείο και με τον κατάλληλο φωτισμό που πέφτει επάνω του μοιάζει σαν μια συμπαγή μάζα που θυμίζει γλυπτό. Ο φωτογράφος άλλωστε έχει ασχοληθεί πολλά χρόνια με τη θάλασσα και το υγρόστοιχείο είναι το φόρτε του, καθώς -όπως λέει ο ίδιος- «από μικρός χάζευα με τις ώρες τα κύματα που έσκαγαν στην παραλία και παρατηρούσε κάθε λεπτομέρεια. Τώρα πια προσπαθώ να δώσω με την κάμερά μου σχήμα στο νερό και να το διατηρήσω όσο περισσότερο γίνεται!»…

Τὰ φορτηγὰ καράβια συλλογίζομαι - Κώστας Οὐράνης

Τὰ φορτηγὰ καράβια συλλογίζομαι
ποῦ γέρασαν κὰ τώρα, λαβωμένα,
χωρὶς οὔτε μία βάρδια στὸ κατάστρωμα,
σαπίζουν στ᾿ ἀκρολίμανα δεμένα.

Τὰ φορτηγὰ καράβια: ποὺ ταξίδεψαν
στῶν πέντε τῶν ἠπείρων τὰ πελάγη
-ἀπ᾿ τοῦ Μουρμὰνκ τὴ παγερὴ τὴ θάλασσα
ἴσαμε τοῦ Ἀμαζόνα τὰ τενάγη.

Τοὺς ναυτικούς τους γέρους συλλογίζομαι
ποῦ στὰ μεγάλα τῶν χειμώνων βράδια
μ᾿ ὑπομονὴ κι ἀγάπη -γιὰ τὰ ἐγγόνια του
(εἴτε γι᾿ αὐτούς;-) μικρὰ φτιάχνουν καράβια,

καὶ δὲν μποροῦνε πιὰ νὰ ταξιδέψουνε
μὰ κάθε μέρα ὡς τὸ λιμάνι πᾶνε
καί, ἄνεργοι, ἀνώφελοι καὶ πένθιμοι
σὰν κάτι τὶς νὰ χάσανε κοιτᾶνε.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Πηγή

"ΑΝΤΑΡΚΤΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ "Β.Α

Το φως η σιωπή το διάφανο τρύπημα

που απελευθερωνει την αιχμάλωτη ροή

που σπάει τα δεσμά σε κομμάτια

μπήγοντας στο κορμί της ουδετερότητας

την απαλή υφή του διασκορπισμού

κάτω από μια σκέπη αναποκάλυπτων πραγμάτων

μέσα στο χορό

του αναγκαίου και πεπρωμένου λικνισμού

των ασπρόμαυρων επιβητόρων της ολισθηρότητας

οι σειρές των αιώνων

αγκαλιάζουν τους δρόμους της επιστροφής

στα κενά της ηδονής και της αναγκαστικής ευτυχίας

ενατενίζοντας την όραση του μυστικού ουρανού

σε φανερή στάση ολοκληρωτικής προσευχής

μα ποιος κόσμος είναι αμέτοχος στο κακό

ποιός κόσμος έχει ύπαρξη και υπόσταση

μέσα στο πνεύμα

αυτό είναι τελικά η συνεργασία ! Χρεωκοπία πνεύματος !

! Ο αρχικός δρόμος

μιας φρικτά εξιδανικευμένης καταστροφής

που παγώνει

για να έχει έναν αβίαστο θάνατο κι αργό

κυράδες μου που το χασομεράτε

πόσο καλά της τέχνης την απώλεια ξέρετε.

Β.Α.

Για τον ξανθό τενόρο του Ες Άϊνς (S1) - Στέλιος Χαραλαμπίδης

Για τον ξανθό τενόρο του Ες Άϊνς (S1)

 

 

Από τα πρώτα γρατζουνίσματα αναγνωρίζω τον ξανθό ψηλό τενόρο. Θα πρέπει να είναι Γερμανός…

 

Η πόρτα του S-Bahn μοιάζει να κλείνει πάντα πιο αποφασιστικά όταν εκείνος την περάσει για να εισέλθει, και μόλις λάβει το σήμα αυτό, τότε ξεκινά τον μελαγχολικό σκοπό του.

 

Χαμογελώ όταν ακούω τις πρώτες νότες της φωνής του. Τα πρώτα γρατζουνίσματα, τους πρώτους στίχους της οπερέτας, που απαγγέλει σχεδόν. Γι’ αυτό με κέρδισε, αφού απαγγέλει τραγουδώντας. Καταφέρνει να μ' οδηγήσει στην όπερα της ψυχής του, να αισθανθώ τον πόνο που εκφράζει το ακαταλαβίστικο τραγούδι του, το ρίγος από την γνήσια φωνή ενός τενόρου…

 

Και τότε το χαμόγελο δεν αργεί να συσπαστεί, και να συνδυαστεί μ' ατέλειωτες εικόνες παραπόνων -και πόνων- υπό τους ήχους του ψηλού ξανθού τενόρου. Σίγουρα θα είναι Γερμανός, γιατί κοιτάζει αυστηρά την κιθάρα του, και τραγουδάει ακόμη πιο αυστηρά, με πειθαρχία τις νότες του.

 

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ " Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ"-ΛΑΣΚΑΡΗ Π.ΖΑΡΑΡΗ

Ο ΦΙΛΟΠΡΟΟΔΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΝΕΑΣ ΑΓΧΙΑΛΟΥ,

Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ

ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΡΩΜΥΛΙΑΣ (ΒΟΡΕΙΑΣ ΘΡΑΚΗΣ) ΒΟΛΟΥ

ΚΑΙ Η «ΗΡΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ»
σας προσκαλούν στην παρουσίαση

της συλλογής σύντομων Πεζογραφημάτων
του ΛΑΣΚΑΡΗ Π. ΖΑΡΑΡΗ

«Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ»

την Κυριακή 30 Ιουνίου 2013 και ώρα 8:00 μ.μ.
ΣΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ «ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ»

ΣΤΗ ΝΕΑ ΑΓΧΙΑΛΟ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ.

Για το βιβλίο θα μιλήσει ο κ. ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΛΕΪΜΟΝΗΣ, Φιλόλογος και συγγραφέας.
Αποσπάσματα από το βιβλίο θα διαβάσουν:

Η κα. ΝΕΦΕΛΗ ΔΕΡΔΕΛΑΚΟΥ - Παιδαγωγός,
Η κα. ΕΙΡΗΝΗ ΣΚΟΥΛΗ – Ηθοποιός.

Χαιρετισμό θα απευθύνουν:

Ο κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΑΒΕΛΗΣ, Πρόεδρος του Φιλοπρόοδου Συλλόγου Νέας Αγχιάλου,
Ο κ. ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΥΤΟΥΔΗΣ, Πρόεδρος του Συλλόγου Προβολής και Διατήρησης της Παράδοσης της Ανατολικής Ρωμυλίας (Βόρειας Θράκης) Βόλου.

Ξεκινώντας τη μέρα με Paul Valery...

Το πρόβλημα με την εποχή μας είναι ότι το μέλλον δεν είναι πια αυτό που ήταν.

 

Καλημέρα σας!

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΗΣ ΘΑΛΕΙΑΣ Π. ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ "Ο ΠΕΜΠΤΟΣ ΤΥΦΛΟΣ"

Ο ΠΕΜΠΤΟΣ ΤΥΦΛΟΣ

Η Σύμπτωση άπλωσε τα νήματά της και τύλιξε με αυτά τις ζωές τους.

Ο καθηγητής έσπρωξε μπροστά στον Σωτήρη μία κόλλα αναφοράς κι εκείνος αναγνώρισε το γραπτό του. Κάτι του έλεγε, τον επαινεί μάλλον για τον βαθμό του, μα ο νεαρός δεν τον προσέχει. Έχει ήδη στυλώσει τα μάτια του αλλού, μοιάζει κεραυνοβολημένος κι έχει γίνει κίτρινος σαν το κερί.

Ο Σταθάκης ακολούθησε το βλέμμα του απορημένος, είδε το αντικείμενο που του προκάλεσε τέτοια ταραχή, το πήρε στα χέρια του και το ζύγιασε:

-Αυτό κοιτάς; Μαζεύω πέτρες για πρες παπιέ. Τις προτιμώ. Τούτη ‘δω έπεσε κυριολεκτικά στα πόδια μου πριν από χρόνια…

Η πέτρα μου!

Η πέτρα μου… Πάνω στο γραφείο του έχει την πέτρα μου!..

Την πέτρα που πέταξα μικρός στον ουρανό κι εκείνη δεν επέστρεψε ποτέ!

Ο Σωτήρης κάρφωσε τα μάτια του στα μάτια του καθηγητή και τότε σαν να αποκλείστηκε ολάκερο το σύμπαν.

Ήταν λες και αόρατα νήματα να εξυφάνθηκαν ξάφνου από τα μάτια μας… Που ήρθαν και δέθηκαν και μπλέχτηκαν άρρηκτα μεταξύ τους. Έγιναν τα κανάλια εκείνα μέσα από τα οποία είδαμε το αγίνωτο ακόμα μέλλον που θα μας ένωνε δια παντός και αμετάκλητα, τραγικά, μόνο που δεν το αντιληφθήκαμε εκείνη τη στιγμή. Το μόνο που βλέπαμε τότε, ήταν τον καθρέφτη του ο ένας στον άλλον.

-Τι πάθατε και κοιταζόσαστε έτσι;

Τώρα είναι που επεμβαίνει η Μάγδα.

Ο κύκλος διευρύνθηκε. Συμπεριέλαβε κι εκείνην.

-Α, τίποτε, τίποτε, βιάστηκε ν’ αποκριθεί ο Σωτήρης. Είναι που… Μην ασχολείστε. Σύμπτωση θα ‘ναι.

Μια σύμπτωση και τίποτ’ άλλο.

Τίποτε άλλο.

Μόνο που σφράγισε τις μοίρες τους.

Ένα έγκλημα. Το ταξίδι μιας νέας γυναίκας στην ολοκλήρωση. Οι μεταθανάτιες εμπειρίες ενός καθηγητή Φιλοσοφίας. Ο αγώνας ενός νεαρού φιλόδοξου δημοσιογράφου για την ανακάλυψη της αλήθειας. Το μυστικό ενός δολοφόνου.

Και έρωτας –μωσαϊκό από ελπίδες, προσμονή, απαντοχή, προδοσία…

Και κάθαρση.

Αντωνιάδη, Θάλεια Π.

Η Θάλεια Αντωνιάδη γεννήθηκε στην Αυστραλία το 1958. Έχει σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και τα τελευταία ένδεκα χρόνια ζει και εργάζεται στο Ναύπλιο. Ανήκει στην τριμελή Επιτροπή Παραμυθιού του Δημοτικού Θεάτρου Ναυπλίου. Έχει παρουσιάσει στο Φεστιβάλ Μαθητικού Θεάτρου Άργους διάφορες παραστάσεις και διακρίθηκε στη "Δίκη του Ορφέα και της Ευρυδίκης" του Γιώργου Σκούρτη το 1995. Για χρόνια έγραφε ιστορίες για μεγάλους, μέχρι που ένα βράδυ, ο Δρομέας σκαρφάλωσε ως το αφτί της με τη σκάλα του και της διηγήθηκε τα πρώτα του ταξίδια. Τώρα, τον περιμένει να επιστρέψει από τις καινούργιες του περιπέτειες για να σας τις διηγηθεί κι αυτές! Διηγήματα και άρθρα της έχουν κατά καιρούς δημοσιευθεί στα τοπικά περιοδικά "Απόπειρα Λόγου και Τέχνης", "Πυξίδα" στο περιοδικό "Νέα Εστία" και σε δύο από τα ετήσια ημερολόγια της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς. Είναι μέλος της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς και του Ελληνικού Κύκλου Παιδικού Βιβλίου. Έχει βραβευτεί σε Πανελλήνιο Διαγωνισμό Διηγήματος το 1986 για το διήγημα της "Ανατομία μιας αλλαγής", το οποίο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Νέα Εστία" τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς, και στον διαγωνισμό διηγήματος/ ποιήματος της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος τον Νοέμβριο του 2008 με το διήγημα "Τρία στενά πιο κάτω". ΠΗΓΗ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

"ΚΙ ΑΝ ΕΣΒΗΣΕ ΣΑΝ ΙΣΚΙΟΣ"- ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ

Κι αν έσβησε σαν ίσκιος τ' όνειρό μου,
κι αν έχασα για πάντα τη χαρά,
κι αν σέρνομαι στ' ακάθαρτα του δρόμου,
πουλάκι με σπασμένα τα φτερά·

κι αν έχει, πριν ανοίξει, το λουλούδι
στον κήπο της καρδιά μου μαραθεί,
το λεύτερο που εσκέφτηκα τραγούδι
κι αν ξέρω πως ποτέ δε θα ειπωθεί·

κι αν έθαψα την ίδια τη ζωή μου
βαθιά μέσα στον πόνο που πονώ --
καθάρια πώς ταράζεται η ψυχή μου
σα βλέπω το μεγάλο ουρανό,

η θάλασσα σαν έρχεται μεγάλη,
και ογραίνοντας την άμμο το πρωί,
μου λέει για κάποιο γνώριμο ακρογιάλι,
μου λέει για κάποια που 'ζησα ζωή!

ΠΗΓΗ

"ΙΝΔΙΑΝΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ "

1. Ήταν ο άνεμος που τους έδωσε ζωή. Είναι ο άνεμος που βγαίνει από το στόμα και μας δίνει ζωή. Όταν πάψει να φυσάει πεθαίνουμε. Στο δέρμα και στις άκρες των δαχτύλων μας βλέπουμε τα ίχνη του ανέμου. Μας δείχνουν που φυσούσε ο άνεμος όταν πλάστηκαν οι πρόγονοί μας...
2. Απ' τη μεριά του νότου έρχονται τα πουλιά. Άκου τον ήχο των περαστικών κραυγών τους. Ρίχνω μπροστά το σώμα μου. Απ' το εμπρός μέρος της γης ξεχύνεται το φως. Τη δύναμή σου, Μανιτού δώσε μου...
3. Το πρόσωπο του βουνού μου
Η φωνή μου μιλάει στα χείλη σου στο πρόσωπό σου:
δοσμου δεκατρείς φορές είκοσι μέρες
δεκατρείς φορές είκοσι νύχτες
να αποχαιρετήσω το πρόσωπο του βουνού μου
το πρόσωπο των κοιλάδων μου
όπου κάποτε ορμούσα
στις τέσσερεις γωνιές της γης
στις τέσσερεις άκρες της γης
ψάχνοντας τροφή για να με θρέψει
και να ζήσω..
4. Σε μια αγαπημένη γυναίκα
Στον ουρανό ένα φεγγάρι
στο πρόσωπό σου ένα στόμα
Στον ουρανό πολλά άστρα
στο πρόσωπό σου μόνο δύο μάτια
5. Όσο σκληρά κι αν προσπαθώ πάντα στις σκέψεις μου γυρνάς
Όταν μ' ακούς να τραγουδώ, στ' αλήθεια κλαίω για σένα
6. Το φεγγάρι και ο χρόνος
ταξιδεύουν και φεύγουν
το ίδιο κι η μέρα, το ίδιο κι ο άνεμος.
Έτσι και η σάρκα φεύγει
στον τόπο της γαλήνης της
7. Πάνω στη μυθική σκέπη της γης
τα πνεύματα αιωρούνται στην οροφή και πέφτουν.
Τα πνεύματα αιωρούνται και πέφτουν στην είσοδο.
Τα λουλούδια γέρνουν βαριά στους μίσχους τους...

ΠΗΓΗ

"ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΕΛΗΣΗΣ"- ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΤΟΥΧΕΑΣ

Μαθήματα θέλησης

Σε μέρες άνετες , σε μέρες καλές συνέχισε να περπατάς

και αν όλα δείχνουν τόσο , ότι δεν χρειάζεται ,

εσύ μην σταματάς συνέχισε τον δρόμο σου , όσο μοναχικός και αν φαίνεται .

Συνέχισε να περπατάς ακόμη και όταν η ζέστη του σπιτιού σου

με την θαλπωρή της οικογένειας σου σε χαλαρώνουν… Σε παραπλανούν .

Εσύ μην ξεχνάς τον στόχο σου , γιατί ο χρόνος είναι τόσο γλυκά αδυσώπητος

που δεν σου συγχωρείτε ποτέ το πέρασμα του .

Συνέχισε να περπατάς ακόμη και αν ο δρόμος φαντάζει σκοτεινός ,

εσύ μην φοβηθείς , γιατί η θέληση σου δάδα ,

ίσως φωτίσει ένα μονοπάτι αλλά σε παρακαλώ μην σταματάς …

θυμήσου η υποχώρηση ισούται με παράδοση στα συναισθήματα

που τόσο εύκολα σε ξεγελούν και σε παρασύρουν …Λάθος ασυγχώρητο.

Συνέχισε να περπατάς ακόμη και αν μανιασμένα νερά ποταμών

βρεις στο διάβα σου ,μην τρομάξεις .

Η αποφασιστικότητα σου ατσάλινο γεφύρι

που ακόμη και τους ποιο ορμητικούς χείμαρρους μπορεί να συγκρατήσει ,

αν η σκέψη σου προσηλωμένη στο στόχο είναι.

Γιατί η απώλεια ψυχραιμίας ,μέγιστο αμάρτημα.

Και όταν τελειώσεις το περπάτημα ίδιος ποτέ δεν θα είσαι ακόμη

και αν το στόχο σου πετύχεις ,

η επιτυχία τόσο φτωχή και ασήμαντη μπροστά στην διαδρομή που διάνυσες ,

και αν τελείωσες να περπατάς δεν θα είσαι αυτός που ήσουν πριν ,

γιατί έμαθες να πολεμάς .

Και αν ο στόχος επιτευχθεί στον τέλος ,

το κένο ,

το κενό ,

το κενό της μοναξιάς μεγάλωσε .

"ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ"

Ξέρεις πατέρα, είναι πολλά αυτά τα "λίγα" που μας κρατούν εδώ. Καρφωμένους στη γη. Γι' αυτό το κάτι, που ποιος ξέρει αν θα 'ρθει. Μόλις χθες πατέρα κατάλαβα τι είναι αλήθεια η μικρή μας στιγμή. Κι όλο ξεφεύγει πατέρα. Ένα πραφ κι έφυγε. Δεν προλαβαίνω ούτε καν να την χωρέσω.
Θυμάσαι πατέρα, όταν ήμουν μικρή; Στα μάτια σου έμαθα την αλήθεια του κόσμου. Να μη μισώ, να αγαπάω, να μοιράζομαι. Είναι αργά για μας πατέρα στον κόσμο ετούτο. Είναι σκληρή η ζωή για μας τους απ' αλλού φερμένους. Όμως εμείς, εκεί πατέρα. Κάθε μέρα σε πείσμα των καιρών, να σκαλίζουμε τη ζωή με τα νύχια μας. Για το αύριο πατέρα. Για να λέμε πως κάτι θα μείνει εδώ από μας. 
Δεν φοβάμαι πατέρα, όχι πια. Μόνο να, που και που, μια θλίψη ανεβαίνει και με πνίγει. Για εκείνα που γλίστρησαν και δεν τα πρόλαβα, επειδή εθώρουνα πως έχω καιρό. Έκανα λάθος πατέρα. Μα θα μου πεις πως ακόμα μπορώ. Προλαβαίνω, έτσι πατέρα; Μόνο αυτό να μου πεις. Προλαβαίνω. Και αν όχι πατέρα, να' σαι εδώ, να κρατηθώ, να μην φύγω στο κύμα.
Δεν στο λέω, μα πολλές φορές ντρέπομαι για ό, τι δεν κατάφερα πατέρα. Για τις ελπίδες που διέψευσα. Θα προσπαθήσω πατέρα, θα δεις. Και τότε θα λάμπω πατέρα. Σαν Κρήτη θα φαίνομαι στη Μεσόγειο. Βουνοκορφή στ' Ανωγειανά όρη.
Κάπου εδώ θα κλείσω πατέρα. Μα πριν τελειώσω θέλω να σου πω ευχαριστώ. Γιατί συνεχίζεις και είσαι ένας φάρος αναμμένος για να μην σκοντάφτει το σκαρί μου. Που ενώ δεν μπορείς, ΟΛΑ τα μπορείς για να μπορώ. Που ακόμη και τώρα που μεγάλωσα, εξακολουθείς να μου δίνεις μαθήματα ζωής και συμπεριφοράς. Που κάθε που κλαίω χωρίς να ρωτάς, χωρίς να μιλήσεις, ανοίγεις τα χέρια σου για να κλάψω μέσα.
Πατέρα σε ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήσουν αυτό που είσαι, δεν θα ήμουν αυτό που είμαι. Και κυρίως γιατί εξακολουθείς να μου θυμίζεις πως θέλει κότσια να παραμείνεις άνθρωπος. Για όλα αυτά Πατέρα. Και για τα άλλα.


Μαρία Χρονιάρη

ΠΗΓΗ

'ΕΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΦΑΡΣΑΡΗ"

 Σχετικά με το εγχείρημα:

Το όνομά μου είναι Γιάννης Φαρσάρης και ξεκινώ μια πειραματική προσπάθεια έκδοσης ενός λογοτεχνικού βιβλίου με τη μέθοδο της συλλογικής μικρο-χρηματοδότησης (crowd-funding).

Σκοπός μου είναι η ανεξάρτητη έκδοση μιας συλλογής διηγημάτων που γράφω αυτή την εποχή με τίτλο : “Η διαφορά του άσπρου απ’ το λευκό”, ως έργο της ανοικτής βιβλιοθήκης OPENBOOK που δημιούργησα το 2010. Το εγχείρημά μου δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα, και τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν θα καλύψουν το κόστος του τυπογραφείου, του επιμελητή, του γραφίστα και της ταχυδρομικής αποστολής των βιβλίων στους υποστηρικτές της προσπάθειας.
# Το e-book, λίγο καιρό μετά την ολοκλήρωση της προσπάθειας, θα κυκλοφορήσει ελεύθερα στο διαδίκτυο υπό άδεια Creative Commons. // Θα διατεθούν επίσης δωρεάν αντίτυπα του βιβλίου σε δημόσιες και δημοτικές δανειστικές βιβλιοθήκες και Λέσχες ανάγνωσης όλης της χώρας. // Επιπρόσθετα, θα απελευθερωθούν αντίτυπα του βιβλίου μέσω Book-Crossing.
Η έκδοση βιβλίου μέσω crown-funding αποτελεί τη συνέχεια μιας σειράς εγχειρημάτων στην κατεύθυνση της ανοικτής και συνεργατικής λογοτεχνίας. Οι δυνατότητες που προσφέρει το διαδίκτυο είναι απεριόριστες και μπορούν να γίνουν ισχυρό εργαλείο στα χέρια των δημιουργών.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟΝ ΙΣΤΟΤΟΠΟ

Αγάπη - Αγαθή Αγγελάκη

 

Θυμάμαι πως όταν στην είσοδο μου ζήτησε το όνομά μου, συστήθηκα ως…
¨Δεν είμαι εγώ¨ γελώντας!
Στη συνέχεια όμως άλλαξα 1000 ονόματα : 
¨Ποια είμαι;¨
¨Γιατί σ΄εμένα;¨
¨Μαμά πεθαίνω¨
¨Είμαι κρίμα¨
¨Μισώ το χώμα¨
¨Σύμπαν βοήθεια!¨
¨Μην με λυπάστε¨
¨Κλάψτε για μένα¨
¨Με λένε περούκα¨
¨Είμαι εγώ¨
¨Α Γ Α Π Η ¨.
Σ΄αυτό το όνομα κατέληξα , αυτό θα ήταν το όνομά μου για την υπόλοιπη ζωή μου , είτε αυτή θα ήταν ώρες είτε χρόνια. Αυτό είμαι ,σ ΄αυτό μεταμορφωνόμουν σταδιακά σ΄ όλη μου την ζωή , για να γίνω τελικά η πεμπτουσία της αγάπης , η Αγάπη προσωποποιημένη , με νονά εμένα και κολυμπήθρα τον καρκινόκοσμό μου.