ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΗΣ ΘΑΛΕΙΑΣ Π. ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ "Ο ΠΕΜΠΤΟΣ ΤΥΦΛΟΣ"

Ο ΠΕΜΠΤΟΣ ΤΥΦΛΟΣ

Η Σύμπτωση άπλωσε τα νήματά της και τύλιξε με αυτά τις ζωές τους.

Ο καθηγητής έσπρωξε μπροστά στον Σωτήρη μία κόλλα αναφοράς κι εκείνος αναγνώρισε το γραπτό του. Κάτι του έλεγε, τον επαινεί μάλλον για τον βαθμό του, μα ο νεαρός δεν τον προσέχει. Έχει ήδη στυλώσει τα μάτια του αλλού, μοιάζει κεραυνοβολημένος κι έχει γίνει κίτρινος σαν το κερί.

Ο Σταθάκης ακολούθησε το βλέμμα του απορημένος, είδε το αντικείμενο που του προκάλεσε τέτοια ταραχή, το πήρε στα χέρια του και το ζύγιασε:

-Αυτό κοιτάς; Μαζεύω πέτρες για πρες παπιέ. Τις προτιμώ. Τούτη ‘δω έπεσε κυριολεκτικά στα πόδια μου πριν από χρόνια…

Η πέτρα μου!

Η πέτρα μου… Πάνω στο γραφείο του έχει την πέτρα μου!..

Την πέτρα που πέταξα μικρός στον ουρανό κι εκείνη δεν επέστρεψε ποτέ!

Ο Σωτήρης κάρφωσε τα μάτια του στα μάτια του καθηγητή και τότε σαν να αποκλείστηκε ολάκερο το σύμπαν.

Ήταν λες και αόρατα νήματα να εξυφάνθηκαν ξάφνου από τα μάτια μας… Που ήρθαν και δέθηκαν και μπλέχτηκαν άρρηκτα μεταξύ τους. Έγιναν τα κανάλια εκείνα μέσα από τα οποία είδαμε το αγίνωτο ακόμα μέλλον που θα μας ένωνε δια παντός και αμετάκλητα, τραγικά, μόνο που δεν το αντιληφθήκαμε εκείνη τη στιγμή. Το μόνο που βλέπαμε τότε, ήταν τον καθρέφτη του ο ένας στον άλλον.

-Τι πάθατε και κοιταζόσαστε έτσι;

Τώρα είναι που επεμβαίνει η Μάγδα.

Ο κύκλος διευρύνθηκε. Συμπεριέλαβε κι εκείνην.

-Α, τίποτε, τίποτε, βιάστηκε ν’ αποκριθεί ο Σωτήρης. Είναι που… Μην ασχολείστε. Σύμπτωση θα ‘ναι.

Μια σύμπτωση και τίποτ’ άλλο.

Τίποτε άλλο.

Μόνο που σφράγισε τις μοίρες τους.

Ένα έγκλημα. Το ταξίδι μιας νέας γυναίκας στην ολοκλήρωση. Οι μεταθανάτιες εμπειρίες ενός καθηγητή Φιλοσοφίας. Ο αγώνας ενός νεαρού φιλόδοξου δημοσιογράφου για την ανακάλυψη της αλήθειας. Το μυστικό ενός δολοφόνου.

Και έρωτας –μωσαϊκό από ελπίδες, προσμονή, απαντοχή, προδοσία…

Και κάθαρση.

Αντωνιάδη, Θάλεια Π.

Η Θάλεια Αντωνιάδη γεννήθηκε στην Αυστραλία το 1958. Έχει σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και τα τελευταία ένδεκα χρόνια ζει και εργάζεται στο Ναύπλιο. Ανήκει στην τριμελή Επιτροπή Παραμυθιού του Δημοτικού Θεάτρου Ναυπλίου. Έχει παρουσιάσει στο Φεστιβάλ Μαθητικού Θεάτρου Άργους διάφορες παραστάσεις και διακρίθηκε στη "Δίκη του Ορφέα και της Ευρυδίκης" του Γιώργου Σκούρτη το 1995. Για χρόνια έγραφε ιστορίες για μεγάλους, μέχρι που ένα βράδυ, ο Δρομέας σκαρφάλωσε ως το αφτί της με τη σκάλα του και της διηγήθηκε τα πρώτα του ταξίδια. Τώρα, τον περιμένει να επιστρέψει από τις καινούργιες του περιπέτειες για να σας τις διηγηθεί κι αυτές! Διηγήματα και άρθρα της έχουν κατά καιρούς δημοσιευθεί στα τοπικά περιοδικά "Απόπειρα Λόγου και Τέχνης", "Πυξίδα" στο περιοδικό "Νέα Εστία" και σε δύο από τα ετήσια ημερολόγια της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς. Είναι μέλος της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς και του Ελληνικού Κύκλου Παιδικού Βιβλίου. Έχει βραβευτεί σε Πανελλήνιο Διαγωνισμό Διηγήματος το 1986 για το διήγημα της "Ανατομία μιας αλλαγής", το οποίο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Νέα Εστία" τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς, και στον διαγωνισμό διηγήματος/ ποιήματος της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος τον Νοέμβριο του 2008 με το διήγημα "Τρία στενά πιο κάτω". ΠΗΓΗ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ