Και όταν ο χρόνος
ξεκρεμάσει το παλτό του,
εσύ κρεμάς στον τοίχο
Την ΖΩΝΤΑΝΙΑ.
Καλά βιδωμένη
Θα περιμένει
Για μια ΑΝΟΙΞΗ.
Και όταν η γη δακρύσει,
εσύ πλένεις
τα ΧΑΜΟΓΕΛΑ.
Στο χέρι.
Κάθε δάχτυλο στη παλάμη
να σβήνει τους λεκέδες
της χαράς.
Και όταν ο αέρας ξεβάψει
Όταν τα πρόσωπα
ντυθούν
ΑΓΑΛΜΑΤΑ
ένα τόξο θα τεντωθεί
κι ένα βέλος
στην ΚΑΡΔΙΑ σου
θα ψιθυρίζει
ΚΑΛΗΜΕΡΑ!
