"Παράπονα"- Σοφία Πιπέρου

 

 

 

 

 

 

 

Μαζεύω το σώμα μου στα σκεπάσματα

τυλίγομαι  μ' ένα στυλό

και ξεπροβάλλω

σα κουφάρι μες στο κρεββάτι.

Το κρεββάτι λυτρώθηκε,

ένα κενό στο δεξί μου χέρι

και ακόμα τρύπα δε φάνηκε.

Καλημέρα

έχυσα το καφέ σου

πρωινό δεν υπάρχει.

Στέκομαι στο ίδιο μαξιλάρι

στο ίδιο λευκό

αγγίζω με τα μαλλιά μου τις ελπίδες

Αχ!

Δε φάνηκε ακόμα κανένα όνειρο

ούτε καν εφιάλτης.

 

 

 

"Συμμετρία "- Χρήστος Δεμηρόπουλος

 

 

 

 

 

 

 

 

Θα είσαι ήρεμος σ’ εκείνο το μέρος
που ακόμα αναβλύζουν πηγές
και τα κλαδιά σπάζουν
από τον αέρα και το βάρος τους.

Θα νιώθεις άνθρωπος της γης
όταν θα αυτοσχεδιάζεις
με φυσικά υλικά
και δε θα χρειάζεται να επιλέγεις
μέσα από πολλά κορμιά
τη συντροφιά σου.

Θα είσαι ήρεμος
όταν πια δε θα σε καταδιώκει η μέρα.

Τα πρωινά δεν θα είναι πια περίπλοκα.
Όλα θα έχουν τη δική τους
Συμμετρία

 

 

 

Σημείωση

 

Από τη ποιητική συλλογή ¨Η ατελέστερη μορφή " που κυκλοφορεί από το βιβλιοπωλείο ακυβέρνητες πολιτείες στη Θεσσαλονίκη

" Οι πληγές" - Γρηγόρης Σακαλής

 

 

 

 

 

 

Ήρθες σπίτι μου
 μέσα στα αίματα.
Σε πήρα αγκαλιά
σε έπλυνα
σου φόρεσα ρούχα καθαρά
σ’ έβαλα να ξαπλώσεις.
Ύστερα με ζήτησες
ήρθα δίπλα σου
και ξάπλωσα
έψαξα να βρω
τις πληγές σου
μα τι παράξενο
σ’ όλο σου το σώμα
δεν βρήκα καμιά.
Μου έκανες νόημα
έσκυψα το κεφάλι
και μου ψιθύρισες
στ’ αυτί
λέξεις-πληγές
λέξεις-μαχαίρια
έτσι κατάλαβα
ποιες ήταν οι πληγές σου.

 

 

πηγή