Μανόλης Ἀναγνωστάκης -Ποιητική

Ποιητική

-Προδίδετε πάλι τὴν Ποίηση, θὰ μοῦ πεῖς,
Τὴν ἱερότερη ἐκδήλωση τοῦ Ἀνθρώπου
Τὴ χρησιμοποιεῖτε πάλι ὡς μέσον, ὑποζύγιον
Τῶν σκοτεινῶν ἐπιδιώξεών σας
Ἐν πλήρει γνώσει τῆς ζημιᾶς ποὺ προκαλεῖτε
Μὲ τὸ παράδειγμά σας στοὺς νεωτέρους.

-Τὸ τί δὲν πρόδωσες ἐσὺ νὰ μοῦ πεῖς
Ἐσὺ κι οἱ ὅμοιοί σου, χρόνια καὶ χρόνια,
Ἕνα πρὸς ἕνα τὰ ὑπάρχοντά σας ξεπουλώντας
Στὶς διεθνεῖς ἀγορὲς καὶ τὰ λαϊκὰ παζάρια
Καὶ μείνατε χωρὶς μάτια γιὰ νὰ βλέπετε, χωρὶς ἀφτιὰ
Ν᾿ ἀκοῦτε, μὲ σφραγισμένα στόματα καὶ δὲ μιλᾶτε.
Γιὰ ποιὰ ἀνθρώπινα ἱερὰ μᾶς ἐγκαλεῖτε;

Ξέρω: κηρύγματα καὶ ρητορεῖες πάλι, θὰ πεῖς.
Ἔ ναὶ λοιπόν! Κηρύγματα καὶ ρητορεῖες.

Σὰν πρόκες πρέπει νὰ καρφώνονται οἱ λέξεις
Νὰ μὴν τὶς παίρνει ὁ ἄνεμος.

Πηγή

Νίκος Γκάτσος- Η μπαλάντα του Ούρι

Ουρανέ, όχι δεν θα πω το ναι
Ουρανέ, φίλε μακρινέ
Πώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στοργή
Πώς να δεχτώ, μάνα μου είν’ η γη
Πώς ν’ αρνηθώ της ζωής το φως το ξανθό
Αχ, ουρανέ, πόνε μακρινέ

Κάθε δειλινό κοιτώ τον ουρανό, τον γαλανό
κι ακούω μια φωνή, καμπάνα γιορτινή, να με παρακινεί
Κάθε Κυριακή, μου λέει να πάω εκεί, εκεί, εκεί
που χτίζουνε φωλιά αλλόκοτα πουλιά, στου ήλιου τα σκαλιά

Ουρανέ, όχι δεν θα πω το ναι...

Κάθε δειλινό κοιτώ τον ουρανό, τον γαλανό
και μια φωνή τρελή, σαν χάδι κι απειλή κοντά της με καλεί
Κάθε Κυριακή μου λέει να πάω εκεί, εκεί, εκεί
μου τάζει ωκεανούς, κομήτες φωτεινούς και ό,τι βάζει ο νους.

Πηγή

Ένα αριστούργημα του Pablo Neruda, απολαύστε το...

Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλεί σε όποιον  δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο  " ι " αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια , που μετατρέπουν ένα χασμουργητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα   για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του...

''Αν...'' Ένα εκπληκτικό ποίημα του Ρ. Κίπλινγκ

Ας δούμε πως βλέπει τους ναυτικούς να προσεύχονται ο Νίκος Καββαδίας...

ΟΙ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΤΩΝ ΝΑΥΤΙΚΩΝ

Στο Θανάση Καραβία

Οι Γιαπωνέζοι ναυτικοί, προτού να κοιμηθούν,
βρίσκουν στην πλώρη μια γωνιά που δεν πηγαίνουν άλλοι
κι ώρα πολλή προσεύχονται, βουβοί, γονατιστοί
μπρος σ' ένα Βούδα κίτρινο που σκύβει το κεφάλι.

Κάτι μακριά ως τα πόδια τους φορώντας νυχτικά,
μασώντας οι ωχροκίτρινοι μικροί κινέζοι ρύζι,
προφέρουνε με την ψιλή φωνή τους προσευχές
κοιτάζοντας μια χάλκινη παγόδα που καπνίζει.

Οι Κούληδες με τη βαριά ωχροκίτρινη μορφή
βαστάν σκυφτοί τα γόνατα κοιτώντας πάντα κάτου,
κι οι Αράπηδες σιγοκουνάν το σώμα ρυθμικά,
κατάρες μουρμουρίζοντας ενάντια του θανάτου.

Οι Ευρωπαίοι τα χέρια τους κρατώντας ανοιχτά,
εκστατικά προσεύχονται γεμάτοι από ικεσία,
και ψάλλουνε καθολικές ωδές μουρμουριστά,
που εμάθαν όταν πήγαιναν μικροί στην εκκλησία.

Και οι Ελληνες, με τη μορφή τη βασανιστική,
από συνήθεια κάνουνε, πριν πέσουν, το σταυρό τους
κι αρχίζοντας με σιγανή φωνή ''Πάτερ ημών...''
το μακρουλό σταυρώνουνε λερό προσκέφαλό τους.

Το είδαμε εδώ

Η κλήρωση έγινε...

Η κλήρωση έγινε. Ο νικητής θα ενημερωθεί εντός της ημέρας ενώ ταυτόχρονα θα γίνει και σχετική ανάρτηση στο μπλογκ μας.

Τι είναι η πατρίδα μας - Ιωάννης Πολέμης

Τα μάτια του μικρού παιδιού - Μάνος Τσεμπερλής (έργα αναγνωστών)

Εκείνη την ημέρα ο ήλιος έκαιγε σαν τρελός. Οι φωνές ερχόντουσαν από παντού, διάσπαρτες γεμίζοντας τον αέρα αυτής της χώρας. Φωνές μικρών παιδιών που έπαιζαν στις αλάνες, φωνές ανθρώπων που ερχόντουσαν σε σύγκρουση με τις δυνάμεις της εξουσίας σε κάποια απόμερη πλατεία . Αλλά δεν ήταν μόνο αυτές οι φωνές, ήταν και τα τεράστια κτήρια που το μέταλλο τους έσκουζε ατάραχα, οι γέροι που αργοπέθαιναν στο δρόμο ψιθυρίζοντας μόνο μια ταπεινή προσευχή αποδεχόμενοι το κακορίζικο της μοίρας τους. 
Παρά ταύτα ο ήλιος εξακολουθούσε να λάμπει και να καίει σαν τρελός, περίμενε, ήθελε με κάθε τρόπο να κάνει αυτά τα δυο μικρά μάτια να τον δουν. Εκείνη την ώρα του μεσημεριού στη μέση του πουθενά μόλις είχε γεννηθεί ένα μωρό. Δεν είχε προλάβει να ανοίξει ακόμα τα ματάκια του, αλλά δε θα αργούσε η στιγμή που θα το έκανε . Για αυτά τα δυο μικρά μάτια περίμενε ο ήλιος, για αυτά τα δυο μικρά μάτια, για να τους χαρίσει λίγο από τη λάμψη του.

Η Ξανθούλα - Διονύσιος Σολωμός

Τὴν εἶδα τὴν Ξανθούλα,
τὴν εἶδα ψὲς ἀργά,
ποὺ μπῆκε στὴ βαρκούλα,
νὰ πάει στὴν ξενητιά.

Ἐφούσκωνε τ᾿ ἀέρι
λευκότατα πανιά,
ὡσὰν τὸ περιστέρι
ποὺ ἁπλώνει τὰ φτερά.

Ἐστέκονταν οἱ φίλοι
μὲ λύπη, μὲ χαρά,
καὶ αὐτὴ μὲ τὸ μαντήλι
τοὺς ἀποχαιρετᾶ.

Αλίμονο αν αφήσουμε το μίσος - Άθως Χατζηματθαίου (έργα αναγνωστών)

Πίνακας: Άθως Χατζηματθαίου

Αλίμονο αν αφήσουμε το μίσος
να θολώσει
το πεντακάθαρο νερό
που λούζετε η αγάπη.
 

Τι σας προτείνουμε για απόψε το βάδυ...;!

Το σύμπαν μέσα στο οποίο ζούμε είναι από τη φύση του μαγικό και τα φαινόμενα που υπάρχουν μέσα σε αυτό ως συστατικά της μαγείας του είναι σχεδόν πάντα πιστά σαν να γίνονται μέσα σε γνωστό και συγκεκριμένο χωρόχρονο για να τα δούμε εμείς. Μοιάζει το σύμπαν να θέλει να κάνει ένα δώρο στον άνθρωπο.

Μέσα από το όλον της κρίσης που πορευόμαστε αυτό τον καιρό οι '' Περσείδες'', τα γνωστά πεφταστέρια, πιστά στο ραντεβού τους θα στολίσουν τον ελληνικό ουρανό και αυτόν τον Αύγουστο. Συγκεκριμένα απόψε Σάββατο 11 Αυγούστου και αύριο Κυριακή 12 Αυγούστου θα λάβει χώρα το πανέμορφο φαινόμενο της βροχής των μετεώρων.

Θα είναι περισσότερο ορατό στα βορειοανατολικά ουράνιου θόλου ενώ η αποκορύφωση της
'' βροχής'' θα είναι 100 αστέρια το λεπτό.

Θα πρέπει εδώ να τονίσουμε κάτι σημαντικό.Η επόμενη πανσέληνος του Αυγούστου θα είναι στις 31 του μηνός πράγμα που σημαίνει ότι η λάμψη του φεγγαριού φέτος δεν θα αποτελέσει εμπόδιο στην θέαση των Περσείδων όπως έγινε πέρσι.

Εγκυκλοπαιδικά να πούμε ότι οι Περσείδες ονομάστηκαν έτσι επειδή προέρχονται από μία περιοχή ανάμεσα στον αστερισμό του Περσέα και της Κασσιόπειας.

Αυτό το φαινόμενο απασχολεί πολλούς επιστήμονες οι οποίοι ταξιδεύουν κάθε χρόνο τέτοια εποχή στα μέρη εκείνα που τα πεφταστέρια φαίνονται πολύ καθαρά, όμως εκτός από τους επιστήμονες αποτελεί και σημείο ρομαντισμού το οποίο συνδέεται με ερωτευμένους, ποιητές και συγγραφείς.

 Αυτή είναι λοιπόν η πρόταση του '' Ποίηση και Λογοτεχνία'' για απόψε το βράδυ αλλά και αύριο.
Απομακρυνθείτε από τα ψεύτικα φώτα των μεγάλων πόλεων, πηγαίνετε μόνοι ή με τον αγαπημένο-η σας σε σκοτεινά σημεία, πηγαίνετε σε μια παραλία, ένα βουνό ή οπουδήποτε αλλού και κοιτάξτε ψηλά. Κατα προτίμηση βορειοανατολικά. Εμπνευστείτε, διαβάστε ένα βιβλίο ή κάντε μια ευχή. Χαμογελάστε στον ουρανό, νοσταλγήστε, συγκινηθείτε και θα δείτε ότι:

" Τ`αστέρια τρεμουλιάζουνε καθώς 

το μάτι ανοιγοκλεί προτού δακρύσει..." Κ.Γ.Κ.

Ποίηση και Λογοτεχνία

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΚΩΝ/ΝΙΔΗΣ...

Α Ι Ε Ν Α Ρ Ι Σ Τ Ε Υ Ε Ι Ν …….ΟΜΗΡΟΣ


Γιατί φοβάσαι να με πλησιάσεις Εριφύλη
πέρασε κλεφτά μέσα στο στρόβιλο της λιακτίδας
ο φεγγίτης της σκέψης θάχει ανοιχτή τη πύλη
άρατε πύλες μεριάστε τους δισταγμούς σας όλοι
το κυνήγι του πάθους μέσα στην ύλη αρκετό
ζεις και σε αποδέχονται γιατί είσαι παιδί τους

Τα χιόνια έχουν γιορτή ίχνη αφήνουν για σένα
έχουνε φως φεγγαριού και λιαχτιδοπετραδάκια
έλα και ψάξε στις λευκές γραμμές του πεπρωμένου
ίχνος στα ίχνη σου γίνονται ένα ανταριάζουν
σα χέρια απαλά στοργικά τα μάτια σκεπάζουν
με ρίγος που θέλει σαν φόντο να έχει χρώματα

Κεράκι υπάρχει με άκαυτο λάδι του πρέπει
σε λυχνάρι της ευτυχίας που κρύβουν οι πόθοι
χωρίς θαύματα που παίζουν με τη νοημοσύνη
τα παραμύθια εγκλωβίστηκαν στη μνήμη τους πια
στέρεψαν οι ευχές για να δαμάζουν τις αλήθειες
μπορούμε να τις μετράμε πιο καλά με δάχτυλα

Τώρα φοβάσαι να με πλησιάσεις Εριφύλη
πέρασες στο στρόβιλο της λιακτίδας και θαύμασες
ο φεγγίτης ήταν φιλόξενος και η πύλη σου
μέριασαν οι δισταγμοί σου και όλα κατέρρευσαν
το κυνήγι του πόθου άρχισε στο φωτοχώρο
επιτέλους ζεις, ζεις ελεύθερη για να διαλέξεις

11. 11-10-2001 Δεκαπεντασύλλαβος ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΚΩΝ/ΝΙΔΗΣ

Χαρούμενο πρωινό και όμορφο Σαββατοκύριακο!

Μεγαλοπρεπείς βιβλιοθήκες στην Ευρώπη!

Με τον τίτλο «Bibliotheken» ο Γερμανός φωτογράφος Christoph Seelbach παρουσίασε πρόσφατα μια συλλογή φωτογραφιών από τις ωραιότερες βιβλιοθήκες του κόσμου, εστιάζοντας κυρίως στις ευρωπαϊκές.

National Library, Βιέννη, Αυστρία

Ο φωτογράφος από την Κολωνία κάνει μια εντυπωσιακή παρουσίαση από το εσωτερικό των κτιρίων που στεγάζουν βιβλιοθήκες, ο σχεδιασμός και η δομή των οποίων κυμαίνονται από το βικτωριανό στο σύγχρονο στιλ.

Το βράδυ- Κώστας Καρυωτάκης (+ βίντεο με τη μελοποίηση του)

Το βράδυ

Τα παιδάκια που παίζουν στ' ανοιξιάτικο δείλι
-μια ιαχή μακρυσμένη-,
τ'αεράκι που λόγια με των ρόδων τα χείλη
ψιθυρίζει και μένει,

τ'ανοιχτά παραθύρια που ανασαίνουν την ώρα,
η αδειανή κάμαρα μου,
ένα τραίνο που θα' ρχέται από μια άγνωστη χώρα,
τά χαμένα όνειρα μου,

οι καμπάνες που σβήνουν, και το βράδυ που πέφτει
ολοένα στην πόλη,
στων ανθρώπων την όψη, στ' ουρανού τον καθρέφτη,
στη ζωή μου τώρα όλη.

Μουσική: Λένα Πλάτωνος
Ερμηνεία: Σαβίνα Γιαννάτου

Αλκμήνη Κογγίδου- ΣΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ ΣΟΥ

ΣΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ ΣΟΥ

 

Έτσι καθώς με ξέσχισε

το θάμπος

έπεσα κάτω

προσκυνητής

στο κατώφλι σου

ομορφιά

κι είδα πως

ήταν ένα

και η Ψυχή

και τα βουνά

κι οι κορυφές

στα χιόνια

κι είδα το

πράσινο και τ ’ανοιχτό

και το βαθύ

κι όλους τους γλάρους

γύρω

κι όλα τα σπίτια

κι όλα τα έξω

ήτανε μέσα

φαντάζανε

σαν ένα

 

Αλκμήνη Κογγίδου, Θεσσαλονίκη

Από την ποιητική συλλογή, Σχεδία

Ο έρωτας στην Αρχαία Ελλάδα (ένα άρθρο της Ασημίνας Ξηρογιάννη)

Συμφωνα με έναν μύθο ,ο ΄Ερωτας ήταν γιος της Αφροδίτης.Σε κάποιες παραστάσεις η Αφροδίτη απεικονίζεται -μεταξύ άλλων - να τον θηλάζει,να τον αγκαλιάζει,να τον φιλά,να τον μαλώνει για τις σκανδαλιές του και ο Πλούταρχος επιβεβαιώνει αυτή τη σχέση!Το όνομα του έρωτα συνδέεται με την γονιμότητα και με την φύση,πάνω στην οποία απεικονίζεται να κυριαρχεί.Συνήθως παριστάνεται με φτερά,οπλισμένος με τόξο και φαρέτρα.Τα βέλη του κανένας δεν δύναται να τα αποφύγει και μπορεί να αποβούν μοιραία.Κάνει συντροφιά με τις Μούσες,αγαπά τον χορό,την Ποίηση,την Μουσική.Στα Ελληνιστικά χρόνια συνυπήρχαν στον έρωτα ο Απόλλων και ο Διόνυσος.Σε αυτά τα χρόνια ο έρωτας αλλάζει πρόσωπα και προσωπεία,επιδεικνύει θεατρικότητα.Σε κάποιες παραστάσεις απεικονίοζεται ως ηνίοχος αρμάτων ή σε άλλες αθλητικές δραστηριότητες,όπως πάλη,πυγμαχία,λαμπαδηδρομία.Ο Πλάτωνας του αφιερώνει τους δύο υπέροχους διαλόγους του <Συμπόσιο> και <Φαίδρο>.

Ο νικητής του διαγωνισμού μας!!!

Με μεγάλη μας χαρά μπορούμε να ανακοινώσουμε τον τυχερό του πρώτου διαγωνισμού μας που κερδίζει την ποιητική συλλογή της Στέβης Σαμέλης, "Μια βόλτα στα σύννεφα" απο τις εκδόσεις Ιωλκός.

Ο Θεόδωρος Σάντας είναι λοιπόν ο τυχερός και του ευχόμαστε καλή ανάγνωση αυτής της πολύ όμορφης ποιητικής συλλογής.

Μείνετε συντονισμένοι στο "Ποίηση και Λογοτεχνία" αφού από αύριο ξεκινάει ο δεύτερος διαγωνισμός μας!

Διάφανες αυλαίες - Ανδρέας Εμπειρίκος

Είναι τα βλέφαρά μου
διάφανες αυλαίες.
Όταν τα ανοίγω βλέπω
μπρος μου ό,τι κι αν τύχει.
Όταν τα κλείνω βλέπω
μπρος μου ό,τι ποθώ.

Η μελοποίηση του ποιήματος έγινε από τον Θανάση Παπακωνσταντίνου

Ο φόρος της δόξας - Πηνελόπη Δέλτα

Σωριασμένη χάμω, εμπρός στο άγιο εικόνισμα της Παναγίας, προσεύχονταν και παρακαλούσε. Γιατί στα βουνά, εκεί πέρα, μακριά, το κανόνι βοούσε και το τουφέκι έπεφτε πυκνό, και ο αδελφός της είχε φύγει ντυμένος στο χακί, με το τουφέκι στον ώμο, για να ξεπλύνει αυτή τη φορά την ντροπή του άλλου πολέμου.
«Παναγία μου, λυπήσου... Μην πάθει τίποτε ο αδελφός μου! Είναι τόσο όμορφος και τόσο παλικάρι...»
Από τους πρώτους είχε φύγει, πριν ακόμα τον φωνάξουν, και τώρα τον ήξερε εκεί απάνω, εκεί που βοούσε το κανόνι και που έπεφτε πυκνό το τουφέκι...
Και ήλθε ο Χάρος μπροστά της μαυροντυμένος, στο μαύρο του άλογο, με το μαύρο του τόξο στο χέρι.

Ταξιδιώτες του Αυγούστου - Γιάννα Καπερνέκα & Κωνσταντίνος Σιάκας

Αν δεν είσαι ταξιδιώτης του Αυγούστου.
Ξεκίνα τώρα διαδρομές με το μυαλό.
Εκεί τα όρια θα δείχνουν ανεξάντλητα.
Και η πορεία θα σου δείξει , τόπο μαγικό.
Το χάρτη αν έχασες, έλα και τα μάτια κλείσε.

Ξέρει η διαίσθηση καλά να σ΄ οδηγεί,
Μην σπαταλάς βηματισμούς στο να εμμένεις,
Σε μια πραγματικότητα σκληρή.
Εκεί το ρίσκο η καρδιά σου δεν το νιώθει.
Το βιώνει ανάλαφρα, και μυστηριακά.
Δε σε πειράζει να 'χεις βρει συνταξιδιώτη
Στης φαντασίας τα ταξίδια τα μοναχικά.

Γυναίκες του πάθους - Τσέζαρε Παβέζε

Οι κοπέλες το γλυκοχάραμα κατεβαίνουν στο νερό
όταν η θάλασσα απλωμένη ησυχάζει. Στο δάσος
το κάθε φύλλο ανασκιρτά ενώ αυτές διαστακτικές προβάλλουν
στην αμμουδιά και κάθονται στο ακρογιάλι. Ο αφρός
κάνει τα δικά του ζωηρά παιχνίδια.

Οι κοπέλες φοβούνται τα φύκια που είναι θαμμένα
κάτω από τους ίσκιους,
που τους αρπάζουν τα πόδια και τις πλάτες:
όταν το σώμα είναι γυμνό. Βιαστικές ανεβαίνουν στην ακτή
και φωνάζουν τα ονόματά τους, κοιτώντας τριγύρω.
Ακόμη και οι σκιες στο βυθό της θάλασσας, στο σκοτάδι,
είναι τεράστιες και φαίνονται να κινούνται διστακτικές,
αβέβαιες σαν να γοητεύονται από τα σώματα που περνούν.
Το δάσος είναι ένα ήσυχο καταφύγιο, στον ήλιο που γέρνει,
αλλά αρέσει στις μελαχρινές κοπέλες
να κάθονται στο ύπαιθρο, πανω στο σεντόνι.

Τι είπε ο Κεραυνός- Thomas Stearns Eliot

Ύστερα από το φως του πυρσού κόκκινο σε ιδρωμένα πρόσωπα

Ύστερα από την παγερή σιωπή μέσα στους κήπους

Ύστερα από την αγωνία σε τόπους πετρωτούς

Τις κραυγές και τους αλαλαγμούς

Τη φυλακή το παλάτι και τ’ αντιφέγγισμα

Του ανοιξιάτικου κεραυνού πάνω από μακρινά βουνά

Εκείνος που ήταν ζωντανός είναι τώρα πεθαμένος

Εμείς που ζούσαμε τώρα πεθαίνουμε

Με λίγη υπομονή

Δεν έχει εδώ νερό παρά μονάχα βράχια

Βράχια χωρίς νερό κι ο άμμος του δρόμου

Του δρόμου που ξετυλίγεται στα βουνά

Που είναι βραχόβουνα χωρίς νερό

Αν είχε νερό εδώ-πέρα θα στεκόμασταν να πιούμε

Μέσα στα βράχια πώς να σταθούμε πώς να στοχαστούμε

Ξερός ο ιδρώς και τα πόδια μες στον άμμο

Στέλλα Μήτσιου- Ιρλανδία

Ιρλανδία

Δε μετρησαμε το υψος της βροχης..

Μονο..στις γεφυρες σταθηκαμε,

Το γκριζο ποταμι κοιταζοντας

Και την παλιρροια παρακολουθησαμε

Όπως ερχοταν κυματιστη..κιτρινοπρασινη,…

…οπως αρρωστια που απλωνει ,πηχτη και κρυα,

…μεμβρανες αντι για χερια…

Θα ακουμπησω στα κοκκινα λερα και μαυρισμενα τουβλα

..ενα λοχ ξεσκεπαστο ειμαι..

Με μαυρα υγρα βραχια

Λασπη και  πρασινη τουνδρα

Ένα λοχ την ωρα της αμπωτης..

Περιμενω τα χρονια να με σκεπασουν….

Θα ξεκρεμασω υστερα τις .κουρτινες,απ τους καθρεφτες,

…που το σκληρο τους φως θα ημερεψει,

Και θα σταθουμε  

Με συγκαταβαση να αντικρυσουμε.

..τα χερια και το βαθος των ματιων μας…

Αλοιμονο!..

Ο χορος θα ικετεψει..

Κι η μοιρα μας σ’ένα βαθυ γαλαζιο ουρανο

Στο μεσο της νυκτος..

,,θα εκραγει σαν πυροτεχνημα….

Ένα ολοχρυσο λειψο φεγγαρι κρεμασα στ’αυτι μου..

Περιπλανωμαι..

Στις γειτονιες του κοσμου

Άλλος κουρνιαζει στο λικνο μου

Πουλια ακουω κατω στο ποταμι

Και μια υλακη με ξυπνα .

..απο ληθαργο

Παντου είναι το σπιτι μου..

Στα περιθωρια των ανοιχτων δρομων

Στις σκοτεινες παμπ υγρων παλιων κτιριων

Εφτασα ως εδώ ,ακολουθωντας το καραβι

Από τον ωκεανο στο λιμανι

Κι απ’το λιμανι στο ποταμι

Κι απ’το παταμι ,μεσα απ’ τα θολα καναλια ως εδώ.

Αναμεσα σε πικραλιδες και βατους…

Καπου ενας βομβος.. η μοναξια..η ελευθερια

Ενας γλαρος..μια μαντεψια…ένα σημαδι….

Ξεθωριασμένη ανάμνηση - Μαρούλλα Πανάγου (έργα αναγνωστών)

Στην απόμακρη πολιτεία σαν πας
σε κοιτάζουν οι δρόμοι σιωπηλά
απρόσωποι στον χειμωνιάτικο ήλιο τους
Οι αδιάφορες μορφές
κλεισμένες στην μοναξιά τους
(τόσο όμοια με την δικιά σου )
βιαστικά σε προσπερνούν .
Εσύ μόνιμος, περιπλανώμενος ταξιδιώτης

ακολουθείς την πορεία
της αδιάφορης καλημέρας
Στα πρόσωπα που κάτι σου θυμίζουν
Κάπου εκεί όπου σε παίρνει η ανάμνηση
μ' αδυνατεί να τα προσδιορίσει
Και τ' όνομα πως σου ξεφεύγει !!!
Δεν ήταν τούτο που έπινες το νερό
και μόνο στην σκέψη του;

Οδυσσέας Ελύτης...

Εκπληκτικοί καταρράκτες στους παγετώνες! Για κλείσιμο...

«Svalbard» σημαίνει «κρύες ακτές» και είναι ένα αρχιπέλαγος στην Αρκτική, που αποτελεί το βορειότερο άκρο της Νορβηγίας καθώς και της Ευρώπης. Βρίσκεται περίπου 400 χιλιόμετρα βόρεια της ηπειρωτικής Ευρώπης, ανάμεσα στην ηπειρωτική Νορβηγία και στο Βόρειο Πόλο.

Παρά το γεγονός ότι είναι τόσο κοντά στο Βόρειο Πόλο, το Svalbard είναι αρκετά ζεστό, γεγονός που το καθιστά κατοικήσιμο. Στην πραγματικότητα, το Svalbard είναι η βορειότερη περιοχή του πλανήτη που κατοικείται...

Βίλχελμ Ράιχ: " Άκου Ανθρωπάκο "

  Για το βιβλίο: Ράιχ Βίλχελμ, Άκου Ανθρωπάκο, μτφρ. Λεωνίδας Καρατζάς, Γνώση, 2012.

  Το βιβλίο του Βίλχελμ Ράιχ, Άκου Ανθρωπάκο, είναι αληθινό. Ο συγγραφέας και πρώην μαθητής του Φρόυντ, με την πείρα του ως ψυχιάτρου και ψυχαναλυτή, καταφέρνει να διαμορφώσει μια αλήθεια γύρω από την ανθρώπινη φύση. Έχει δει άλλωστε πολλούς ανθρώπους «γυμνούς». Ομολογεί στον άνθρωπο: «Είσαι κτηνώδης κάτω από τη μάσκα  της κοινωνικότητας και της οικειότητας ανθρωπάκο». Σήμερα αυτό θα μπορούσε κάποιος να το συμπεράνει και μόνο παρακολουθώντας πλάνα από τον πόλεμο που διεξάγεται στη Συρία. Το πρώτο που το αποδεικνύει είναι ότι απλώς π α ρ α κ ο λ ο υ θ ο ύ μ ε τα πλάνα και το δεύτερο είναι το γεγονός ότι σ υ μ β α ί ν ο υ ν ακόμα πόλεμοι.

   Μα πόσες φορές η αλήθεια λόγω της δειλίας μας δεν παραμένει ένας ανεξιχνίαστος βυθός; Συνήθως οι δύσκολες περιστάσεις μας εξαναγκάζουν στη θέα της. Συχνά κολυμπούμε μόνο στην επιφάνεια της ζωής μας ατενίζοντας «τον ήλιο να παιχνιδίζει κτλ.» κι όταν βυθίσουμε ξαφνικά το κεφάλι μας μέσα στα βαθιά νερά αντικρίζουμε μιαν αλήθεια που δεν είναι άλλη από την πραγματικότητα. (Όχι πάντως την πραγματικότητα των εφημερίδων, τονίζει ο συγγραφέας.) 

ΡΩΜΟΣ ΦΙΛΥΡΑΣ - ΠΟΙΗΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΥΚΛΟ ΤΩΝ «ΧΑΜΕΝΩΝ» ΠΟΙΗΤΩΝ

ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΝ ΖΑΡΕΣ...

Να μην έχουν ζάρες οι μορφές, αδρές,
ζάρες μίσους, πάθους, πόνου, μα χαρές,
στην ψυχή να πλένε και να μην ξεσπούν,
φυλαχτές για ωραίες, που θα τις χαρούν.
Είναι σαν εικόνες οι άνθρωποι βουβοί,
σαν ιππότες, άγιοι, όμορφοι, καλοί'
κατεβαίνουν όλοι δίχως πονηριά
μες στο μεσημέρι, μες στη δημοσιά.



~
ΥΠΕΡΑΝΩ
Κι αν δοθήκαμε ολάκεροι στη Νιότη,
κι αν άφραστα αγαπήσαμε ό,τι ζει,
κι αν οι στερνοί δεν είμαστε, ούτ' οι πρώτοι,
ένθεη ορμή μάς ξεπετάει εκεί

Επάνω απ' της Αβύσσου τ'άγρια σκότη
και πέρα από του πλήθους τη βοή:
δρόμο να μη χαράξουμε προδότη,
στο χώμα αχνάρι μας να μη σταθεί...

Κι αν η πίστη στη χίμαιρα άλλης πλάσης,
δε γλυκάνει την πίκρα στην ψυχή,
Ανυπαρξία, κι αν δεν μας ξεγέλασες,

Οι κοσμικοί κι οι απόκοσμοι μαζί
να πούμε πως εζήσαμε σε αμάχη,
μέσα, μα και σαν έξω απ' τη Ζωή!..

Η Οδύσσεια ενός υπερανθρώπου... Νέο Blog

Ένα blog διαδικτυακό μυθιστόρημα

Την δεκαετία του 1950 ανακαλύφθηκαν οι παλιότερες διατηρημένες παιδικές ζωγραφιές. Χρονολογούνται στην διάρκεια του Μεσαίωνα, ανάμεσα στον 12^ο και 15^ο αιώνα και έγιναν από ένα αγόρι,  6 με 7 ετών, που λέγονταν Όνφιμ και παρίσταναν σκηνές μάχης, μεγάλους πολεμιστές και τέρατα που πετούσαν φωτιά.

Επειδή πάντα θα υπάρχει ένα παιδί που ονειρεύεται μέσα μας, η ιστορία που ακολουθεί είναι η προσπάθεια του μικρού παιδιού μέσα μου να ζωγραφίσει με λέξεις τα όνειρά του: τον Υπεράνθρωπο και την Αιώνια Αγάπη!

Δείτε το εδώ ή κάντε κλικ στην εικόνα.

Κων/ντίνος Κοφινάς- Το μυαλό είναι αλλού

Το μυαλό είναι αλλού

Προσπαθώ να σε ξεχάσω αλλά κάτι κοινό,
δεν με αφήνει..
Έχει δεθεί άγκυρα στον λαιμό μου
& με πνίγει όποτε προσπαθώ να φύγω μακριά σου!

1 παιδί που λάμπει..
Σε θέλει, με θέλει..
Του λείπουμε γαμώτο!

Αθάνατο & δυνατό,
γέρικο & νεογέννητο,
σκέψη της νύκτας & ψέμα της ημέρας,
από εκείνα που σου’λεγα για πρωινό.
Ήθελα να χαμογελάς!
..δεν φταίω εγώ..

Λείπεις..
& ας είσαι Ψέμα..
Πες το! Θα το Πιστέψω..

Κάναμε λάθη,
τα κείμενα μου, συνεχώς το θυμίζουν!
Προχτές, εκείνο που είχες πρωτοδιαβάσει με δάγκωσε..
Ακόμα πονάω..

Το βαπόρι - Γιάννης Σκαρίμπας

Νάναι ως νάχης φύγει — με τους ανέμους — καβάλλα
στο άτι της σιγής κι' όλα να πάης
και vάv' πολλά καράβια, πολλή θάλασσα — μεγάλα
σύγνεφα πάνω — οι άνθρωποι κι' ο Μάης.

Κι' εντός μου εμένα να βρυχιέται — όλο να τρέμει —
βαρύ ένα βαπόρι και κατόπι
πάλι εσύ κι' ο Μάης κι' οι ανέμοι
κι' έπειτα πάλιν οι ανθρώποι, οι ανθρώποι.

ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΜΟΥ- Θεόδωρος Σαντάς

ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΜΟΥ

 

Όλα μου ταξίδια τα  έχω κάνει

με των υακίνθων  «όνειρο»

Είπαμε, στην ποίηση  όλα

προσφέρονται δωρεάν

εκτός από το δάκρυ  

όταν ακούγεται ο ρόχθος

απ’το πληγωμένο μας κύμα..

Τα  ταξίδια μου τα ‘ ζησα

δίχως το σύννεφο

να  μου αποκαλύπτεται η Αριάδνη

να μπορώ να γράφω με φως

κι ας μη  μου τρέχουν τα χρώματα

κι ας μ’ έχουν εγκαταλείψει οι χρωστήρες

γιατί εγώ ζωγράφος δεν είμαι.

Μιλώ με  ήχους

που γέννησαν τα ποτάμια

κι είπα ,να το γλουπακώ

αυτό είναι το δικό μου το ρήμα

μα στων αρχαίων το θαύμα

το βρήκα στ ’αχνάρια τους

κι είπα., τούτη ο ευλογημένη γλώσσα

είν’ της χώρας μου η περιουσία.

Εγώ τα ταξίδια μου τα έχω κάνει

με ιστορήσεις του μύθου

και με μύθια τρέφομαι

γιατί η ποίηση είναι  λαμπερή

και πάντα ανανεώσιμη

μ' ένα χαμόγελο ανθισμένο στον ήλιο

κι ένα όνειρο να κρυφοκαίει στον κόρφο της!

Τα ταξίδια με όνειρο  

είναι παραμυθία των ποιητών

με γαλάζια Πανσέληνο

να μην τους  πνίξουν  τα δάκρυα!

 

Θεόδωρος Σαντάς ,θεσσαλονίκη,6-8-2012

Τα χέρια - Μιχάλης Γκανάς

Ας ρίξουμε και μια ματιά στα όμορφα του κόσμου... Το εντυπωσιακό Mont Saint Michel

Το Mont Saint Michel είναι μία μικρή νησίδα στις ακτές της Νορμανδίας, σε πολύ μικρή απόσταση (περίπου 1,6 χλμ) από την ακτή, με την οποία συγκοινωνεί με ασφαλτοστρωμένο δρόμο. Στην κορυφή του υπάρχει το περίφημο αββαείο με το επίχρυσο άγαλμα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στην κορυφή του καμπαναριού, που χαρακτηρίζεται ως αριστούργημα του δυτικού πολιτισμού.

Έχει χαρακτηριστεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Από κάτω, πίσω από τα τείχη που περιβάλλουν το αββαείο, βρίσκεται ένα μικρό γραφικό χωριό με στριμωχτά σπίτια με αετώματα. Το αββαείο έφτασε στη σημερινή του μορφή περίπου το 17ο με 18ο αιώνα, ενώ πιθανολογείται ότι πρωτοχτίστηκε γύρω στο 10ο αιώνα....

Τελευταία μέρα πριν τον διαγωνισμό...

Σήμερα είναι η τελευταία μέρα πριν τον διαγωνισμό μας. Αύριο στις 7 μ.μ θα γίνει η κλήρωση τα αποτελέσματα της οποίας θα αναρτηθούν αμέσως στο μπλογκ μας και θα ειδοποιηθεί ο νικητής την ίδια στιγμή.

Να πούμε ξανά ένα μεγάλο ευχαριστώ καθώς η συμμετοχή σας ήταν πραγματικά πέρα από κάθε προσδοκία. Με το πέρας αυτού του διαγωνισμού θα ξεκινήσει ο επόμενος με ένα εξίσου όμορφο βραβείο. Θα επιχειρήσουμε στους επομένους διαγωνισμούς μας να υπάρχουν περισσότερα δώρα που σημαίνει περισσότεροι νικητές.

Περισσότερες πληροφορίες για τον διαγωνισμό εδώ

Την πρώτη νιότη μετρώ - Μάνος Τσεμπερλής (έργα αναγνωστών)

Τα λείψανα μου μετρώ
και είμαι της πρώτης νιότης μου Οδυσσέας
γυρνώ, γυρνώ
στους ορίζοντες του κόσμου
στην πελώρια θάλασσα περπατώ
η κρωξιά του άλμπατρος στον ουρανό
του ωκεανού το φύκι και ο κυματισμός
φουντώνει ο κοχλασμός πολύς
μια ανείπωτης τρεμάμενης ιδέας

τούτη η ραχοκκοκαλιά είναι μικρή
πέτρινη η κρίνη που βλάστησες, ανθέ,
εδώ το μύρο νωπό, μυρωδάτο, γυμνό το χώμα
μυσταγωγικά εντρυφώ
κάθε σπόνδυλος κρυφό σχολειό που πατώ
λόφοι, λοφίσκοι πολλοί
αρωματοποιούν την ελλιπή εικόνα

Ελεγεία - Σαλβατόρε Κουαζίμοντο (μτφ. Χ. Κρεμνιώτης)

Μαντατοφόρα παγερή της νύχτας,
Ήρθες, απ’ το παράθυρο μου να φωτίσεις
Των ρημαγμένων σπιτιών τους ανέκφραστους τάφους.
Της καπνοβόλας γης κάθε συντρίμμι.

Εδώ ξαπόστασε το όνειρο μας,
Και ‘συ, μοναχική,
Στρέφεσαι στο βορά, οπού
Δίχως φως,
Όλα στον θάνατο τρέχουν. Και υπομένεις.

Πηγή

"Futility". Όταν η λογοτεχνία προβλέπει το μέλλον...

Δεν είναι λίγες οι φορές που έκπληκτοι παρατηρούμε λογοτεχνικά βιβλία να προβλέπουν με ακρίβεια το μέλλον, είτε είναι βιβλία παλιά είτε σύγχρονα. Δεν θα μπούμε στην διαδικασία να αναφέρουμε μερικά από αυτά ή τους συγγραφείς τους καθώς όλοι όσοι ασχολούμαστε με τη λογοτεχνία λίγο πολύ τα γνωρίζουμε.
 Σκοπός που το '' Ποίηση και Λογοτεχνία'' γράφει ένα τέτοιο άρθρο είναι για να σας παρουσιάσουμε ένα συγκεκριμένο παράδειγμα, ίσως όχι και τόσο γνωστό όσο άλλα, το οποίο δείχνει πως η λογοτεχνία ''προφητεύει'' το μέλλον.
Τώρα αν το εν λόγω παράδειγμα είναι σύμπτωση, προφητεία, θεωρία συνωμοσίας ή απλά υπερβολική φαντασία του συγγραφέα είναι κάτι που θα απασχολήσει τους ειδικούς. Εμείς απλά το παρουσιάζουμε...

Από αρχής- ΜΑΝΩΛΗΣ ΤΟΓΙΑΣ

Από αρχής

Όνειρο - σκέψη - παιδικό' ένα σπίτι ανατολικό,
το μπαλκόνι μου τώρα βλέπει στη δύση.

Λουλούδια που παλεύουνε ν'ανθίσουν
παρασυρμένα πολλές φορές από τον αέρα.

Ένα ξανθό σκυλί κι ένα κανάρι και τα δύο θηλυκά
σαν τα περισσότερα φυτά.
Μια βασίλισσα μπιγκόνια με ματωμένα σκουλαρίκια,
δύο γιασεμιά το ένα αράπικο
και τριανταφυλλιές μεγάλες και μικρές.

Μια μεγάλη πόρτα ανοιχτή,
να κάνει ο ήλιος στροφή ή να διαβαίνει από της κουζίνας το φεγγίτη,
κλειστά παράθυρα.

Γωνιά το σπίτι απ’ έξω, στη μασχάλη του σταυρού,
στο σχήμα του πι μέσα.
Μπήκαν αλλού οι μεντεσέδες και οι πόρτες ανοίγουν ανάποδα,
χαρτιά παντού, πινέλα, πίνακες, βιβλία, μουσική.
Σιωπή.

Η μεγάλη πολυθρόνα που μου κρατάει το κορμί πάλιωσε πια
όπως και το τραπέζι.
Γλέντια και μουσικές και γέλια έρχονται από τα σπίτια απέναντι τώρα,
κι όλα βρίσκουν ξανά την πραγματική τους διάσταση.

Κ. Π Καβάφης

Για κλείσιμο κάτι πολύ ιδιαίτερο. Μοναδικές και περίεργες σκάλες απ’ όλο τον κόσμο

Όταν η φαντασία συνδυάζεται με την πρακτικότητα, το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό...

Κώστας Ουράνης - Αν Νοσταλγώ

Αν νοσταλγώ - δεν είναι εσάς, αγάπες περασμένες,
και τις στιγμές τις ευτυχείς μαζί σας που έχω ζήσει!
- Τα ρόδα σας τα μάρανα στα χέρια μου και τώρα
μέσα στης Μνήμης το παλιό βιβλίο τα 'χω κλείσει.

Μα είναι κάποιες άγνωστες, περαστικές γυναίκες,
που μια στιγμή σταυρώσανε το βλέμμα τους μαζί μου!
- Τέτοιες, που μείναν ο γλυκύς κι ανέφικτός μου πόθος,
ενώ - ποιος ξέρει! - θ' άλλαζαν για πάντα τη ζωή μου!...

Λογοτεχνικοί περίπατοι

Πανέμορφη πρωτοβουλία που σίγουρα θα ενδιαφέρει πολλούς...

Κάλεσμα του Λογοτεχνικού Περιοδικού "ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ Ο Θεσσαλός" για τη συγγραφή ποιημάτων σχετικά με την ευαισθητοποίηση του Γερμανού ποιητή Γκίντερ Γκρας υπέρ της Ελλάδας

Σύμφωνα με το κάτωθι υπόδειγμα της επιστολής, η οποία πρόκειται να φτάσει στα χέρια του μεγάλου Νομπελίστα Λογοτέχνη Γκίντερ Γκρας -αφού προηγουμένως ολοκληρωθεί η συγκέντρωση των ποιημάτων σας- αγαπητοί φίλοι ποιητές, χειριστές του έντεχνου λόγου, ανταποκριθείτε στο κάλεσμα του Λογοτεχνικού Περιοδικού «ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ Ο Θεσσαλός»:

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΚΩΝ/ΝΙΔΗΣ- ΑΡΕΤΗ ΔΙΔΑΚΤΗ ΕΣΤΙΝ

ΑΡΕΤΗ ΔΙΔΑΚΤΗ ΕΣΤΙΝ (ΑΝΤΙΣΘΕΝΗΣ)


Αν με αλήθεια μαστιγώνεις το κορμί μου
όλος ο πόνος είναι πρόβα ικεσίας
ως ρόλος πρώτος που μαγεύει στη σκηνή μου
σαν μια σιωπή που βγάζει νότες προσδοκίας
γράφοντας έργο προλογώντας την ζωή μου
μαζί με νότες κυνηγών της ευτυχίας.

Αν προτιμάς και να μιλάς στα ένστικτά μου
τροφοδοτείς και την σωστή μου ερμηνεία
για το κλειδί που σου ζητά η κλειδαριά μου
ώστε να αγγίξεις μαγεμένη παρουσία
και να ακούς μόνο αηδόνια στα κλαριά μου
με ένα νου που ξεκλειδώνει την ουσία.

Αν έχεις πίστη και αγάπη να προσφέρεις
η πρόβα γίνεται απόλαυση μεγάλη
και για φαντάσου μια χαρά να καταφέρεις
να πάρεις ρόλο που να σούρχεται μια ζάλη
χωρίς να νιώθεις αν πονάς και υποφέρεις
αφού θα νιώθεις πως ζωντάνεψες και πάλη .

Αν έχεις φτάσει στη φωλιά των δισταγμών σου
η ερμηνεία μου τους τόνους θα κοπάσει
συγχρονισμένη με τους τόνους των παλμών σου
σε ένα ρόλο που κανείς δεν θα ξεχάσει
γιατί στις ώρες των τριγμών και των παθών σου
ο ρόλος τόλμησε αλήθεια ν’ αγκαλιάσει.


10. 8-9-1999 13σύλλαβο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΚΩΝ/ΝΙΔΗΣ

Του ονείρου μου η πνοή - Ματίνα Ευθυμίου (έργα αναγνωστών)

ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ ΜΟΥ
Η ΠΝΟΗ, ΕΣΒΗΣΕ
ΣΤΟ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΟ ΚΟΙΤΑΓΜΑ
ΤΟΥ ΔΕΙΛΙΝΟΥ
ΚΙ Η ΠΛΑΝΗ ΜΕΓΑΛΗ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΑΜΨΗ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ
Η ΖΩΗ
ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΛΑΓΟ,
ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΠΕΛΑΓΟ
ΣΤΗ ΔΙΝΗ
ΤΟΥ ΒΛΕΜΑΤΟΣ
ΠΟΥ ΑΠΕΓΝΩΣΜΕΝΑ ΨΑΧΝΕΙ
ΕΛΠΙΔΑ ΝΑ ΒΡΕΙ.

Χ.Φ Λαβκραφτ, 1890- 1937

Χαλιναγώγησα τις σκιές που ταξιδεύουν από κόσμο σε κόσμο... Μονάχα τα σιωπηλά, κοιμισμένα, προσηλωμένα σπίτια στα κρυφά ξέφωτα μπορούν να διηγηθούν όλα αυτά που μένουν κρυφά από τις αρχαίες ημέρες...

Χ.Φ Λαβκραφτ, 1890- 1937

Μοναξιά - Κώστας Καρυωτάκης

Μεσάνυχτα και λείπετε, αδερφούλες μου.
Σαλεύει θλιβερό το κυπαρίσσι.
Τις κάμαρες θ' ανοίξω που στοιχειώσανε,
τ' αγέρι κι η νυχτιά ναν τις γιομίσει.
Άνε με πάρει ο ύπνος, μέσα στ' όνειρο
θα 'ρθει κάποια από σας να ξυπνήσει.

Πού πήγατε, αδερφούλες μου, κι απόμεινα
μονάχη μες στο σπίτι μας και ξένη;
Στην άρπα, που ενοστάλγησε τα δάχτυλα,
η αράχνη τον καημό μου τον υφαίνει.
Τα χέρια μου, όπως δένω κι όπως θλιβομαι,
με βλέπει αντίκρυ ο σκύλος και σωπαίνει.

Απόσπασμα από το 1984 (Ο Μεγάλος Αδελφός) του Τζωρτζ Όργουελ

Κάτω στο δρόμο η σκισμένη αφίσα παράδερνε στον άνεμο, και η λέξη ΑΓΓΣΟΣ μια σκεπαζόταν και μια φανερωνόταν. ΑΓΓΣΟΣ. Οι ιερές αρχές του ΑΓΓΣΟΣ. Νέα Ομιλία, διπλή σκέψη, το ευμετάβλητο του παρελθόντος. Ένοιωθε σαν να περιπλανιέται στα δάση του βυθού της θάλασσας, χαμένος σε έναν τερατώδη κόσμο όπου αυτός ο ίδιος ήταν το τέρας.

Η αλήθεια τις νύχτες - Γιάννα Καπερνέκα (έργα αναγνωστών)

Πόσες ευχές δεν εισακούστηκαν απόψε;
Πόσες επιθυμίες έπεσαν στο κενό , απεγνωσμένες,
Αφού τις άφησαν στη μέση;
Ποιες σκέψεις δε συναντήθηκαν ,
Απομένοντας αιθέρας απλός ,κύματα
Του εγκεφάλου;
Πόσες αύρες αφέθηκαν στο γλυκό ύπνο,
Μη θέλοντας να συναντήσουν άλλες;

Αλήθεια μετριούνται αυτές οι απώλειες;
Η απλά αισθάνονται;
Αισθάνεται κανείς σε αυτή την πόλη;

Ας κάνουμε μια μικρή παρένθεση.

Τι είναι το ''κουμπί'' Donate και γιατί το χρησιμοποιούν πολλά sites/ blogs;

Οι λόγοι που μπορεί να το χρησιμοποιούν τα ιστολόγια είναι διαφορετικοί για το κάθενα. Κάποια το έχουν μην ελπίζοντας και πολλά, κάποια άλλα το έχουν για να προσπαθήσουν να έχουν κάποια έσοδα που θα πάνε στην ενίσχυση του μπλογκ, άλλα το έχουν για να εισπράττουν τα χρήματα από τις διαφημίσεις κλπ. Ο λόγος που το κάθε ιστολόγιο έχει το donate δεν είναι κατακριτέος όταν η δουλειά που κάνει είναι άριστη και ηθική, καθώς όσοι γνωρίζουν από blog γνωρίζουν και πόσο δύσκολη γίνεται πολλές φορές η διαχείριση του. 

Στο ψητό:

Η ακριβής μετάφραση της λέξης donate είναι συνεισφέρω, προσφέρω, δωρίζω, χαρίζω ή αφιερώνω και ο λόγος ύπαρξης του στα ιστολόγια είναι ακριβώς αυτό που σημαίνει η λέξη. Με το κουμπί donate όποιος επιθυμεί μπορεί να δωρίσει ότι ποσό θέλει στην αγαπημένη του σελίδα ενισχύοντας έτσι την προσπάθεια της. Τα ποσά που δωρίζονται συνήθως είναι πολύ μικρά όπως 1 ή 2 ευρώ όμως δεν λείπουν και τα μεγάλα. Για να δωρίσει κάποιος χρήματα σε ένα μπλογκ μέσω του donate θα πρέπει να έχει λογαριασμό paypal ο οποίος είναι ότι πιο ασφαλές υπάρχει αυτή τη στιγμή στο διαδίκτυο όσον αφορά την συναλλαγή χρήματος...

Ο Γιάννης Ρίτσος μιλάει για την σεμνοτυφία στην τέχνη

Είμ' αετός - Μαρούλλα Πανάγου (έργα αναγνωστών)

Τα σύνορά μου ο ουρανός
ψηλότερα σκοπεύω
Κι είμαι στο πνεύμα μου αετός
κι από ψηλ' αγναντεύω.

Μα μια ζωή κι αν κυνηγώ
κι όσο ψηλά κι αν φτάσω
πιο πάνω θέλω ν 'ανεβώ
τ' αστέρια ν' αγκαλιάσω.

Κι ανάμεσά τους να σε βρώ
αστέρι της καρδιάς μου ,
στον δρόμο το μοναχικό
ταίρι στα όνειρά μου.

Pablo Neruda...

H φύση έχει άμεση σχέση με την τέχνη. «Φυτικά» γλυπτά με φύλλα και βρύα!

Ο καλλιτέχνης και σχεδιαστής Azuma Makoto γεννήθηκε το 1976 στο Τόκιο, όπου ζει και εργάζεται δημιουργώντας παράξενα έργα τέχνης, τα οποία συχνά προκαλούν όχι μόνο το ενδιαφέρον αλλά και την έκπληξη των θεατών.

Πιο πρόσφατο έργο του αποτελεί η συλλογή «Collapsible Leaves at Eye» που παρουσιάστηκε στην γκαλερί τέχνης «Gyre Gallery» στο Τόκιο, κλέβοντας τις εντυπώσεις τόσο με τη λεπτομέρεια της δημιουργίας όσο και με τα υλικά που χρησιμοποίησε ο καλλιτέχνης...

Στερνό Ταξίδι (Γρυπάρης Γιάννης)

Στερνό Ταξίδι

Σκεβρό καράβι, πως στριγγά τριζοβολούν οι αρμοί σου,
ώρα την ώραν οι γοφοί θα ξεκλειδώσουν λες,
μα συ ταξίδια μελετάς στους δρόμους της αβύσσου,
ενώ οι παλιές το σώμα σου καταδρομούν πληγές.

Στηλά τα μάτια στ’ άνοιγμα του λιμανιού η γοργόνα
κρατά, ψυχή ακατάλυτη μες στο φθαρτό κορμί,
στα πελαγοδρομίσματα και στον αιώνιο αγώνα
τη μαθημένη νιώθοντας να τη φτερώνει ορμή.

Ω! Αλήθεια! αντί αναγέλασμα της άστεργής σου μοίρας
να ρεύεις, σκέλεθρο αχαμνό, στην άκρια ενός γιαλού,
κι αν του πέλαου να σε πιει γραφτό ο καταποτήρας,
πάρε έν επίδρομο στερνό για κάπου πάντ’ αλλού....