Η Προφητεία του ανέμου
( Στην Δέσποινα)
<Να περάσεις το ποτάμι.
Να ανακυκλώσεις τη ζωή που σπατάλησες.>
Mα εγώ...καρφωμένη στην μία όχθη,
αρκέστηκα στο να ονειρευτώ την άλλη.
Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2012
ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ- Η Προφητεία του ανέμου
Η Προφητεία του ανέμου<Να περάσεις το ποτάμι.
Να ανακυκλώσεις τη ζωή που σπατάλησες.>
Mα εγώ...καρφωμένη στην μία όχθη,
αρκέστηκα στο να ονειρευτώ την άλλη.
Το σκοτεινό τρυγόνι- Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
Το σκοτεινό τρυγόνιΜάνα μου,
εγώ είμαι τ’ άμοιρο
το σκοτεινό τρυγόνι
όπου το δέρνει ο άνεμος
βροχή που το πληγώνει..
Το δόλιο
όπου κι αν στραφεί
απ’ όπου κι αν περάσει
δε βρίσκει πέτρα να σταθεί
κλωνάρι να πλαγιάσει..
Εγώ βαρκούλα μοναχή
βαρκούλα αποδαρμένη
μέσα σε πέλαγο ανοιχτό
σε θάλασσα αφρισμένη..
Παλεύω με τα κύματα
χωρίς πανί, τιμόνι
κι άλλη δεν έχω άγκυρα
πλην την ευχή σου μόνη.
Ποιείν
ΑΛΦΟΝΣΙΝΑ ΣΤΟΡΝΙ (Alfonsina Storni) - Στις 25 Οκτωβρίου του 1939, μπήκε στη θάλασσα της Μαρ ντελ Πλάτα, κι αφέθηκε στα κύματα.
Η Αλφονσίνα
Στόρνι, που αυτοκτόνησε πέφτοντας στη θάλασσα σε ηλικία σαράντα έξι ετών, ήταν
μια γυναίκα που αρέσκετο ν’ασχολείται με την καλλιτεχνική δημιουργία των
παιδιών. Η ερωτική της ποίηση είναι διακριτική και πικρή.
Μου είπες: Ο
πατέρας δεν έκλαιγε.
Μου είπες: Ο παππούς δεν έκλαιγε.
Δεν έκλαψαν ποτέ οι άνδρες της φυλής μου.
Ήταν από ατσάλι.
Μου είπες: Ο παππούς δεν έκλαιγε.
Δεν έκλαψαν ποτέ οι άνδρες της φυλής μου.
Ήταν από ατσάλι.
Και λέγοντας
αυτά, ένα σου δάκρυ κύλησε
Κι έπεσε στο στόμα μου… Άλλο φαρμάκι
Δεν ήπια ποτέ από τόσο μικρό
Ποτήρι.
Κι έπεσε στο στόμα μου… Άλλο φαρμάκι
Δεν ήπια ποτέ από τόσο μικρό
Ποτήρι.
Αδύνατη γυναίκα,
καυμένη γυναίκα που γνωρίζει
Αιώνες λύπης πίνοντάς το.
Α, τούτη η ψυχή μου άλλο δεν αντέχει
Όλο του το βάρος!
Αιώνες λύπης πίνοντάς το.
Α, τούτη η ψυχή μου άλλο δεν αντέχει
Όλο του το βάρος!
Το είδαμε στο Λόγος και τέχνη
Ζωντανά βιβλία στο Μουσείο Μπενάκη
Στις 22 Σεπτεμβρίου η Ζωντανή Βιβλιοθήκη, μια βιωματική
δράση για την προώθηση ενός πολιτισμού πολυμορφίας, ενάντια στις
διακρίσεις, την προκατάληψη, τον ρατσισμό και τον κοινωνικό αποκλεισμό,
θα βρίσκεται στο αίθριο του Μουσείου Μπενάκη, στην οδό Πειραιώς. Σε μια εποχή όπου ο ρατσισμός και η στοχοποίηση της διαφορετικότητας δείχνει να παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, η κατανόηση και η αποδοχή της ποικιλομορφίας μπορεί να είναι η μόνη απάντηση στη βία που προκαλεί ο φόβος για το ξένο. Η Ζωντανή Βιβλιοθήκη προτείνει την ανθρώπινη επαφή ως το καλύτερο αντίδοτο στις διακρίσεις, και μια φιλική κουβέντα πρόσωπο με πρόσωπο με τα «ζωντανά βιβλία», με ανθρώπους δηλαδή που αφηγούνται πώς έχουν δεχτεί το ρατσισμό μέσα από τα προσωπικά τους βιώματα, ως το απλούστερο εργαλείο για την κατανόηση του άλλου και την αντιμετώπιση της άγνοιας που γεννά προκαταλήψεις.
Κούνιες «παίζουν» μουσική στους δρόμους!
Με έναν πρωτότυπο τρόπο κατάφεραν οι τοπικές Αρχές στο Μόντρεαλ του Καναδά να ομορφύνουν διάφορα σημεία της πόλης, παρακινώντας παράλληλα τους κατοίκους να γίνουν για λίγο παιδιά αλλά και να φέρουν τον έναν πιο κοντά στον άλλον!
21 κούνιες τοποθετήθηκαν στους δρόμους με σκοπό να προσφέρουν χαρά σε μικρούς και μεγάλους. Ωστόσο δεν πρόκειται για… συμβατικές κούνιες! Οι περίφημες «Balançoires»… παίζουν μουσική και φωτίζονται μόλις κάποιος καθίσει στη βάση και αρχίσει να ταλαντεύεται.
Πως ο Δον Κιχώτης χρίστηκε ιππότης - Μιγκέλ Θερβάντες (μτφ. Κων/νος Φαρίδης)
ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΦΑΝΕΡΩΣΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ τα σχέδιά του και δίχως να τον δει κανείς, ένα πρωινό προτού ξημερώσει, φόρεσε την πανοπλία του, καβάλησε τον Ροσινάντη και με χαρά μεγάλη ξεκίνησε για άγνωστες περιπέτειες. Όμως, μόλις βγήκε στον κάμπο μια φοβερή σκέψη κυρίεψε το νου του: δεν είχε χριστεί ιππότης και, σύμφωνα με τους νόμους της ιπποσύνης, δεν είχε δικαίωμα να σηκώσει όπλα ενάντια σε κανέναν ιππότη. Οι σκέψεις αυτές τον έκαναν να αμφιβάλλει για την αποστολή του…και καθώς υπερίσχυσε η τρέλα του, αποφάσισε, τον πρώτο που θα συναντούσε στο διάβα του, να τον βάλει να τον χρίσει ιππότη.
Κι αν ο αγέρας φυσά - Γιώργος Σεφέρης
Κι ἂν ὁ ἀγέρας φυσᾷ, δὲ μᾶς δροσίζει
κι ὁ ἴσκιος μένει στενὸς κάτω ἀπ᾿ τὰ κυπαρίσσια
κι ὅλο τριγύρω ἀνηφόρι στὰ βουνά.
Κι ἂν ὁ ἀγέρας φυσᾷ, δὲ μᾶς δροσίζει
κι ὁ ἴσκιος μένει στενὸς κάτω ἀπ᾿ τὰ κυπαρίσσια
κι ὅλο τριγύρω ἀνηφόρι στὰ βουνά.
Μᾶς βαραίνουν οἱ φίλοι
ποὺ δὲν ξέρουν πιὰ πῶς νὰ πεθάνουν.
Κι ἂν ὁ ἀγέρας φυσᾷ, δὲ μᾶς δροσίζει
κι ὁ ἴσκιος μένει στενὸς κάτω ἀπ᾿ τὰ κυπαρίσσια
κι ὅλο τριγύρω ἀνηφόρι στὰ βουνά.
Πηγή
Σωκράτους Δαιμόνιο- Ανώνυμο
Ανώνυμο
Οι μαριονέτες πληθαίνουν
για αυτό επειμένω στην αφύπνιση...
Οι ''μάυρες στοές'' εργάζονται
σκληρά...
γ'αυτό οι Μύστες υπομένουν...
Περιμένουν τη κατάλληλη στιγμή
με τη σοφία της Θεάς Αθηνάς
το Ελληνικό Πνέυμα να διαδώσουν...
Σε παραμυθιάζουν Ψυχή...
τον Φόβο σπείρουν...
γιατι να ξέρεις πως σκοτάδι
δεν υπάρχει...είναι η έλλειψη Φωτός...
Υ.Γ:Άναψε τα Φώτα και θα δεις οτι η Δεη
δεν θα σου ζητήσει λογαριασμό.
Οι μαριονέτες πληθαίνουνγια αυτό επειμένω στην αφύπνιση...
Οι ''μάυρες στοές'' εργάζονται
σκληρά...
γ'αυτό οι Μύστες υπομένουν...
Περιμένουν τη κατάλληλη στιγμή
με τη σοφία της Θεάς Αθηνάς
το Ελληνικό Πνέυμα να διαδώσουν...
Σε παραμυθιάζουν Ψυχή...
τον Φόβο σπείρουν...
γιατι να ξέρεις πως σκοτάδι
δεν υπάρχει...είναι η έλλειψη Φωτός...
Υ.Γ:Άναψε τα Φώτα και θα δεις οτι η Δεη
δεν θα σου ζητήσει λογαριασμό.
"Από το Α στο Ω", του Γιώργου Η. Παγωνάκη
ΑναμεταξύΒίου,
Βολοδέρνω
Βαστώντας
Βλαστούς
Βρώμης!
Βρωμίζω
Βυσσινιές
Βεντάλιες
Βάφοντας
Βούρκους (και)
Βλασφήμιες!
Γρήγορα
Γυαλίζω
Γεμάτες
Γλάστρες
Γρυλλίζοντας
Γοερά,
Γονυπετής
Γυρνάω
Γκρεμισμένες
Γούρνες
Γνωρίζοντας
Γνήσιες
Γεύσεις (και)
......
Ξεκινώντας τη μέρα με Jean Paul Sartre...
Μόνο αυτός που δεν τραβάει κουπί έχει χρόνο να ταρακουνήσει τη βάρκα.
Φοιτητής στο πανεπιστήμιο… 12 ετών!
Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2012
ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ- Μαρία Πολυδούρη
ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Ὅταν ἡ σιγαλιὰ πλατιὰ θ᾿ ἁπλώσηστὸν κῆπο μου τὴ νύχτα, βροχερὸ
τὸ σύννεφο τὸν οὐρανὸ θὰ στρώση
σὲ μαῦρο θόλο πάνω του ἱερό.
Θὰ γύρουνε στὸ μυστικὸ σκοτάδι
τὰ δέντρα, οἱ θάμνοι, ἀργὰ τὴν κεφαλὴ
κ᾿ εὐλαβικὰ θὰ ψάλλουν ἔτσι ὁμάδι
τὴ θλιβερὴ στερνή τους προσευχή!
Ἔλα καὶ μεῖς μαζὶ τὴν προσευχή μας
στερνὴ φορὰ νὰ ποῦμε. Θ᾿ ἀκουστῆ
στὴ σιγαλιὰ παθιάρικη ἡ φωνή μας,
θ᾿ ἀντιλαλήση ὁ θόλος θὰ σπαστῆ,
τὸ σύννεφο θὰ κλαίη, θὰ κλαῖμε ἀντάμα,
θ᾿ ἀκολουθάη τῶν δέντρων ὁ ψαλμὸς
λυπητερὸς τὸ σιγαλό μας κλάμα
καὶ θὰ πυκνώνη ἡ σκοτεινιὰ χαμός.
Οὔτε ἀπ᾿ ἀστέρι λάμψη δὲ θὰ πέση,
τῆς Μοίρας δὲ θὰ δοῦμε τὴ μορφὴ
κ᾿ ἐνῶ τὰ χέρια χώρια θὰ μᾶς δέση,
τὰ χείλη μας θὰ λὲν τὴν προσευχή.
Πηγή
Νίκος Τσίντρος- Σελίδες γεμάτες όνειρα
Σελίδες γεμάτες όνειραΣελίδες γεμάτες όνειρα,
χωρίς συνοχή κι ελπίδα.
Δίχως χρώμα νόησης,
χωρίς ντροπής πορεία.
Λέξεις μόνες προσπαθούν,
φωνάζουν για βοήθεια.
Οι σκέψεις που ακολουθούν,
έργα χωρίς ιδρώτα.
Γραμμές γεμάτες γράμματα.
Γραμμές γεμάτες πόνο.
Ματώνουν σκέψεις όμορφες,
με πινελιές θαμπώνουν.
Βιβλία φτιάχνουν τεχνικοί,
με το κιλό πουλάνε.
Δώρο τα δίνουνε παντού
τη σκέψη ξεπουλάνε.
Ο νους του όχλου απορεί,
γιατί οι πέτρες τάζουν
βραβεία, σκήπτρα, υποταγή,
την τέχνη που σκεπάζουν.
Σε μαύρο τύλιξαν πανί.
Την γδέρνουν με ξυράφι
μέχρι ν’ αλλάξει η μορφή,
να μοιάσει με πιθάρι.
Αχ! καημένη ποίηση,
πώς σε καταντήσαν.
Εσύ, που έντυνες με φωτιά
τη φύση, τους ανθρώπους…
Τώρα σε χτίζουν λεξικά.
Μαραζωμένοι τοίχοι,
όνειρα και οράματα
μάταιων ανθρώπων.
Γραμμές γεμάτες γράμματα.
Γραμμές γεμάτες πόνο.
Ματώνουν σκέψεις όμορφες,
με πινελιές θαμπώνουν.
Βιβλία φτιάχνουν τεχνικοί,
με το κιλό πουλάνε.
Δώρο τα δίνουνε παντού
τη σκέψη ξεπουλάνε.
Ο νους του όχλου απορεί,
γιατί οι πέτρες τάζουν
βραβεία, σκήπτρα, υποταγή,
την τέχνη που σκεπάζουν.
Σε μαύρο τύλιξαν πανί.
Την γδέρνουν με ξυράφι
μέχρι ν’ αλλάξει η μορφή,
να μοιάσει με πιθάρι.
Αχ! καημένη ποίηση,
πώς σε καταντήσαν.
Εσύ, που έντυνες με φωτιά
τη φύση, τους ανθρώπους…
Τώρα σε χτίζουν λεξικά.
Μαραζωμένοι τοίχοι,
όνειρα και οράματα
μάταιων ανθρώπων.
Η Ελένη των ποιητών - Νίκος Καρούζος
Εἶναι σκιὰ
ἑνὸς ἄστρου ποὺ φλέγεται
τῆς λεμονιᾶς τὸ ἄρωμα Λευκή.
Χρόνια τοῦ ἔαρος
ὢ χρόνια καπνισμένα κι ὁ οὐρανὸς ἀλήτευε στυφός.
Ἐλευθερώσετε τὸν ὕπνο γιὰ τὴν ὡραιότητα
στὸ ἄλλο βράδυ πάνω σὲ φύλλα
τὰ νεαρά μου ὀστᾶ.
Πηγή
Μουσικοποιητική Παράσταση - Συναυλία «Κ.Π Καβάφης – Απ'’ έξω και τραγουδιστά»
Η μουσικοποιητική παράσταση «Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗΣ – ΑΠ' ΕΞΩ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΑ» της ομάδας «ΚΑΒΑΦΗΣ» του Πολιτιστικού Συλλόγου Άνω Σύρου στο Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου στη Ρόδο στις 15-9-12 και ώρα 21:00
Η
παράσταση αυτή – αφιέρωμα στο σπουδαίο Αλεξανδρινό ποιητή, θεωρείται
από πολλούς πνευματικούς ανθρώπους ως μια από τις πιο ολοκληρωμένες
προσεγγίσεις στο έργο του. Έχει παρουσιαστεί στο σπίτι του ποιητή στην
Αλεξάνδρεια, στο Κέντρο Τεχνών Αλεξανδρείας, στο Κίνι της Σύρου υπό την
πανσέληνο του Αυγούστου, στο Αρχαίο Θέατρο της Σάμου, στο φεστιβάλ του
Δήμου Εξωμβούργου, στο θέατρο Απόλλων της Σύρου, στο Μέγαρο Τσιροπινά
του Δήμου Ποσειδωνίας Σύρου, στην Άνδρο, την Ίο, Σαντορίνη, Νάξο,
Αμοργό, Σέριφο, Μύκονο, Παροικία και Νάουσα Πάρου, Σχοινούσα, στο Ίδρυμα
Τηνιακού Πολιτισμού, στη Ρωμαϊκή Αγορά, στο αμφιθέατρο «Διονύσιος
Αρεοπαγίτης», στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στη Μεγάλη του Γένους Σχολή
της Κωνσταντινούπολης παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.
Βαρθολομαίου, στο Ίδρυμα Ευγενίδου, στον Ιερό Αρχαιολογικό χώρο της
Δήλου, στο Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι, στη Νέα Υόρκη, στη Βοστώνη, στο
Μέγαρο Μουσικής της Γρανάδα, στο Κέντρο Μουσικής Τεκμηρίωσης της
Ανδαλουσίας και στο Παγκόσμιο Μουσικό Φεστιβάλ της Ούμπεδα στην
Ανδαλουσία, με επόμενους προορισμούς το Σίδνεϋ, Λονδίνο, Παρίσι,
Στρασβούργο , Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, Δελφούς, Ηρώδειο κ. α....
Χρυσός- Ελντίνα Ελευθεριάδου
Μου δάνεισες το χρυσό
που λαμπίρισε ο ήλιος
πάνω σε ένα ξεχειλωμένο κύμα
εκείνο το σιωπηλό ανοιξιάτικο απόγευμα
Για χρόνια το φύλαξα
Πολύτιμο μας
Έλα τώρα,
Κολύμπα στη θάλασσα της μνήμης
ακόμα πλέω στο στοιχειωμένο ιστιοφόρο
που μας ταξίδευε
Ξαναντύθηκα χρυσόσκονη
Ελελ
22.03.12
Δως μου τη μοναξιά σου- ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ
Απλά λόγια στο θείο φως που αγκαλιάζει
μη διστάζεις φως
ένα κερί έμεινε μονάχα στο απόλυτο κίτρινο
λιωμένο στο φως
ανφάς αγκάλιασε τα μικρά παιχνιδίσματα
στα διάκενα σκίασε προφίλ
απλά λόγια στο θείο φως για να ταιριάζει
με φως κόσμου
Όσο κρατήσει το κερί στης φυλακής το πέτρινο
τη μοναξιά σου δως μου
έξω τη θέλουν τα πουλιά για τιτιβίσματα
μαγική εικόνα μαγικό στυλ
απλά λόγια στο λίγο του κεριού θαυμάζει...
Μη ξεχάσετε να λάβετε μέρος στη δημοσκόπηση μας
Υπενθυμίζουμε στους αναγνώστες μας αλλά και στους νέους φίλους ότι μπορούν να λάβουν μέρος στη δημοσκόπηση που συνεχίζεται στο μπλογκ μας. Η δημοσκόπηση έχει να κάνει με τις προτιμήσεις μας στην αγορά βιβλίων και τα αποτελέσματα θα έχουν ενημερωτική μορφή για όλους μας.Σας ευχαριστούμε θερμά.
Η εξομολόγηση του Νίκου Καββαδία σε ένα υπέροχο ποίημα...
Στο ημερολόγιο γράψαμε: "Κυκλών και καταιγίς".
Εστείλαμε το Σ.Ο.Σ μακριά σε άλλα καράβια,
κι εγώ κοιτάζοντας χλωμός τον άγριον Ινδικό
πολύ αμφιβάλλω αν φτάσουμε μια μέρα στη Μπατάβια.
Μα Δε λυπάμαι μια σταλιάν. Εμείς οι ναυτικοί
έχουμε, λένε, την ψυχή στο διάολο πουλημένη.
Μια μάνα μόνο σκέφτομαι στυγνή και σκυθρωπή,
που χρόνια τώρα και καιρούς το γιο της περιμένει.
Το ξέρω πως η θέση μας είναι άσχημη πολύ.
Η θάλασα τη γέφυρα με κύματα γεμίζει,
κι εγώ λυπάμαι μοναχά που δεν μπορώ να πω
σε κάποιον, κάτι που πολύ φριχτά με βασανίζει.
Θεέ μου! Είμαι μοναχά δεκαεννιά χρονών,
κι έχω σε μέρη μακρινά πολλές φορές γυρίσει.
Θεέ μου! Έχω μιαν άκακη, μια παιδική καρδιά,
αλλά πολύ έχω πλανηθεί, κι έχω πολύ αμαρτήσει.
Συχώρεσέ με. Κάποτες οπού 'χα πιει πολύ
και δεν εκαταλάβαινα το τι έκανα, στο Αλγέρι,
για μιαν μικρήν Αράπισσα, που εχόρευε γυμνή,
επέταξα κατάστηθα σε κάποιον το μαχαίρι.
Συχώρεσέ με. Μια βραδιά θολή στο Σάντα Φε,
καθώς κάποια με κράταγε σφιχτά στην αγκαλιά της,
ετράβηξα απ' την κάλτσα της μια δέσμη από λεφτά
που όλη τη μέρα εμάζευεν απ' την αισχρή δουλειά της.
Κι ακόμα, Κύριε... ντρέπομαι να το συλλογιστώ,
(μα ήτανε τόσο κόκκινα κι υγρά τα ωραία του χείλια
και κάποια κάπου ολόλυζε κιθάρα ισπανική...)
κοιμήθηκα μ' ένα μικρόν εβραίο στη Σεβίλλια.
Κύριε ετούτο το κορμί το τόσο αμαρτωλό
σε λίγο στις υδάτινες ειρκτές νεκρό θα πέσει...
Μα τέσσερα όμως σκέφτομαι γαλόνια εγώ χρυσά
κι ένα θλιμμένο δόκιμο, που δε θα τα φορέσει.
Πηγή
Φεστιβάλ Γκριμ στη Knot Gallery
Τα πασίγνωστα παραμύθια που περιλαμβάνονται στα πρώτα ακούσματα και διαβάσματα των παιδιών τα τελευταία 200 χρόνια κυκλοφορούσαν από στόμα σε στόμα στους λαούς της Βόρειας Ευρώπης για πολύ περισσότερο. Γνωστά έγιναν όμως χάρη σε δύο Γερμανούς λογίους, τους αδελφούς Γκριμ, οι οποίοι τα συνέλεξαν, διασώζοντάς τα από τη λήθη, και τα εξέδωσαν, κάνοντάς τα γνωστά σε ένα ευρύτατο κοινό...
Έντγκαρ Άλλαν Πόε
Ωραίο νησί, που από το πιο ομορφότερο λουλούδι,
από τ’ αβρότερα το πλέον αβρόν όνομα πήρες,
τι θύμησες και μέσα από τι ώρες φωτοβόλες
στ΄αντίκρυσμα της ομορφιάς σου απάντεχα ξυπνάνε,
και τι σκηνές ευδαιμονίας βαθιάς πο΄χει σβηστεί,
και πόσες σκέψεις πόσωνε που θάφτηκαν ελπίδων,
και πόσες οπτασίες μιας κόρης οπού πια δε ζει,
που πάει, δε ζει πια στα χλωρά σου πάνω τα λιβάδια.
“Δε ζεί πια”. Αλλοι μου, η μαγική φαρμακερή αυτή λέξη
τ’ αλλάζει όλα: Οι χάρες σου για μένα σβήσαν πια,
κ΄ η θύμησή σου πάει πια …”Καταραμένη χώρα”.
Θα ΄ναι για μένα εδώ και μπρός ο ανθόσπαρτος γιαλός σου,
ω υακίνθινο νησί, ω πορφυρένιο Τζάντε,
“Ιζόλα ντ ΄Ορο, Φίορο του Λεβάντε”.
*Ποιήματα 1831-1849 (Εκδόσεις “Σελίδες” 1991).
Το κόσκινο
ΠΟΛ ΒΕΡΛΕΝ (Μετάφραση: ΑΝΤΩΝΗ Θ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ)
ΘΑ 'ΝΑΙ, ΛΟΙΠΟΝ...Θα 'ναι, λοιπόν μια μέρα φωτεινή:
Λαμπρός ο ήλιος στη χαρά θα συμμετέχει...
Την ομορφιά σου μες στα νυφικά
πιο όμορφη να κάνει θα προσέχει.
Γαλάζια ομπρέλα από ψηλά ο ουρανός
θα φρίσσει πάνωθε στα μέτωπά μας,
που θα τα βάφει η συγκίνηση ωχρά
απ' την αναμονή και τη χαρά μας.
Θα παίζει, σαν θα πέσει η νυχτιά
με τα τούλια ανέμου φύσημα χαδιάρη
και τ' άστρα θα κοιτούν από ψηλά
και θα χαμογελούν στο νιο ζευγάρι...
Ξεκινώντας την μέρα με Pascal
Μην προσπαθείς να προσθέσεις χρόνια στη ζωή σου. Καλύτερα πρόσθεσε ζωή στα χρόνια σου.
Blaise Pascal
Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2012
Χωρίζουμε - Λι Γιου
Χωρίζουμε, κι η άνοιξη τελειώνει.
Ό,τι το μάτι μου χαϊδεύει, με πληγώνει,
στα σκαλοπάτια άνθη δαμασκηνιάς χιονίζει,
από πάνω σου τα διώχνεις,
μα ξαναγεμίζεις.
Έρχονται αγριόχηνες, μα νέα δε μας φέρνουν-
Μακρύς ο δρόμος της επιστροφής.
Ακόμα και στα όνειρα είμαι αδύναμος.
Του χωρισμού η θλίψη απλώνεται σαν χλόη
πέρα για πέρα, όλο φυτρώνει.
Μετάφραση: Γιάννης Λειβαδάς
Από το βιβλίο Ανθολογία Κινέζικης Ποίησης (εκδόσεις Ροές)
Φονικό στη σιωπή - Ο δείμος του πολίτη
.jpg) |
| photo: Harris Rinaldi |
Η σιωπή σχίζει τους δρόμους
τη νεκρική ησυχία συνοδεύει ο αχός του πόνου
κι ο ιδρώτας της ενθύμησης μιας αλλοτινής μακαριότητας.
Το ύφος αλλάζει με τα πρώτα αίματα,
οι ιαχές πυκνώνουν πάνω από την κόκκινη λίμνη
η λάμα ακόμα ζεστή από το αίμα
ο λαιμός γυμνός γέρνει πλάι στο άψυχο κορμί.
Ο Ξένος δεν ακούει το εμβατήριο
έφυγε πια κι αναρωτιέται τι έφταιξε
στο δρόμο για τα Ηλύσια ακόμα αναζητά το φταίξιμο
ο πόνος, ο φόβος, η φτώχεια απαντά κάποιος προφήτης.
Χαρά ανίκητη - Αργύρης Εφταλιώτης
Το είχε στο αίμα του ο γέρο Τραντάφυλλος να μη δαμάζεται από πίκρες. Η λαχτάρα, η ελπίδα, κι η δύναμη της χαράς γλυκοσπαρταρούσανε μέσα του πάντα. Τον έβλεπες κι έλεγες· να άνθρωπος που του αξίζει να ζει. Όχι γέλιο, όχι χαμόγελο, μικρό τρεμούλιασμα μονάχα στα χείλη του έσωνε να σε καταπείσει πως ήταν η ψυχή του περιβόλι από την Πρόνοια ορισμένο να θρέφει της χαράς τα λουλούδια.
Κι ωστόσο, καθώς όλα του κόσμου αλλιώτικα, έτσι κι η τύχη του χρυσόκαρδου εκείνου ανθρώπου. Μια σειρά φουρτούνες και συφορές η ζωή του. Ξενιτεύτηκε κι αυτός νιος καθώς οι πιότεροι του φτωχικού του νησιού. Σ’ ένα ξερονήσι ποιος να πρωτοζήσει! Έκαμνε κάθε αγόρι της προκοπής το σταυρό του και τράβαγε κατά την «Ανατολή». Καλλιφορνία ήταν τότες η Ανατολή.
Τόση ομορφιά που έχει αυτή η γη… - Λάσκαρης Π. Ζαράρης
Τόση ομορφιά που έχει αυτή η γη…
και των χειλιών το πρώτο αντάμωμα ζητά
κάτω από παραθύρια του ονείρου φιλικά,
στο πέταγμα των χελιδονιών την ξεγνοιασιά.
Τόση ομορφιά που αυτή η γη κρατά
μες στα φυλλώματα που ίσκιο δίνουν
κι εκεί ένας άνθρωπος πονά,
όταν το φως οι έρωτες το πνίγουν.
Ράφια με βιβλία στην πρόσοψη κτιρίου!
Ποιητές, λογοτέχνες και συγγραφείς δίνουν συνήθως τα ονόματά τους σε
δρόμους διάφορων πόλεων του κόσμου, αποδίδοντας με τον τρόπο αυτό οι
κάτοικοι και οι τοπικές Αρχές φόρο τιμής στην πλούσια δημιουργία τους.
Στην πόλη Lootstraat στο Άμστερνταμ έζησαν διάφοροι σημαντικοί Ολλανδοί λογοτέχνες του 18ου και 19ου αιώνα, και μάλιστα οι περισσότεροι έμειναν σε μια συγκεκριμένη γειτονιά. Έτσι οι κάτοικοι αποφάσισαν να τιμήσουν την πλούσια προσφορά τους στην πόλη με έναν πρωτότυπο τρόπο...
Στην πόλη Lootstraat στο Άμστερνταμ έζησαν διάφοροι σημαντικοί Ολλανδοί λογοτέχνες του 18ου και 19ου αιώνα, και μάλιστα οι περισσότεροι έμειναν σε μια συγκεκριμένη γειτονιά. Έτσι οι κάτοικοι αποφάσισαν να τιμήσουν την πλούσια προσφορά τους στην πόλη με έναν πρωτότυπο τρόπο...
Ο μύθος του Σίσυφου
Ο Σίσυφος ήταν μια πολύ ξεχωριστή προσωπικότητα της ελληνικής μυθολογίας . Ο Σίσυφος ήταν ιδρυτής και βασιλιάς της αρχαίας Εφύρας, που στη συνέχεια ονομάστηκε Κόρινθος.
Όλα άρχισαν όταν ο Δίας αποπλάνησε την Αίγινα. Η Αίγινα ήταν κόρη του ποταμού και θεού Ασωπού. Ο Ασωπός ζήτησε από τον Σίσυφο να του πει τι γνωρίζει και αυτός συμφώνησε αφού ο Ασωπός για αντάλλαγμα του έταξε ότι μια πηγή με νερό θα αναβλύζει ασταμάτητα από την ακρόπολη της πόλης του.
Ο Σίσυφος γνώριζε πολλά για την υπόθεση και τα είπε στον Ασωπό. Στη συνέχεια ο Ασωπός καταδίωξε τον Δία. Αφού ο Δίας γλίτωσε, αποφάσισε να τιμωρήσει τον Σίσυφο. Έτσι έστειλε τον Σίσυφο στον Άδη.
''Ημέρες ανθρώπων''- Φανή Αθανασιάδου
''Ημέρες
ανθρώπων''
Τίποτα το συναρπαστικό
δε
θα συνέβαινε σήμερα,
τόχε πει το ωροσκόπιο της
κι’ας είπε τ’ονομα του
μέσα στη νύχτα τρεις φορές
- η
επανάληψη δε σημαίνει πάντα κάτι καλό-
της
τόχαν μάθει από μικρή·
κι’εκείνο το κόκκινο,σημάδι
για κάτι το γρήγορο,
το
βιαστικό το αναπάντεχο…
ημέρες ανθρώπων
δε κοίταξε
τίποτα γύρω του
ούτε την επόμενη στάση
ούτε το λεωφορείο που τον προσπέρασε.
Φανή Αθανασιάδου
( από την Δ¨ ποιητική συλλογή ΄΄Δελτίο καιρού¨)
Μια λατέρνα στο ναό του Σολομώντα- Jovani
Μια λατέρνα στο ναό του ΣολομώνταΚομματιάστηκε η σιγαλιά της νύχτας
απ’ την επουράνια μελωδία της φωνής Σου
κι έλαμψε η ματιά Σου
σαν όλα τα άστρα του ουρανού στο ναό Σου
και φώτισε και ξεσκέπασε
τα σκοτεινά συμφέροντα
και το πνευματικό σκυρόδεμα
Γραμματέων και Φαρισαίων
σκορπίζοντας στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα
το εμπορικό σκυλολόι της σάρκας και της ψυχής
από κει που η αγάπη έψαχνε να βρει το
΄΄μάνα της΄΄ την αιωνιότητά της
Κι έφτασε ψηλά ο ύμνος της ανακούφισης
κι έλαμψαν τα άσματα της μεγαλοσύνης Σου
τότε σαν ήλιος δικαιοσύνης
για να μαυρίσει και πάλι σήμερα
να καταχνιάσει
να κρυφτεί πίσω απ’ την σκιά της καμπάνας
που μάταια προσπαθεί να σκεπάσει
τον ήχο της λατέρνας και τους αλαλαγμούς
της πραμάτειας έξω από την πόρτα Σου
εκεί που λεκιαστήκαν από το χρήμα οι εικόνες Σου
εκεί που οι λαμπάδες Σου μοιάζουν
με κέρινα αλαζωνικά ομοιώματα
του κάθε τεχνολογικού Ιούδα
και αντί φλόγα βγάζουν εικόνα και ήχο
εκεί που τα εσώρουχα και τα DVD
γιορτάζουν μεγαλοπρεπέστερα
από τη μνήμη κάθε Αγίου
Μόνο μην ανησυχείς Εσύ
είναι δω οι εκπρόσωποί Σου
δεν είναι στολισμένοι σαν χριστουγεννιάτικα δέντρα
δεν κρατούν χρυσούς σταυρούς και σκήπτρα
μόνο φορούν την χλαμύδα Σου
κι ούτε έχουν μετατρέψει το όρος των ελαιών
σε όρος Βατοπεδίου
γιαυτό λοιπόν καλέ Μου
μη λυπάσαι
άσε μας στα Σόδομα και Γόμορά μας
άσε μας στούς πολέμους και στην δικαιοσύνη μας
λιγόστεψε επιτέλους τις δέκα εντολές Σου
και κράτα γιά αργότερα τον κατακλυσμό Σου
όταν έρθουν άλλοι κακοί να διώξουν εμάς τους ΄΄καλούς΄΄
Οι αποδημητικές καλημέρες - Κική Δημουλά
Ἄρχισε ψύχρα.Τὸ γύρισε ὁ καιρὸς σὲ ἀναχώρηση.
Ἡ πρώτη μέρα τοῦ Σεπτέμβρη
ξοδεύτηκε σὲ κάποια ὑδρορροή.
Ὡς χθὲς ἀκόμα ὅλα ἔρχονταν.
Ζέστες, ἡ διάθεση γιὰ φῶς,
λόγια, πουλιά,
πλαστογραφία ζωῆς.
Γονιμοποιοῦνταν κάθε βράδυ τὰ φεγγάρια,
πολλοὶ διάττοντες ἔρωτες
ᾖρθαν στὸν κόσμο τὸν περασμένο μήνα.
Ο δρόμος - Νόνη Σταματέλου
Δεν θα μάθεις ποτέ
Πόσο με πονούσε εκείνη η επίμονη σιωπή σου
Τ’ ατέλειωτα βράδια
Πώς έλειωνα παρακαλώντας για ένα χάδι
Εκείνα τα Χριστούγεννα ,θυμάσαι;
Βγήκα στο δρόμο για τσιγάρα, μεσάνυχτα
Κι’ ήταν τα πιο παγωμένα της ζωής μου.
Ο δρόμος μέχρι το περίπτερο
Ταξίδι μου φάνηκε μακρύ
στα παιδικά μου όνειρα.
Ο σπουδαίος Τζο Νέσμπο έρχεται στην Αθήνα
Ο Νέσμπο που σπούδασε οικονομικά και αρχικά εργάστηκε ως δημοσιογράφος και χρηματιστής, πρωτοεμφανίστηκε στην αστυνομική λογοτεχνία το 1997 με το μυθιστόρημα “The Bat” όπου κεντρικό πρόσωπο είναι ο ντετέκτιβ Χάρι Χόλε. Ο Χόλε είναι ένας σκληροτράχηλος αντιήρωας που λύνει γρίφους και φτάνει στη σύλληψη των ενόχων ενώ αντιμετωπίζει τους δικούς του δαίμονες και τον αλκοολισμό...
Ξεκινώντας τη μέρα με ένα ρητό του Kurt Vonnegut, αμερικανού συγγραφέα
Εδώ είμαστε, παγιδευμένοι στο κεχριμπάρι της στιγμής. Δεν υπάρχει γιατί.
Κοράλλια, τα κοσμήματα του βυθού
Όσο όμορφα είναι όμως αλλο τόσο είναι και απειλούμενα τόσο από την παράνομη αλειία τους όσο, κυρίως, από την κλιματική αλλαγή. Οι φωτογραφίες που ακολουθούν μας παρουσιάζουν σε όλο τους το μεγαλέιο τα κοσμήματα του βυθού.
Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2012
ΜΟΙΡΑ ΑΓΕΙ- Ρώμος Φιλύρας
ΜΟΙΡΑ ΑΓΕΙΆ, στο λαό πώς μ' έριξεν η μοίρα,
πώς μ'έκρουσε στην θείαν ανατροφή
και μ'άφησεν ο δύσμοιρος και πήρα
τη χλεύη, τη βρισιά και τη ντροπή!
Όχλε λαέ, βαρβάρων σπέρμα νόθο,
πού τη βρίσκεις την κρίση και χτυπάς
στη ρίζα τον ακόρεστό μου πόθο.
Ά, μαστρωπέ, στην άβυσσο με πας!
Πηγή
Γυμνὰ χέρια- Τάσος Λειβαδίτης
Γυμνὰ χέρια……Κανεὶς δὲ θὰ μάθει ποτὲ μὲ πόσες ἀγρυπνίες συντήρησα τὴ ζωή μου, γιατί ἔπρεπε νὰ προσέχω, κινδυνεύοντας κάθε στιγμὴ ἀπ᾿ τὴν καταχθόνια δύναμη, ποὺ κρατοῦσε αὐτὴν τὴν ἀδιατάρακτη τάξη, φυσικά, ὅπως ἤμουν φιλάσθενος, τέτοιες προσπάθειες μὲ κούραζαν, προτιμοῦσα, λοιπόν, πλαγιασμένος νὰ βλέπω κρυμμένο τὸ μυστικὸ ποὺ φθείρουμε ζώντας, καὶ πῶς θὰ ἐπιστρέψουμε μὲ ἄδεια χέρια
……καὶ συχνὰ ἀναρωτιόμουν, πόσοι νὰ ὑπάρχουν, ἀλήθεια, στὸ σπίτι, καμιὰ φορᾷ, μάλιστα, μετροῦσα τὰ γάντια τους γιὰ νὰ τὸ ἐξακριβώσω, μὰ ἤξερα πὼς ἦταν κι οἱ ἄλλοι, ποὺ πονοῦσαν μὲ γυμνὰ χέρια, ἄλλοτε πάλι ἔρχονταν ξένοι ποὺ δὲν ξανάφευγαν, κι ἂς μὴν τοὺς ἔβλεπα, ἔβλεπα, ὅμως, τοὺς ἁμαξάδες τους ποὺ γερνοῦσαν καὶ πέθαιναν ἔξω στὸ δρόμο,
……ὥσπου βράδιαζε σιγὰ σιγά, κι ἀκουγόταν ἡ ἅρπα, ποὺ ἴσως, βέβαια, καὶ νὰ μὴν ἦταν ἅρπα, ἀλλὰ ἡ ἀθάνατη αὐτὴ θλίψη ποὺ συνοδεύει τοὺς θνητούς.
Τάσος Λειβαδίτης, Γυμνὰ χέρια, ἀπὸ τὴ συλλογὴ Νυχτερινὸς ἐπισκέπτης (1972), ἑνότητα, Ἀπ᾿ τὸ ἡμερολόγιο ἑνὸς ὑπηρέτη, Τόμος 2 τῆς τρίτομης ἔκδοσης τοῦ Κέδρου, σελίδα 80
Πηγή
Φως στη ζωή του Σαλμάν Ρούσντι ρίχνει η αυτοβιογραφία του
Ετσι αρχίζει η συναρπαστική - με την κακή έννοια - ιστορία ενός συγγραφέα που αναγκάστηκε να ζει σε υπόγεια, να μετακινείται από σπίτι σε σπίτι, έχοντας στη σκιά του μια ομάδα σωματοφυλάκων και ειδικών φρουρών. Του ζήτησαν να επιλέξει έναν «άλλο» για να μπορεί η αστυνομία να τον καλεί στο τηλέφωνο. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι του συγγραφείς; O Joseph Conrad (1857-1924), ένας μεγάλος συγγραφέας πολωνικής καταγωγής και ο Αντον Τσέχοφ, ο πασίγνωστος Ρώσος «μελαγχολικός» συγγραφέας. Από τα δυό τους μικρά ονόματα προκύπτει το Joseph Anton, το ψευδώνυμο που χρησιμοποιούσε ο Ρούσντι όσα χρόνια κρυβόταν από τους φανατικούς ισλαμιστές. Αυτό χρησιμοποιεί και τώρα στην πολυαναμενόμενη βιογραφία του με τίτλο στα ελληνικά «Για πολλά χρόνια» και το υπογράφει με τα δυο ονόματα Σάλμαν Ρούσντι – Ζόζεφ Αντον, στο εξώφυλλο...
ΕΝΑΣ ΥΜΝΟΣ, ΕΝΑΣ ΠΑΙΑΝΑΣ ΚΙ ΕΝΑ ΠΡΟΣΟΔΙΟ, ΠΙΝΔΑΡΟΣ, ΚΛΑΣΙΚΑ
Ένας Ύμνος, ένας Παιάνας κι ένα Προσόδιο
Πίνδαρος, 522 ή 518 Κυνός Κεφαλές Θήβας-438 π.Χ. Άργος
Ο
Πίνδαρος χαρακτηρίζεται ως ο μεγαλύτερος λυρικός ποιητής της
αρχαιότητας, τον οποίο όμως η πατρίδα του, η Θήβα, τιμώρησε με πρόστιμο
όταν μίλησε τιμητικά για την Αθήνα. Η ποίησή του είναι υπερατομική. Με
την έννοια ότι δεν μιλάει για συνθήκες και περιστατικά της προσωπικής
του ζωής ή του περιβάλλοντός του αλλά κυρίως για αθλητικούς αγώνες, για
την αρετή του αγώνα και του νικητή, για τις δόξες των γενιών, για τις
ηθικές αξίες τους, για τους μύθους και τις παραδόσεις γενικά των πόλεων
και των αριστοκρατικών γενών που κρατούν την αρχή τους από θεούς και
ημίθεους.
Η
ποίησή του εξάλλου ήταν Χ ο ρ ι κ ή. Ήταν για να τραγουδιέται από
πολλούς σε δημόσιους χώρους, για πολλούς και για θέματα κοινά, όχι για
προσωπικά προβλήματα και έγνοιες....
Κ.Γ. Καρυωτάκης- Στὸ ἄγαλμα τῆς ἐλευθερίας ποὺ φωτίζει τὸν κόσμο
Στὸ ἄγαλμα τῆς ἐλευθερίας ποὺ φωτίζει τὸν κόσμο
Λευτεριά, Λευτεριά, σχίζει, δαγκάνει
τοὺς οὐρανοὺς τὸ στέμμα σου. Τὸ φῶς σου,
χωρὶς νὰ καίει, τυφλώνει τὸ λαό σου.
Πεταλοῦδες χρυσὲς οἱ Ἀμερικάνοι,
λογαριάζουν πόσα δολάρια κάνει
σήμερα τὸ ὑπερούσιο μέταλλό σου.
Λευτεριά, Λευτεριά, θὰ σ' ἀγοράσουν
ἔμποροι καὶ κονσόρτσια κι ἑβραῖοι.
Εἶναι πολλὰ τοῦ αἰῶνος μας τὰ χρέη,
πολλὲς οἱ ἁμαρτίες, ποὺ θὰ διαβάσουν
οἱ γενεές, ὅταν σὲ παρομοιάσουν
μὲ τὸ πορτραῖτο τοῦ Dorian Gray.
Λευτεριά, Λευτεριά, σὲ νοσταλγοῦνε,
μακρινὰ δάση, ρημαγμένοι κῆποι,
ὅσοι ἄνθρωποι προσδέχονται τὴ λύπη
σὰν ἔπαθλο τοῦ ἀγῶνος, καὶ μοχθοῦνε,
καὶ τὴ ζωὴ τους ἐξακολουθοῦνε,
νεκροὶ ποὺ ἡ καθιέρωσις τοὺς λείπει.
Ἀπὸ Ἅπαντα τὰ Εὑρισκόμενα. Φιλολογικὴ Ἐπιμέλεια Γ.Π. Σαββίδη. Ἔκδ. ΕΡΜΗΣ, Ἀθήνα 2004.
Σταμνί
Λευτεριά, Λευτεριά, σχίζει, δαγκάνει τοὺς οὐρανοὺς τὸ στέμμα σου. Τὸ φῶς σου,
χωρὶς νὰ καίει, τυφλώνει τὸ λαό σου.
Πεταλοῦδες χρυσὲς οἱ Ἀμερικάνοι,
λογαριάζουν πόσα δολάρια κάνει
σήμερα τὸ ὑπερούσιο μέταλλό σου.
Λευτεριά, Λευτεριά, θὰ σ' ἀγοράσουν
ἔμποροι καὶ κονσόρτσια κι ἑβραῖοι.
Εἶναι πολλὰ τοῦ αἰῶνος μας τὰ χρέη,
πολλὲς οἱ ἁμαρτίες, ποὺ θὰ διαβάσουν
οἱ γενεές, ὅταν σὲ παρομοιάσουν
μὲ τὸ πορτραῖτο τοῦ Dorian Gray.
Λευτεριά, Λευτεριά, σὲ νοσταλγοῦνε,
μακρινὰ δάση, ρημαγμένοι κῆποι,
ὅσοι ἄνθρωποι προσδέχονται τὴ λύπη
σὰν ἔπαθλο τοῦ ἀγῶνος, καὶ μοχθοῦνε,
καὶ τὴ ζωὴ τους ἐξακολουθοῦνε,
νεκροὶ ποὺ ἡ καθιέρωσις τοὺς λείπει.
Ἀπὸ Ἅπαντα τὰ Εὑρισκόμενα. Φιλολογικὴ Ἐπιμέλεια Γ.Π. Σαββίδη. Ἔκδ. ΕΡΜΗΣ, Ἀθήνα 2004.
Σταμνί
Μύκητες κάνουν τα απλά βιολιά… Stradivarius!
Η δυσαρέσκεια του Σελευκίδου - Κ.Π. Καβάφης
Δυσαρεστήθηκεν ο Σελευκίδης
Δημήτριος να μάθει που στην Ιταλία
έφθασεν ένας Πτολεμαίος σε τέτοιο χάλι.
Με τρεις ή τέσσαρες δούλους μονάχα·
πτωχοντυμένος και πεζός. Έτσι μια ειρωνία
θα καταντήσουν πια, και παίγνιο μες στην Pώμη
τα γένη των. Που κατά βάθος έγιναν
σαν ένα είδος υπηρέται των Pωμαίων
το ξέρει ο Σελευκίδης, που αυτοί τους δίδουν
κι αυτοί τους παίρνουνε τους θρόνους των
αυθαίρετα, ως επιθυμούν, το ξέρει.
Aλλά τουλάχιστον στο παρουσιαστικό των
ας διατηρούν κάποια μεγαλοπρέπεια·
να μη ξεχνούν που είναι βασιλείς ακόμη,
που λέγονται (αλλοίμονον!) ακόμη βασιλείς.
Αναμνήσεις επί ξύλου - Word Chimes
Τα δέντρα άνθισαν και πάλι.
Τα κλαριά έχουν γεμίσει
με χρώματα και η φύση μοιάζει να ξαναζεί την εφηβεία της, δροσερή και ζωντανή
σαν να μην πρόκειται να έρθει ξανά ο χειμώνας.
Οι πεταλούδες έχουν
ανοίξει τα φτερά τους καμαρώνοντας για την αλλαγή τους αλλά και οι κάμπιες,
μονόχρωμες και έρπουσες σχηματίζουν ουρές κάτω από τα δέντρα περιμένοντας την
σειρά τους να ροκανίσουν κάποιο ανοιξιάτικο φύλλο.
Φθινόπωρο - Σαχτούρης.
Τί γυρεύει τὸ κορίτσι
στὸ σκοτάδι τῆς καρέκλας;
γρήγορα
καθὼς νυχτώνει τὸ φθινόπωρο
γδύνεται
μὲ σύννεφα μπροστὰ στὰ μάτια
μὲ τὴ βροχὴ μέσ᾿ στὸ κεφάλι
μὲ τὴ βελόνα στὴν καρδιὰ
βγάζει τὶς κάλτσες
βγάζει τὰ λουλούδια
πετάει τὸ φωτοστέφανο
ἔξω τὰ φύλλα τοῦ καιροῦ βάφονται μέσ᾿ στὸ αἷμα
στὸ σκοτάδι τῆς καρέκλας;
γρήγορα
καθὼς νυχτώνει τὸ φθινόπωρο
γδύνεται
μὲ σύννεφα μπροστὰ στὰ μάτια
μὲ τὴ βροχὴ μέσ᾿ στὸ κεφάλι
μὲ τὴ βελόνα στὴν καρδιὰ
βγάζει τὶς κάλτσες
βγάζει τὰ λουλούδια
πετάει τὸ φωτοστέφανο
ἔξω τὰ φύλλα τοῦ καιροῦ βάφονται μέσ᾿ στὸ αἷμα
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)