Νίκος Τσίντρος- Αδύναμο θάρρος ευγνωμοσύνης μοναξιά

Αδύναμο θάρρος ευγνωμοσύνης μοναξιά

Η κιθάρα στον τοίχο
μας ακολουθεί χωρίς ήχο.
Βουβή σαν τη γλυκιά σιωπή…
Τη σιωπή μας.
Άνθρωποι μόνοι μας, κλειστοί,
απομονωμένοι σε ένα δωμάτιο.
Κυνηγοί ,

της ατελείωτης μοναξιάς μας.

Είμαστε αυτοί που κουράστηκαν ν’ ακούν.
Αυτοί που βλέπουν και κρύβουν τα μάτια τους.
Αυτοί που μόνοι τους γράφουν
και αγαπούν σιωπηλά.

Μανουέλ Μαρία, Λόγια για τον Αντόνιο Ματσάδο

Καλέ μου Αντόνιο Ματσάδο: πως
Είναι τα σιτάρια και τα δειλινά
Στους απέραντους κάμπους της Καστίλιας;
Ο ήλιος που φωτίζει την κρύα Σόρια
Φωτίζει και την καρδιά σου;
‘Ανθισαν πια οι ελιές στα χώματα της Μπαέθας;
Τραγουδούν τα ίδια νερά
Στον Νουέρο και τον Ερέσμα;
Πόση αναζήτηση, φίλε,
Σ’ ένα λουλούδι της ψυχής;
Πόση Σιωπή που μας τυλίγει.
Πόση εγκατάλειψη.
Η καθαρή σου λέξη, γυμνή
Κι αληθινή.
Μόνο η λέξη σου
Μας φέρνει την ειρήνη και την ησυχία.
Λεωνάρ, Γκιομπάρ:
φώτα Που θα φωτίζουν τη νύστα σου
Και που φωτίζουν Και τις δικες μας νύχτες.
Μόνο η θάλασσα, φίλε, κι όχι το μίσος
Μας δείχνει τον αληθινό δρόμο.
Ως πότε αυτό το σύννεφο της θλίψης;
Πότε θα πάψεις να ‘σαι θλιμένος,
Παλιέ φίλε;
Η θλίψη
Τελειώνει διώχνοντας και χαλώντας.
Είμαστε μαζί σου.
Μαζί Με τη βαθιά μελαγχολική σου μοναξιά.
Μαζί με τη φτωχή κι ορεινή Ισπανία σου.
Κοιτάζουμε προσδοκώντας πως αυξαίνει
Η αιώνια κι αισθαντική σου λέξη,
Το ίδιο όπως
Τ’ άσπρα σιτάρια της Καστίλιας.

*Μετάφραση: Μ.Λαγκουβάρδος
**Η εικόνα της ανάρτησης είναι από το Αλωνάκι της Ποίησης.

Το Κόσκινο 

Η πρώτη έκθεση βιβλίου για την κρίση Πραγματοποιείται στο Σίτι του Λονδίνου, στις 12-15 Νοεμβρίου

Η οικονομική ύφεση έχει ευνοήσει τις πωλήσεις των βιβλίων που αφορούν την οικονομία, το χρέος, την κρίση γενικότερα. Οι άνθρωποι χρειάζονται εξηγήσεις γι' αυτό που συμβαίνει, θέλουν να κατανοήσουν τους οικονομικούς όρους που έχουν μπει στο καθημερινό τους λεξιλόγιο και ζητούν συμβουλές για την καλύτερη διαχείριση των οικονομικών τους. Οι εκδότες ανταποκρίθηκαν στις ανάγκες αυτές τα τελευταία χρόνια με βιβλία που κατέληξαν στις λίστες των μπεστ-σέλερ, πράγμα αδιανόητο πριν από πέντε χρόνια.

Εκδόσεις όπως ο «Μαύρος κύκνος: Ο αντίκτυπος του εξαιρετικά απρόβλεπτου» (Φερενίκη, 2010) του λιβανο-αμερικανού επιστημολόγου Νασίζ Νίκολας Ταλέμπ ή «Η οικονομία της κρίσης. Μάθημα εκτάκτου ανάγκης για το μέλλον του χρήματος (Πατάκης, 2010) του αμερικανού οικονομολόγου Νουριέλ Ρουμπινί βρίσκονται στην κορυφή των καταλόγων με τα ευπώλητα βιβλία διεθνώς.

Η ώρα έφτασε και για την πρώτη έκθεση βιβλίου που αφορά αποκλειστικά βιβλία σχετιζόμενα με την κρίση. Θα πραγματοποιηθεί από τις 12 ως τις 15 Νοεμβρίου στο Σίτι, εκεί που χτυπάει η καρδιά της οικονομικής ζωής της Βρετανίας. Ο σκοπός πίσω από την επιλογή του τόπου της έκθεσης είναι, σύμφωνα με τους διοργανωτές, να «τρίψουν στη μούρη» των χρηματιστών, των τραπεζιτών και άλλων επαγγελματιών από τον χώρο των οικονομικών που δραστηριοποιούνται στο Σίτι σοβαρά βιβλία καταξιωμένων μελετητών και αναλυτών που παρουσιάζουν το σημερινό πρόβλημα, τις αιτίες και τους υπευθύνους του....

«Τα Μνημεία έχουν φωνή, τη δική σου»

Με το σύνθημα «Τα Μνημεία έχουν φωνή, τη δική σου», μουσεία, μνημεία, αρχαιολογικοί χώροι, αποθήκες και εργαστήρια συντήρησης ανά την Ελλάδα ανοίγουν τις πόρτες τους την Κυριακή, 21 Οκτωβρίου, ημέρα αφιερωμένη στην προβολή του πολυσχιδούς έργου της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας.

Το επιστημονικό προσωπικό του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου (ΒΧΜ) παρουσιάζει στο κοινό αθέατες πλευρές της μουσειακής λειτουργίας.

Σε επιλεγμένα σημεία της μόνιμης έκθεσης, οι αρχαιολόγοι του ΒΧΜ εξηγούν την πολύπλευρη διεπιστημονική δουλειά που κρύβεται πίσω από μια μουσειακή έκθεση, τις διαδικασίες ερμηνευτικής προσέγγισης των αντικειμένων στη διαδρομή που τα καθιστά μουσειακά εκθέματα...

ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ- ΣΑΝ ΑΓΡΙΜΙΑ ( Από το ποιητικό βιβλίο ''Η Μυστική Ζωή της Μάγιας Μ'' )

ΣΑΝ ΑΓΡΙΜΙΑ

Σαν αγρίμια
γαντζώνεστε ο ένας πάνω στον άλλο
τον μυρίζεις
κάθε που έρχεται απ΄έξω
μπαίνεις μέσα στο στόμα του
ελέγχεις την υγρότητα της γλώσσας του
έπειτα αρχίζεις να τον τρως
μετά μανίας
επιδεικτικά
ξεδιάντροπα
κι αυτός αφήνεται
κι ενδίδει
και σκληραίνει
και σου επιτίθεται
σε βιάζει
κι αρχίζει τώρα να σε τρώει εκείνος
με λύσσα
να σου διαλύει το αιδοίο
με τους πιο απίθανους τρόπους
οδηγώντας σε
κάπου πολύ μακριά...
(Εκείνη την .ωρα η Ποίηση
δεν έχει κανένα απολύτως νόημα)

Τι σημαίνει να είσαι φτωχός

Το πρώτο σκαλί - Κ.Π. Καβάφης

Εις τον Θεόκριτο παραπονιούνταν
μια μέρα ο νέος ποιητής Ευμένης·
«Τώρα δυο χρόνια πέρασαν που γράφω
κ’ ένα ειδύλλιο έκαμα μονάχα.
Το μόνον άρτιόν μου έργον είναι.
Aλλοίμονον, είν’ υψηλή το βλέπω,
πολύ υψηλή της Ποιήσεως η σκάλα·
κι απ’ το σκαλί το πρώτο εδώ που είμαι
ποτέ δεν θ’ ανεβώ ο δυστυχισμένος.»
Είπ’ ο Θεόκριτος· «Aυτά τα λόγια
ανάρμοστα και βλασφημίες είναι.
Κι αν είσαι στο σκαλί το πρώτο, πρέπει
νάσαι υπερήφανος κ’ ευτυχισμένος.
Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι·
τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα.
Κι αυτό ακόμη το σκαλί το πρώτο
πολύ από τον κοινό τον κόσμο απέχει.
Εις το σκαλί για να πατήσεις τούτο
πρέπει με το δικαίωμά σου νάσαι
πολίτης εις των ιδεών την πόλι.
Και δύσκολο στην πόλι εκείνην είναι
και σπάνιο να σε πολιτογραφήσουν.
Στην αγορά της βρίσκεις Νομοθέτας
που δεν γελά κανένας τυχοδιώκτης.
Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι·
τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα.»





Πηγή

Οι πλαστικές σακούλες - Αθενάκη Δήμητρα

Πρακτορείο λεωφορείων. Κόσμος πολύς κι ας είναι σχεδόν αξημέρωτα ακόμη, κανένας δεν είναι φρέσκος. Ίσως φταίει ο φωτισμός και οι αντανακλάσεις πάνω στις δερμάτινες καρέκλες. Είναι αρχές Δεκέμβρη κι ο μέσος όρος ηλικίας υπερβαίνει τα 50. Μια τραγιάσκα που και που σπάει την μονοτονία των φαρδιών μετώπων. Όλοι περιμένουν. Τουλάχιστον το λεωφορείο. Είναι και μερικοί που δεν περιμένουν τίποτα πια, που τους αρέσουν τα πολυσύχναστα μέρη, αναζητώντας μια μισοφαγωμένη τυρόπιτα ή κανένα παρατημένο μπουκάλι γάλα από κάποιο βιαστικό επιβάτη.

Αποχρώσεις του γκρι και καφέ κυριαρχούν σε αυτή την αίθουσα αναμονής. Τα ίδια χρώματα βρίσκεις και στα πρόσωπα. Ίσως από τη θλίψη για τα νιάτα που χάθηκαν ανεπίστρεπτα. Οι καπνοί, η έντονη μυρωδιά από τον βουλωμένο υπόνομο στις τουαλέτες, η λίγδα και η βρωμιά μου ανακατεύουν το στομάχι. Ίσως και να είναι η μιζέρια.

Η εμμηνόπαυση της ύαινας - Φίλιππος Αγγελής

Ύμνος - Σωκράτους Δαιμόνιο

Είσαι Ιδέα για εμένα...
σε συνέλαβα
σε κάποιο Πεδίο Αστρικό...
συμβόλαια Ψυχών
εις τ'όνομα του Διός-Νου.
Με εσένα αναστήθηκα
για εσένα τη Λήθη αρνήθηκα...
Και μια Ιδέα Πλατωνική που διαισθάνθηκα...
...

για κάποιες στιγμές στα Ουράνια χάθηκα,
σε είδα Ιέρια...από το σώμα είχες βγει το υλικό...
κλείνω τα μάτια...μόνο σιγή και σ'Αγαπώ...

Ξεκινώντας τη μέρα με μια διαπίστωση του γάλλου συγγραφέα Marcel Jouhandeau...

Αυτοί που μας αγαπάνε είναι αδιάκριτοι.

Σας ευχόμαστε ένα χαρούμενο σαββατοκύριακο!

Οι ωραιότερες κατοικημένες γέφυρες στον κόσμο!

Το να κατοικείται μια γέφυρα είναι κάτι εντελώς ασυνήθιστο και πολύ πέρα από τη βασική λειτουργία της που δεν είναι άλλη από τη γεφύρωση φυσικών εμποδίων, διευκολύνοντας την εκτέλεση οικιστικών αλλά και εμπορικών λειτουργιών. Για το λόγο αυτό οι έξι γέφυρες που θα δείτε στη συνέχεια είναι όχι μόνο σπάνιες στον κόσμο αλλά καθεμία ξεχωριστά αποτελεί τουριστική «ατραξιόν» στον τόπο της εξαιτίας της ιστορίας που κρύβει πίσω της.
1. Ponte Vecchio, Ιταλία

Είναι η παλαιότερη γέφυρα της Φλωρεντίας, η δημιουργία της οποίας ανάγεται στο 1345, όταν κατασκευάστηκε για να αντικαταστήσει μια προηγούμενη γέφυρα που καταστράφηκε από πλημμύρα. Σπίτια χτίστηκαν πάνω στη γέφυρα, ως αποτέλεσμα μια κοινής πρακτικής που υπήρχε σε μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, και χρησιμοποιήθηκαν αρχικά ως εργαστήρια και καταστήματα κρεοπωλών και βυρσοδεψών της εποχής.

Τατιάνα Σπινάρη: Η τέχνη δεν είναι πολυτέλεια, είναι διάλογος

Η τέχνη δεν είναι πολυτέλεια. Το να απολαύσεις ένα έργο τέχνης είναι απαραίτητο να σε αγγίξει, να μπορείς να το «διαβάσεις»…

Δεν έχει σημασία να είσαι ιδιοκτήτης του. Η εμπειρία της ανάγνωσης και αποκωδικοποίησης είναι που φέρνει στην επιφάνεια συναισθήματα, αναμνήσεις, εμπειρίες και συσχετίζει τον θεατή - αναγνώστη με το έργο.

Απαραίτητο εργαλείο, η εικαστική παιδεία που απορρέει από την τριβή με εικαστικά κείμενα και ποιοτικές εκθέσεις. Η παιδεία είναι ο παράγοντας, το νήμα θα μπορούσε να πει κανείς, που συνδέει την καλλιτεχνική δημιουργία παγκόσμια και διαχρονικά και την τοποθετεί μέσα στο ιστορικό, πολιτισμικό και κοινωνικό της πλαίσιο. Οι καλλιτέχνες δεν δημιουργούν στο κενό∙ Υπάρχει μια συνέχεια και διαδοχή ιδεών, κινημάτων και καλλιτεχνικών τάσεων που ως συνιστώσες οδηγούν στη συνισταμένη "γνώση". Γνώση απαραίτητη, όχι μόνο για τον φιλότεχνο αλλά προφανώς και για τον εικαστικό καλλιτέχνη, όσο ανατρεπτικό και να είναι το έργο του. Αν θεωρήσουμε ότι ο Marcel Duchamp είναι ο καλλιτέχνης του εικοστού αιώνα που "άνοιξε" το παράθυρο της εννοιακής εικαστικής προσέγγισης, έργα ορόσημα που προσδιόρισαν την πορεία της τέχνης του 20ου αιώνα σαν το L.H.O.O.Q (η μουστακοφόρος Μόνα Λίζα) του Duchamp, δεν θα υπήρχαν χωρίς την Αναγεννησιακή Μόνα Λίζα του Leonardo da Vinci!

Η σοφίτα - Έζρα Πάουντ

Έλα, ας λυπηθούμε αυτούς που έχουν περισσότερα από εμάς

Φίλε, έλα και θυμήσου

Ότι οι πλούσιοι έχουνε υπηρέτες και όχι φίλους

Ενώ εμείς έχουμε φίλους και όχι υπηρέτες.

Η αυγή κάνει την είσοδό της με μικρά βήματα

Σαν επιχρυσωμένη Παύλοβα

Κι εγώ είμαι κοντά στην επιθυμία μου

Και τίποτα καλύτερο δεν μετράει στη ζωή

Από αυτή την ώρα της καθαρής δροσιάς

Την ώρα που μαζί ξυπνάμε..




  Πηγή

Απολογισμός της μοναξιάς - Ντίνος Χριστιανόπουλος

Σπασμένες μέσα μου εἰκόνες ἀνταπόκρισης,
ρήμαγμα μέσα σὲ ξένες ἀγκαλιές,
ἀπελπισμένο κρέμασμα ἀπὸ λαγόνια ξένα.
Πέσιμο ἐκεῖ ποὺ μοναχὰ ἡ μοναξιὰ ὁδηγεῖ:
νὰ ὑποτάξω ἀκόμη καὶ τὸ πνεῦμα μου,
νὰ τὸ προσφέρω σὰν τὴν ἔσχατη ὑποταγή.

Πηγή

Η άνοιξη στην καρδιά μας - Κωνσταντίνος Μακρής

Η φωτεινή πλευρά της ζωής
βρίσκεται εκεί που τα μάτια σου χαμογελάνε.
Είναι κρυμμένη μέσα στη ζεστασιά της αγκαλιάς σου.
Παίζει με τα χρώματα της μέρας
κι αναγαλλιάζει μες τα σύννεφα του έρωτα μας.
Το βράδυ μπαίνει κάτω απ' τα σεντόνια,
χώνεται μέσα σε αέρινα κρεβάτια
που μοσχοβολάνε πάθος κι ευτυχία...
Ας βαράνε οι καμπάνες της θλίψης...
Ασπίδα μου εσύ!
Aσπίδα μου εσύ και βέλος του θανάτου...




Πηγή: http://konstandinosmakris.blogspot.gr/

Συγνώμη - Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου

Tου έγραψε δυο λόγια, πως η Aγλαΐα είναι πολύ άρρωστη και τώρα τον περιμένει. Δώδεκα χρόνια ζουν χωρισμένοι. Δώδεκα χρόνια κλείσθηκε σ' αυτό το σπίτι μέσα. Δώδεκα χρόνια δεν τον είδε. Tα μαλλιά της ασπρόμαυρα, το μέτωπόν της ρυτιδωμένον. Tα δάκτυλά της πλέκουν γρήγορα πτερωτά και τα μεγάλα γαλανά μάτια της, που τώρα ξεθώριασαν, οπλισμένα με τα γυαλιά, ακολουθούν τις βελόνες. Mαύρο το φόρεμά της, μαύρη και η καρδιά της. Tο παράθυρον, το οποίον είναι πολύ πλησίον της, της δεικνύει τον Kεράτιον κόλπον γαλήνιον. Πάντοτε όταν βλέπει τα μεγάλα σκάφη να εξαπλώνονται ήσυχα και αμέριστα εις την λείαν επιφάνειαν του λιμένος, ψιθυρίζει: «H θάλασσα η άπιστη, που σηκώνει θεριά κύματα ή σείεται ελαφρά, έχει λιμάνια ακύμαντα, μα η ζωή του ανθρώπου, αχ, δεν έχει».
Kτύπησε τον εσπερινό η καμπάνα του πατριαρχείου, η κ. Πουλχερία πετάχθηκε τρομαγμένη και ξέχασε να κάμει όπως πάντα το σταυρό της. Eφυγαν δύο - τρεις βελονιές από την κάλτσα της και η ματιά της καρφώθηκε στη θάλασσα, και κατόπι ξεκαρφώθηκε με βία και καρφώθηκε στη θύρα του δωματίου.
Δοκίμασε να ξαναπλέξει, μα τα δάκτυλά έτρεμαν και δεν το κατόρθωσε. O Mαυρίκος, ο γάτος της, έπαιξε με το κουβάρι της.

Το παράδειγμα του Leonardo da Vinci - Νίκος Λυγερός

Κωστής Παλαμάς προς τους νεαρούς Έλληνες πολεμιστές στο έπος του '40

Μιας και η επέτειος της 28ης πλησιάζει θα θέλαμε να σας παρουσιάσουμε το γνωστό τετράστιχο του Κ. Παλαμά που ο ίδιος αφιέρωσε στους νεαρούς Έλληνες πολεμιστές που μάχονταν στα βουνά της Πίνδου για ένα και μόνο ιδεώδες, για την ελευθερία της Ελλάδας. Ένα τετράστιχο που από μόνο του μπορεί να δώσει δύναμη σε όσους αγωνίζονται προτρέποντας τους να μιμηθούν παλαιότερες επίσης τιμημένες εποχές.

Το άρθρο αυτό το παρουσιάζουμε σχετικά νωρίς γιατί θέλουμε να προλάβουμε όλα αυτά που και φέτος θα δούμε στις τηλεοράσεις μας. Παρελάσεις με απεργίες, τιμή στη σημαία και κατάθεση στεφάνων από τους επίορκους πολιτικούς, πύρινοι λόγοι για την ''Ελλάδα που μάχεται'' που '' Και σ' αυτή τη μάχη θα βγει νικήτρια'' καθώς '' οι θυσίες του Ελληνικού λαού θα πιάσουν τόπο''. Φωστήρες με χρυσά μανικετόκουμπα καπνίζοντας πίπα μέσα από τους τηλεοπτικούς δέκτες μας θα κάνουν μανιφέστα κατά των παρελάσεων και ιστορικοί θα επιβεβαιώνουν ότι ο Μεταξάς δεν είπε το όχι. Ρεπορτάζ με μαθητές που δήθεν δεν γνωρίζουν τι γιορτάζουμε την 28η και επανάληψη των απαντήσεων τους '' σήμερα γιορτάζουμε το όχι που είπε ο Παπαδόπουλος στον Σουλειμάν τον μεγαλοπρεπή''

Θέλοντας λοιπόν να προλάβουμε τις παραπάνω εθιμοτυπικές πλέον καταστάσεις κάνουμε μια αγνή προσπάθεια να τιμήσουμε τους αγωνιστές του '40. Σε ένα έθνος και λαό που περνάει μια τρομερή κρίση ταυτότητας καταρχάς, έχουμε αφιερώσει πολλές φορές άλλα ποιήματα όμως επειδή οι μέρες αυτές ευωδιάζουν από πραγματική κι εκ ψυχέων αντίσταση θα σας παρουσιάσουμε τους στίχους που ο Κωστής Παλαμάς αφιέρωσε στους αγωνιστές του '40 επιχειρώντας να τους μεθύσει με το κρασί της νίκης.

" Αυτό το λόγο θα σας πω, 

δεν έχω άλλον κανένα
Μεθύστε με το αθάνατο 

κρασί του Εικοσιένα".

ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ- ΤΟ ΜΠΟΥΚΑΛΙ

ΤΟ ΜΠΟΥΚΑΛΙ

              Άδειο μπουκάλι πάνω στο τραπέζι,

              άδειο το βλέμμα σου πλανιέται.

              Πριν από λίγο έπινες με πάθος,

              μήπως και σβήσει η φωτιά στα σωθικά σου,

              μη ξεδιψάσει ο νους,

              μη ξεγελάσεις τον καημό,

              μη σβήσει ο πόνος.

              Κάθε βράδυ,

              ένα μπουκάλι αδειάζεις

              μη και γεμίσεις τάχα τη ζωή σου.

               

Η 3η σκηνή του θεατρικού με τίτλο Παράδοξος ύπνος.

Σ’ ένα παλιό καφενείο. Μια συνάντηση με το μέλλον. Ο Άγγελος πίνει ένα ελληνικό. Εκείνη τη στιγμή μπαίνει ένας άγνωστος.

Μιχάλης: Δείχνει μια καρέκλα. Μπορώ;

Άγγελος: Κανένα πρόβλημα…. Ο άγνωστος πιάνει την καρέκλα. Είμαι μόνος μου. Ο άγνωστος φέρνει την καρέκλα.

Μιχάλης: Δεν θα έρθει η φίλη σας;

Άγγελος: Η φίλη μου; Πού ξέρετε ότι έχω μια φίλη;

Μιχάλης: Ο λαιμός σας…. Ο Άγγελος πιάνει το δώρο της Αγαθής και χαμογελά.

Άγγελος: Είστε παρατηρητικός.

Μιχάλης: Προσέχω τις λεπτομέρειες που έχουν σημασία.

Άγγελος: Καθίστε… τι θα πάρετε;

Μιχάλης: Το ίδιο αν είναι γλυκό.

Άγγελος: Άλλον έναν παρακαλώ.
....

Νικόλαος Συρράκος- Μ' ένα τραγούδι γι' αφορμή

Μ' ένα τραγούδι γι' αφορμή

Παίζει συνέχεια στο μυαλό μου
του έρωτά μου το τραγούδι
κι εκείνο που άλλοτε πονούσε
ανθίζει τώρα σα λουλούδι

Η μουσική του με τυλίγει
γλυκά ζεσταίνει την ψυχή μου
οι στίχοι του με σημαδεύουν
κρύβονται μέσα στο κορμί μου

Ξέρω δεν θες να με ακούσεις
είχα μονάχα μια ευκαιρία
πλάι σου είπα να βαδίσω
μα εσύ άλλαξες πορεία

Ακούω πάλι το τραγούδι
Δεκέμβρης ήτανε, θυμάσαι;
μες στην ψυχή μου ψιθυρίζω
να 'σαι καλά όπου και να 'σαι

Ξεκινώντας την μέρα με 3 αρχαία Ελληνικά ανέκδοτα...

Είπε κάποιος στον Διογένη:
«Οι συμπολίτες σου σε καταδίκασαν σε εξορία».
Και ο φιλόσοφος απάντησε:
«Κι εγώ τους καταδίκασα να μένουν στον τόπο τους».

--------------------------------------

Παρακινούσαν τον Φίλιππο τον Μακεδόνα να εξορίσει κάποιον που τον
κακολογούσε. Ο Φίλιππος απάντησε:
- Δεν είστε καλά!! Θέλετε να τον στείλω να με κατηγορεί και σ’ άλλα μέρη;

-----------------------------------

Πληροφορήθηκε ο Αριστοτέλης από κάποιον ότι μερικοί τον έβριζαν. Ο
φιλόσοφος απάντησε: «Καθόλου δεν με νοιάζει. Όταν είμαι απών, δέχομαι
ακόμα και να με μαστιγώνουν».

Πηγή  

Καλημέρα σε όλους. Σας ευχόμαστε όμορφη και χαρούμενη μέρα γεμάτη Ποίηση και Λογοτεχνία.

Οι φίλοι μας οι πελαργοί

Οι πελαργοί, κοινώς λέλεκες ή λελέκια, είναι μεγάλα πουλιά με μακρυά πόδια και μακρύ λαιμό, τα οποία ζουν στις θερμότερες περιοχές του πλανήτη και σε ξηρά κλίματα. Οι πελαργοί δεν μπορούν να κρώξουν γιατί δεν έχουν φωνητικό όργανο και παράγουν κρότους με το ράμφος τους. Αρκετά είδη τους είναι αποδημητικά ενώ τρώνε συνήθως βατράχους, ψάρια, έντομα και σκουλήκια.

 

photo by: link

Οι πελαργοί ήταν πάντοτε αγαπητοί και οικείοι στην Ελλάδα, καθώς προτιμούν να φωλιάζουν μέσα στις πόλεις και στα χωριά και να βρίσκονται σε επαφή με τους ανθρώπους. Έχουν συνδεθεί στενά με τους μύθους και τις παραδόσεις μας.

Είναι οι συγγραφείς διαταραγμένοι; Τι λέει η επιστήμη.

Πόσες φορές έχουμε ακούσει από τρίτους, οι οποίοι μάλιστα μπορεί να μην έχουν καμία σχέση με τις τέχνες και τις επιστήμες, τη φράση ''όλοι οι ποιητές-συγγραφείς-καλλιτέχνες-συνθέτες-στιχουργοί-επιστήμονες είναι από λίγο έως και πολύ διαταραγμένοι''. Ίσως να το έχουμε εντοπίσει κι εμείς οι ίδιοι.
Έρχεται λοιπόν η ώρα που επιστήμη επιβεβαιώνει αυτή την παραφιλολογία, χωρίς όμως να την γενικεύει.

Πρόκειται για μια μεγάλη μελέτη η οποία εξέτασε μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Σουηδίας και αναφέρει πως υπάρχει άμεση σχέση ψυχικών διαταραχών- δημιουργικότητας ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει και η σχέση της γραφής με την σχιζοφρένεια.

Διαβάζουμε λοιπόν στο in.gr και για μια περσινή μελέτη:
''Την ίδια σχέση είχε δείξει πέρυσι μελέτη του διάσημου Ινστιτούτου Καρολίνσκα της Σουηδίας, η οποία διαπίστωνε ότι οι καλλιτέχνες και οι επιστήμονες απαντώνται συχνότερα σε οικογένειες με διπολική διαταραχή (μανιοκατάθλιψη) και σχιζοφρένεια.''

Στην συγκεκριμένη έρευνα έγιναν μελέτες σε 1,2 εκ ασθενείς αλλά και τους συγγενείς τους και τα αποτελέσματα έδειξαν ότι χορευτές, συγγραφείς, φωτογράφοι κ.α έπασχαν από διπολική διαταραχή.

Το πιο σημαντικό όμως εύρημα έχει να κάνει με τους συγγραφείς η κατάσταση των οποίων πολλές φορές μπορεί να είναι και επικίνδυνη. Οι συγγραφείς λοιπόν, κατά την έρευνα, πάσχουν σε μεγάλη κλίμακα από κατάθλιψη ενώ κάνουν και χρήση ουσιών, επιπλέον είναι και κατά 50% πιθανότερο να θέσουν οι ίδιοι τέρμα στη ζωή τους συγκριτικά με τον υπόλοιπο πληθυσμό. 

Αργοναυτική Εκστρατεία ... της Κάρμεν Ρουγγέρη

Προγραμματισμένη πρεμιέρα: 28 Οκτωβρίου 2012

Η Κάρμεν Ρουγγέρη πρόκειται να παρουσιάσει στο « Θέατρον» του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού στην Αθήνα, τη νέα θεατρική σεζόν 2012-2013 την παράσταση «Αργοναυτική Εκστρατεία» σε θεατρική προσαρμογή για παιδιά και σκηνοθεσία της ίδιας.

Λίγα λόγια για το έργο
Φέτος αποφασίσαμε να ταξιδέψουμε με την περίφημη «Αργώ» ως την μυθική Κολχίδα, για να γνωρίσουμε τις περιπέτειες του Ιάσoνα και των γενναίων Aργοναυτών. Αφού πρώτα μάθουμε τι ακριβώς είναι το χρυσόμαλλο δέρας και πως βρέθηκε στην Κολχίδα, θα παρακολουθήσουμε βήμα προς βήμα την προσπάθεια των Αργοναυτών να το βρουν και να το φέρουν πίσω στην πατρίδα.

Στην παράστασή μας αυτή τα παιδιά θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την ιστορία του Φρίξου και της Έλλης, θα μάθουν ποιος είναι ο Ιάσονας, πως και από ποιον κατασκευάστηκε η «Αργώ», πως μαζεύτηκαν όλοι οι γενναίοι ήρωες στην Ιωλκό για να συνταξιδέψουν με τον Ιάσονα, και να πάνε στη Λήμνο – στο νησί της Χρυσής – στην Τροία – στον Ελλήσποντο, στην Κύζικο, στην Μυσία – να περάσουν τι Συμπληγάδες να φτάσουν στην Κολχίδα. Εκεί όπου ο Ιάσονας, με μεγάλη δυσκολία, θα κατορθώσει να πάρει το Χρυσόμαλλο Δέρας, θα γνωρίσει τη Μήδεια η οποία θα τον ακολουθήσει και θα τον βοηθήσει...

Δώσε μου- Μεσολογγίτισσα

Δώσε μου...

Δώσε μου πίσω την επιθυμία μου.

θέλω να την δωρίσω στην μέθη.

δώσε μου πίσω το χαμόγελό μου

θέλω να το δωρίσω στην υποψία.

δώσε μου πίσω το όνειρό μου

θέλω να το δωρίσω στην ανάγκη.

δώσε μου πίσω την αγάπη μου

θέλω να την δωρίσω στα κουρέλια μου.

δώστα μου πίσω χρόνε...

ακούς μωρέ?

Γερμένα Όνειρα - Θεόδωρος Σαντάς

Πίνακας: Οδυσσέας Αννίνος

Στο ζωγράφο Οδυσσέα Άννινο

(Εμπνευσμένο από έναν πίνακά του)

 

 

Σχεδίασμα τρίτο

 

Τα χρώματα μελαγχόλησαν

κι όλα τριγύρω πήραν μια όψη

σαν καταχνιά του Φθινόπωρου

στο φαράγγι του Ενιπέα..

Έτσι το απαίτησε η εικαστική

κι έτσι έπραξαν επιμελώς

οι χρωστήρες του Οδυσσέα.

Δυο λείοι , ογκώδεις και φαιοί βράχοι

αναδύθηκαν κατακόρυφα

μόνο για λίγο.

Ύστερα σαν πέτρες σε«Κοιλάδα Θανάτου»

μετακινήθηκαν κι έγειρε

ο ένας πάνω στον άλλο.

Δυο βράχοι μονάχοι

κόντρα στον άνεμο, με σκαμμένο

στο σώμα τους

κι απέναντί τους δυο χθόνιες σκιές

αλλότριες φωνές

απ’ των ανθρώπων το γένος

στο σεργιάνι της μέρας.

Εκείνος κι εκείνη

δυο ξεχασμένες φιγούρες

γερμένα όνειρα με πεθυμιές ανεκπλήρωτες

δε θα ξαναχορέψουν

το βαλς των αισθήσεων

μόνο με το φως του Αποσπερίτη

θα ψηλαφίσουν την καληνύχτα

με το χνούδι απ’τα φυλλοκάρδια τους

ν’ αποχωριστούν εκείνους

τους γερτούς και φαιούς βράχους

που ήταν το απείκασμα της ζωής τους !

Λένε; - Fernando Pessoa

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΚΩΝ/ΝΙΔΗΣ- ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ

ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ

Το ρόδο εδόθη εις το τάλαντο μετά το πέρα της αυλαίας
κρινοδάχτυλος μάρτυρας σίγησε
ροδόδενδρο γονάτισε ευλαβικά
ροδοζάχαρη σε κουτάλι γλυκού πλησίασε την ροδόκαλη
τα χείλη της έπαιξαν με τη γλύκα
σάλεψαν αισθησιακά στο ροδόμελο κλέος της ευωδίας
τα μάτια δάκρυσαν με νόημα
στο ρουζ του προσώπου εισέβαλαν δάκρυα αναμονής
τα γόνατα ιχνηλάτησε η αδυναμία
καθώς ο ροδομύριστος και ροδοσκέπαστος κριτής απέδιδε
φόρο τιμής στην αξία του Ρόδου.

Ροδότοπος αξιών απ’ τον υδρόφυτο ροδώνα φιλοσοφίας
χιλιόμετρα μέσα στο φως της πορείας
αποστάσεις αγώνων ασύλληπτης γνώσης
εκρήξεις λαχτάρας φωτιά της κατάρας
που δένει τα χέρια μειλίχιας θέλησης
έκλεισε η ροδόχρωμη αυλαία της ροδοστεφανωμένης θεάς
ο ροδώνας της ανήκει το ρόδο δικό της
τα αγαθά δεν παραχωρούνται τυχαία
η ροή ροκανίζει τον χρόνο και αυτός συμπιέζει τη μάθηση
η μέθη της επόμενης μέρας στο ροδοσκέπαστο αύριο θέλγει
προκαλεί ασελγώντας στη λίγη διάχυση φωτός σκοταδισμού

Ένα ρόδο χίλιες λέξεις ποιο απ όλα να διαλέξεις πριν το τέλος
ρόλος πικρός σ’ αυτόν που επιμένει
ρομβία αγία ανά χείρας σπουδάζεται
ρομφαία ανά χείρας σφαγιάζει με πάθος την φρίκη ανοησίας
ρονιά κατρακυλά αιμόφυρτη σπαράζοντας στον εξαγνισμό
το μη λευκό τέρας απέρχεται και ο τριανταφυλλότοπος μειδιά
το χέρι της τριανταφυλλένιας κρατά το ρόπτρο της εισόδου
ένα βήμα πριν την συνέχεια ονείρου
μια ανάσα πριν την τελευταία έκφραση
το ρόδο εδόθη εις το τάλαντο μετά το πέρας της αυλαίας κάπου
σε μια γωνιά Γης των ανθρώπων αναμένεται το πρόσωπο.

Εκπληκτικά σχέδια σε ξύλο

Ο Ρώσος Alexander Penteshin είναι ζωγράφος και γλύπτης που έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα επιτυχημένα με τη διακόσμηση ξύλων. Μπορούμε να δούμε στις φωτογραφίες μερικές πολύ όμορφες δημιουργίες του.

Η Ελληνική Γλώσσα και οι Περιπέτειες της

~ «Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φώς θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα ποταμάκι που μουρμουρίζει κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε Μεταξύ τους με μουσική».

Νικηφόρος Βρεττάκος

~ «Άκουγα αυτούς τους ανθρώπους να συζητούν σε μια γλώσσα πού ήταν για μένα αρμονική αλλά ακατάληπτα μουσική. Αυτό το ταξίδι προς την πατρίδα —μητέρα των εννοιών μας— μου απεκάλυπτε ένα αγνώριστο πρόγονο που μιλούσε μια γλώσσα τόσο μακρινή από τους ήχους της.

Αισθάνθηκα να τα ‘χω χαμένα όπως αν μου είχαν πει ένα βράδυ,

ότι αληθινός μου πατέρας, αληθινή μάννα μου, δεν ήσαν αυτοί, που με είχαν αναστήσει».

~ «Η Ελληνική γλώσσα έχει το χαρακτηριστικό να προσφέρεται θαυμάσια για την έκφραση όλων των ιεραρχιών με μια απλή αλλαγή τού πρώτου συνθετικού.

Αρκεί κανείς να βάλει παν-πρώτο-υπέρ-αρχι- μπροστά σε ένα θέμα.

Αν συνδυάσει κανείς μεταξύ τους αυτά τα προθέματα, παίρνει μία ατελείωτη ποικιλία διαβαθμίσεων.

Τα προθέματα εγκλείονται τα μεν μέσα στα δε σαν μία σημασιολογική κλίμακα ορθωμένη

προς τον ουρανό των λέξεων».

~ «Ίλιγγος λέξεων, που μόνον τα Ελληνικά μπορούν να προσφέρουν,

γιατί μόνον αυτά εξερεύνησαν, κατέγραψαν, ανέλυσαν

τις ενδότατες διαδικασίες της ομιλίας και της γλώσσης όσο καμιά άλλη γλώσσα».

Jacques Lacarrière

ΑΝΤΩΝΗΣ Θ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

ΑΛΛΙΩΤΙΚΟ ΚΡΑΣΙ

Νιώθοντας μέσα του φουρτούνα να τον πνίγει,
πάλι στο χέρι το μολύβι ξαναπαίρνει,
μα πού γαλήνη; Με τη μούσα του σα σμίγει,
αυτή σε ξέφρενο χορό τον παρασέρνει.

Μοιάζει ερωμένη που τα λάγνα τα φιλιά της
ίδιο γλυκόπιοτο κρασί θα του τα δώσει
κι ως μεθυσμένο τον κρατά στην αγκαλιά της
δεν του ζητά να ξεχαστεί, αλλά να νιώσει.

Νόνη Σταματέλου- Εφιάλτης

Εφιάλτης

Πολλές νύχτες ξυπνάω και τακτοποιώ τη φοιτητική μου κάμαρη

Στρώνω το ντιβανάκι,τινάζω τα χαλάκια της μάνας,

απλώνω τον ήλιο στο μπαλκονάκι.

Έχει διαδήλωση στο κέντρο.

Σε μηδενικό χρόνο καθρέφτη

κοιτώ στα μάτια την ευθύνη μου και βγαίνω..

Μ' ένα πλακάτ κιτρινισμένο τρέχω.

Η Αθήνα ραγισμένη,

χωρίς ανθρώπους.

Ένας δήμιος μετράει τους εκτελεσθέντες...

Το φόρεμά μου μες στο αίμα

Τα χαρτιά μου μες στα δάκρυα.

Ξυπνάω ιδρωμένη.

Το ραδιόφωνο παίζει όλη νύχτα πένθιμα εμβατήρια.

Στους ναούς της πατρίδας μου φωλιάζουν λύκοι.

Οι ποιητές κρεμάστηκαν στις πλατείες...

Ξεκινώντας τη μέρα με άλλη μια διαπίστωση...

''Το 80% των αποτελεσμάτων παράγεται από το 20% των αιτιών.''

Vilfredo Pareto

Καλημέρα σε όλους...

Ο υπέροχος δρόμος με τις κερασιές!

Κατά καιρούς έχουμε γράψει για επικίνδυνους δρόμους, δρόμους που περνάνε μέσα από κτίρια αλλά και «εναέριες» οδούς που κόβουν την ανάσα. Στην διαδρομή μας, λοιπόν, αυτή στους παράξενους δρόμους του κόσμου δεν μπορούμε να παραβλέψουμε αυτό το εκπληκτικό τοπίο που συναντά ο περαστικός στη Βόννη.

Ο «ανθισμένος» δρόμος Cherry Blossom Avenue κλέβει τα βλέμματα 2-3 εβδομάδες το χρόνο, όταν οι κερασιές που υπάρχουν κατά μήκος του οδοστρώματος βρίσκονται σε πλήρη άνθηση, προσφέροντας ένα εκπληκτικό θέαμα....

Ζωή- Κώστας Οὐράνης

Ζωή

Κάποιες φορές, σὰ βράδιαζεν ἀργὰ στὴν κάμαρά μας,
τ᾿ ὠχρὸ κεφάλι γέρνοντας στὴν ἀγκαλιά μου ἀπάνω
καὶ μὲ θλιμμένο ἀνάβλεμμα στυλὰ κοιτάζοντάς με,
«θὰ μὲ ξεχάσεις;» ρώταγες «καλέ μου, σὰν πεθάνω;»

Δὲ σ᾿ ἀπαντοῦσα. Τὴ φωνὴ τὴν πνίγαν οἱ λυγμοί μου,
κι᾿ ἕσφιγγα μὲ παροξυσμὸ τ᾿ ἀδύνατο κορμί σου,
σὰ νά ῾ θελᾳ μὲς στὴ ζωὴ νὰ σὲ κρατήσω ἐνάντια
στὸ Χάρο, γιά, ἂν δὲν μπόραγα, νὰ πήγαινα μαζί σου.

Γιατ᾿ ἤσουν ὅλη μου ἡ ζωή, χαρά της καὶ σκοπός της,
κι᾿ ὅσο κι᾿ ἂν ἐστρεφόμουνα πίσω στὰ περασμένα
δὲν ἔβλεπα, δὲν ἔνιωθα κοντά μου ἄλλη ἀπὸ σένα.

Μοῦ φαίνονταν ἀδύνατο δίχως ἐσὲ νὰ ζήσω.
Καὶ τώρα ποὺ μὲ ἄφησες, μὲ φρίκη ἀναλογιέμαι
τὸ θάνατό σου, ἀγάπη μου, πὼς πάω νὰ συνηθίσω.

Πηγή

Bazaar βιβλιοπωλείου Εθνικού Θεάτρου

Το βιβλιοπωλείο του Εθνικού Θεάτρου ανοίγει και φέτος τις πόρτες του με απίστευτες προσφορές σε προγράμματα και εκδόσεις!

Στο Bazaar θα βρείτε:

• προγράμματα παλιότερων αγαπημένων παραστάσεων του Εθνικού Θεάτρου, με τιμή μόλις 1 ευρώ και

•γνωστούς τίτλους θεατρικών έργων του ελληνικού και παγκόσμιου ρεπερτορίου, λευκώματα και μελέτες, σε ελκυστικές τιμές.

Το Bazaar θα διαρκέσει έναν μήνα, από σήμερα, Τετάρτη 17 Οκτωβρίου, έως Κυριακή 18 Νοεμβρίου....

Εκ βαθέων - Κωνσταντίνα Βάρσου

Ελάχιστο το σ' αγαπώ
Λίγο το σε λατρεύω
Σαν τ' άλλο σώμα σε ποθώ
Σ' έχω και σε γυρεύω.




Πηγή
 

Ένας υπέροχος ινδιάνικος μύθος: Ο γλάρος και το φως

Νέο ιστολόγιο αφιερωμένο στα Ελληνικά νησιά...

Η περιγραφή που ακολουθεί είναι των διαχειριστών του ιστολογίου που σας παρουσιάζουμε και όχι του ''Ποίηση και Λογοτεχνία''. 

Φτιάξαμε ένα blog αφιερωμένο στα Ελληνικά Νησιά του Αιγαίου και του Ιονίου. Μέσα απο αυτό το blog θα παρουσιάζουμε μικρά αφιερώματα απο αγαπημένα μέρη της Ελλάδας.

Το ονομάσαμε Ανοιχτή Ματιά στο Αιγαίο εμπνευσμένο από το παρόν blog

Η κυβερνητική πολιτική χρόνια τώρα προσπαθεί να μειώσει την αξία των νησιών μας και οδηγούνται προς απαξιώση. Περισσότερο πλήγμα φυσικά έχουν δεχτεί τα ακριτικά νησιά με λιγοστούς κατοίκους. Η θεματολογία του blog θα είναι κυρίως η ανάδειξη των νησιών μας.

Οι περισσότεροι απο εμάς ούτε καν γνωρίζουμε για αυτά και ήρθε η ώρα να τα μάθουμε.
Σας περιμένουμε λοιπόν να ανακαλύψουμε μαζι τα νησιά μας
Στείλτε μας τα δικά σας αφιερώματα και φωτογραφίες απο το αγαπημένο σας νησί στο mysterythings@yahoo.gr

Δείτε το νέο ιστολόγιο.

http://anoixti-matia-aigaio.blogspot.gr/

Ο Αλιβάνιστος - Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Ἀφοῦ ἐβάδισαν ἐπὶ τινὰ ὥραν, ἀνὰ τὴν βαθεῖαν σύνδενδρον κοιλάδα, ἡ θειὰ Μολώτα, κ᾿ ἡ Φωλιὼ τῆς Πέρδικας, κ᾿ ἡ Ἀφέντρα τῆς Σταματηρίζενας, τέλος ἔφθασαν εἰς τὸ Δασκαλειό. Αἱ τελευταίαι ἀκτῖνες τοῦ ἡλίου ἐχρύσωναν ἀκόμη τὰς δυὸ ράχεις, ἔνθεν καὶ ἔνθεν τῆς κοιλάδος. Κάτω, εἰς τὸ δάσος τὸ πυκνόν, βαθεῖα σκιὰ ἡπλοῦτο. Κορμοὶ κισσοστεφεῖς καὶ κλῶνες χιαστοὶ ἐσχημάτιζον ἀνήλια συμπλέγματα, ὅπου μεταξὺ τῶν φύλλων ἠκούοντο ἀτελείωτοι ψιθυρισμοὶ ἐρώτων. Εὐτυχῶς τὸ δάσος ἐνομίζετο κοινῶς ὡς στοιχειωμένον, ἄλλως θὰ τὸ εἶχε καταστρέψει κι᾿ αὐτὸ πρὸ πολλοῦ ὁ πέλεκυς τοῦ ὑλοτόμου. Αἱ τρεῖς γυναῖκες ἐπάτουν πότε ἐπὶ βρύων μαλακῶν, πότε ἐπὶ λίθων καὶ χαλίκων τοῦ ἀνωμάλου ἐδάφους. Ἡ ψυχὴ κ᾿ ἡ καρδούλα των ἐδροσίσθη, ὅταν ἔφθασαν εἰς τὴν βρύσιν τοῦ Δασκαλειοῦ.
Τὸ δροσερὸν νᾶμα ἐξέρχεται ἀπὸ μίαν σπηλιάν, περνᾷ ἀπὸ μίαν κουφάλαν χιλιετοῦς δένδρου, εἰς τὴν ρίζαν τοῦ ὁποίου βαθεῖα γοῦρνα σχηματίζεται. Ὅλος ὁ βράχος ἄνωθεν στάζει ὡσὰν ἀπὸ ρευστοὺς μαργαρίτας, καὶ τὸ γλυκὺ κελάρυσμα τοῦ νεροῦ ἀναμιγνύεται μὲ τὸ λάλον μινύρισμα τῶν κοσσύφων. Ἡ θεία Μολώτα, ἀφοῦ ἔπιεν ἄφθονον νερόν, ἀφήσασα εὐφρόσυνον στεναγμὸν ἀναψυχῆς, ἐκάθισεν ἐπὶ χθαμαλοῦ βράχου διὰ νὰ ξαποστάσῃ. Αἱ δυὸ ἄλλαι ἔβαλαν εἰς τὴν βρύσιν, παρὰ τὴν ρίζαν τοῦ δένδρου, τὶς στάμνες καὶ τὰ κανάτια, τὰ ὁποῖα ἔφεραν μαζύ των, διὰ νὰ τὰ γεμίσουν. Εἶτα, ἀφοῦ ἔπιαν καὶ αὐταὶ νερόν, ἐκάθισαν ἡ μία παραπλεύρως τῆς γραίας, ἡ ἄλλη κατέναντι, κι᾿ ἄρχισαν νὰ ὁμιλοῦν.

Βραδιά ποίησης με τον Χάρη Βλαβιανό, στη Γερμανική Σχολή Αθηνών

 

Ο Σύλλογος Αποφοίτων της Γερμανικής Σχολής Αθηνών, διοργανώνει μια βραδιά με τον ποιητή Χάρη Βλαβιανό στη βιβλιοθήκη της Σχολής…

… την Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012, στις 20.00, με τίτλο «Ας μιλήσουμε για ποίηση…».

Ο ποιητής θα διαβάσει ποιήματά του και θα μιλήσει για τα σύγχρονα ευρωπαϊκά και αμερικάνικα λογοτεχνικά ρεύματα, καθώς επίσης και για την πρόσφατη μεταφραστική και ερμηνευτική δουλειά του πάνω στα «Τέσσερα Κουαρτέτα του Τ.Σ. ΄Ελιοτ».



Πηγή

Κι όμως πόσα ακόμη χέρια... - Γιώργος Η. Παγωνάκης

...ένα ζευγάρι δάχτυλα χοροπηδάνε πάνω στις μαυρόασπρες οκτάβες του πιάνου.
Ένα χέρι σκουπίζει κάποιο δάκρυ, που αυτομολεί πάνω στο μάγουλο...
Κομμάτια από νύχια γεμίζουν το τασάκι πέφτοντας πάνω στις στάχτες...
Σ’ένα μικρό μπαρ δάχτυλα στριφογυρίζουν τα παγάκια μέσα στο χαμηλό...
Κάπου έξω, το αριστερό χέρι της κυρίας σφίγγει το δεξί του φίλου της...

ΑΝΤΙΝΟΜΙΑ- Νίκος Καββαδίας

ΑΝΤΙΝΟΜΙΑ

Ο έρωτάς σου μια πληγή και τρεις κραυγές.
Στα κόντρα σκούζει ο μακαράς καθώς τεζάρει. 
Θαλασσοκόρη του βυθού - χίλιες οργιές - 
του Ποσειδώνα εγώ σε κέρδισα στο ζάρι.

Και σ' έριξα σ' ένα βιβάρι σκοτεινό 
που στέγνωσε κι εξανεμίστηκε τo αλάτι. 
Μα 'συ προσμένεις απ' το δίκαιον ουρανό 
το στεριανό, το γητευτή, τον απελάτη.

 Όταν θα σμίξεις με το φως που σε βολεί
 και θα χαθείς μέσα σε διάφανη αμφιλύκη 
πάνω σε πράσινο πετούμενο χαλί, 
θα μείνει ο ναύτης να μετρά τo άσπρο χαλίκι.

Πηγή

Φατσοβιβλίο εξουσίας- Σωκράτους Δαιμόνιο

Φατσοβιβλίο εξουσίας

'Εχεις στο φατσοβιβλίο εξουσία...

γράφεις λόγια μεγάλα ατεκμηρίωτα

και επικριτικά...

Βρίζεις και αντικρούεις με επίθετα

κοσμητικά...

Ύστερα κρύβεσαι στα λαγούμια σου

στης γύμνιας σου την απονιά...

Γυρνάς πίσω κοιτάζεις τα ερείπια

που προκάλεσαν οι γραφές σου,

γελάς μέσα απ' το κάλεσμα του εγώ σου...

Μετά φιλοσοφείς με λέξεις, ανολοκλήρωτα

έχεις γίνει σοφιστής με λόγια απλήρωτα...

Και όταν βρεις τα σκούρα σου

άλλους καλείς ομοϊδεάτες,

να σου θυμίζουνε πως ζεις με αυταπάτες...

Κ'όταν στον τοίχο σε στήνει ο Σωκράτης

τον επιβεβαιώνει η Ζωή με τα πυρά της...

Κάπου οπισθοχωρεί μη μπλέξει σε δια-μάχες

μα αντιλαμβάνεται έτσι Είναι η Ζωή γεμάτη στάχιες

και πως η Αλήθεια μπορεί να κυβερνά

χωρίς προσηλυτισμούς...και Πάντα μα Πάντα

να νικά..

Ξεκινώντας την ημέρα με μια μικρή ατυχία. Μην ξεχνάτε ότι και οι φιλόσοφοι κάποιες φορές πέφτουν έξω.

''Εκατό χρόνια από σήμερα δεν θα υπάρχει ούτε μια Βίβλος στον κόσμο. Το τελευταίο αντίτυπο θα βρίσκεται σε κάποιο παλαιοπωλείο.''

Βολταίρος, 1694-1778

Καλημέρα σας...

Tiled Steps: Οι ωραιότερες σκάλες στην πόλη!

«Αν ψάχνετε να βρείτε κάποιο κρυμμένο κόσμημα στους δρόμους της πόλης, δεν έχετε παρά να κάνετε μια βόλτα μέχρι την 16th Avenue και να ανεβείτε τα Τiled Steps, απολαμβάνοντας παράλληλα την ωραιότερη θέα στο Σαν Φρανσίσκο», λέει η Ιρλανδή κεραμίστρια Aileen Barr για τη δημιουργία της.

163 σκαλιά επενδύθηκαν με πολύχρωμες ψηφίδες, βιτρό και καθρέφτες, δημιουργώντας ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα που περιλαμβάνει διαφορετικά σχέδια και σχήματα, όλα εμπνευσμένα από το φυσικό βασίλειο.

ΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ- Πολ Βερλαίν

ΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ

Η δύση άφηνε τις ύστατες αχτίδες

κι ο άνεμος τα χλωμά τα νούφαρα κινούσε,

τ' ανοιχτά νούφαρα, μέσα από τα καλάμια

θλιβερά γυάλιζαν στο άτρεμο κύμα απάνω.

Μόνος πλανιόμουνα, σέρνοντας την πληγή μου

μέσα από τις ιτιές, μπρος στων νερών το μάκρος,

που η πάχνη η άπλαστη όμοιαζε μεγάλο

φάντασμα άσπρο σαν το χιόνι, απελπισμένο,

με τις άγριες πάπιες μαζί θρηνώντας,

που τα φτερά χτυπάν κι η μια την άλλη κράζουν,

μέσα από τις ιτιές, που ολόμονος πλανιόμουν

σέρνοντας την πληγή μου, και των ίσκιων ήρθε

το άφεγγο σάβανο, τις ύστατες να πνίγει

της δύσης αντήλιες μες στα χλωμά νερά του

και τα νούφαρα, μεσ' από τα καλάμια,

τ' ανοιχτά νούφαρα στο άτρεμο κύμα απάνω.

Μετάφραση: Τέλλος Άγρας.

 

Το είδαμε εδώ

Θυσία- Κώστας Βάρναλης

Θυσία

Τὸ μυτερό σου τὸ σκουφί,
Μίδ᾿ ἀπ᾿ τὴν ἄτριχη κορφὴ
πέτα κάτω
καὶ φέρε ἀπ᾿ τὸ χλωρὸ τ᾿ ἀχούρι
τὸ διχρονίτικο γαϊδούρι
τὸ βαρβάτο!

Ποῦ λάμπ᾿ ἡ πέτσα του γιαλὶ
καὶ κανεὶς δὲν τὸ καβαλλεῖ
καὶ τὴ νιότη
τὴν ἀπερνάει στὰ πισινά του
ὁλόρθο, κ᾿ εἶναι τ᾿ ἀχαμνά του
ὅλο ἀξιότη!

Φέρτο στὴ μέση τ᾿ ἁλωνιοῦ
καὶ στὸ ριζὸ τοῦ πλατανιοῦ
ρίχτο χάμου,
εἶν᾿ ἡ σειρά του νὰ δοξάσει
τοὺς γόνιμους θεούς, νὰ πιάσ᾿ ἡ
προσφορά του!

῾Πόψε παντρεύομαι, γι᾿ αὐτὸ
σοῦ ἄξιζε τέτοιο ἕνα σφαχτὸ
κοτσονάτο,
ἐσένα, Πρίαπε, ἀσκημομούρη,
ποὖσαι κι᾿ ἐσὺ σὰν τὸ γαϊδοῦρι,
τὸ βαρβάτο!

Πηγή

Βιβλίο για την επιστροφή των Γλυπτών

Νέα πρόταση για τον επαναπατρισμό των Γλυπτών του Παρθενώνα παρουσίασε χθες στην Καμπέρα της Αυστραλίας δικηγόρος, ειδικευμένη σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. 

Αρχαιολόγος που έχει εργαστεί στην Ελλάδα πριν ασχοληθεί με τη νομική, η Κάθριν-Μανόλια Φίλεϊ παραθέτει ως βασικό επιχείρημα ότι τα Γλυπτά συνδέονται από την αρχαιότητα πνευματικά και θρησκευτικά με τους Ελληνες και στο βιβλίο της που παρουσιάστηκε χθες περιγράφει νομικά πώς η Ελλάδα θα νικήσει το Βρετανικό Μουσείο.

Τα Νέα

Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου- Ars poetica

 Ars poetica

Το ποίημα θέλω να είναι νύχτα, περιπλάνηση
σε ξεμοναχιασμένους δρόμους και σε αρτηρίες
όπου η ζωή χορεύει. Θέλω να είναι 
αγώνας, όχι μουσική που λύνεται
με πάθος για την μέσα έκφραση μιας ασυναρτησίας
μιας αταξίας που θα γίνει παρανάλωμα
αν δεν τα παίξουμε όλα για όλα.

Όταν οι άλλοι, αδιάφοροι, με σιγουριά
ξοδεύοντας άσκοπα ή ετοιμάζονται το βράδυ
να πεθάνουν, όλη τη νύχτα ψάχνω για ψηφίδες
αδιάφθορες μες στον μονόλογο τον καθημερινό
κι ας είναι οι πιο φθαρμένες. Να φεγγρίζουν 
μες στο πυκνό σκοτάδι τους σαν τ' αχαμνά ζωύφια 
τυχαίες, σκοτωμένες απ'το νόημα 
με αίσθημα ποτισμένες.      

(Ο δύσκολος θάνατος, 1978)

Από το βιβλίο Νεοελληνική Λογοτεχνία της Γ τάξης του ενιαίου Λυκείου.

 

Ο Καζαντζάκης επιστολογράφος

 

Τόμος επιλογής από την αλληλογραφία του παρουσιάστηκε στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη


Ο Νίκος Καζαντζάκης (1883-1957) ήταν εμμονικός επιστολογράφος. Την ημέρα, ο κρητικός συγγραφέας έγραφε τα έργα του και τη νύχτα συνέτασσε επιστολές σε φίλους, συγγενείς, συνεργάτες. Χιλιάδες επιστολές, ορισμένες από αυτές εκδομένες (οι επιστολές στην πρώτη γυναίκα του, Γαλάτεια, στον φίλο Παντελή Πρεβελάκη κ.ά.), κάποιες δημοσιευμένες σε περιοδικά, οι περισσότερες όμως ανέκδοτες. Μέσα από αυτές σκιαγραφείται ζωντανά η φυσιογνωμία του ιδιωτικού Καζαντζάκη, του αεικίνητου στοχαστή, του προβληματιζόμενου πολίτη, του αφοσιωμένου συγγραφέα. «Πρώτη φορά αισθάνομαι ότι ξέρω πραγματικά τον Καζαντζάκη τώρα, μετά την ανάγνωση των επιστολών» λέει ο αμερικανός νεοελληνιστής Πίτερ Μπίεν, επιμελητής και μεταφραστής στα αγγλικά του πολυσέλιδου τόμου με επιλογή επιστολών του Καζαντζάκη Τhe Selected Letters of Nikos Kazantzakis (Princeton University Press, 2012, σελ. 960, τιμή 79 ευρώ). Τα λόγια αυτά έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα, μια και ο 82χρονος φιλόλογος είναι ένας από τους ειδικούς στον Καζαντζάκη, ο οποίος ασχολείται με το έργο του, μεταφράζοντάς το και μελετώντας το, πενήντα χρόνια. 

Αυστρία: 100.000 επισκέπτες σε έκθεση για το Βυζάντιο

Η αφιερωμένη στον μεγαλοπρεπή βυζαντινό πολιτισμό μεγάλη έκθεση «Το χρυσό Βυζάντιο και η Ανατολή», στο ξακουστό «Ανάκτορο Σάλαμπουργκ» στην Κάτω Αυστρία, υποδέχθηκε πανηγυρικά με τον αναπληρωτή κυβερνήτη του αυστριακού ομόσπονδου κρατιδίου, Βόλφγκανγκ Ζομπότκα, τον επισκέπτη υπ' αριθμόν 100.000.

Με την ιστορικά εντυπωσιακή προετοιμασία της έκθεσης για το Βυζάντιο - που θα διαρκέσει μέχρι τις 4 Νοεμβρίου - αποδεικνύεται για ακόμη μία φορά πως μπορεί να υπάρξει μεγάλη προσέλκυση ανθρώπων για ιστορικά θέματα και είναι ιδιαίτερα ευχάριστο ότι πολλοί από τους μέχρι τώρα επισκέπτες της έχουν τις ρίζες τους στην τότε Βυζαντινή Αυτοκρατορία, τόνισε στον χαιρετισμό του ο αναπληρωτής κυβερνήτης...

Η 2η σκηνή από το θεατρικό του Νίκου Λυγερού. (Δίπλα στο Γιατί)

Κοντά στα σιδερένια λουλούδια της λίμνης, ένα ζευγάρι.

Μυρσίνη: Σε πλήγωσα;
Μιχάλης: Δεν πειράζει…
Μυρσίνη: Το ξέρω ότι σε πλήγωσα. Μη λες ψέματα.
Μιχάλης: Είπα απλώς ότι δεν πειράζει. Δεν είναι ψέμα.
Μυρσίνη: Άρα σε πλήγωσα.
Μιχάλης: Ναι, αλλά δεν πειράζει.
Μυρσίνη: Το θέμα δεν είναι αν πειράζει ή όχι. Απλώς δεν θέλω να σε πληγώνω.
Μιχάλης: Δεν γίνεται αλλιώς.
Μυρσίνη: Μα, γιατί;
Μιχάλης: Γιατί ανήκεις στον κόσμο μου.
Μυρσίνη: Και τι σημαίνει αυτό;
Μιχάλης: Είμαι υπεύθυνος για σένα.
Μυρσίνη: Ακόμα και αν δεν το θέλω.
Μιχάλης: Είμαι το παρελθόν και το μέλλον.
Μυρσίνη: Μα βλέπω μόνο το παρόν....