Μοναξιά - Μανόλης Ξεξάκης

Στον Επιτάφιο της Μεγάλης Παρασκευής
σε λησμόνησα μοναξιά μου·
στις δάφνες της Ανάστασης τις ξέρες
θρυψαλιαζόσουν και σε θυμήθηκα.
Έκοψα στα δύο την αυλαία του Πάσχα
την εικόνα σου την πέταξα στη λάσπη
εκεί δίπλα στη χαίνουσα πληγή του λατομείου
που εργάτες σπάζουνε πέτρες
για τους καινούριους Μπαμπ Ιλλί
κι ανταμώθηκε με κολλήγους
την ώρα τη δίκαιη του μεσημεριού
π’ ανοίγουνε το τυρόψωμο,
με ιδέες για να ξεχάσω ιδέες
με γυναίκες ανταμώθηκα
για να ξεχάσω γυναίκες.
Μοναξιά μου απόψε μόνη εσύ στο δρόμο βγήκες.
Στις εσχατιές του κόσμου εμένα ζητάς.
Οδηγείς τους ιχνηλάτες σου
στην καλύβα του ξυλοκόπου
μέσα στο δάσος που ουρλιάζουν τα τσακάλια
κι εγώ ξενυχτώ το φθινόπωρο
τη Δευτέρα που κρύβει την Τρίτη
το Σεπτέμβρη τον Οκτώβρη
τα Χριστούγεννα που δεν είναι δικά μου.







Πηγή

Λησμονιά - Μαρία Πολυδούρη

Μ᾿ ἐρωτευμένη τὴν καρδιὰ σὲ γνώρισα ἄγριο Δάσο.
Ἔπινα στὸ ἀεροφίλημα τὴ μυστικὴ εὐωδιά σου.
Πρόσμενα μὲ τὸ ξάστερο σκοτάδι νὰ περάσω,
ὅταν τ᾿ ἀερινὸ στοιχιὸ περνοῦσε στὰ κλαδιά σου.

Σὲ γνώρισα σ᾿ ἐρωτικὲς νύχτες ρυτιδωμένη
θάλασσα σὰν τὸ μέτωπο τῆς συλλογῆς, περνοῦσε
πάνω σου χάδι ἡ σκέψη μου καὶ πάντα ἡ ἀνθισμένη
ἄκρη σου μὲ τὰ εὐωδιαστὰ φύκια μὲ προσκαλοῦσε.

Σᾶς γνώρισαν οἱ ἐρωτικὲς νύχτες μου ὡραῖα λουλούδια,
διάφανα, ἀχνά, πολύχρωμα, σὰ φωτεινὰ σημάδια.
Βαριὰ ἡ δροσιὰ σὰ φίλημα καὶ ξεχυνόνταν χνούδια
χρυσὰ ᾿πό τὰ σμιγμένα σας βλέφαρα στὰ σκοτάδια.

Τώρα στὸ φῶς τῆς ἀρνησιᾶς δομένα, ἔτσι ἀλλαγμένα
μοῦ δείχνεσθε, στὴ συλλογὴ τὸ νοῦ μου πάω νὰ χάσω.
Τάχα εἶστε σεῖς ποὺ γνώρισα; Σεῖς εἶστε ἀγαπημένα
λουλούδια, θάλασσα ἀργυρή, πυκνὸ τῶν πεύκων Δάσο;









Πηγή

Δεν έχω φαντασία - Priscilla La

Δεν έχω φαντασία
Δεν βρίσκω τις κατάλληλες λέξεις.
Αδυνατώ.

Καρφωμένη εικόνα στο τοίχο
το μέλλον.
Έχει τη μορφή του παρόντος.

Το παρελθόν
δε το νοιώθω ακόμα.
Τρέμω τη μέρα
που θα ορθώνεται πραγματικό
κι όχι στη σκιά.

Η πόρτα ανοίγει - Σωκράτους Δαιμόνιο (Δημήτρης Μούχας)

Λίγες στιγμές

λίγες φωνές

άκαρδα βράδια

έμειναν στο βιογραφικό μας.

Τώρα γυρνάει το κλειδί

τη πόρτα ανοίγει

μεταπτώσεων οικτρών

ξεφυσάει τη ρίγη.

Ξεκινώντας τη μέρα με John Lubbock...

Όπως ο ήλιος δίνει χρώμα στα λουλούδια, έτσι κι η τέχνη δίνει χρώμα στη ζωή.

Καλημέρα και καλό μήνα!

Φωνές της γης - Ηλιας Δ Παπακωνσταντίνου

Στο κάτω άκρο της γής ψυθίριζε ένα κύμα,
θα αγγίξουν άλλο πόντο τα χείλη μου;
Να εκεί να έφτανα στο βορινό άστρο
να φιλήσω τους πάγους και να ισορροπήσω
τους δεσμούς...
Απόψε ο σεισμός άρθρωσε χορό
στα ελάσματα του υπερφλύαρου χρόνου
ψυθιρίζοντας στυγνές αλήθειες
... και άλλη άποψη στην οσμή του φόβου της γης.
Χωρίς μέτρο τα στόματα, χωρίς μέτρο
οι ψύθιροι του αγέρα, σε κάθε πτυχή
πληθαίνουν οι διαδρομές
απο όποια κατεύθυνση και αν ηγούνται.
Στις λαδοπράσινες εκτάσεις
άλλοτε εκρήγνυτο και άλλοτε στο αυτί
βελουδένια και σκαλωτά ριζώνουν
τη ζωή τους τα φυτά του κόπου μας.
Είναι και οι καρδιές της χούφτας μας
στο πρώτο κλάμα,που σφραγίζουν
ψυθιρίζοντας το φώς του άυριο...
Εμείς θα φέρουμε το κύμα με το ξύλινο
καραβάκι μας άυριο,
εμείς θα δομήσουμε το στήθος μας
στη σκιά του εγκέλαδου,
εμείς θα γίνουμε οιακόστροφοι του αγέρα
στων δικαίων τη πλέυση...
Εμείς είμαστε η γή του σήμερα
σκάωντας φωνήεντα αχνιστά
στους ανθούς της αμυγδαλιάς που τοσο
περιμένατε, ψυθιριζοντας λαξευμένους ήχους..

Το ταξίδι ενός χαρτονομίσματος…- Αγαθή Αγγελάκη

ΤΟ ΧΑΡΤΟΝΟΜΙΣΜΑ ΠΟΥ ΑΙΩΡΟΥΤΑΝ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ,ΩΡΕΣ ΟΛΟΚΛΗΡΕΣ ΤΩΡΑ ,ΠΡΟΣΓΕΙΩΘΗΚΕ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΗΣ ,ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΩΝΤΑΣ ΜΕ ΜΙΑ ΧΟΡΕΥΤΙΚΗ ΥΠΟΚΛΙΣΗ –ΣΑΝ ΜΠΑΛΑΡΙΝΑ ΝΑ ΤΑΝ…- ΤΟ ΑΟΡΑΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΤΟΥ ΧΑΛΙ ΑΦΟΥ ΕΙΧΕ ΒΡΕΙ ΤΟΝ ΠΑΡΑΛΗΠΤΗ ΤΟΥ…
ΞΑΦΝΙΑΣΜΕΝΗ Η ΕΛΙΖΑΜΠΕΘ ΕΣΚΥΨΕ ΑΡΓΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΠΙΑΣΕΙ ,ΠΡΟΣΕΧΟΝΤΑΣ ΝΑ ΜΗΝ ΠΙΑΣΤΕΙ Η ΜΕΣΗ ΤΗΣ ΞΑΝΑ. 
ΤΟ ΤΣΑΛΑΚΩΜΕΝΟ ΧΑΡΤΟΝΟΜΙΣΜΑ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΙΣΙΩΝΕΙ ΣΕ ΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΜΟΙΑΖΕΙ ΟΣΟ ΠΙΟ ΕΛΚΥΣΤΙΚΟ ΜΠΟΡΟΥΣΕ…ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΞΕΘΩΡΙΑΣΕΙ ΖΩΝΤΑΝΕΥΑΝ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΗΣ ,ΣΑΝ ΠΙΝΕΛΟ ΝΑ ΗΤΑΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ,ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΕΝΟΣ ΤΑΛΑΝΤΟΥΧΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ…
΄΄ΕΛΙΖΑΜΠΕΘ Η ΠΡΩΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΙΛΟΤΟΣ΄΄,ΣΥΛΛΑΒΙΣΕ ΑΡΓΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΓΡΑΦΙΚΟ ΤΗΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΧΑΡΤΟΝΟΜΙΣΜΑ ΤΩΝ 5 ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ ΜΑΡΚΩΝ.ΕΙΧΑΝ ΠΕΡΑΣΕΙ 70 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΤΗΣ ,(ΕΚΛΕΙΝΕ ΤΑ 16 ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑ),ΕΙΧΕ ΕΥΧΗΘΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΛΟΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΙΧΕ ΓΡΑΨΕΙ ΠΑΝΩ ΣΕ ΕΝΑ ΧΑΡΤΟΝΟΜΙΣΜΑ ,ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΚΥΡΩΣΕΙ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΗΝ ΣΙΩΠΗΛΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ.
Η ΕΜΜΟΝΗ ΤΗΣ ΑΠΟ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ , ΤΗΝ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΒΕΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙ ΠΩΣ ΜΟΝΟ ΑΝ ΓΙΝΟΤΑΝ ΠΙΛΟΤΟΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ.ΟΧΙ ΑΕΡΟΣΥΝΟΔΟΣ ,ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΑΠΑΙΤΟΥΣΕ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΚΑΙ ΛΙΓΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΕΝΩ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΛΟΤΟΣ ΟΙ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ…ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΙΖΑΜΠΕΘ ΤΗΝ ΓΟΗΤΕΥΑΝ ΠΑΝΤΑ ΟΙ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ…ΟΤΑΝ ΜΑΛΙΣΤΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΣΥΜΜΕΡΙΖΟΤΑΝ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΗΣ ΘΕΩΡΩΝΤΑΣ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΘΕΡΙΝΗΣ ΝΥΚΤΟΣ , Η ΘΕΛΗΣΗ ΤΗΣ ΓΙΝΟΤΑΝ ΣΙΔΕΡΕΝΙΑ,ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΤΡΑΦΤΑΝ ΑΠΟ ΠΕΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΑΡΚΩΔΗ ΧΕΙΛΗ ΤΗΣ ΣΟΥΦΡΩΝΑΝ ΔΕΙΧΝΟΝΤΑΣ ΠΩΣ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ ΣΕ ΘΕΣΗ ΜΑΧΗΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΘΟΛΟΥ ΕΥΚΟΛΟΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ…
ΚΡΑΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΧΑΡΤΟΝΟΜΙΣΜΑ ΣΤΟ ΓΕΡΙΚΟ ΠΙΑ ΧΕΡΙ ΤΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΘΗΚΕ ΣΤΟ ΚΟΝΤΙΝΟΤΕΡΟ ΠΑΓΚΑΚΙ.ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΝΑ ΠΛΑΝΗΘΕΙ ΣΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΔΑΣΟΣ ΤΡΙΓΥΡΩ ΤΗΣ … ΕΙΧΕ ΜΠΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ,ΕΙΧΕ ΒΑΨΕΙ ΜΕ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑΤΟΥ ΤΗΝ ΦΥΣΗ,ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΕΙΧΑΝ ΥΠΟΚΛΙΘΕΙ ΣΤΙΣ ΜΠΟΓΙΕΣ ΠΟΥ ΑΔΕΞΙΑ Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΤΟΥΣ ΕΙΧΕ ΑΔΕΙΑΣΕΙ ΠΑΝΩ ΤΟΥΣ ,ΑΠΟΚΤΩΝΤΑΣ ΕΝΑ ΧΡΩΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΧΡΥΣΟ,ΟΥΤΕ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ,ΟΥΤΕ ΠΡΑΣΙΝΟ ,ΟΥΤΕ ΚΑΦΕ …ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΕΝΑ ΧΡΩΜΑ,ΜΑ ΣΑΝ ΜΟΝΟΧΡΩΜΑ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΠΑΛΕΤΑ ΧΡΩΜΑΤΩΝ ΕΜΟΙΑΖΑΝ…
ΘΥΜΗΘΗΚΕ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΞΕΧΝΙΟΤΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΑ ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΑ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΑ ΦΥΛΛΑ ,ΣΗΚΩΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ ΠΡΟΚΑΛΩΝΤΑΣ ΤΑ ΝΑ ΠΕΤΑΞΟΥΝ ,ΕΝΩ Η ΙΔΙΑ ΣΤΡΙΦΟΓΥΡΙΖΕ ΑΝΑΜΕΣΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΟΣΗ ΩΡΑ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΟΥΣΑΝ…ΦΑΝΤΑΖΟΤΑΝ ΠΩΣ ΚΑΘΕ ΦΥΛΛΟ ΗΤΑΝ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΠΕΤΟΥΣΕ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΓΙΝΕΙ ΑΚΟΜΗ ΠΙΛΟΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝΥΠΟΜΟΝΟΥΣΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΘΑ ΚΑΤΑΚΤΟΥΣΕ,ΣΥΝΟΜΙΛΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΚΑΙ ΑΠΑΞΙΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΓΗ!
ΗΤΑΝ ΤΟΣΗ Η ΕΜΜΟΝΗ ΤΗΣ ΠΟΥ ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΗΣ ΕΙΧΕ ΓΕΜΙΣΕΙ ΜΕ ΑΕΡΟΠΛΑΝΑΚΙΑ ΜΙΚΡΑ, ΠΟΥ ΠΑΡΑΤΕΤΑΓΜΕΝΑ ΑΚΙΝΗΤΑ ΕΜΕΝΑΝ ΜΕΧΡΙ Η ΙΔΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΠΙΛΟΤΟΣ ΤΟΥΣ…ΟΙ ΤΟΙΧΟΙ ΕΙΧΑΝ ΒΑΦΤΕΙ ΓΑΛΑΖΙΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΑΥΤΟΚΟΛΛΗΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΠΑΝΩ ΤΟΥΣ ΚΟΜΠΑΖΑΝ ΑΔΙΑΚΟΠΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ…ΟΛΟΣ ΤΗΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΓΙΑ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΗΣ .ΔΙΑΒΑΖΕ ΑΚΑΤΑΠΑΥΣΤΑ ,ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΚΑΙ ΠΙΟ ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΠΙΟ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΙΟ ΑΚΟΥΡΑΣΤΗ ΑΦΟΥ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΠΕΡΝΟΥΣΕ ΤΗΝ ΕΦΕΡΝΕ ΚΑΙ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΣΤΟΧΟ ΤΗΣ.ΜΑΤΑΙΑ ΟΙ 2 ΑΧΩΡΙΣΤΕΣ ΦΙΛΕΣ ΤΗΣ ΤΗΝ ΕΚΛΙΠΑΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΒΓΕΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ,ΜΑΤΑΙΑ ΤΑ ΑΓΟΡΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΟΡΚΟΥΣΑΝ ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΑ ΑΝΙΚΑΝΑ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΓΟΗΤΕΙΑ ΤΗΣ.ΗΞΕΡΕ ΠΩΣ ΗΤΑΝ ΟΜΟΡΦΗ ,Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΤΗΣ ΤΟ ΨΙΘΥΡΙΖΕ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ , ΣΤΑ ΒΛΕΜΜΑΤΑ ΟΛΩΝ ΔΙΕΚΡΙΝΕ ΤΗΝ ΕΠΙΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΑΥΜΑΣΜΟ ΜΑ ΑΔΙΑΦΟΡΟ ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΤΗΣ ΗΤΑΝ…
ΘΕΩΡΟΥΣΕ ΠΩΣ Η ΟΜΟΡΦΙΑ ,ΤΟ ΜΥΑΛΟ ,Η ΥΓΕΙΑ , Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, ΤΗΣ ΕΙΧΑΝ ΧΑΡΙΣΤΕΙ ΑΠΛΟΧΕΡΑ ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ ,ΑΡΑ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ ΠΩΣ ΤΑ ΑΞΙΖΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ …ΕΙΧΕ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΝΑ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΠΤΙΚΗ ΓΩΝΙΑ ΕΝΟΣ ΣΟΦΟΥ…ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΓΚΡΙΝΙΑΖΕ ΔΕΝ ΕΝΝΟΟΥΣΕ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΟΣΑ ΕΛΕΓΕ,ΓΙΑΤΙ ΒΑΘΙΑ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΗΞΕΡΕ ΠΩΣ ΗΤΑΝ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ. Η ΔΕ ΕΠΑΦΗ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΚΟΠΙΑΣΟΥΝ ΓΙΑ ΟΤΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΕΙΧΕ ΧΑΡΙΣΤΕΙ ,ΕΝΙΣΧΥΕ ΤΗΝ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΤΗΣ ΝΑ ΚΟΥΡΑΣΤΕΙ,ΝΑ ΠΑΛΕΨΕΙ ΝΑ ΔΙΚΑΙΩΣΕΙ ΤΟΝ ΘΕΟ ΠΟΥ ΠΛΑΤΙΑ ΤΗΣ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΕ ,ΟΤΑΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ.
ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΙΚΑΙΩΣΕ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΡΟΠΟ ΑΦΟΥ ΚΑΤΕΚΤΗΣΕ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΗΣ ,ΑΦΟΥ Η ΠΡΩΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΙΛΟΤΟΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΕΓΙΝΕ!
ΓΥΡΙΖΟΝΤΑΣ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΔΙΑΤΗΡΩΝΤΑΣ ΕΠΑΦΕΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΒΙΚΗ ΤΗΣ ΖΩΗ ΕΥΓΝΟΜΩΝΟΥΣΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΤΟΝ ΘΕΟ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΔΙΟΡΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΟΛΙΣ ΣΤΑ 16 ΤΗΣ ΝΑ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙ ΠΩΣ Η ΖΩΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΣΤΑ 18 ΚΑΙ ΝΑ ΝΑΙ ΥΠΕΡΟΧΗ ΚΑΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ Η ΚΟΥΡΑΣΗ ΚΑΙ Η ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΜΙΑ ΖΩΗ ΠΟΥ… ΣΕ ΟΛΗ ΣΟΥ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ…
ΜΕ ΘΛΙΨΗ ΜΑΘΑΙΝΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΗΣ ΠΟΥ ΑΓΚΑΛΙΑ ΚΟΙΜΟΝΤΟΥΣΑΝ ΜΕ ΤΑ ΑΠΩΘΗΜΕΝΑ ΤΟΥΣ ,ΕΧΟΝΤΑΣ ΟΝΕΙΡΕΥΤΕΙ ΑΛΛΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΑΛΛΗ ΤΕΛΙΚΑ…
ΕΝΩ Η ΕΛΙΖΑΜΠΕΘ ΑΦΟΥ ΓΥΡΙΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ,ΣΤΑ 35 ΤΗΣ ΕΚΑΝΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΥΠΗΡΞΕ ΕΝΕΡΓΟ ΜΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΤΗΣ ΕΧΟΝΤΑΣ ΑΣΤΕΙΡΕΥΤΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΘΕΣΗ ΓΙΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΣ ΤΗΝ ΖΩΗ.
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΕΞΥΠΝΗ ΟΥΤΕ ΠΙΟ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΛΟΥΣ…ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΑΠΩΘΗΜΕΝΑ…ΚΑΤΑΚΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΣΤΟΧΟ ΤΗΣ ,ΑΓΑΠΗΣΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΟΝ ΘΑΥΜΑΣΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΚΤΙΜΗΣΕ ΜΕ ΕΝΑΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΤΟΥ ΕΠΕΤΡΕΨΕ ΝΑ ‘’ΑΝΘΙΣΕΙ’’ ΚΑΙ ΝΑ ΟΜΟΡΦΥΝΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΞΩ…
ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΑΦΟΥ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΕΙ ,ΑΥΤΗ Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΜΟΝΟ ΕΞΑΠΛΩΝΕΤΑΙ…
ΕΤΣΙ ΛΟΙΠΟΝ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΘΙΣΜΕΝΗ ΣΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΤΗΣ ΠΑΓΚΑΚΙ Η ΕΛΙΖΑΜΠΕΘ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΗ ΑΠΟ ΠΟΤΕ ΣΤΑ 86 ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑ ,ΕΝΙΩΘΕ ΠΙΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΑΠΟ ΠΟΤΕ… ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ ΣΥΜΒΑΝ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΤΗΣ ΤΟ ΧΑΡΤΟΝΟΜΙΣΜΑ ΗΞΕΡΕ ΠΩΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΥΧΑΙΟ. Η ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ ΓΙΑ ΚΑΡΚΙΝΟ ΣΤΑ ΟΣΤΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΙΓΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΖΩΗΣ ΤΗΝ ΕΙΧΑΝ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΕΙ ΩΣΤΕ ΠΑΝΕΤΟΙΜΗ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΤΟ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟ ,ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΜΙΑ ΘΛΙΨΗ ,ΜΟΝΟ ΜΕ ΜΙΑ ΓΛΥΚΕΙΑ ΠΡΟΣΜΟΝΗ…
ΗΞΕΡΕ ΠΩΣ Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΗΣ ΤΗΝ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΕ ΓΙΑ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΦΑΝΕΡΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΤΟ ΧΑΡΤΟΝΟΜΙΣΜΑ ΤΩΝ 16 ΤΗΣ ΧΡΟΝΩΝ…ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΧΑΡΤΟΝΟΜΙΣΜΑ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΠΑΓΚΑΚΙ ,ΒΑΖΟΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΤΟΥ ΜΙΑ ΠΕΤΡΑ.
ΑΚΟΥΜΠΗΣΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΗΣ ΠΙΣΩ ΕΝΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ ΠΡΙΝ Η ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΝΑ ΠΕΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ…Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗ ΗΤΑΝ ΠΩΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΑΞΙΔΙ Ο ΠΙΛΟΤΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΗΤΑΝ Η ΙΔΙΑ ΜΑ Η ΨΥΧΗ ΤΗΣ….
ΚΑΙ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΠΑΡΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΟ…

Ξεκινώντας τη μέρα με Bette Davis...

Νοσταλγία είναι να αναπολείς την ευχαρίστηση χωρίς να ξαναζείς τον πόνο.

Καλημέρα σας!