Μοναξιά, Πέτρος Λυγίζος

Τυλίγομαι και απόψε στο κρησφύγετο μου 

Έξω βρέχει κι η μνήμη μου 

έχει τη μουσική που χρειάζεται.

Κάτω απ' το ξύλινο ταβάνι των προγόνων μου,

ανάμεσα σε σκισμένα λευκά χαρτιά ,

κρατώντας σφιχτά τη πέννα που δε μου χάρισες ποτέ,

σχεδιάζω σωσίβια λέμβο με αρχαίους κωπηλάτες

μιαν ανεμόσκαλα με θέα τον ουρανό 

και-για φαντάσου -έναν άνθρωπο να με κρατά ... 

πηγή ( από τη ποιητική συλλογή " Η αφηρημένη ταχύτητα της ζωής", εκδόσεις το ανώνυμο βιβλίο ,Απρίλιος 2015)