13η σκηνή
Στο δωμάτιο με το πιάνο.
Άγγελος: Τι της ζήτησες, λέει;
Αγαθή: Χαράς το πράγμα…
Άγγελος: Αστειεύεσαι;
Αγαθή: Αφού το δέχτηκε, σου λέω!
Άγγελος: Κι ο Μιχάλης;
Αγαθή: Αυτός γράφει συνεχώς, γιατί να μην το δεχθεί; Εξάλλου λέει ότι θέλει να βοηθήσει την ανθρωπότητα, ας βοηθήσει έναν άνθρωπο.
Άγγελος: Είναι απίστευτο πώς απλοποιείς τα πράγματα!
Αγαθή: Χαμογελώντας. Γι’ αυτό δεν μ’ αγαπάς; Πηγαίνει στην κουζίνα.
Άγγελος: Γελώντας. Ναι, γι’ αυτό! Επιστρέφει γρήγορα.
Αγαθή: Μήπως ήρθε ο ανώμαλος;
Άγγελος: Εννοείς ο Μιχάλης;
Αγαθή: Ξέρεις τι εννοώ…
Άγγελος: Ναι, ήπιαμε καφέ.
Αγαθή: Καλά αυτός πίνει και καφέ στην κουζίνα; Χρόνος. Δεν μπορούσες να τον βάλεις στο σαλόνι;
Άγγελος: Κι ο Ηράκλειτος…
Αγαθή: Διακόπτοντας τον. Τι σχέση έχει ο Ηράκλειτος; Έρχεται ένας άνθρωπος στο σπίτι και του δίνεις καφέ στην κουζίνα; Ευτυχώς που ήταν όλα πεντακάθαρα!
Άγγελος: Πρώτη φορά τον ονομάζεις άνθρωπο!
Αγαθή: Τρόπος του λέγειν.
Άγγελος: Ξέρεις, δεν έπαθε τίποτα…
Αγαθή: Αυτός σίγουρα όχι… Εμένα με ρωτάς;
Άγγελος: Τι έπαθες εσύ;
Αγαθή: Έγινα ρεζίλι… Σιγοκλαίει…
Άγγελος: Μην κάνεις έτσι.
Αγαθή: Αναγκάστηκα να του ζητήσω βοήθεια.
Άγγελος: Και δεν το δέχτηκε;
Αγαθή: Όχι, αυτό είναι χειρότερο!
Άγγελος: Δεν σε καταλαβαίνω.
Αγαθή: Πώς να με καταλάβεις. Σιωπή. Τον βρίζω, τον λέω ανώμαλο, ενώ δεν μου έχει κάνει τίποτα… Χρόνος. Κι όταν ζητάω κάτι στη φίλη του, εκείνη προσφέρεται αμέσως να με βοηθήσει, ενώ τη γνώρισα χθες κι εκείνος το δέχθηκε χωρίς να με γνωρίζει καν.
Άγγελος: Και ποιο είναι το πρόβλημα;
Αγαθή: Νιώθω άβολα!
Άγγελος: Ο στόχος σου δεν είναι να βοηθήσεις τον Luis;
Αγαθή: Ναι, ναι, τον καημένο…
Άγγελος: Και το πέτυχες! Πρέπει να είσαι χαρούμενη.
Αγαθή: Ναι, αλλά πώς;
Άγγελος: Συνειδητοποιώντας πόσο δυνατή είναι η ανθρωπιά.
Αγαθή: Τι γλυκός που είσαι μαζί μου!
Άγγελος: Αφού είσαι η ζωή μου! Μην κλαις πια!
Αγαθή: Τον έκανες με καϊμάκι;
Άγγελος: Ναι, ναι, μην ανησυχείς!
Αγαθή: Πάλι καλά! Χρόνος. Είπε τίποτα για το σπίτι;
Άγγελος: Του άρεσε κι η κουζίνα μας… Ένιωθε ζεστασιά.
Αγαθή: Τι ξέρει από αυτά;
Άγγελος: Και η ανθρωπιά έχει παρελθόν.
Αγαθή: Είδες πάλι τον κατηγορώ!
Άγγελος: Δεν είσαι μόνη… Όλη η κοινωνία…
Αγαθή: Κι αν είναι άδικη η κοινωνία, πρέπει να είμαι κι εγώ;
Άγγελος: Δεν τον πειράζουν αυτά…
Αγαθή: Τι τον πειράζει τότε;
Άγγελος: Τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας!
Αγαθή: Μόνο αυτό; Τι παράξενος άνθρωπος.
14η σκηνή
Στο τηλέφωνο.
Luis: Κυρία Μυρσίνη;
Μυρσίνη: Μάλιστα.
Luis: Δεν ήξερα ότι ο άνδρα σας είναι ο Μιχάλης…
Μυρσίνη: Τον γνωρίζετε;
Luis: Τον είχα παρακολουθήσει πιο παλιά και βρεθήκαμε και πρόσφατα στο λιμάνι.
Μυρσίνη: Σωστά, μου είπε κάτι για μια μεγάλη σκακιέρα.
Luis: Ακριβώς.
Μυρσίνη: Σας έστειλα το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου.
Luis: Το έλαβα και σας ευχαριστώ.
Μυρσίνη: Θα πάρετε σύντομα και το δεύτερο.
Luis: Άρχισα τη μετάφραση… Και δεν ξέρω πώς να σας ευχαριστήσω.
Μυρσίνη: Η κυρία Αγαθή τα έκανε όλα!
Luis: Ξέρω, ξέρω. Χρόνος. Απλώς διαβάζοντας το κείμενό του…
Μυρσίνη: Σας δυσκολεύει κάτι; Γιατί η γραφή του Μιχάλη…
Luis: Όχι, αντιθέτως!
Μυρσίνη: Έκπληκτη. Αντιθέτως;
Luis: Πρώτη φορά στη ζωή μου νιώθω ωραία.
Μυρσίνη: Θα δείτε, τώρα θα πάνε όλα καλύτερα.
Luis: Δεν ξέρω, πάντως η γραφή του με γεμίζει.
Μυρσίνη: Χαίρομαι. Χρόνος. Λάβατε και την προκαταβολή της υποτροφίας;
Luis: Όχι ακόμα. Αλλά η κυρία Αγαθή τα κανόνισε όλα.
Μυρσίνη: Είναι καλός άνθρωπος.
Luis: Το είδα. Χρόνος. Σας ευχαριστώ και πάλι.
Μυρσίνη: Εγώ σας ευχαριστώ που μεταφράζετε το έργο του Μιχάλη.
Luis: Τα σέβη μου.
Στο τηλέφωνο.
Αγαθή: Έλα, εσύ είσαι;
Μυρσίνη: Τι κάνεις, χρυσή μου;
Αγαθή: Μίλησες με το Μιχάλη;
Μυρσίνη: Τώρα πάω σπίτι. Χρόνος. Τι έγινε;
Αγαθή: Να μου πεις τι θα σου πει για το σπίτι μας….
Μυρσίνη: Εντάξει.
Αγαθή: Και για τον καφέ!
Μυρσίνη: Καλά.
Αγαθή: Αχ, ξέχασα!
Μυρσίνη: Τι πράγμα;
Αγαθή: Και πώς είδε τον δικό μου ;
Μυρσίνη: Έχεις άγχος για αύριο ;
Αγαθή: Δεν μπορείς να φανταστείς. Χρόνος. Και δεν ξέρω ακόμα τι θα βάλω. Εσύ;
Μυρσίνη: Δεν το κοίταξα ακόμα.
Αγαθή: Να μου πεις! Εντάξει;
Μυρσίνη: Μήπως θες να πάμε στην αγορά;
Αγαθή: Αχ, τι γλυκιά που είσαι! Χρόνος. Ναι, ναι…
Μυρσίνη: Θα φάμε με τον Μιχάλη και μετά έρχομαι.
Αγαθή: Σε λατρεύω.
Μυρσίνη: Έλα, μην κάνεις έτσι, θα τα πούμε μετά!
Αγαθή: Ωραία.
Μυρσίνη: Θα σου φέρω και τη μετάφραση.
Αγαθή: Είσαι τέλεια.
Μυρσίνη: Σε κλείνω, γιατί με παίρνει ο Μιχάλης.
Αγαθή: Εντάξει… Φιλάκια.
Μυρσίνη: Φιλάκια. Χρόνος. Έφθασες, αγάπη μου; Χρόνος. Κι εγώ, σε λίγο…
Στο δωμάτιο με το πιάνο.
Άγγελος: Τι της ζήτησες, λέει;Αγαθή: Χαράς το πράγμα…
Άγγελος: Αστειεύεσαι;
Αγαθή: Αφού το δέχτηκε, σου λέω!
Άγγελος: Κι ο Μιχάλης;
Αγαθή: Αυτός γράφει συνεχώς, γιατί να μην το δεχθεί; Εξάλλου λέει ότι θέλει να βοηθήσει την ανθρωπότητα, ας βοηθήσει έναν άνθρωπο.
Άγγελος: Είναι απίστευτο πώς απλοποιείς τα πράγματα!
Αγαθή: Χαμογελώντας. Γι’ αυτό δεν μ’ αγαπάς; Πηγαίνει στην κουζίνα.
Άγγελος: Γελώντας. Ναι, γι’ αυτό! Επιστρέφει γρήγορα.
Αγαθή: Μήπως ήρθε ο ανώμαλος;
Άγγελος: Εννοείς ο Μιχάλης;
Αγαθή: Ξέρεις τι εννοώ…
Άγγελος: Ναι, ήπιαμε καφέ.
Αγαθή: Καλά αυτός πίνει και καφέ στην κουζίνα; Χρόνος. Δεν μπορούσες να τον βάλεις στο σαλόνι;
Άγγελος: Κι ο Ηράκλειτος…
Αγαθή: Διακόπτοντας τον. Τι σχέση έχει ο Ηράκλειτος; Έρχεται ένας άνθρωπος στο σπίτι και του δίνεις καφέ στην κουζίνα; Ευτυχώς που ήταν όλα πεντακάθαρα!
Άγγελος: Πρώτη φορά τον ονομάζεις άνθρωπο!
Αγαθή: Τρόπος του λέγειν.
Άγγελος: Ξέρεις, δεν έπαθε τίποτα…
Αγαθή: Αυτός σίγουρα όχι… Εμένα με ρωτάς;
Άγγελος: Τι έπαθες εσύ;
Αγαθή: Έγινα ρεζίλι… Σιγοκλαίει…
Άγγελος: Μην κάνεις έτσι.
Αγαθή: Αναγκάστηκα να του ζητήσω βοήθεια.
Άγγελος: Και δεν το δέχτηκε;
Αγαθή: Όχι, αυτό είναι χειρότερο!
Άγγελος: Δεν σε καταλαβαίνω.
Αγαθή: Πώς να με καταλάβεις. Σιωπή. Τον βρίζω, τον λέω ανώμαλο, ενώ δεν μου έχει κάνει τίποτα… Χρόνος. Κι όταν ζητάω κάτι στη φίλη του, εκείνη προσφέρεται αμέσως να με βοηθήσει, ενώ τη γνώρισα χθες κι εκείνος το δέχθηκε χωρίς να με γνωρίζει καν.
Άγγελος: Και ποιο είναι το πρόβλημα;
Αγαθή: Νιώθω άβολα!
Άγγελος: Ο στόχος σου δεν είναι να βοηθήσεις τον Luis;
Αγαθή: Ναι, ναι, τον καημένο…
Άγγελος: Και το πέτυχες! Πρέπει να είσαι χαρούμενη.
Αγαθή: Ναι, αλλά πώς;
Άγγελος: Συνειδητοποιώντας πόσο δυνατή είναι η ανθρωπιά.
Αγαθή: Τι γλυκός που είσαι μαζί μου!
Άγγελος: Αφού είσαι η ζωή μου! Μην κλαις πια!
Αγαθή: Τον έκανες με καϊμάκι;
Άγγελος: Ναι, ναι, μην ανησυχείς!
Αγαθή: Πάλι καλά! Χρόνος. Είπε τίποτα για το σπίτι;
Άγγελος: Του άρεσε κι η κουζίνα μας… Ένιωθε ζεστασιά.
Αγαθή: Τι ξέρει από αυτά;
Άγγελος: Και η ανθρωπιά έχει παρελθόν.
Αγαθή: Είδες πάλι τον κατηγορώ!
Άγγελος: Δεν είσαι μόνη… Όλη η κοινωνία…
Αγαθή: Κι αν είναι άδικη η κοινωνία, πρέπει να είμαι κι εγώ;
Άγγελος: Δεν τον πειράζουν αυτά…
Αγαθή: Τι τον πειράζει τότε;
Άγγελος: Τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας!
Αγαθή: Μόνο αυτό; Τι παράξενος άνθρωπος.
14η σκηνή
Στο τηλέφωνο.
Luis: Κυρία Μυρσίνη;
Μυρσίνη: Μάλιστα.
Luis: Δεν ήξερα ότι ο άνδρα σας είναι ο Μιχάλης…
Μυρσίνη: Τον γνωρίζετε;
Luis: Τον είχα παρακολουθήσει πιο παλιά και βρεθήκαμε και πρόσφατα στο λιμάνι.
Μυρσίνη: Σωστά, μου είπε κάτι για μια μεγάλη σκακιέρα.
Luis: Ακριβώς.
Μυρσίνη: Σας έστειλα το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου.
Luis: Το έλαβα και σας ευχαριστώ.
Μυρσίνη: Θα πάρετε σύντομα και το δεύτερο.
Luis: Άρχισα τη μετάφραση… Και δεν ξέρω πώς να σας ευχαριστήσω.
Μυρσίνη: Η κυρία Αγαθή τα έκανε όλα!
Luis: Ξέρω, ξέρω. Χρόνος. Απλώς διαβάζοντας το κείμενό του…
Μυρσίνη: Σας δυσκολεύει κάτι; Γιατί η γραφή του Μιχάλη…
Luis: Όχι, αντιθέτως!
Μυρσίνη: Έκπληκτη. Αντιθέτως;
Luis: Πρώτη φορά στη ζωή μου νιώθω ωραία.
Μυρσίνη: Θα δείτε, τώρα θα πάνε όλα καλύτερα.
Luis: Δεν ξέρω, πάντως η γραφή του με γεμίζει.
Μυρσίνη: Χαίρομαι. Χρόνος. Λάβατε και την προκαταβολή της υποτροφίας;
Luis: Όχι ακόμα. Αλλά η κυρία Αγαθή τα κανόνισε όλα.
Μυρσίνη: Είναι καλός άνθρωπος.
Luis: Το είδα. Χρόνος. Σας ευχαριστώ και πάλι.
Μυρσίνη: Εγώ σας ευχαριστώ που μεταφράζετε το έργο του Μιχάλη.
Luis: Τα σέβη μου.
Στο τηλέφωνο.
Αγαθή: Έλα, εσύ είσαι;
Μυρσίνη: Τι κάνεις, χρυσή μου;
Αγαθή: Μίλησες με το Μιχάλη;
Μυρσίνη: Τώρα πάω σπίτι. Χρόνος. Τι έγινε;
Αγαθή: Να μου πεις τι θα σου πει για το σπίτι μας….
Μυρσίνη: Εντάξει.
Αγαθή: Και για τον καφέ!
Μυρσίνη: Καλά.
Αγαθή: Αχ, ξέχασα!
Μυρσίνη: Τι πράγμα;
Αγαθή: Και πώς είδε τον δικό μου ;
Μυρσίνη: Έχεις άγχος για αύριο ;
Αγαθή: Δεν μπορείς να φανταστείς. Χρόνος. Και δεν ξέρω ακόμα τι θα βάλω. Εσύ;
Μυρσίνη: Δεν το κοίταξα ακόμα.
Αγαθή: Να μου πεις! Εντάξει;
Μυρσίνη: Μήπως θες να πάμε στην αγορά;
Αγαθή: Αχ, τι γλυκιά που είσαι! Χρόνος. Ναι, ναι…
Μυρσίνη: Θα φάμε με τον Μιχάλη και μετά έρχομαι.
Αγαθή: Σε λατρεύω.
Μυρσίνη: Έλα, μην κάνεις έτσι, θα τα πούμε μετά!
Αγαθή: Ωραία.
Μυρσίνη: Θα σου φέρω και τη μετάφραση.
Αγαθή: Είσαι τέλεια.
Μυρσίνη: Σε κλείνω, γιατί με παίρνει ο Μιχάλης.
Αγαθή: Εντάξει… Φιλάκια.
Μυρσίνη: Φιλάκια. Χρόνος. Έφθασες, αγάπη μου; Χρόνος. Κι εγώ, σε λίγο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.