11η Σκηνή
Στο δωμάτιο με το πιάνο.
Μιχάλης: Σας διέκοψα;
Άγγελος: Μελετούσα το τέταρτο μέρος…
Μιχάλης: Maestoso, Allegro.
Άγγελος: Non troppo!
Μιχάλης: Σωστά, όπως και το πρώτο, non troppo...
Άγγελος: Την έχετε μελετήσει κι εσείς;
Μιχάλης: Το σπάνιο μ’ αγγίζει. Αυτή η σονάτα δείχνει και μερικά όρια.
Άγγελος: Στις «εξωτερικές» κινήσεις.
Μιχάλης: Ακριβώς. Αλλά είμαι σίγουρος πως τα έχετε ήδη ξεπεράσει.
Άγγελος: Δεν θα το έλεγα. Η γραφή του Μητρόπουλου είναι πλούσια κι εμπεριέχει τόσες καινοτομίες που… Σιωπή.
Μιχάλης: Συνεχίστε, μ’ ενδιαφέρει.
Άγγελος: Η ενσωμάτωση των παραδοσιακών στοιχείων είναι πράγματι έντεχνη.
Μιχάλης: Φαντάζομαι ότι εννοείτε ειδικά για το πιάνο.
Άγγελος: Πολύ σωστά. Η αρχιτεκτονική της συμφωνίας είναι διαφορετική.
Μιχάλης: Ούτε Brahms ούτε Bartόk
Άγγελος: Όχι, πιο πέρα ακόμα. Χρόνος. Μόνος του.
Μιχάλης: Ένας βράχος;
Άγγελος: Ένας φάρος δίχως φως.
Μιχάλης: Επικίνδυνος…
Άγγελος: Ναι, πολύ. Χρόνος. Αλλά δεν είμαι μόνος.
Μιχάλης: Έχετε τον πανέμορφο μαύρο ίππο σας.
Άγγελος: Νιώθω όμως τόσο μικρός.
Μιχάλης: Ο ωκεανός είναι πάντα μεγάλος.
Άγγελος: Τι θέλετε να πείτε;
Μιχάλης: Δεν είναι όμως εχθρός των ανθρώπων.
Άγγελος: Όπως και ο χρόνος. Χρόνος. Θα ετοιμάσω καφέ.
Μιχάλης: Καλώς. Σιωπή. Να σας συνοδέψω;
Άγγελος: Αν θέλετε…. Αναρωτιέμαι τι θα πει η Αγαθή;
Πηγαίνουν στην κουζίνα.
Μιχάλης: Κι ο Ηράκλειτος δούλευε στην κουζίνα.
Άγγελος: Γελώντας. Αυτό είναι το μόνο που δεν θα πει. Χρόνος. Γλυκός;
Μιχάλης: Ναι, ευχαριστώ....
Ο Άγγελος βράζει τον καφέ.
Άγγελος: Η μάνα μου τον κάνει πάντα με καϊμάκι.
Μιχάλης: Καλά κάνει!
Άγγελος: Σας αγγίζουν και τα παραδοσιακά;
Μιχάλης: Μ’ αγγίζει ό,τι αφορά τον άνθρωπο.
Άγγελος: Η Αγαθή έχει άλλη άποψη.
Μιχάλης: Για ποιο πράγμα;
Άγγελος: Για σας… Σιωπή.
Μιχάλης: Και η αφαίρεση προσθέτει!
Άγγελος: Σαφώς. Χρόνος. Είστε ένα τέρας γνώσης γι’ αυτήν.
Μιχάλης: Το τέρας μου αρκεί.
Άγγελος: Δεν ήθελα να σας πληγώσω.
Μιχάλης: Και τα τέρατα έχουν αντοχές.
Άγγελος: Αλλά δεν είναι κρίμα ; Χρόνος. Έχετε αφοσιωθεί στους ανθρώπους κι εκείνοι βλέπουν μόνο το τέρας.
Μιχάλης: Τι άλλο θα θέλατε να δουν;
Άγγελος: Απλώς τον άνθρωπο που πίνει καφέ μ’ ένα φίλο.
Μιχάλης: Ποιος θα τον κοίταζε;
Άγγελος: Ο ωκεανός που βλέπει και τους φάρους δίχως φως.
Μιχάλης: Βλέπετε έχει δίκιο η Αγαθή.
Άγγελος: Θ’ αλλάξει γνώμη όταν σας γνωρίσει.
Μιχάλης: Είναι φίλη σας και αυτό μου αρκεί. Πίνοντας τον καφέ. Στην Αγαθή!
12η Σκηνή
Στο δωμάτιο με το πιάνο.
Μιχάλης: Σας διέκοψα;Άγγελος: Μελετούσα το τέταρτο μέρος…
Μιχάλης: Maestoso, Allegro.
Άγγελος: Non troppo!
Μιχάλης: Σωστά, όπως και το πρώτο, non troppo...
Άγγελος: Την έχετε μελετήσει κι εσείς;
Μιχάλης: Το σπάνιο μ’ αγγίζει. Αυτή η σονάτα δείχνει και μερικά όρια.
Άγγελος: Στις «εξωτερικές» κινήσεις.
Μιχάλης: Ακριβώς. Αλλά είμαι σίγουρος πως τα έχετε ήδη ξεπεράσει.
Άγγελος: Δεν θα το έλεγα. Η γραφή του Μητρόπουλου είναι πλούσια κι εμπεριέχει τόσες καινοτομίες που… Σιωπή.
Μιχάλης: Συνεχίστε, μ’ ενδιαφέρει.
Άγγελος: Η ενσωμάτωση των παραδοσιακών στοιχείων είναι πράγματι έντεχνη.
Μιχάλης: Φαντάζομαι ότι εννοείτε ειδικά για το πιάνο.
Άγγελος: Πολύ σωστά. Η αρχιτεκτονική της συμφωνίας είναι διαφορετική.
Μιχάλης: Ούτε Brahms ούτε Bartόk
Άγγελος: Όχι, πιο πέρα ακόμα. Χρόνος. Μόνος του.
Μιχάλης: Ένας βράχος;
Άγγελος: Ένας φάρος δίχως φως.
Μιχάλης: Επικίνδυνος…
Άγγελος: Ναι, πολύ. Χρόνος. Αλλά δεν είμαι μόνος.
Μιχάλης: Έχετε τον πανέμορφο μαύρο ίππο σας.
Άγγελος: Νιώθω όμως τόσο μικρός.
Μιχάλης: Ο ωκεανός είναι πάντα μεγάλος.
Άγγελος: Τι θέλετε να πείτε;
Μιχάλης: Δεν είναι όμως εχθρός των ανθρώπων.
Άγγελος: Όπως και ο χρόνος. Χρόνος. Θα ετοιμάσω καφέ.
Μιχάλης: Καλώς. Σιωπή. Να σας συνοδέψω;
Άγγελος: Αν θέλετε…. Αναρωτιέμαι τι θα πει η Αγαθή;
Πηγαίνουν στην κουζίνα.
Μιχάλης: Κι ο Ηράκλειτος δούλευε στην κουζίνα.
Άγγελος: Γελώντας. Αυτό είναι το μόνο που δεν θα πει. Χρόνος. Γλυκός;
Μιχάλης: Ναι, ευχαριστώ....
Ο Άγγελος βράζει τον καφέ.
Άγγελος: Η μάνα μου τον κάνει πάντα με καϊμάκι.
Μιχάλης: Καλά κάνει!
Άγγελος: Σας αγγίζουν και τα παραδοσιακά;
Μιχάλης: Μ’ αγγίζει ό,τι αφορά τον άνθρωπο.
Άγγελος: Η Αγαθή έχει άλλη άποψη.
Μιχάλης: Για ποιο πράγμα;
Άγγελος: Για σας… Σιωπή.
Μιχάλης: Και η αφαίρεση προσθέτει!
Άγγελος: Σαφώς. Χρόνος. Είστε ένα τέρας γνώσης γι’ αυτήν.
Μιχάλης: Το τέρας μου αρκεί.
Άγγελος: Δεν ήθελα να σας πληγώσω.
Μιχάλης: Και τα τέρατα έχουν αντοχές.
Άγγελος: Αλλά δεν είναι κρίμα ; Χρόνος. Έχετε αφοσιωθεί στους ανθρώπους κι εκείνοι βλέπουν μόνο το τέρας.
Μιχάλης: Τι άλλο θα θέλατε να δουν;
Άγγελος: Απλώς τον άνθρωπο που πίνει καφέ μ’ ένα φίλο.
Μιχάλης: Ποιος θα τον κοίταζε;
Άγγελος: Ο ωκεανός που βλέπει και τους φάρους δίχως φως.
Μιχάλης: Βλέπετε έχει δίκιο η Αγαθή.
Άγγελος: Θ’ αλλάξει γνώμη όταν σας γνωρίσει.
Μιχάλης: Είναι φίλη σας και αυτό μου αρκεί. Πίνοντας τον καφέ. Στην Αγαθή!
12η Σκηνή
Στο σαλόνι του σπιτιού.
Μυρσίνη: Πώς πάει το δοκίμιο;
Μιχάλης: Μην ανησυχείς, όπου να ‘ναι το τελειώνω.
Μυρσίνη: Το τελειώνεις;
Μιχάλης: Σε ξάφνιασα;
Μυρσίνη: Δηλαδή, δεν είναι χοντρό;
Μιχάλης: Χοντρό;
Μυρσίνη: Θέλω να πω πολυσέλιδο….
Μιχάλης: Όχι, γιατί; Σιωπή.
Μυρσίνη: Δεν έχεις γράψει βιβλίο με τίτλο Ανθρωπότητα και Χρόνος;
Μιχάλης: Όχι, αλλά αυτά τα θέματα είναι το υπόβαθρο σχεδόν όλων των βιβλίων μου.
Μυρσίνη: Αυτό σκέφτηκα κι εγώ. Χρόνος. Δεν θα ήταν καλό όμως ένα βιβλίο που τα μελετά ειδικά;
Μιχάλης: Σίγουρα.
Μυρσίνη: Τότε γιατί δεν το γράφεις;
Μιχάλης: Μυρσίνη…
Μυρσίνη: Ναι; Χρόνος. Έκανα κάπου λάθος;
Μιχάλης: Μήπως θέλεις να μου πεις κάτι;
Μυρσίνη: Πώς το σκέφτηκες;
Μιχάλης: Έλα κοντά μου, μωρό. Εκείνη πηδάει πάνω του.
Μυρσίνη: Πρέπει να με βοηθήσεις!
Μιχάλης: Σε τι, αγάπη μου;
Μυρσίνη: Πρέπει να γράψεις ένα χοντρό βιβλίο…
Μιχάλης: Αυτό θέλεις μόνο;
Μυρσίνη: Ναι, μόνο αυτό.
Μιχάλης: Και δεν θα μου πεις για ποιο λόγο;
Μυρσίνη: Και πρέπει να έχει αυτόν τον τίτλο. Χρόνος. Μου το υπόσχεσαι;
Μιχάλης: Ό, τι θέλεις, Μυρσίνη μου. Την αγκαλιάζει.
Μυρσίνη: Στην αγκαλιά του. Ησύχασα τώρα..
Μιχάλης: Χαίρομαι.
Μυρσίνη: Ξέρω, συνήθως σου λέω ότι γράφεις πολύ.
Μιχάλης: Δεν πειράζει. Έχεις δίκιο.
Μυρσίνη: Αυτήν τη φορά είναι διαφορετικά τα πράγματα. Συνήθως, γράφεις για την ανθρωπότητα. Τώρα θέλω να γράψεις για ανθρώπους.
Μιχάλης: Είναι τόσο μεγάλη η διαφορά;
Μυρσίνη: Βεβαίως! Χρόνος. Γιατί αυτή τη φορά τους ξέρω!
Μιχάλης: Και ποιοι είναι;
Μυρσίνη: Εγώ, η Αγαθή και ο … Χρόνος. Luis.
Μιχάλης: Έκπληκτος. Ο Luis;
Μυρσίνη: Τον ξέρεις;
Μιχάλης: Δεν είμαι σίγουρος ότι είναι ο ίδιος…
Μυρσίνη: Μεταφράζει στα ισπανικά.
Μιχάλης: Με τι μοιάζει;
Μυρσίνη: Δεν τον είδα… Στο τηλέφωνο μιλήσαμε. Η προφορά…
Μιχάλης: Είναι αγνός, έτσι δεν είναι;
Μυρσίνη: Ναι, πολύ.
Μιχάλης: Αυτός είναι. Χρόνος. Όμως τι σχέση έχει με το βιβλίο;
Μυρσίνη: Θα σου το μεταφράσει στα ισπανικά.
Μιχάλης: Μα νόμιζα πως ήθελε να διδάξει στο σχολείο…
Μυρσίνη: Ασ΄ το αυτό… Χρόνος. Η Αγαθή… Σιωπή.
Μιχάλης: Καλά, καλά….Μην στενοχωριέσαι…Θα το γράψω…
Μυρσίνη: Και να είναι χοντρό!
Μιχάλης: Θα είναι χοντρό!
Μυρσίνη: Γράψε ό,τι θες… Χρόνος. αλλά … Σιωπή.
Μιχάλης: Πες μου.
Μυρσίνη: Μην τον πληγώσεις με τα γραπτά σου. Θέλω να το χαρούμε όλοι και να μην είναι πια δυστυχισμένος.
Μιχάλης: Σου το υπόσχομαι. Τον σφίγγει δυνατά.
Μυρσίνη: Πώς πάει το δοκίμιο;
Μιχάλης: Μην ανησυχείς, όπου να ‘ναι το τελειώνω.
Μυρσίνη: Το τελειώνεις;
Μιχάλης: Σε ξάφνιασα;
Μυρσίνη: Δηλαδή, δεν είναι χοντρό;
Μιχάλης: Χοντρό;
Μυρσίνη: Θέλω να πω πολυσέλιδο….
Μιχάλης: Όχι, γιατί; Σιωπή.
Μυρσίνη: Δεν έχεις γράψει βιβλίο με τίτλο Ανθρωπότητα και Χρόνος;
Μιχάλης: Όχι, αλλά αυτά τα θέματα είναι το υπόβαθρο σχεδόν όλων των βιβλίων μου.
Μυρσίνη: Αυτό σκέφτηκα κι εγώ. Χρόνος. Δεν θα ήταν καλό όμως ένα βιβλίο που τα μελετά ειδικά;
Μιχάλης: Σίγουρα.
Μυρσίνη: Τότε γιατί δεν το γράφεις;
Μιχάλης: Μυρσίνη…
Μυρσίνη: Ναι; Χρόνος. Έκανα κάπου λάθος;
Μιχάλης: Μήπως θέλεις να μου πεις κάτι;
Μυρσίνη: Πώς το σκέφτηκες;
Μιχάλης: Έλα κοντά μου, μωρό. Εκείνη πηδάει πάνω του.
Μυρσίνη: Πρέπει να με βοηθήσεις!
Μιχάλης: Σε τι, αγάπη μου;
Μυρσίνη: Πρέπει να γράψεις ένα χοντρό βιβλίο…
Μιχάλης: Αυτό θέλεις μόνο;
Μυρσίνη: Ναι, μόνο αυτό.
Μιχάλης: Και δεν θα μου πεις για ποιο λόγο;
Μυρσίνη: Και πρέπει να έχει αυτόν τον τίτλο. Χρόνος. Μου το υπόσχεσαι;
Μιχάλης: Ό, τι θέλεις, Μυρσίνη μου. Την αγκαλιάζει.
Μυρσίνη: Στην αγκαλιά του. Ησύχασα τώρα..
Μιχάλης: Χαίρομαι.
Μυρσίνη: Ξέρω, συνήθως σου λέω ότι γράφεις πολύ.
Μιχάλης: Δεν πειράζει. Έχεις δίκιο.
Μυρσίνη: Αυτήν τη φορά είναι διαφορετικά τα πράγματα. Συνήθως, γράφεις για την ανθρωπότητα. Τώρα θέλω να γράψεις για ανθρώπους.
Μιχάλης: Είναι τόσο μεγάλη η διαφορά;
Μυρσίνη: Βεβαίως! Χρόνος. Γιατί αυτή τη φορά τους ξέρω!
Μιχάλης: Και ποιοι είναι;
Μυρσίνη: Εγώ, η Αγαθή και ο … Χρόνος. Luis.
Μιχάλης: Έκπληκτος. Ο Luis;
Μυρσίνη: Τον ξέρεις;
Μιχάλης: Δεν είμαι σίγουρος ότι είναι ο ίδιος…
Μυρσίνη: Μεταφράζει στα ισπανικά.
Μιχάλης: Με τι μοιάζει;
Μυρσίνη: Δεν τον είδα… Στο τηλέφωνο μιλήσαμε. Η προφορά…
Μιχάλης: Είναι αγνός, έτσι δεν είναι;
Μυρσίνη: Ναι, πολύ.
Μιχάλης: Αυτός είναι. Χρόνος. Όμως τι σχέση έχει με το βιβλίο;
Μυρσίνη: Θα σου το μεταφράσει στα ισπανικά.
Μιχάλης: Μα νόμιζα πως ήθελε να διδάξει στο σχολείο…
Μυρσίνη: Ασ΄ το αυτό… Χρόνος. Η Αγαθή… Σιωπή.
Μιχάλης: Καλά, καλά….Μην στενοχωριέσαι…Θα το γράψω…
Μυρσίνη: Και να είναι χοντρό!
Μιχάλης: Θα είναι χοντρό!
Μυρσίνη: Γράψε ό,τι θες… Χρόνος. αλλά … Σιωπή.
Μιχάλης: Πες μου.
Μυρσίνη: Μην τον πληγώσεις με τα γραπτά σου. Θέλω να το χαρούμε όλοι και να μην είναι πια δυστυχισμένος.
Μιχάλης: Σου το υπόσχομαι. Τον σφίγγει δυνατά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.