ΤΑ ΠΡΑΣΙΝΑ ΦΥΚΙΑ
Δεν ξέρω αν μπορώ
να σε λέω αγάπη
να σκουντάω τον άνεμο
και να με εξουσιάζουν τα θέλω σου
να γλιστρώ στα πράσινα φύκια
που αργοσαλεύουν στους όρμους σου
να σου γράφω ποιήματα
και να εισπράττω τα εύγε σου.
Δε μιλώ με στίχους
που σε μάτωσαν χθες
με ακροβασίες που
διαρρηγνύουν
την μεταξένια κλωστή
του καημού των λαβύρινθων.
Με τους ήχους της νύχτας μιλώ
με τη στίλβη των άστρων
και το συριγμό των δακρύων.
Δε θα σ’ αφήσω
λάμψη της ποίησης
σε σκουριασμένες μπετούγιες .
Υπομονή, και μ’ένα γράμμα λιτό
θα θρυμματίσω την ανήλιαγη πέτρα μου
παραβιάζοντας τα μη και τα
πρέπει
προσκυνητής και τάμα
θα γίνω στον Άγιο σου.
Όμως τώρα ,με το
πρώτο
νεφέλωμα του Σεπτέμβρη
πριν μας το αντίο για φέτος τα χελιδόνια
καθώς θα τρυγάμε την άμπελο
χέρι-χέρι με της Σεμέλης το γιο
δίχως τους Σιληνούς και τους Σάτυρους
θα συνεχίσουμε την
ποιητική
στις φυλλωσιές του Παράδεισου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.