ΝΥΧΤΕΣ ΑΓΡΥΠΝΙΑΣΕίναι κάτι νύχτες
που γίνεται βαγόνι το δωμάτιό μου
κι’ εγώ επιβάτης μελαγχολικός.
Καθαρίζω με την παλάμη το τζάμι
και παρακολουθώ ως το πρωί
τους ίσκιους που περνάνε,
που κοντοστέκουν
ή που φεύγουν βιαστικοί.
Αυτοί που αγάπησα
Αυτοί που αδίκησα
Αυτοί που ερωτεύτηκα
κι’ αυτοί που μού δωσαν νερό
τις άνυδρες μέρες.
Αίνιγμα το φεγγάρι στα βαριά μου βλέφαρα
κι’ η κουκουβάγια από ράφι σε ράφι
στη βιβλιοθήκη μου
κουρνιάζει τα μεσάνυχτα κουρασμένη
στις αποσκευές…
Δεν ξέρω αν θα ξημερώσει
Δεν έχω κάποιον για να τον ρωτήσω.
Πατώ νωχελικά στο πληκτρολόγιο
«τερματισμός λειτουργίας».
Κλείνω τις πύλες του διαδικτύου,
ακολουθώ τους δρόμους της σιωπής
και βυθίζομαι σαν πλοίο στην ψυχή μου.
Κρύβουν ανοησία πολλή οι καιροί
και θόρυβο ανθρώπινο.
Λόγια και λόγια κι’ άλλα λόγια
«κύμβαλα αλαλάζοντα»
Χορός πικρής γιορτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.