Εικόνα σ'άψυχο χαρτί θα ΄μαι κι εγώ μια μέρα
Όπως εσύ που με κοιτάς με βλέμμα όλο ζωή
Μίας ζωής που έζησες σε χρόνια περασμένα
Κι έγινε μνήμη χάρτινη μιας άλλης εποχής ...
Τι θες αλήθεια να μου πεις; Ποιά να 'ταν η γενιά σου;
Χαρές κι αγάπες και γιορτές θα 'χες να διηγηθείς;
Ή μήπως πόνο, πόλεμο, θάνατο και μιζέρια
Μα, νιώθω μου χαμογελάς σαν κάτι να μου κρύβεις
Κι όμως... μου φανερώνεται κάθε σου μυστικό!
Κι όμως... μου φανερώνεται κάθε σου μυστικό!
Δεν είσαι εσύ μεσ'το χαρτί, μα Εσύ που με κοιτάζεις!
Κι αυτή η γυναίκα που κοιτώ, δεν είσαι εσύ μα Εγώ!
Πώς φεύγει έτσι ο καιρός, ο χρόνος πώς γλυστράει
Και δυο ζωές πώς γίνεται να μοιάζουνε σα μιά;
Έτσι είναι μάτια μου η ζωή, προτού το καταλάβεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.