Όταν έφτασα ήταν ήδη αργά
Ο
Κύκλωπας είχε τυφλωθεί
Είδα
τον Οδυσσέα και τους συντρόφους του να μπαρκάρουν
Τα
γέλια τους αντηχούσαν στους φαραγγώδεις βράχους
Βρήκα
τον μονόφθαλμο αόμματο γίγαντα
Μέσα
στη σπηλιά να καταριέται κραυγάζοντας
Για
το χαμένο του φως
Τον
πλησίασα αθόρυβα
Ακούμπησα
την παλάμη μου
Στις
ρυτίδες του μετώπου του
΄΄Μη
κλαις δύσμοιρε άντρα
ο τυφλωτής σου θα τιμωρηθεί΄΄
Όταν
η Νύχτα ωρίμασε
Τον
άφησα ν’ ακουμπήσει στον ώμο μου, να παρηγορηθεί
Κι
αυτός με κέρασε το περιώνυμο κρασί του, το γλυκό
΄΄Ποιος
είσαι;΄΄
Με
ρώτησε κάποια στιγμή με φωνή τρεμάμενη
΄΄Ο
Ένας! -περηφανεύτηκα-
Ο Ένας!΄΄.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.