Κρέμασε του ήλιου την ψυχή στα στήθια φυλαχτό
του κόσμου πίσω άφησε το βουερό σκοτάδι
αλάργεψε το βήμα του τραβώντας στο γραφτό
της μοίρας του της σπλαχνικής ευλογημένο βράδυ
Και χίλια ανάβαν μέσα του βαθιά στη σκέψη φώτα
τα περασμένα του έδειχναν την έφηβη ζωή
που υπάρχει στο ξημέρωμα και που χτυπάει την πόρτα
σ' όποια ελπίδα που ξυπνάει μαζί με την αυγή
Κι αυτός πιστός αγνάντευε τις μακρινές Μυκήνες
τον Οδυσσέα τους θεούς ξοπίσω είχε αφήσει
για Ιθάκες Κίρκες πήγαιναν ! Τους είχε αφήσει
μήνες
ξωπίσω του ! Τράβαγε αυτός στα ίδια να ζήση
Έφτασε !Σοφός πια από φωτιά και από πολεμίστρες
σ'ένα παλάτι ταπεινό σ'αγγέλων τα ωδεία
νήστις φτωχός φυλάγονταν από τις κλυτεμνήστρες
όσο που του έφυγε η ψυχή στα Ιλλύσια πεδία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.