23 Ιουνίου 1922
Είναι απολύτως αδύνατο να με αγαπάει με την ίδια αγάπη που τον αγαπώ. Όταν είνε σιμά μου έχει μια τρέλλα ακατανόητη την οποία βέβαια μπορούσε να έχη μπροστά και σε μια άλλη γυναίκα που δεν θ’ αγαπούσε. Και γω τρελλαίνομαι να τον βλέπω και μόνο να τον βλέπω, να μου μιλή, να με κυττάζη με τα μάτια του κείνα που πρωταγάπησα. Είχε χθες νεύρα πολλά, έτσι ιδιότροπον ένοιωθα μέσα μου να τον αγαπώ πειο πολύ. Σε μια στιγμή του είπα –δε θέλω να με φιλής- και μου απάντησε απότομα –θέλω εγώ- δεν ξέρω πόσο κείνη τη στιγμή μ’ έκανε να θυμώσω αλλά ύστερα γι’ αυτό ακριβώς που μου ‘πε τον φιλούσα χίλιες φορές. Το βράδυ φάγαμε μαζί σε μια μπύρα. Χλωμός, εξαντλημένος με τις νευρικές χειρονομίες του είχε μια γοητεία αλλοιώτικη. Το βλέμμα μου που τον περιέβαλλε ήταν μια ολόκληρη λατρεία. Εάν δεν ήταν άλλοι κει μέσα, θα προτιμούσα καθισμένη στα πόδια του να υψώνω προς τα επάνω το βλέμμα μου για να τον βλέπω. Δεν του λέω εν τούτοις παρά ελάχιστα από όσα νοιώθω σιμά του. Δεν ξέρω, μου φαίνεται πως δεν προσέχει, ασφαλής κρίνοντας προς τον εαυτό του θα λέη –τι υπερβολές βρε αδερφέ- Έτσι βρίσκω και γω κάθε λόγο αγάπης που θα μου ειπή υπερβολή. Δεν μιλεί πολλές [φορές] ψάχνοντας να βρη κάτι που θα μπορέση να με χτυπήση βαθειά. Έτσι τάχα μου δείχνει πως με αγαπάει ενώ λέγοντας αυτό γελάει μέσα του, το ξέρω καλά.
Η αρχή της αγάπης του ήταν ένα ψέμμα γιατί τάχα να θέλει να είνε αλήθεια τώρα όσα μου λέει;
Πηγή: Μαρία Πολυδούρη, Άπαντα, Επιμέλεια-τυπογραφική διόρθωση: Ξένια Πλαχούρη, Εκδόσεις: Σ.Ι. Ζαχαρόπουλος, 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.