ΕΨΕΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΣΕ ΕΙΔΑ ΣΤ’ ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ
Φωνή και ούτι
Αμαν !
Βγήκε κι αυτή η ανάσα...
μνήμες την έπνιγαν
πείσματα τη σπρώχναν,
ουλές την ομορφαίναν.
Έρωτες πόνου,
κρυφοί σαν
την ελπίδα
άγριοι
όπως κάθε σαρκοφάγου,
που συνήθως
πεινά.
Αμαν !
Κι απ΄εδώ και κάτω
δάκρυα βγαίνουν
Χασούρες
λάθη
γλύκα υγρή,
γι΄αυτό
‘’κοίτα με
κι από τη μέση
και χάμω’’
Τσιφτετέλι,
επιτάφειος.
Μια φορά κι ένα καιρό
‘’Τι δουλιά κάνεις ;’’
‘’Πουλάω.......παίρνω τα ΚΤΕΛ και μια βαλίτσα
πάντα υπάρχει κάποιο ανοιχτό ξενοδοχείο
μένω, μετά μαζεύω παραγγελίες
φεύγω’’
Σ΄ένα καταπράσινο δάσος
υπήρχε μια όμορφη αλεπού,
πολυ μικρή για μεζές
πολύ-πολύ μικρή για να μη χορταίνει
εύκολα.
Όταν ξέμενε
επιτάχυνε το βήμα
έφτανε στις παρυφές της πόλης
όρμαγε στα σκουπίδια
επέστρεφε.
‘’Όλοι θέλουν
ένα τηλέφωνο, μια διεύθυνση
υποψήφιων νεκρών.
Άλλοι για όργανα,
άλλοι για καμιά γρήγορη αρπαχτή στη διαθήκη
άλλοι-οι πιο πολλοί
να ξελαμπικάρουν:
μια ζητούμενη
ευθανασία
ένας φόνος χωρίς άλλοθι
κόστος
φλυαρίες’’
Η αλεπού δεν είναι πονηρό ζώο
Θα την έλεγες
Ευπροσάρμοστη
Ολιγαρκή
Κυρίως χωρίς φαντασία
και όνειρα
γι΄αυτό και η ουρά της φουντωτή
εντυπωσιακή
περισσότερο από ολόκληρο το ζώο
σα να λέει
‘’από μένα θυμηθείτε
μόνο τη φυγή μου’’
‘’από μένα θυμηθείτε
ΑπάντησηΔιαγραφήμόνο τη φυγή μου’’!!!!!