της κοινόχρηστης διαδρομής
Οι ανάσες των ανθρώπων ακούγονται.
Σφυρίζουν την υπομονή της επιβίβασης
καθώς κρατούν
στα στόματα
Καρτερικές
μακρόσυρτες
Σφυρίχτρες λήξης…
Η
Αυθάδικες κορδέλες
από μπαλόνια
που θα ξαμολυθούν
Στον τόπο του προορισμού…
Η
Έναν αναστεναγμό κάτοπτρο
Που τον κοιτάζω κλεφτά
Και τον συλλέγω
Εύθραυστα
Σαν τους πεταλουδοσυλλέκτες…
Η
Ίσως αναπνέουν
Οι παραβολές των ανθρώπων.
Σαν οργασμικά αινίγματα
Η
Σαν δημόσια μασκαρεμένα είδωλα
που τους απαγορεύεται
το ΠΤΥΕΙΝ
και το
ΔΑΚΡΥΖΕΙΝ…
Η ακόμα
Αναπνέουν υστερόφημα,
τις αγνώστου ταυτότητας
κηλίδες
που αφήνουν
στα καθίσματα
σαν φεύγουν
Υλικά αναλώσιμα…
Θλίψη
που την ντύνω
Ιδρωμένους χορούς παραζάλης
Και της υπόσχομαι
Πυρηνικών εκρήξεων έρωτα
Σε κάθε αποβίβαση…
Λύνω το σάλιο σας
Να φτύσετε…
Λύνω τα μάτια σας
Να κλάψετε…
Είμαι όλοι σας
Εγώ…
R (κουτάκι βασανιστηρίων)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.