Εύη Γκάλαβου- Άλλο ένα πολύ όμορφο έργο αναγνώστη.

"Ο Ίαν σηκώθηκε από την καρέκλα του θυμωμένος. Τον προκάλεσε ο Τσακ! Αυτό που του είπε για την γυναίκα του ήταν ψέμα!

Και βέβαια ήξερε που βρισκόταν εκείνη την στιγμή η γυναίκα του, μόλις πριν δυο λεπτά την είχε καλέσει στο κινητό της και του διαβεβαίωσε πως ήταν σπίτι.

Ο Τσακ μόλις είδε τον Ιαν να σηκώνεται απ την θέση του με άγριες διαθέσεις σηκώθηκε και αυτός έτοιμος να αμυνθεί σε περίπτωση που ο Ιαν του επιτίθονταν.

Τα αίματα είχαν ανάψει, οι ματιές που αντάλλαζαν και η  στάση που είχαν τα σώματά τους προμήνυε φασαρία με τους δύο άντρες έτοιμους για μάχη...

- Εγώ ξέρω που είναι η γυναίκα μου... είπε ξανά ο Τσακ προκαλώντας ακόμα περισσότερο τον Ιαν και συνέχισε λέγοντας... νομίζεις θα σε φοβηθώ επειδή εισαι αστυνομικός;

Σηκώθηκε τότε από την θέση της και μπήκε ανάμεσα τους η Λίζα.

- Ίαν... είπε... κοίταξε με στα μάτια... Κοίταξε με στα μάτια! επανέλαβε προστακτικά.

Ο Ίαν την κοίταζε τώρα στα μάτια.

- Πες την φράση σου Ίαν... "Αυτά συμβαίνουν" πες την!

- Αυτά συμβαίνουν... είπε ο Ίαν χαμηλόφωνα χωρίς να την πιστεύει.

- Ξανά πες την! τον διέταξε η Λίζα.

- Αυτά συμβαίνουν! είπε με πυγμή τώρα ο Ίαν.

- Ωραία... είπε η Λίζα και επέστρεψε ξανά στην θέση της...και αμέσως ρώτησε... Τί αισθάνθηκε ο Ίαν;

- Θυμό.... απάντησαν όλοι.

Μέχρι να ηρεμήσουν και να επανέλθει η τάξη στην αίθουσα ο Ϊαν με μια κίνηση έβγαλε το περίστροφο από την θήκη, σημάδεψε τον Τσακ και τον πυροβόλησε.

Σηκώθηκαν με μια κίνηση όλοι όρθιοι και χειροκρότησαν. Επιτέλους ο Ίαν είχε καταφέρει να βγάλει τον θυμό του προς τα έξω, όπως πρόσταζε το σενάριο.

Ο Τσακ ζητώντας το χέρι του Ίαν για να τον βοηθήσει να σηκωθεί από το πάτωμα του είπε,

- Αυτό ακριβώς θέλω να βγάλεις στην σκηνή μεθαύριο. Μπράβο Ίαν!

- Σε ευχαριστώ σκηνοθέτα μου, είπε ο Ίαν και χαμογέλασε.."