Ζούμε ημέρες έντασης,βίας,απόγνωσης...Ένα δίκιο και ένα δίκαιο
αιωρούνται στον Ελληνικό Ουρανό,ένα δίκιο και ένα δίκαιο που γεννήθηκαν
στις ψυχές των Ελλήνων και ξεχύθηκαν στους δρόμους,στις πλατείες,στην
ατμόσφαιρα.Και τα δίκαια έγιναν οργή,και η οργή έγινε μίσος,και το μίσος
έγινε βία.Μα οι άνθρωποι,άνω θρώσκουμε!Το δύσκολο αλλά συνάμα και
υπέροχο έγκειται στο να καταφέρουμε να μεταμορφώσουμε την οργή μας,όσο
δίκαιη και να είναι,σε αγάπη,σε συνεργασία,σε αλληλεγγύη.Δεν είναι λύση
ούτε η βία,ούτε η αυτοδικία,ούτε η αυτοκτονία.Τίποτα από όλα αυτά.Πριν
γίνουμε λοιπόν αλληλοσπαρασσόμενα ζώα σε μια αρένα που κάποιοι άλλοι ως
Ρωμαίοι Αυτοκράτορες μας έριξαν για να διασκεδάζουν,ας
συλλογιστούμε:υπάρχει και άλλος δρόμος.
Γλυκόπικρο
Τότε που μέσα μου χαράζεται
βαθιά κι αθόρυβα του πόνου η ρωγμή,
αχ τότε κόσμε σ`αγαπάω πιο πολύ!
Όταν τα κρίματα με πνίγουνε
και γύρω οι άνθρωποι αδιάφοροι,ψυχροί,
αχ τότε κόσμε σ`αγαπάω πιο πολύ!
Κι όταν τα σώματα σωριάζονται
και άνθρωπος ανθρώπου είναι πληγή,
αχ τότε Θε μου αγαπάω όλη τη Γη!
(από την ποιητική συλλογή Το Σώμα και το Όνειρο Ή Το Όνειρο του Σώματος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.