Τα ρολόγια σημαίνουν τις χαμένες ώρες, αλλά κανείς δεν τα πιστεύει,
ά τ' ατέλειωτα σήματα κινδύνου που έστειλα και δε μου χει ακόμα κανείς αποκριθεί -
όμως κάποτε θα προσπαθήσω να θυμηθώ, να θυμηθώ πως έφτασα εδώ,
έγιναν όλα τόσο γρήγορα, οι φίλοι σκόρπισαν, άλλοι χάθηκαν στον πόλεμο, άλλοι στη στροφή του δρόμου
οι ερωτευμένοι παντρεύτηκαν και τώρα γερνάνε πλάι σε ανθρώπους ξένους
τ' απογέματα σηκώνεται καμιά φορά αγέρας, χτυπούν σαν τύψεις τα παραθυρόφυλλα - για ποιο ωραίο σφάλμα άραγε;
κι η παιδικότητα: ένα ουράνιο σχόλιο στο αίνιγμα να υπάρχουμε.
Κι όταν κάποτε φύγω δε θα πάρω μαζί μου παρά λίγο βιολετί απ' το δειλινό κι έν' άστρο από κάποιο παραμύθι.
Από τη συλλογή του "Τα χειρόγραφα του φθινοπώρου" (εκδόσεις Κέδρος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.