Ταξιδιώτης στο τραίνο της μεγάλης φυγής
ζωγραφίζεις το δέος που απλόχερα ζεις
μου κρατάς απορίες ξεγλιστρά το κλειδί
και τα δάχτυλα νιώθουν το φιλί με στιγμή
Ξεκλείδωσαν τύψεις κλειδωμένες με χρόνια
σε κατώι της θλίψης με τη μούχλα κολόνια
βλέπουν φως επιτέλους χιλιάδες προθέσεις
συντάσσουν κανόνες λαμβάνουνε θέσεις
Δίχως νάχω κουράγιο να σου πω σ’ αγαπώ
σαν να ζω το ναυάγιο με θλιμμένο σκοπό
παίρνω πίστης σανίδα καταιγίδας σκηνή
και στο ρόλο μου είμαι ναυαγός και παιδί.
Λίγα χρόνια ακόμα περπατούν στη ζωή μου
ο νους τα κρατούσε λυτρωμένα ψυχή μου
μου κρατάς λίγες σκέψεις στο δικό σου βυθό
το καλό που σου θέλω αντιφέγγει χρυσό.
Το φιλί σου κερί μου σιγοκαίει αισθήσεις
το φιλί μου λυχνάρι προκαλεί τις αισθήσεις
και μιλά στη φωνή που κοιμίζει με ήχους
παραμύθια παιδιών με αγγέλων τους στίχους
Ταξιδιώτης στο τραίνο της μεγάλης φυγής
υποφέρω για σένα που στον κάμπο μου ζεις
σου κρατώ τις στιγμές, μου κρατάς την ζωή
αν και μούκανες τώρα χίλιους όρκους πληγή
112. 29-11-2011 ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΚΩΝ/ΝΙΔΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.