Σε καρτ-ποστάλ την ομορφιά του δειλινού κρατάς,
κάποτε πίσω από παρμπρίζ στέκεις να τη θαυμάσεις
κι όπως σου λείπουνε μεμιάς κάποια στιγμή ζητάς
τόσες χαμένες ομορφιές μάταια να προφτάσεις.
Μ' αν απ' το δράκο ξέφυγες της φοβερής σπηλιάς
κι αν δε σου παίρνουν τώρα πια νεράϊδες τη φωνή σου,
μόνος το βρόχο έσφιξες μιας τρομερής θηλειάς
και παραστέκεις κάθε μέρα στη θανή σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.