Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2012

Γιάννης Ρίτσος - Το Ανέκφραστο


Το χειμώνα, σαν έβγαινε ο ήλιος,
καθόμαστε στο απάγκιο της μάντρας.
Τότε ήταν η ώρα να μιλήσουμε. Δε βρίσκαμε λόγια.
Απ' το βουνό μάς κοίταζε το μαύρο σύννεφο.
Η κόψη του αλετριού ψευτόφεγγε πλαγιασμένη
στο χώμα - ήταν, δεν ήταν απόκριση.
Ένα δείλι ο Λευτέρης
πήδησε στ' 'αλογό του κι εχάθη κατ' ανέμου.
Νύχτες και νύχτες ακούγαμε
τα πέταλα τ' αλόγου του πάνω στις πέτρες.
Ξαγρυπνούσαμε - μην ήταν τάχα τα δικά μας λόγια
που δεν τα 'χαμε ειπωμένα;



Λογοτεχνικοί περίπατοι

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.