ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ- Ὁ τραγουδιστής

Ὁ τραγουδιστής

Ἡ πόλις εἶνε λευκή. Ἡ πόλις εἶνε ὡραία. Ἡ πόλις εἶνε γεμάτη παλάτια. Παραδίσεια στολισμένα κάθονται γύρω της ὅλα τὰ βουνά, νυμφικὰ λάμπουν τὰ μαρμαρένια της παλάτια. Καὶ ὁ Ἥλιος κατάχρυσος περιπατεῖ μόνος εἰς τοὺς ἐρήμους της δρόμους καὶ κλαίει. Κατάκλεισται εἶνε ὅλαι αἱ θύραι, κατάκλειστα εἶνε ὅλα τὰ παράθυρα, ἡ πόλις εἶνε νεκρά. Ἡ πόλις ἄλλοτε ἦτο ὅλο ζωὴ καὶ ἑώρταζε λαμπρὰς ἑορτὰς καὶ ἕνα Κακὸν Πνεῦμα ἐπέρασε καὶ ἐμαρμάρωσε τὴν χαράν. Οἱ ἄνθρωποι εἶνε κλεισμένοι εἰς τὸ σκότος, αἱ ψυχαὶ δεμέναι εἰς σώματα νεκρά.

Ἀλλὰ τώρα τὴν πάμφωτον ἐρημίαν ἕνα ἆσμα ταράζει. Εἶνε ἕνας τραγουδιστής, ἕνας τραγουσιστὴς ποὺ περνᾶ. Ὁ Ἔρως τοῦ ἔδωκε τὴν δύναμιν, ποὺ τίποτε δὲν τὴν νικᾶ, ὁ Ἔρως τοῦ ἔδωκεν ἕνα θαυμάσιον σπαθὶ ποὺ κόβει ὅλα τὰ δεσμά. Ὁ Ἔρως ποὺ ἐρωτεύθη τὴν ὡραίαν πόλιν, ὁ Ἔρως ποὺ ἐρωτεύεται ὅλας τὰς ψυχάς, τὸν ἔστειλλε νὰ ἐξυπνήσῃ τὴν πόλιν, νὰ ἐξυπνήσῃ ὅλας τὰ ψυχάς. Ὁ Τραγουδιστὴς περνᾶ καὶ τραγουδεῖ «ὦ λιγερὸν καὶ κοπτερὸν σπαθί μου», διαμαντένιο σπαθὶ τῆς Εὐμορφιᾶς. Καὶ γελᾷ καὶ περνᾷ τραγουδῶν ἀπὸ ὅλους τοὺς ἐρήμους δρόμους μαζὶ μὲ τὸν Ἥλιον ποὺ κλαίει.

Τραγουδεῖ, τραγουδεῖ καὶ ὅλαι αἱ κλεισμέναι ψυχαὶ εἰς τὰ νεκρὰ σώματα, αἰσθάνονται εἰς τὰ σπλάγχνα των τὰ ἡδονικὰ ἀναταράγματα τῆς ὡραίας Σουλαμίτιδος. Καὶ ὁ Τραγουδιστὴς θὰ τραγουδῇ, θὰ τραγουδῇ, μὲ τὴν ὑψηλοτέραν καὶ γλυκυτέραν του φωνήν, θὰ τραγουδῇ ἕως ὅτου αἱ ψυχαὶ πεταχθοῦν καὶ ἀνοίξουν ὅλας τὰς θύρας, ὅλα τὰ παράθυρα, ἕως ὅτου προβάλλουν ὅλαι ἐρωτευμέναι εἰς τὸ φῶς, διὰ νὰ ἰδοῦν τὸν τραγουδιστήν, ἀλλ᾿ ὁ τραγουδιστὴς δὲν θὰ εἶνε πλέον. Δὲν θὰ εἶνε ὁ τραγουδιστής, ἀλλὰ θὰ εἶνε ὅλαι αἱ ψυχαὶ ξυπνημέναι, ὅλαι αἱ θύραι καὶ τὰ παράθυρα ἀνοικτά, ἀλλὰ θὰ εἶνε ὅλαι αἱ ψυχαὶ ἐλευθερωμέναι, θὰ εἶνε ὅλαι αἱ ψυχαὶ ἐρωτευμέναι, ἐρωτευμέναι εἰς τὸ Φῶς. 

Ι. ΑΝΕΜΟΣ

(Ι. Ἄνεμος, «Ὁ τραγουδιστής», «Ὁ Νουμᾶς», ἀρ. 34, 1-5-1903) 

Πηγή

Ο κατά Σωκράτη ορισμός του μορφωμένου ανθρώπου

Όταν ρωτήσανε τον Σωκράτη να τους δώσει τον ορισμό του μορφωμένου ανθρώπου,
Δεν ανέφερε τίποτε για την συσσώρευση γνώσεων. «Η μόρφωση είπε, είναι θέμα συμπεριφοράς...
Ποιους ανθρώπους λοιπόν θεωρώ μορφωμένους;

1. Πρώτα απ'όλους αυτούς που ελέγχουν δυσάρεστες καταστάσεις , αντί να ελέγχονται από αυτές...
2. Αυτούς που αντιμετωπίζουν όλα τα γεγονότα με γενναιότητα & λογική..
3. Αυτούς που είναι έντιμοι σε όλες τους τις συνδιαλλαγές..
4. Αυτούς που αντιμετωπίζουν γεγονότα δυσάρεστα και ανθρώπους αντιπαθείς καλοπροαίρετα..
5. Αυτούς που ελέγχουν τις απολαύσεις τους..
6. Αυτούς που δεν νικήθηκαν από τις ατυχίες & τις αποτυχίες τους..
7. Τελικά αυτούς που δεν έχουν φθαρεί από τις επιτυχίες και την δόξα τους...»   

Πηγή

Πηγή 2

Αγαθή Αγγελάκη- ΔΙΚΕΣ ΣΟΥ ΟΛΕΣ ΟΙ ΘΑΛΑΣΣΕΣ - ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ…

ΔΙΚΕΣ ΣΟΥ ΟΛΕΣ ΟΙ ΘΑΛΑΣΣΕΣ - ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ…


Η ευλογία μου…
Να ξέρω σε όλη μου την ζωή πως κάτι μου διαφεύγει…
Η κατάρα μου…
Να μην ξέρω τι είναι αυτό …
Να μην το έχω βρει ακόμη…
Έβαλα πολύχρωμα φτερά
στην ψυχή μου και της είπα:
¨Πέτα.
Πέτα να βρεις τι είναι αυτό που ψάχνω¨…
Γύρισε κατάκοπη μετά από καιρό
με σκισμένα τα φτερά της.
Σκόρπιες λέξεις διέκρινα γραμμένες πάνω της.
Σύμπαν, γιόγκα, ρείκι, σκέψη θετική
αλληλεγγύη, ενσυναίσθηση, οπτική διαφορετική.
Κάθε λέξη και μια αποστολή
που εκτέλεσα επιτυχώς.
Μα το κενό παραμόνευε κρυμμένο
να μου κλέβει τις στιγμές ευτυχίας…
Ξανακάλεσα την ψυχή μου…
Αυτή τη φορά της έβαλα δυο μαύρα δυνατά φτερά.
¨Πέτα¨ της είπα
μα πέτα χαμηλά.΄
Ίσως έτσι βρεις τι είναι αυτό που ψάχνω.
Κι αν δεν το βρεις μην γυρίσεις πίσω.
Άσε με να πιστέψω
πως τίποτα δεν μου λείπει
άσε με να ζήσω σαν τους άλλους,
δεν αντέχω άλλο να βασανίζομαι¨.
Δεν άργησε να γυρίσει από το ταξίδι της.
Απέναντί μου στάθηκε
και αφήνοντας τα μαύρα της φτερά στα χέρια μου, είπε:
¨Γύρισα όλο τον κόσμο αγαπημένε.
μα πουθενά δεν υπήρχε κάτι δικό σου.
Αφουγκράστηκα όλες τις καρδιές μήπως κάποια είχε κλέψει την δικιά σου.
Ταξίδεψα σε όλα τα όνειρα
μήπως ανταμώσω κάποιο δικό σου ξεχασμένο.
Τίποτα…
Και τότε …
έκανα βουτιά στη δίνη του χρόνου
και βρήκα τι ψάχνεις…
Σε βρήκα μικρό αγόρι βουρκωμένο
να στέκεσαι με τα χέρια ανοιχτά
γιατί κάποιος σου είχε κλέψει
την αγάπη για τον εαυτό σου…
Σταμάτα να ψάχνεις αγαπημένε…
Δεν υπάρχει τίποτα να βρεις
δεν υπήρχε ποτέ…
Κλείσε τα μάτια σου και αγκάλιασε τον εαυτό σου
αγκάλιασε έτσι εκείνο το μικρό αγόρι,
ελευθέρωσέ το και θα ελευθερωθείς.
Ο μισός αιώνας αδιάκοπης αναζήτησής σου
μπορεί να στοίχειωσε τις νύχτες και τις μέρες σου
μα σε έσωσε από μια ψεύτικη ρηχή ζωή
και σου χάρισε τελικά εμένα …
Την ψυχή σου…
Κρέμασε στο κατάρτι σου
τα μαύρα σου φτερά
δεν σου χρειάζονται πια.
Δικές σου όλες οι θάλασσες, δικοί σου όλοι οι δρόμοι.
Τώρα που στο πηδάλιο πάνω
δεν βρίσκονται μόνο τα δικά σου χέρια
μα μπλεγμένα μαζί τους είναι
και τα παιδικά χέρια του αγοριού
που κάποτε ήσουν εσύ…
Τώρα που για πυξίδα έχεις εμένα
δεν υπάρχει βραχονησίδα
δεν υπάρχει εμπόδιο
που θα σε αποπροσανατολίσει…
Έζησες ψάχνοντας
για να αποφύγεις τις λανθασμένες φουρτούνες
τα ψεύτικα λιμάνια…
Κέρδισες…
Δικές σου όλες οι θάλασσες τώρα , δικοί σου όλοι οι δρόμοι…

Σβήσε τα μάτια μου - Ράινερ Μαρία Ρίλκε (μτφ: Κ. Παλαμάς)

Σβήσε τα μάτια μου- μπορώ να σε κοιτάζω,

τ' αυτιά μου σφράγισε τα, να σ’ ακούω μπορώ.

Χωρίς τα πόδια μου μπορώ να 'ρθω σ’ εσένα,

και δίχως στόμα, θα μπορώ να σε παρακαλώ.

Κόψε τα χέρια μου, θα σε σφιχταγκαλιάζω,

σαν να ήταν χέρια, όμοια καλά, με την καρδιά.

Σταμάτησε μου την καρδιά, και θα καρδιοχτυπώ

με το κεφάλι.

Κι αν κάμεις το κεφάλι μου σύντριμμα, στάχτη,   εγώ 

μέσα στο αίμα μου θα σ' έχω πάλι.

Χάρις Κοντού από την ποιητική συλλογή ''Οι κερασιές το χειμώνα είναι μια κόκκινη επανάσταση''

Αβάπτιστα νερά
είναι, λες, η θάλασσα κυματιστός ουρανός
κι ακούραστη ανάσα στο στόμα της εφηβείας
Ξαγρυπνά κάθε βράδυ στο στέκι, δεν αλλάζει ρούχα.
Ψηλή και σιωπηλή
με βλέμμα μοχθηρό καταπίνει ζωντανά ναυάγια
ήτανε κάποτε μάνα, βλέπεις, μα τιμωρήθηκε από θεούς
μαστιγώθηκε από ανθρώπους,
και γίναν τα παιδιά της ρίζες
φυτρώνουν στα βράχια της
ανθίζουν στα κοράλλια της
δέρνονται απ’ τα μαλλιά της
μουχλιασμένα ρέουν στα χείλη της
αφρίζουν μέσα απ’ τα δόντια της
πελαγώνουν στα φρύδια της
τσαλακώνονται με τα ψάρια της
ζωντανεύουν από τα γεννοφάσκια και στην ποδιά της κου-
κουλώνονται
κλαψουρίζουν σαν να ζητούν ένα όνομα
να μάθουν ξόρκια θέλουν, να γίνουν παρόντες,
να αφορίσουν την ύλη δαρμένα από σάρκες
κι όμως δεν μπορούν να της μιλήσουν ποτέ
αφού είναι πέτρες.

Ξεκινώντας τη μέρα με Oscar Hahn...

Γράφω επειδή το φάντασμα, επειδή χτες, επειδή σήμερα, επειδή δεν ξέρω, επειδή ο έρωτας, επειδή η νύχτα.

Καλημέρα με κάτι από Άρκά...

«Ζωγραφική» χωρίς χρώματα πάνω σε φύλλα δέντρων

Μέχρι τώρα ξέραμε τη ζωγραφική σε καμβά, σε χαρτί, σε ύφασμα, ακόμη σε τοίχους ή ξύλα. Αυτό που δεν γνωρίζαμε είναι ότι πραγματικά έργα τέχνης αποτυπώνονται πάνω σε φύλλα δέντρων από Κινέζους καλλιτέχνες.

Η διαδικασία είναι αρκετά δύσκολη, καθώς απαιτεί πολύ χρόνο και μεγάλη προσοχή στη λεπτομέρεια, καθώς δεν χρησιμοποιούνται καθόλου χρώματα αλλά αφαιρούνται προσεκτικά οι ίνες από τα φύλλα, σχηματίζοντας εν τέλει το επιλεγμένο σχέδιο. Ο καλλιτέχνης επιλέγει φρέσκα φύλλα, στην επιφάνεια των οποίων σκιτσάρει την εικόνα που θέλει να αποτυπώσει....

Α. Ρεμπώ - Παλιά, αν θυμάμαι καλά.

Απαγγέλλει ο κ. Γιώργος Κιμούλης .
Από τη δουλειά του Θ. Μικρούτσικου με το Γιώργο Κιμούλη, με τίτλο "Μια εποχή στην κόλαση" .
Μετάφραση από τον ποιητή Χριστόφορο Λιοντάκη .

Από τον χρήστη youtube Gladiator33111

Ο αμερικανός Ρίτσαρντ Μπλάνκο για το ποίημα ορκωμοσίας Ομπάμα Ο κουβανικής καταγωγής ποιητής επιλέχθηκε από τον ίδιο τον πρόεδρο

Είναι έθιμο στις ΗΠΑ όταν ορκίζεται ο νέος πρόεδρος κάποιος από τους ταλαντούχους ποιητές της χώρας να γράφει για χάρη του, για την τελετή της ορκωμοσίας ειδικά, ένα ποίημα. Για να εξηγούμαστε, το έθιμο είναι Δημοκρατικό. Το εγκαινίασε ο Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι το 1961, το αναβίωσε ο Μπιλ Κλίντον το 1993, το συνεχίζει ο Μπαράκ Ομπάμα.

Ο ποιητής επιλέγεται από τον ίδιο τον πρόεδρο. Ο Κένεντι είχε επιλέξει τον Ρόμπερτ Φροστ. Ο Κλίντον τη Μάγια Αγγέλου και τον Μίλερ Γουίλιαμς. Ο Ομπάμα, στην πρώτη ορκωμοσία, είχε προσκαλέσει την Ελίζαμπεθ Αλεξάντερ.

Για τη δεύτερη ορκωμοσία του ο αμερικανός πρόεδρος επέλεξε τον Ρίτσαρντ Μπλάνκο, έναν 44χρονο αμερικανό κουβανικής καταγωγής. Εκφράζει, γράφει ο αμερικανικός Τύπος, την ποικιλομορφία της αμερικανικής κοινωνίας, το πολυπολιτισμικό της υπόβαθρο, το οποίο αποτελεί κεντρικό στοιχείο της ταυτότητας και του ίδιου του προέδρου Ομπάμα...

Πότε και πώς ο Καζαντζάκης ήρθε σ’ επαφή με την ψυχανάλυση

Το πότε και το πώς ο Καζαντζάκης ήρθε σ’ επαφή με την ψυχανάλυση μας το αποκαλύπτει ο ίδιος. Σε επιστολή του από τη Βιέννη το 1922 προς την αγαπημένη του γυναίκα Γαλάτεια γράφει:

… Στο κρεβάτι διαβάζω όλες τις μέρες τούτες την περίφημη θεωρία του Freud για το ένστιχτο και για τα όνειρα. Θα σ’ ευχαριστούσε πολύ αν την ήξερες…(επιστολές προς Γαλάτεια, αρ. επιστ. 14)

Αυτό είναι μια περίτρανη μαρτυρία δια χειρός Καζαντζάκη ότι διάβασε Freud.
Δεν ήρθε όμως σε επαφή με την ψυχανάλυση μονάχα διαβάζοντας Freud αλλά και λόγω του προβλήματος που αντιμετώπιζε στο πρόσωπο με το έκζεμα επισκέφτηκε το γνωστό ψυχαναλυτή W. Stekel....

Μιχάλης Γκανάς - Προσωπικό

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Νίκος Καββαδίας...

11 Ιανουαρίου 1910 έρχεται στη ζωή ο Νίκος Καββαδίας στο Νίκολσκι Ουσουρίσκι, μια επαρχιακή πόλη της περιοχής του Χαρμπίν στη Μαντζουρία. Ότι κι αν πούμε για τον μεγάλο αυτό Έλληνα ποιητή θα είναι λίγο. Είναι ο ποιητής που μας ταξιδεύει, που μας γεμίζει θαλασσινή αύρα καθώς διαβάζουμε τα ποιήματα και τα πεζά του, ο ποιητής που τραγουδήθηκε ίσως περισσότερο απ' όλους. Θα αφήσουμε λοιπόν τον ίδιο να μιλήσει:

GABRIELLE DIDOT

Το βράδυ ετούτο κάρφωσε μ’ επιμονή το νου μου
κάποια γυναίκα που άλλοτες εγνώρισα, κοινή,
που ωστόσο αυτή ξεχώριζεν από τις αδελφές της,
γιατί ήταν πάντοτε σοβαρή, θλιμμένη και στυγνή.

Θυμάμαι που την πείραζαν συχνά τ’ άλλα κορίτσια,
γελώντας την για το ύφος της το σοβαρό,
και μεταξύ τους έλεγαν, αισχρό κάνοντας σχήμα,
πως θα συνήθιζε και αυτή με τον καιρό.

Κι αυτή, ψυχρή και σιωπηλή, καθόταν στη γωνιά της,
ενώ μια γάτα χάιδευε με αυτάκια μυτερά
κι ένα σκυλί που δίπλα της στεκόταν λυπημένο –
ένα σκυλί όπου ποτέ δεν κούναε την ουρά.

Κι έμοιαζ’ η γάτα, που αυστηρή την κοίταζε στα μάτια,
η πλήξη ως να ‘ταν, που με μάτια κοίταε ζοφερά,
και το σκυλί που εδάγκωνε το κάτασπρό της χέρι,
η τύψη ως να ‘ταν έμοιαζε, που δάγκωνε σκληρά.

Πολλές φορές περίεργες την εκύκλωναν σκέψεις
και προσπαθούσε – μου ‘λεγε- συχνά να θυμηθεί,
το νου της βασανίζοντας τις ώρες της ανίας,
όσους μαζί της είχανε μια νύχτα κοιμηθεί.

Ώρες πολλές εκοίταζε τα σκοτεινά της μάτια
κι ενόμιζα πως έβλεπα βαθιά μέσα σε αυτά
τρικυμισμένες θάλασσες, νησιά του αρχιπελάγους
και καραβάκια που έφευγαν με τα πανιά ανοιχτά.

Απόψε αναθυμήθηκα κάποια κοινή γυναίκα
κι ένα τραγούδι εσκάρωσα σε στύλ μπωντλαιρικό,
που ως το διαβάζεις, σιωπηλέ, παράξενε αναγνώστη,
γελάς γι’ αυτόν που το ‘γραψε, με γέλιο ειρωνικο.

Το ποίημα το είδαμε εδώ

Κώστας Βάρναλης - Οι μοιραίοι

Μὲς στὴν ὑπόγεια τὴν ταβέρνα,
μὲς σὲ καπνοὺς καὶ σὲ βρισιές,
(ἀπάνου ἐστρίγγλιζε ἡ λατέρνα)
ὅλη ἡ παρέα πίναμε ἐψές,
ἐψές, σὰν ὅλα τὰ βραδάκια,
νὰ πᾶνε κάτου τὰ φαρμάκια.

Σφιγγόταν ὁ ἕνας πλάι στὸν ἄλλο
καὶ κάπου ἐφτυοῦσε καταγῆς,
ὤ! πόσο βάσανο μεγάλο
τὸ βάσανο εἶναι τῆς ζωῆς!
Ὅσο κι ὁ νοῦς ἂν τυραννιέται
ἄσπρην ἡμέρα δὲ θυμιέται!

(Ἥλιε καὶ θάλασσα γαλάζα
καὶ βάθος τοῦ ἄσωτου οὐρανοῦ,
ὤ! τῆς αὐγῆς κροκάτη γάζα
γαρούφαλλα τοῦ δειλινοῦ,
λάμπετε-σβήνετε μακριά μας,
χωρὶς νὰ μπεῖτε στὴν καρδιά μας!)

Τοῦ ἑνοῦ ὁ πατέρας χρόνια δέκα
παράλυτος - ἴδιο στοιχειὸ
τοῦ ἄλλου κοντόμερη ἡ γυναῖκα
στὸ σπίτι λιώνει ἀπὸ χτικιό,
στὸ Παλαμήδι ὁ γυιὸς τοῦ Μάζη
κ᾿ ἡ κόρη τοῦ γιαβῆ στὸ Γκάζι.

-Φταίει τὸ ζαβὸ τὸ ριζικό μας!
-Φταίει ὁ θεὸς ποὺ μᾶς μισεῖ!
-Φταίει τὸ κεφάλι τὸ κακό μας!
-Φταίει πρώτ᾿ ἀπ᾿ ὅλα τὸ κρασί!
«Ποιὸς φταίει; Ποιὸς φταίει;... κανένα στόμα
δὲν τὅβρε καὶ δὲν τὄπε ἀκόμα.

Ἔτσι, στὴν σκοτεινὴ ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί,
σὰν τὰ σκουλήκια κάθε φτέρνα
ὅπου μᾶς εὕρει, μᾶς πατεῖ:
δειλοί, μοιραῖοι κι ἄβουλοι ἀντάμα!
προσμένουμε, ἴσως, κάποιο θάμα!






Πηγή

Ο παρατηρητής - Ελένη Τομπέα (Word Chimes)

 Έχει αρχίσει να ξημερώνει και έχω ήδη στηθεί στο περβάζι του παραθύρου μου για τη συνηθισμένη παρατήρηση των περαστικών. 

Μ'αρέσει να παρατηρώ τους ανθρώπους και να φαντάζομαι τις λεπτομέρεις της ζωής τους. Γεμίζω έτσι το κενό της δικής μου ζωής. Μεγάλο και απειλητικό, θα παραμένει πάντα εκεί για όσο καιρό θα χτυπά η νεκρή καρδιά μου.

Το καλοκαίρι έχει έρθει και ο καιρός δείχνει τα σημάδια του.

Η κοπέλα που μόλις πέρασε έμοιαζε να χορεύει με το υφασμάτινο φόρεμα της. Ήταν τόσο μακρύ ώστε να αφήνει ακάλυπτες μόνο τις καλοσχηματισμένες γάμπες της. Αρκετό για να φανταστείς το λεπτό και δροσερό κορμί της.

Τα πλούσια κόκκινα μαλλιά της ήταν λιτά σαν το ατίθασο πάθος της, με μοναδική λεπτομέρεια μια άσπρη κορδέλα για να θυμίζει την αθωότητα της ηλικίας της. Δεν πρέπει να ήταν πάνω απο δεκαοκτώ.

Ήταν αρκετά νωρίς, αλλά όλοι έτρεχαν να προλάβουν τις ζωές τους. Άνισος αγώνας δρόμου.Όσο γρήγορα και να τρέχεις είναι σίγουρο πως θα χάσεις στον τερματισμό. 

Ίσως είναι για το καλό μας να μην μπορούμε να το συνειδητοποιήσουμε και να επιλέγουμε να ζούμε σε μια ουτοπία αιωνιότητας. 

Και ο κ. Δημοσθένης είναι πάλι εκεί. Στην άκρη του πεζοδρομίου, να διαβάζει απο πρώτο χέρι τις πρωινές εφημερίδες. 

Όσο διάστημα παίζω τον ρόλο του παρατηρητή, βρίσκεται πάντα εκεί, την ίδια ώρα με το ίδιο ακέραιο και γεμάτο ενδιαφέρον για τα τεκτενόμενα ύφος. 

Προσπάθησα να μαντέψω το επάγγελμα του όταν ήταν νέος αλλά με δυσκολία κατέληξα σε δικηγόρο ή στρατιωτικό. Θα μπορούσε να ήταν ένας απλός κλητήρας. Ο τελευταίος τροχός της αμάξης για μια δημόσια υπηρεσία και στα περίπου εβδομήντα του χρόνια να νιώθει πως προσέφερε κοινωνικό έργο. Εξού και το τόσο μεγάλο ενδιαφέρον του για την κοινωνία του σήμερα.

Ο κ. Δημοσθένης. Όχι δεν έχω ανταλλάξει ποτέ κουβέντα μαζί του. Έτυχε να ακούσω τον εγγονό του να τον φωνάζει και να τον τραβάει απο το μανίκι για να του δείξει τα υπέροχα ανθρωπάκια που ζωγράφισε χθες το βράδυ. Στην όψη του μικρού αγοριού ο παππούς εγκατέλειψε το αγέρωχο και σοβαρό ύφος του, παίρνοντας μια γλυκιά έκφραση. Σίγουρα δεν του χαλάει κανένα χατήρι.

Ουδεμία σχέση με την προηγούμενη εικόνα του Δημοσθένη, ικανός να αγορεύσει και να ρητορεύσει για την πολιτική όπως ο αρχαίος κάτοχος του ονόματος του. 

Και ο κόσμος συνεχίζει να περνάει και να φεύγει..μπροστά απο τα μάτια μου.

Πηγή

Ξεκινώντας τη μέρα με μια αφρικανική παροιμία...

Εκεί που σ’ αγαπάνε δεν είναι ποτέ νύχτα.

Πολύ καλημέρα σας!

ΤΟ ΔΑΣΟΣ...- Μαρία Πολυδούρη

ΤΟ ΔΑΣΟΣ...

Τὸ Δάσος, κοίτα, ἀπόγυρε
στῆς Νύχτας τὴν ἀγκάλη.
Μύρο ἀποπνέει μεθυστικό,
στενάζει μὲ τὸ ἀηδόνι.
Τὸ φεγγαράκι πάνω του
περίεργο προβάλλει
καὶ στὸν καθρέφτη τοῦ ρυακιοῦ
τὰ μάγια του ξαπλώνει.

πηγή

Η Ολυμπία έχει ακόμη μυστικά Εργα αναστήλωσης και ανάδειξης με προϋπολογισμό άνω του 1 εκατ. ευρώ στον αρχαιολογικό χώρο

Χωρίς τον δρόμο που τον χώριζε στα δύο, με μια νέα και μεγάλη ανασκαφή (την οποία υποδεικνύει και γεωφυσική έρευνα), αλλά και ανάδειξη ενός μνημείου που ήρθε στο φως κατά τύχη θα υποδέχεται ο αρχαιολογικός χώρος της Αρχαίας Ολυμπίας τους χιλιάδες επισκέπτες του από το 2015, με προϋπολογισμό που ξεπερνά το 1 εκατ. ευρώ.

«Χαϊδέμενο παιδί» - και όχι άδικα -, είχε την τιμητική του λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 και επί τέσσερα χρόνια είδε πακτωλό χρημάτων και τη φροντίδα των ειδικών στραμμένη πάνω του. Ατυχος τρία χρόνια αργότερα, «πληγώθηκε» βαριά από τις πυρκαγιές του 2007. Και πάλι οι αρμόδιοι έσπευσαν να γιατρέψουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα τις πληγές του, με τη συμβολή και  ιδιωτών χορηγών...

Υπερρεαλισμός, γένους θηλυκού…. Μια παράσταση βασισμένη στη ζωή και την ποίηση της Μάτσης Χατζηλαζάρου

Η Μάτση Χατζηλαζάρου «επιστρέφει» μέσα από την παράσταση «Σβήσε το πρόσωπό μου και ξαναρχίζουμε» που παρουσιάζει η ομάδα «Amour Amour» στον χώρο της Knot Gallery σε νέα δραματουργική επιμέλεια και σκηνοθεσία της Δήμητρας Κονδυλάκη.

Ποιήτρια της γενιάς του ΄30 _γεννήθηκε το 1914 στη Θεσσαλονίκη (πέθανε το 1987), η μούσα και μετέπειτα σύντροφος και σύζυγος του Ανδρέα Εμπειρίκου ανήκει στις ελάχιστες υπερρεαλίστριες. Συνέδεσε απροκάλυπτα τη δημιουργική με την ερωτική απελευθέρωση, υπερβαίνοντας την ταύτιση της γυναικείας ποίησης μ' ένα μονόχορδο συναισθηματισμό. Η πρώτη της συλλογή, που εκδόθηκε το 1944 με τον τίτλο «Μάης Ιούνης και Νοέμβρης», χαρακτηρίστηκε άσεμνη και χυδαία από την επίσημη κριτική της εποχής...

Φύγε- Mesologitisa

Μπουσούλησα στο όνειρο και βρήκα μια σου σκέψη.

σαν από καθαρό γυαλί που άλλοι σου βρομίσαν...

δεν ήταν όμως τωρινή,δεν άνηκε σε παρελθόν

ούτε μετρούσε μέλλον...

ήταν σαν μια αποβολή σε μήτρα ακροπιασμένη...

που ολοκλήρωση ζητά σε σώμα δίχως αίμα.

δεν συγχωρώ τα σφάλματα, δεν ξέρω να πεθαίνω..

είπες, θα μάθω κάποτε, όμως αυτό αργεί...

δεν κάνω εγώ για ήρωας, φύγε πριν να πονέσεις

και πάρε και την σκέψη σου,μπορεί να ματωθεί...

συγύρισα το μέσα μου,πετώ κάθε σου χνούδι

ρακοσυλλέκτη δεν ζητώ,

μ΄ απορριμματοφόρο...

http://mesologitisa.blogspot.gr/

Παρουσίαση έκδοσης για την Κατερίνα Γώγου, στο Passport

Το Passport διοργανώνει εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου για την Κατερίνα Γώγου, που επιμελήθηκε…


… η δημοσιογράφος Ματούλα Κουστένη και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Οδός Πανός, την Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013, στις 20.30.


Παρουσίαση της ειδικής έκδοσης «Πάνω κάτω η Πατησίων -Οι όψεις της μοναξιάς της Κατερίνας Γώγου και 20 μελοποιημένα ποιήματά της".


Πολυσυλλεκτική έκδοση αφιερωμένη στην ποιήτρια και ηθοποιό Κατερίνα Γώγου (1940-1993). Το βιβλίο περιέχει κείμενα για την Κατερίνα και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.
Για το βιβλίο θα μιλήσουν ο Οδυσσέας Ιωάννου και οι δυο δημιουργοί του, Αγγελος Σφακιανάκης (παραγωγός) και Γιώργος Κορδέλλας (σκηνοθέτης).


Τα μελοποιημένα ποιήματά τους ερμηνεύουν οι μουσικοί/τραγουδιστές: Σαβίνα Γιαννάτου, Τάσος Ρωσόπουλος, Τάκης Γραμμένος, Λόλεκ, Βαγγέλης Μαρκαντώνης, Βασιλική Καρακώστα, κ.α.
Ποιήματα διαβάζουν οι ηθοποιοί: Μυρτώ Αλικάκη, Ιωάννα Παππά.


Θα προβληθούν βίντεο κλιπ.
“Πάνω κάτω η Πατησίων”


Οι όψεις της μοναξιάς της Κατερίνας Γώγου και 20 μελοποιημένα ποιήματά της.
Οδός Πανός, 2012

Τώρα είναι απλός θεατής - Μανόλης Αναγνωστάκης

Τώρα εἶναι ἁπλὸς θεατὴς
Ἀσήμαντος ἀνθρωπάκος μέσα στὸ πλῆθος
Τώρα πιὰ δὲ χειροκροτεῖ δὲ χειροκροτεῖται
Ξένος περιφέρεται στῶν ὁδῶν τὸ κάλεσμα-

Ἔρχονται ἀπὸ μακριὰ οἱ νέοι σαλπιγκτὲς
Τῶν ἐπίλεκτων κλάσεων τοῦ μέλλοντος
Οἱ κραυγὲς τοὺς γκρεμίζουν τὰ σαθρὰ τείχη
Τήκουν τὴ λάσπη σὲ φωτεινοὺς ρύακες
Ἔρχονται οἱ ἁγνοί, οἱ ἀνυπόκριτοι.
Οἱ βιαστές, οἱ ἀμέτοχοι, οἱ παρθένοι.
Οἱ πονηροὶ συνδαιτυμόνες, οἱ ἀθῶοι
Οἱ ληξίαρχοι τῶν ἡμερῶν μας
Ἔρχεται τὸ μεγάλο παρανάλωμα
Μέσα στοὺς πίδακες τῶν πρόσχαρων νερῶν.
Ἔρχονται οἱ τελευταῖες προδιαγραφές

Μὰ τώρα αὐτὸς εἶναι ἁπλὸς θεατὴς
Ἀνώνυμος ἀνθρωπάκος μέσα στὸ πλῆθος
Μὲ τὰ χέρια στὸ στῆθος σὰν ἕτοιμος νεκρὸς
Τώρα πιὰ δὲ χειροκροτεῖ δὲ χειροκροτεῖται.
(Νὰ ξέρεις πάντα τὸ πότε καὶ τὸ πῶς)









Πηγή

Noir - Κωνσταντίνα Ρουσσίδη

Noir

Κι όλο σε ζωγραφίζω μέσα απ'τις μνήμες σου

Κι όλο το πορτραίτο μένει μισό.

Η μορφή σου στο ασπρόμαυρο .

Μήπως είναι που πάντα φεύγεις νωρίς;

Μήπως κάθε που σε άγγιζα τραβιόσουν πιο πέρα ή απλά εγώ είχα γυρίσει πλάτη;

Ίσως εν τέλει να 'ναι ο έρωτας που δεν χρειάζεται την αμοιβαιότητα για να υπάρξει.

Όταν σε κοίταξα και χάθηκα μέσα στο βλέμμα σου, τα μάτια σου

βαριά, μεγάλα και απομακρυσμένα μου χαμογέλασαν τόσο σοβαρά και μελαγχολικά

Ξέρω.

Όμως δεν φεύγω ακόμα.

Κι όταν πάλι, σου έδωσα ένα κομμάτι μου

Το κράτησες προσεχτικά και με έσφιξες επάνω σου απλά για να μου δώσεις ένα φιλί. 

Σαν να ξέβραζες στην επιφάνειά μου ξεχασμένες υπάρξεις μου 

Και ήταν σαν να ήσουν εκεί όταν σαλπάραμε,

Σαν να με έβλεπες που σε χαιρετούσα και σου ψιθύριζα μυστικά

Κράτα με λοιπόν.

Στο ασπρόμαυρο σου φιλμ.

Ξεκινώντας τη μέρα με Albert Camus...

Το να δημιουργείς είναι σαν να ζεις δυο φορές.

Καλημέρα σας!

Πανέμορφες βιβλιοθήκες από όλο τον κόσμο

Πέρα από την αναμφισβήτητη συνεισφορά τους στον πολιτισμό και τη μόρφωση της ανθρωπότητας υπάρχουν σε ολόκληρο τον κόσμο βιβλιοθήκες που ξεχωρίζουν για την αρχιτεκτονική και την αισθητική του χώρου που τις φιλοξενεί. Σίγουρα δεν είναι το κατάληλο κριτήριο για να αξιολογήσουμε μια βιβλιοθήκη, ωστόσο είναι τόσο εντυπωσιακές που δεν μπορούμε να το παραβλέψουμε.

1. Trinity College – Δουβλίνο, Ιρλανδία

Σκοτία: Αλληλογραφία Φέρμορ - Ντάρελ - Φίλντινγκ στην Εθνική Βιβλιοθήκη

 

Μία λογοτεχνική φιλία που χτίστηκε στην Ελλάδα μαρτυρούν ανέκδοτες επιστολές

 «Μόλις επέστρεψα από μια ξέφρενη εβδομάδα στην Αθήνα με την παρέα [with the parea]» έγραφε το 1946 ο Λόρενς Ντάρελ από τη Ρόδο στον φίλο του Ζαν Φίλντινγκ. Ο τελευταίος, το 1978, έγραφε με τη σειρά του στον Πάτρικ Λι Φέρμορ: «Ανυπομονούμε με τη γυναίκα μου να πάμε το καλοκαίρι στην Ελλάδα. Το διανοείσαι ότι πέρασαν τρία χρόνια από την τελευταία φορά που ήμουν εκεί;».
Τρεις Βρετανοί, τρεις συγγραφείς, τρεις φίλοι της Ελλάδας. Ο Πάντι, ο Πάτρικ Λι Φέρμορ (1915-2011), ταξιδιωτικός συγγραφέας και μελετητής, κάτοικος Καρδαμύλης, συγγραφέας των οδοιπορικών Μάνη και Ρούμελη. Ο Λάρι, ο Λόρενς Nτάρελ (1912-1990), ποιητής, θεατρικός συγγραφέας, μυθιστοριογράφος, γνωστότερος για τη μυθιστορηματική τετραλογία του Αλεξανδρινό κουαρτέτο. Ο Ζαν, Ζαν Φίλντινγκ (1918-1991), συγγραφέας, μεταφραστής και περιηγητής, που υπηρέτησε με τη βρετανική Υπηρεσία Ειδικών Επιχειρήσεων (SOE) στην Κρήτη στη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου....

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ- Από λάθος

Από λάθος

Μελιστάλακτος ημερόβιος
λίαν παχύσαρκος κροίσος
ηλιόφιλος ηλιόχαρος
στο ημίκλαστο τετράδιο
αποθανάτιζε λιόκαλη θέα
με πέννα καλομέλανη
αποκρούοντας ηλίαση
με τεχνητό στέγαστρο

Η νύμφη καλών πηγών Ηγερία
με ηθμούς μελαγχολίας
αποθαλάσσωνε απεραντοσύνη
βλέννας ματιού
με ακόρεστο ηδυπάθεια
πηγαίου ταλέντου κροίσου
να καταπιέζει ακόμη και με βία
αθώες εμπνεύσεις

Επαίτης κυρτός και ράθυμος
ζηλωτής του απλού χώρου
αιώνιος ζημιάρης της παράτυπης
εισβολής κροίσων γης
και άτεχνης καταπάτησης
επί χάρτου υπέροχης θέας
συνέζευξε σκιά πλούσιου φτωχού
παρεμβαλλόμενος

Πέννα σκίασε ημίκλαστο τετράδιο
πλούτος εθίγη
σύζευξε τον θυμό
με καλλιτεχνική υπερηφάνεια
ζευγαρώνοντας ετερόκλητους
οφθαλμούς αγχωμένος
από θράσος επαίτη που φτωχά
διέκοψε πλούτο ειρμών

Ηγέρθη απορημένος
ο παχύς κροίσος μαινόμενος
η ερπύστρια του επαίτη
άρριζα των ποδών εγερθέντων
λάκτισε χώμα εποπτεύοντας
την επιφώνηση του θυμού
επιφορτίζοντας άθλια κύφωση
σε πλήρη βίαιη ανάταση

Φρενήρης θυμός εγερθέντων
παραχωρήθηκε στην απορία
νέα θέση διαμάχης τους μετέφερε
παρακειμένους σε κλίση
αμφότεροι σε άμυνα απεύχονταν
επίθεση άνευ εξηγήσεων
η επήρεια πρωτοτύπου στιγμής
μεθούσε την γνώση τους.

Εμβρυοφθόροι μνημών
εμεσματοθήρες περιττών εννοιών
διένειμαν ώρες κοινές επιρροές ζωής
πλούσιων και φτωχών
σε ελώδη σύρραξη ελπιδοφόρα
εμβέλεια επιχαλύβωσαν
στα ριζά ποδών τυχαίους σπόρους
που φύτρωσαν από λάθος.

Γιῶργος Σαραντάρης //ΑΝΘΟΛΟΓΗΣΗ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ

Ἔχω δεῖ τὸν οὐρανό...

Ἔχω δεῖ τὸν οὐρανὸ μὲ τὰ μάτια μου
Μὲ τὰ μάτια μου ἄνοιξα τὰ μάτια του
Μὲ τὴ γλῶσσα μου μίλησε
Γίναμε ἀδελφοὶ καὶ κουβεντιάσαμε
Στρώσαμε τραπέζι καὶ δειπνήσαμε
Σὰν νὰ ἦταν ὁ καιρὸς ὅλος μπροστά μας
Καὶ θυμᾶμαι τὸν ἥλιο ποὺ γελοῦσε
Πού γελοῦσε καὶ δάκρυζε θυμᾶμαι

Οι μενεξέδες - Παύλος Νιρβάνας

Τὸ λεωφορεῖο σταμάτησε στὴ μέση τοῦ δρόμου. Oἱ ἐπιβάτες γύρισαν μὲ περιέργεια καὶ κύταξαν τὴ γυναῖκα ποὺ ἔμπαινε. Ἦταν ντυμένη κατάμαυρα καὶ φοροῦσε ἕνα μαῦρο μαντύλι στὸ κεφάλι. Ἀπὸ κάτω ἀπ' τὸ μαντύλι ξεχείλιζαν τὰ ξανθά της μαλλιὰ καὶ τὸ πρόσωπό της εἴτανε μικρούτσικο σὰν παιδιακίσιο, παραπονεμένο κι' ὄμορφο.
Ἡ γυναῖκα κάθησε σὲ μιὰ γωνιὰ μὲ τὰ μάτια σκυμμένα κάτω. Κρατοῦσε στὰ χέρια της ἕνα μεγάλο μάτσο ἀπὸ μενεξέδες καὶ εἶχε τὴ ματιά της καρφωμένη ἀπάνω στὰ λουλούδια, σὰν νὰ μιλοῦσε ὅλη τὴν ὥρα μαζί τους. Στὸ χέρι της, ἕνα ἄσπρο παχουλὸ χεράκι, μιὰ χρυσῆ βέρα ἄστραφτε στὸ μεσιανὸ δάχτυλο.
Ἕνας ἐπιβάτης εἶπε κρυφὰ στὸν ἄλλον.
− Κάποια χήρα θὰ εἶνε.
Ὁ ἄλλος τοῦ εἶπε, λιγόνοντας τὰ μάτια του.
− Τί ὤμορφη ποὺ εἶνε!…
Ὁ πρῶτος ξαναεῖπε.
− Τὸ μαῦρο μαντύλι τὴν κάνει ὠμορφότερη…
Ὁ δεύτερος ἀναστέναξε.
Οἱ δυὸ μαζὶ γύρισαν καὶ τὴν κύταξαν μὲ γλυκὰ μάτια. Ὁ πρῶτος ἤτανε ξανθὸς, μὲ μεγάλο μουστάκι καὶ γαλανὰ μάτια. Ὁ δεύτερος μελαχροινὸς, χλωμὸς μὲ λίγο μαῦρο χνοῦδι ἀπάνω ἀπ' τὸ χεῖλι του.
Ἡ γυναῖκα σήκωσε τὰ μάτια της καὶ τοὺς κύταξε, σὰν νὰ κατάλαβε πὼς μιλοῦσαν γι' αὐτὴν. Τὰ μάτια της ὅμως πέσανε ἀπάνω στὸν μελαχροινό. Τὰ κατάμαυρα μαλλιὰ καὶ γένεια, τὰ μάτια του μαῦρα σὰν τὴν πίσσα, σὰν ἕνα πένθος χυμένο ἀπάνω στὸ χλωμὸ πρόσωπο, τράβηξαν τὴ θλιμένη ψυχή της, σὰν νὰ ταίριαζαν μὲ τὸν πόνο της. Χαμογέλασε κ' ἔσκυψε πάλι ἀπάνω στὸ μάτσο μὲ τοὺς μενεξέδες, καὶ ξανάρχισε μὲ τὰ λουλούδια τὴν ὁμιλία ποὺ εἶχε διακόψει.
Σὲ λίγο ἄρχισε νὰ διορθώνῃ τὰ λουλούδια μὲ τὰ παχουλὰ, νευρικά της δάχτυλα. Δυὸ κλῶνοι μὲ μενεξέδες τῆς πέσανε κάτω στὸ πάτωμα. Ὁ μελαχροινὸς κύριος ἔσκυψε νὰ τοὺς σηκώσῃ. Τοὺς πῆρε καὶ τοὺς πρόσφερε στὴ γυναικούλα μ' ἕνα κίνημα εὐγενικό. Ἐκείνη τὸν κύτταξε γλυκὰ καὶ τοῦ εἶπε:
− Δὲν πειράζει, κύριε. Κρατῆστε τα, ἂν σᾶς κάνουν εὐχαρίστηση.
Ὁ μελαχροινὸς κύριος εὐχαρίστησε τὴ γυναῖκα μ' ἕνα γλυκὸ χαμόγελο, ἔφερε τοὺς μενεξέδες στὰ χείλη του μὲ μιὰ βαθειὰν ἀναπνοὴ ποὺ ἔμοιαζε σὰν ἀναστεναγμὸς κ' ἔπειτα τοὺς ἔβαλε μὲ προσοχὴ στὴν κουμπότρυπά του.
Στὸ στρίψιμο τοῦ δρόμου ἡ γυναικούλα ἔγνεψε στὸν ὁδηγό. Ὁ ὁδηγὸς χτύπησε τὸ κουδούνι, κ' ἡ γυναικούλα σηκώθηκε μὲ χάρη, χαιρέτισε μ' ἕνα χαμόγελο τὸν μελαχροινὸ κύριον καὶ κατέβηκε ἀπ' τὸ λεωφορεῖο.
Οἱ δύο ἐπιβάτες γύρισαν ἀπ' τὰ τζάμια καὶ τὴν κύταξαν. Μὲ τὸ κεφάλι σκυμένο πάντα τράβηξε τὸν δρόμο ποὺ πήγαινε στὸ νεκροταφεῖο, τὸν μεγάλο δρόμο μὲ τὰ κυπαρίσσια.
Ὁ πρῶτος ἐπιβάτης εἶπε στὸ δεύτερο:
− Ἡ καϋμένη. Πηγαίνει τοὺς μενεξέδες στὸν τάφο τοῦ ἀνδρός της. Δὲν τονὲ ξέχασε ἀκόμα.
Ὁ δεύτερος δὲν ἐμίλησε. Ἔσκυψε καὶ μύρισε βαθειὰ ἀπάνω στὴν κουμπότρυπά του τὸ μπουκετάκι μὲ τοὺς μενεξέδες, ποὺ τοὺς εἶχε μοιρασθεῖ μ' ἕναν πεθαμένο. Τὰ μάτια του λάμπανε ἀπὸ ἀγάπη κι ἀπὸ ζήλεια.
Τὸ λεωφορεῖο τράβηξε τὸ δρόμο του.








Πηγή

Μίλτος Σαχτούρης - Ο σκύλος

Ὁ σκύλος αὐτὸς πρόβαλε πρώτη φορὰ σὲ δρόμο
σκισμένο ἀπὸ κοφτερὰ γυαλιὰ
ὕστερα φάνηκε στὸν οὐρανὸ
μέσα σε ἕνα σκοτεινὸ πηγάδι τ᾿ οὐρανοῦ
ἔπινε ἕνα φῶς ἀστραφτερὸ σκυλίσιο
συνόδεψε ἕνα χέρι λίγα βήματα
ὕστερα γίνηκε φωτιὰ
ἔκλαιγε σὰν κακὸ πουλὶ
ἔκαιγε σὰν ἐλπίδα
ποιὸς ξέρει ἀπὸ ποὺ ἦρθε καὶ πῶς ἔφυγε

Μὰ ἐγὼ ξέρω πὼς θὰ γίνει θάνατος
μιὰ μέρα







Πηγή

Εξωγήινοι - Κωνσταντίνος Μακρής

Να ξημερώνει  σκοτάδι,

Να’ ναι το φως τόσο σκληρό

Σαν την αγάπη μας.

 

Να σ’ έχω μες τα χέρια μου

Και να τυφλώνομαι καρδιά μου

Μες τα ναυάγια του έρωτα μας.

 

Όμορφη που ’σαι όταν γελάς.

Να σ’ αγαπώ το πρόβλημα του αιώνα.

Πες μου που πας μέσα στην δίνη του κυκλώνα;

Κόρη ακριβή, μούσα Ισλανδή,

Λιώνω το χιόνι που σκεπάζει τα νύχια της ψυχής σου.

 

Στο κάστρο σου παλεύω για να μπω.

Είμαι ο ιππότης που σπάει τα ψηφιακά ψηφιδωτά

Περνώντας μέσα από γυάλινα δάση.

Ποιος άλλος θα μπορούσε να σε πιάσει;

Ζόμπι γλυκό; Ο αστροναύτης!






Πηγή:  http://konstandinosmakris.blogspot.gr/

Ξεκινώντας τη μέρα με Πυθαγόρα...

Το «ναι» και το «όχι», αν και είναι οι πιο σύντομες από όλες τις λέξεις, χρειάζεται να τις σκεφθεί κανείς πολύ προηγουμένως.

Χαρούμενο πρωινό!

Sacura: Η εκπληκτική λίμνη με τις κερασιές!

Η λέξη «sacura» σημαίνει στα Ιαπωνικά «κερασιά» και καθώς ολόκληρη η περιοχή της λίμνης είναι γεμάτη από τα συγκεκριμένα δέντρα ονομάστηκε «Lake Sacura» ή αλλιώς «λίμνη με τις κερασιές»!

Στην περιοχή Ubuyagasaki της Ιαπωνίας ένας μικρός παράδεισος σε έντονο… ροζ χρώμα κάνει την εμφάνισή του κάθε άνοιξη, αναμένοντας τους χιλιάδες επισκέπτες να θαυμάσουν από κοντά το μοναδικό τοπίο....

Νέος Διαγωνισμός- Παρακολούθηση σεμιναρίου δημιουργικής γραφής από τις εκδόσεις ΠΟΛΥΤΡΟΠΟΝ. (2 προσκλήσεις στην τιμή της μιας)

Ο νέος μας διαγωνισμός αυτή την φορά δεν έχει να κάνει με κάποια ποιητική συλλογή, μυθιστόρημα ή νουβέλα ως συνήθως αλλά με την παρακολούθηση δημιουργικής γραφής που διοργανώνουν οι εκδόσεις ΠΟΛΥΤΡΟΠΟΝ.
Συγκεκριμένα με χαρά δεχθήκαμε μια προσφορά από τις εκδόσεις για τον διαγωνισμό μας μέσω του οποίου θα δοθούν σε δύο νικητές 2 προσκλήσεις για τα σεμινάρια στην τιμή της μιας. Δηλώστε συμμετοχή και μοιραστείτε αυτή την προσφορά με κάποιον φίλο, συγγενή ή γνωστό (έπειτα από μεταξύ σας συμφωνία).
Πρόκειται πραγματικά για μια ωραία προσφορά η οποία φυσικά βρίσκεται εντός του κλίματος της εποχής.
Ο διαγωνισμός θα διαρκέσει από τώρα (8-1-2013) εως τις 20-1-2013. Στείλτε μας ένα mail με θέμα ''ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ'' και θα μπείτε αμέσως στην κλήρωση. Οι νικητές θα ενημερωθούν από εμάς αμέσως μετά την κλήρωση και θα τους φέρουμε σε επαφή με τους αρμοδίους των σεμιναρίων.

Παρακάτω θα δείτε πληροφορίες για τα σεμινάρια οι οποίες σίγουρα θα σας ενδιαφέρουν:

Γιώργος Σεφέρης - Ίβο Άντριτς: δύο νομπελίστες, δύο διπλωμάτες

 

Εκδήλωση για τους δύο συγγραφείς θα πραγματοποιηθεί στην Εθνική Βιβλιοθήκη

Το 1961 ο Σέρβος συγγραφέας  Ίβο Άντριτς (1892-1975) τιμάται με το βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας. Δυο χρόνια αργότερα με την ίδια τιμή αναγνωρίζεται το έργο του Έλληνα Γιώργου Σεφέρη. Νομπελίστες και οι δυο, και οι δυο διπλωμάτες. Γύρω από αυτά τα δύο κοινά βιογραφικά στοιχεία τους οργανώνεται η εκδήλωση που πραγματοποιεί η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος σε συνεργασία με την Πρεσβεία της Δημοκρατίας της Σερβίας στην Ελλάδα, την Τετάρτη 16 Ιανουαρίου, στις 7.00 μ.μ. στο Κεντρικό Αναγνωστήριο της Εθνικής Βιβλιοθήκης (Πανεπιστημίου 32).

 Στην εκδήλωση με θέμα: «Γιώργος Σεφέρης – Ίβο Άντριτς: δύο Νομπελίστες, δύο διπλωμάτες» ο βιβλιογράφος και μελετητής Δημήτρης Δασκαλόπουλος και ο πρέσβης Θεόδωρος Δασκαρόλης θα αναφερθούν στη ζωή και στο έργο του Γιώργου Σεφέρη ενώ για τον Ίβο Άντριτς θα μιλήσουν ο Ντράγκαν Ζουπανιέβατς, πρέσβης της Δημοκρατίας της Σερβίας στην Ελλάδα, και η Τάτιανα Κοριτσάνατς, επιμελήτρια έκθεσης στην Εθνική Βιβλιοθήκη για τον Άντριτς....

Αγαθή Αγγελάκη- BENJAMIN BUTTON !

BENJAMIN BUTTON !

Γεννήθηκα γεράκος
αντίστροφα την ζωή μου άρχισα
ποιός Θεός το ρολόι της ζωής μου
τόσο αβίαστα κατέστρεψε;

Μέσα από τα ρυτIδιασμένα μάτια μου
ξεδιπλώθηκε η ζωή μπροστά μου
μέσα από τα βρεφικά μου μάτια
την αποχαιρέτησα γελώντας της.

Έζησα μια μοναδική ζωή
αξιοπερίεργος για πάντα υπήρξα εγώ
για να ανακαλύψετε όλοι εσείς
του σύμπαντος την ουσία στο λεπτό.

ΑΓΑΠΗ-ΑΓΑΠΗ-ΑΓΑΠΗ
είναι το μυστικό ,είναι η ουσία
όπως και να ζήσεις,όσο και να ζήσεις
αν δεν ζήσεις μια αγάπη μεγάλη
δεν αξίζει το ταξίδι της ζωής να αρχίσεις.

Μην θρηνείτε,μην πονάτε
τα πάντα ανατρέπονται στο λεπτό
ζήστε τα πάντα ότι σας δοθεί
την πόρτα στην αγάπη
κρατείστε ανοιχτή.

Αυτή θα σας κρατήσει το χέρι
όταν φύγετε από αυτή τη ζωή.

Benjamin.

Οι τάδε στη Σόλωνος

Παρασταση μελοποιημένης ποίησης, με τους Παντελή και Μιχάλη Καλογεράκη.
Στο πιάνο και στην κιθάρα ο Μιχαλης.
Οι τάδε θα τραγουδήσουν μελοποιημένα ποιήματα, σε δική τους μουσική.
Ποιήματα των Μ. Γκανά, Ν. Σιώτη, Ν. Μοσχοβάκο, Ο. Ελύτη, Στίγκα, Σεφέρη, Neruda, κι πολλών άλλων..

Στον πρώτο όροφο του Πολυχωρου Άγκυρα!

Σόλωνος 124& Εμμανουήλ Μπενάκη

Ελάτε, θα είναι ωραία! Για να μας μπει καλά το 13.







Πηγή: http://taadelfia.blogspot.gr/2013/01/blog-post_8.html

Η μούσα - Άννα Αχμάτοβα (μτφ. Α. Αλεξάνδρου)

Τον ερχοµό σου µες στη νύχτα καρτερώ

σε µια κλωστή θαρρώ κρέµεται η ζωή µου

νιότη, ελευθερία, δόξα, ας ̟πάνε στο καλό.

Αγα̟πηµένη εσύ, ̟πλησίασε, έλα µε τη φλογέρα

να την, ̟που ̟πέταξε το ̟πέ̟πλο της.

Στα µάτια µε κοιτά ̟προσεχτικά: Ρωτώ:

«Του ∆άντη τις σελίδες υ̟παγόρεψες εσύ;

τους στίχους για την κόλαση;» Και α̟παντά. Εγώ.

Που να μιλήσω - Θεόδωρος Σαντάς

Μότο

Έχω κουρασθεί από τον αντίλαλο

της ανανταπόδοτης φωνής μου.

Νικ. Βρεττάκος

Πού να μιλήσω;

Σε ποιον να πω ότι με πνίγει η νύχτα

και χάνομαι στα σκοτάδια της άβυσσου;

Το μόνο που μου απόμεινε ,είναι η ποίηση

μα δεν την αντέχει λέει ο κόσμος

είναι ένα όνειρο ακριβό

που σ’ ανταμείβει με δάκρυ.

Κι έτσι ,το δρόμο της μοναξιάς θα ακολουθήσω

στους βράχους των κάβων

παρέα με γλάρους

και μουσκεμένα ποιήματα.

Θεέ μου, την κάθε μου ελπίδα

σε σένα αφήνω.

Μην με εγκαταλείπεις

την ώρα που τα φεγγάρια

χάνουν τη λάμψη τους

και της ψυχής μου ο ήχος

εκπέμπει βοήθεια.

Όλα κάποτε υποτάσσονται

στο πικρό τραγούδι της Περσεφόνης!

Μόνο η ποίηση μένει ανέπαφη

στην ανέμη της μοίρας !

Μικρόνοια των ανθρώπων

που συνεχίζεις να μ’ απειλείς χρόνια

και με το δάχτυλό σου με δείχνεις

γιατί τη βόλεψή σου την τάραξα

έλα να σου χαρίσω κάτι

γαλάζια βιβλία της ποίησης

ξεπληρωμένα με δόσεις

να βρεις στην ολονυχτία του Αποσπερίτη

κάτι ψυχούλες ανάλαφρες

που αναπνέουν μονάχα

μ’ αλήθεια και φως!

Ανείπωτοι λόγοι - Παπακωνσταντίνου Ηλίας

Η γλώσσα κλειδωμένη

μέσα στο σκοτεινό σπήλαιο της λυπημένη.

Απεγνωσμένα ψάχνει να βρει

κάποια σχισμή χαλασμένου δοντιού

να ανασάνει να λάμψει.

Οι αλυσίδες πονάνε στα χέρια,

μετά γίνονται ένα με το αίμα,

κι αυτό είναι που φοβάμαι,

η άτονη συνήθεια του κουρασμένου ύπνου.

Μια σκοτεινή ημέρα στην εξώπορτα ενός παλαιοπωλείου

κρέμονταν και έλαμπαν τέσσερα χαμόγελα

ζωγραφισμένα με γλώσσες,

η μια διπλώνονταν αργά,

ερωτικά με την γνωστή κίνηση των ματιών,

η άλλη πάλλονταν ακατάπαυστα

στον αλαλαγμό μιας μουσουλμάνας,

η άλλη παίζοντας με αφέλεια και καταχνιά

και η τελευταία περιπαίζει τα πάντα με τέχνη

και αυτοσαρκαζόμενη κερνούσε τη ζωή.

Χάνονται τόσες λαλιές, τόσες βρισιές, τόσες αγάπες,

τόσες ανθρώπινες παρέες και αγκαλιές,

τόσα χαμόγελα ζωής από ερμητικά κλειστά δόντια που τρίζουν ! 

Ξεκινώντας τη μέρα με Νίκο Καββαδία...

Μην με κοιτάς, θα σε θυμίσω εγώ που μ’ είδες:
Στην άμμο απάνω ανάστροφα σ’ είχα ζαβώσει
τη νύχτα που θεμέλιωναν τις πυραμίδες.

Καλημέρα!

Απίθανα σύννεφα στον ουρανό του κόσμου!

Έχουν παράξενες ονομασίες, αναπτύσσουν κορυφές ή «ξετυλίγονται» οριζόντια. Σχηματίζουν «βουνά» ή πυκνούς πύργους, ενώ μπορεί να είναι πολύχρωμα ή γκριζωπά. Το ύψος τους μπορεί να φτάσει τα 20.000 πόδια, αν και είναι επίσης γνωστό ότι φτάνουν μέχρι και 75.000 πόδια (συγκριτικά, το ύψος των εμπορικών αεροσκαφών είναι 30.000 πόδια). Ανάλογα με το σχήμα και το χρώμα που έχουν είναι… ευοίωνα ή δυσοίωνα, δηλαδή προμηνύουν καλό ή άσχημο καιρό αντίστοιχα, φέρνοντας μαζί τους βροχοπτώσεις, χαλάζι, αστραπές ή βροντές. Όπως και να ‘χει πάντως αποτελούν δίχως αμφιβολία «one man show» στον ουρανό, ξεδιπλώνοντας με τον τρόπο τους την ομορφιά της φύσης σε όλο της το μεγαλείο.

Ἡ ἕκτη ἡμέρα- Τάσος Λειβαδίτης.

Ἡ ἕκτη ἡμέρα

……Ἦταν ἡ ἕκτη μέρα τῆς δημιουργίας, ἡ μητέρα εἶχε ντυθεῖ στὰ μαῦρα, φοροῦσε καὶ τὸ καλὸ καπέλο της μὲ τὸ βέλο, «δὲν ἔπρεπε νὰ μᾶς τὸ κάνει αὐτὸ ὁ Θεὸς» εἶπε, στὸ βάθος χλωμοὶ ἄντρες στήναν τὴ μεγάλη σκηνὴ τοῦ τσίρκου,
……«γύρισε σπίτι, εἶναι ἀργά», «ποιὸ σπίτι;» εἶπα κι ἀγκάλιασα τὸ φανάρι τοῦ δρόμου,
……ἡ μικρὴ ξαδέλφη ὅπου νὰ ᾿ναὶ θὰ πέθαινε, τὴν ἔσπρωξα πίσω ἀπ᾿ τὴν ντουλάπα, «σ᾿ ἀγαπάω» ἔλεγε, μὰ ἐγὼ τὴν ἔγδυνα κιόλας σὰν πόρνη — κι ὅταν τὴ θάψαμε, ἐγὼ ἔμεινα γιὰ πάντα ἐκεῖ, πίσω ἀπ᾿ τὴν ντουλάπα, μισοφαγωμένος ἀπ᾿ τὰ ποντίκια,
……κι ἦταν ἡ ἕκτη μέρα τῆς δημιουργίας,
……οἱ τροχαλίες γρύλιζαν καθὼς ἀνέβαζαν τὸ πρῶτο ρολόι στὴ στέγη τοῦ σταθμοῦ,
……κάθισα στὴν ἄκρη τοῦ δρόμου, τόσο θλιμμένος, ποὺ οἱ τυφλοὶ μ᾿ ἔβλεπαν.


Τάσος Λειβαδίτης, Ἡ ἕκτη ἡμέρα, ἀπὸ τὴ συλλογὴ Νυχτερινὸς ἐπισκέπτης (1972), ἑνότητα, Διασπορά, Τόμος 2 τῆς τρίτομης ἔκδοσης τοῦ Κέδρου, σελίδα 20

Πηγή

Τα ραντεβού της τέχνης το 2013

 

 Οπερες, συναυλίες, παραστάσεις μπαλέτου και θεάτρου, εκθέσεις... Τι έχουν προγραμματίσει για τους πρώτους μήνες της νέας χρονιάς οι μητροπόλεις της κουλτούρας

 

Το 2013 είναι ήδη εδώ και οι μεγάλοι πολιτιστικοί οργανισμοί στις δύο πλευρές του Ατλαντικού το υποδέχονται πανέτοιμοι. Παρ' όλο που η οικονομική κρίση και οι συνακόλουθες περικοπές προϋπολογισμού στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης υποχρεώνουν ακόμη και πάλαι ποτέ κραταιά θέατρα και ιδρύματα σε αναδίπλωση και χάραξη νέας στρατηγικής προκειμένου να εξασφαλίσουν την επιβίωση και το πέρασμά τους στην «επόμενη ημέρα», οι δελεαστικές προτάσεις κάθε άλλο παρά λείπουν.

Για ακόμη μία φορά οι συμπαραγωγές αποτελούν συμφέρουσα λύση. Οσο για αυτόν καθ' εαυτόν τον προγραμματισμό, η εφετινή διπλή επέτειος των 200 χρόνων από τη γέννηση του Βέρντι και του Βάγκνερ δίνει τον τόνο στις μεγάλες όπερες. Ενδιαφέρουσες και ποικίλες είναι εξάλλου οι προτάσεις και στις υπόλοιπες τέχνες, στα εικαστικά, στο θέατρο, στον χορό. Αν, πάλι, στο πρόγραμμά σας δεν περιλαμβάνεται άμεσα κάποιο ταξίδι στο εξωτερικό, ουδείς λόγος ανησυχίας: σε κάποιες περιπτώσεις η συνδρομή της σύγχρονης τεχνολογίας είναι σε θέση να καταργήσει τις αποστάσεις και να φέρει το θέαμα στην οθόνη του υπολογιστή σας....

Κική Δημουλά - Το σπάνιο δώρο

Η τελευταία σελίδα - Γκαζμέντ Καπλάνι: Παρουσίαση στο Booze Cooperativa

Ο Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη διοργανώνει την παρουσίαση του βιβλίου τoυ Γκαζμέντ Καπλάνι με τίτλο «Η τελευταία σελίδα»…



… την Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2013, στις 21.00.


Για το βιβλίο θα μιλήσουν:
Θάλεια Δραγώνα, καθηγήτρια κοινωνικής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών,
Αντώνης Καφετζόπουλος, ηθοποιός,
και ο Δημήτρης Ψυχογιός, δημοσιογράφος.

Info
Τοποθεσία	Etage Litéraire - Booze Cooperativa, Κολοκοτρώνη 57-59, Αθήνα
Ημερομηνία	Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2013, ώρα έναρξης: 21.00
Πληροφορίες	210 3240944 Πηγή: http://www.culturenow.gr/

Συνέντευξη στην Herald Tribune: Κική Δημουλά, "Το σκοτεινό όραμα της Ελληνίδας Ποιήτριας"

Ο τίτλος του δημοσιεύματος, ανατριχιαστικός. "Το σκοτεινό όραμα της Ελληνίδας Ποιήτριας"! Με δύο λέξεις η Κική Δημουλά τα είπε όλα για την Ελλάδα του σήμερα. “Σκότος και χάος”! Η ποιήτρια μίλησε στην International Herald Tribune η οποία επέλεξε να τοποθετήσει τη συνέντευξή της στην πρώτη της σελίδα με φωτογραφία της.

“Σκότος και χάος”. Δεν θα μπορούσε καλύτερα η κα.Κική Δημουλά να περιγράψει αυτό που ζούμε.

Σκότος με λίστες που δεν ανοίγουν, μ΄ ένα πολιτικό σύστημα στο οποίο έχουν ενταχθεί βίαιες ακραίες οργανώσεις -που έχουν αποκαταστήσει διαυλους επικοινωνίας με την κυβέρνηση- με πολίτες που ζουν τη πλήρη εξαθλίωση,απαξίωση και σε καθεστώς φόβου, με βασικούς πυλώνες του κράτους, όπως η εκπαίδευση, η υγεία και οι Ένοπλες Δυνάμεις συστηματικά να καταστρέφονται μέρα με την μέρα.

Άσπρη σαν το χιόνι - Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Δεν ενθυμούμαι πλέον πώς μου το έλεγε η αείμνηστος η κυρούλα μου το ωραίον εκείνο παραμύθι. επρόκειτο δι ένα βασιλόπουλο, οπού δεν έστεργε ποτέ να πανδρευθή, ανίσως δεν εύρισκε μίαν βασιλοπούλα, την όμορφη του κόσμου, όπου να είναι άσπρη σαν το χιόνι, και κόκκινη σαν το αίμα. Και ύστερα νομίζω, το βασιλόπουλο επήγε να λαφοκυνηγήση εις τέτοιον καιρόν, τον οποίον έχομεν αυτήν την εβδομάδα, ακόμη και εις τας Αθήνας. Κι έρριξε μίαν τουφεκιάν επάνω στους χιονισμένους κάμπους και στα λιβάδια και στα πλάγια των βουνών κι εμάτιασε μίαν έλαφον. και το αίμα της ελάφου εχύθη επάνω στα χιόνια, κι εκεί, δεν ηξεύρω πώς, εγεννήθη μία βασιλοπούλα, κι εμεγάλωσε και ήταν άσπρη σαν το χιόνι και κόκκινη σαν το αίμα. Και το βασιλόπουλο ηύρε την νύμφην των ονείρων του, πλασμένην από χιόνι, όπως ο Πυγμαλίων την ηύρε από μάρμαρον. Όλοι αυτοί υπήρξαν ευτυχείς εναντίον προς τον στίχον του Ιταλού Ποιητού, και συμφωνότεροι προς τον ορισμόν του αρχαίου φιλοσόφου. ευτυχείς, διότι δεν υπήρξαν. Αλλ' έκαμον και άλλους προς καιρόν ευτυχείς. τόσα παιδιά που άκουσαν τας διηγήσεις των προμητόρων. Ενθυμήσθε τον στίχον του Σολωμού.

Λιγνό τριαντάφυλλο ανθισμένο - Θεόδωρος Σαντάς

Ως έμεινες λιγνό, τριαντάφυλλο ανθισμένο

μου φάνηκες λίγο χλωμό, σαν να’ σουνα κλαμένο

Μου ’δωσες τα χεράκια σου που ήταν βελουδένια

και κάτι αχνά ψιθύρισες ,μικρή τριανταφυλλένια

Έσκυψες και με φίλησες, όπως φιλάει ο αγέρας

κι ύστερα πέταξες μακριά, απ’ τ’όνειρο της μέρας

Κι ερχόσουνα στον ύπνο μου, στο χάραμα αυγή μου

κι ήσουνα χάδι και φιλί, κι η Μούσα της ζωής μου.

Θεόδωρος Σαντάς,Θεσσαλονίκη,6-1-2013

Ξεκινώντας τη μέρα με Μαχάτμα Γκάντι...

Η ικανότητα να συγχωρείς είναι προσόν του δυνατού. Οι αδύναμοι ποτέ δεν συγχωρούν.

Καλή εβδομάδα, έστω και με αρκετό κρύο!

Σκαλίζοντας φιγούρες σε σπόρους φρούτων!

Το Haydao, είναι μια τέχνη με μακραίωνη ιστορία στην Κίνα και αναφέρεται στο σκάλισμα μικρών σπόρων. Η τέχνη αυτή άνθισε κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Song (960-1279), αλλά κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Μινγκ (1368-1644) έγινε η πιο δημοφιλής μορφή τέχνης.
Η διαδικασία είναι ιδιαίτερα επίπονη και απαιτεί πολύχρονη εκπαίδευση και υπομονή! Οι καλλιτέχνες χρησιμοποιούν σπόρους φρούτων ή κόκκους ρυζιού ή σιταριού. Το αποτέλεσμα είναι μοναδικό.