ΔΙΚΕΣ ΣΟΥ ΟΛΕΣ ΟΙ ΘΑΛΑΣΣΕΣ - ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ…
Η ευλογία μου…
Να ξέρω σε όλη μου την ζωή πως κάτι μου διαφεύγει…
Η κατάρα μου…
Να μην ξέρω τι είναι αυτό …
Να μην το έχω βρει ακόμη…
Έβαλα πολύχρωμα φτερά
στην ψυχή μου και της είπα:
¨Πέτα.
Πέτα να βρεις τι είναι αυτό που ψάχνω¨…
Γύρισε κατάκοπη μετά από καιρό
με σκισμένα τα φτερά της.
Σκόρπιες λέξεις διέκρινα γραμμένες πάνω της.
Σύμπαν, γιόγκα, ρείκι, σκέψη θετική
αλληλεγγύη, ενσυναίσθηση, οπτική διαφορετική.
Κάθε λέξη και μια αποστολή
που εκτέλεσα επιτυχώς.
Μα το κενό παραμόνευε κρυμμένο
να μου κλέβει τις στιγμές ευτυχίας…
Ξανακάλεσα την ψυχή μου…
Αυτή τη φορά της έβαλα δυο μαύρα δυνατά φτερά.
¨Πέτα¨ της είπα
μα πέτα χαμηλά.΄
Ίσως έτσι βρεις τι είναι αυτό που ψάχνω.
Κι αν δεν το βρεις μην γυρίσεις πίσω.
Άσε με να πιστέψω
πως τίποτα δεν μου λείπει
άσε με να ζήσω σαν τους άλλους,
δεν αντέχω άλλο να βασανίζομαι¨.
Δεν άργησε να γυρίσει από το ταξίδι της.
Απέναντί μου στάθηκε
και αφήνοντας τα μαύρα της φτερά στα χέρια μου, είπε:
¨Γύρισα όλο τον κόσμο αγαπημένε.
μα πουθενά δεν υπήρχε κάτι δικό σου.
Αφουγκράστηκα όλες τις καρδιές μήπως κάποια είχε κλέψει την δικιά σου.
Ταξίδεψα σε όλα τα όνειρα
μήπως ανταμώσω κάποιο δικό σου ξεχασμένο.
Τίποτα…
Και τότε …
έκανα βουτιά στη δίνη του χρόνου
και βρήκα τι ψάχνεις…
Σε βρήκα μικρό αγόρι βουρκωμένο
να στέκεσαι με τα χέρια ανοιχτά
γιατί κάποιος σου είχε κλέψει
την αγάπη για τον εαυτό σου…
Σταμάτα να ψάχνεις αγαπημένε…
Δεν υπάρχει τίποτα να βρεις
δεν υπήρχε ποτέ…
Κλείσε τα μάτια σου και αγκάλιασε τον εαυτό σου
αγκάλιασε έτσι εκείνο το μικρό αγόρι,
ελευθέρωσέ το και θα ελευθερωθείς.
Ο μισός αιώνας αδιάκοπης αναζήτησής σου
μπορεί να στοίχειωσε τις νύχτες και τις μέρες σου
μα σε έσωσε από μια ψεύτικη ρηχή ζωή
και σου χάρισε τελικά εμένα …
Την ψυχή σου…
Κρέμασε στο κατάρτι σου
τα μαύρα σου φτερά
δεν σου χρειάζονται πια.
Δικές σου όλες οι θάλασσες, δικοί σου όλοι οι δρόμοι.
Τώρα που στο πηδάλιο πάνω
δεν βρίσκονται μόνο τα δικά σου χέρια
μα μπλεγμένα μαζί τους είναι
και τα παιδικά χέρια του αγοριού
που κάποτε ήσουν εσύ…
Τώρα που για πυξίδα έχεις εμένα
δεν υπάρχει βραχονησίδα
δεν υπάρχει εμπόδιο
που θα σε αποπροσανατολίσει…
Έζησες ψάχνοντας
για να αποφύγεις τις λανθασμένες φουρτούνες
τα ψεύτικα λιμάνια…
Κέρδισες…
Δικές σου όλες οι θάλασσες τώρα , δικοί σου όλοι οι δρόμοι…
Η ευλογία μου…
Να ξέρω σε όλη μου την ζωή πως κάτι μου διαφεύγει…
Η κατάρα μου…
Να μην ξέρω τι είναι αυτό …
Να μην το έχω βρει ακόμη…
Έβαλα πολύχρωμα φτερά
στην ψυχή μου και της είπα:
¨Πέτα.
Πέτα να βρεις τι είναι αυτό που ψάχνω¨…
Γύρισε κατάκοπη μετά από καιρό
με σκισμένα τα φτερά της.
Σκόρπιες λέξεις διέκρινα γραμμένες πάνω της.
Σύμπαν, γιόγκα, ρείκι, σκέψη θετική
αλληλεγγύη, ενσυναίσθηση, οπτική διαφορετική.
Κάθε λέξη και μια αποστολή
που εκτέλεσα επιτυχώς.
Μα το κενό παραμόνευε κρυμμένο
να μου κλέβει τις στιγμές ευτυχίας…
Ξανακάλεσα την ψυχή μου…Αυτή τη φορά της έβαλα δυο μαύρα δυνατά φτερά.
¨Πέτα¨ της είπα
μα πέτα χαμηλά.΄
Ίσως έτσι βρεις τι είναι αυτό που ψάχνω.
Κι αν δεν το βρεις μην γυρίσεις πίσω.
Άσε με να πιστέψω
πως τίποτα δεν μου λείπει
άσε με να ζήσω σαν τους άλλους,
δεν αντέχω άλλο να βασανίζομαι¨.
Δεν άργησε να γυρίσει από το ταξίδι της.
Απέναντί μου στάθηκε
και αφήνοντας τα μαύρα της φτερά στα χέρια μου, είπε:
¨Γύρισα όλο τον κόσμο αγαπημένε.
μα πουθενά δεν υπήρχε κάτι δικό σου.
Αφουγκράστηκα όλες τις καρδιές μήπως κάποια είχε κλέψει την δικιά σου.
Ταξίδεψα σε όλα τα όνειρα
μήπως ανταμώσω κάποιο δικό σου ξεχασμένο.
Τίποτα…
Και τότε …
έκανα βουτιά στη δίνη του χρόνου
και βρήκα τι ψάχνεις…
Σε βρήκα μικρό αγόρι βουρκωμένο
να στέκεσαι με τα χέρια ανοιχτά
γιατί κάποιος σου είχε κλέψει
την αγάπη για τον εαυτό σου…
Σταμάτα να ψάχνεις αγαπημένε…
Δεν υπάρχει τίποτα να βρεις
δεν υπήρχε ποτέ…
Κλείσε τα μάτια σου και αγκάλιασε τον εαυτό σου
αγκάλιασε έτσι εκείνο το μικρό αγόρι,
ελευθέρωσέ το και θα ελευθερωθείς.
Ο μισός αιώνας αδιάκοπης αναζήτησής σου
μπορεί να στοίχειωσε τις νύχτες και τις μέρες σου
μα σε έσωσε από μια ψεύτικη ρηχή ζωή
και σου χάρισε τελικά εμένα …
Την ψυχή σου…
Κρέμασε στο κατάρτι σου
τα μαύρα σου φτερά
δεν σου χρειάζονται πια.
Δικές σου όλες οι θάλασσες, δικοί σου όλοι οι δρόμοι.
Τώρα που στο πηδάλιο πάνω
δεν βρίσκονται μόνο τα δικά σου χέρια
μα μπλεγμένα μαζί τους είναι
και τα παιδικά χέρια του αγοριού
που κάποτε ήσουν εσύ…
Τώρα που για πυξίδα έχεις εμένα
δεν υπάρχει βραχονησίδα
δεν υπάρχει εμπόδιο
που θα σε αποπροσανατολίσει…
Έζησες ψάχνοντας
για να αποφύγεις τις λανθασμένες φουρτούνες
τα ψεύτικα λιμάνια…
Κέρδισες…
Δικές σου όλες οι θάλασσες τώρα , δικοί σου όλοι οι δρόμοι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.