Ένας μικρούλης Αύγουστος, μ’ αστραποβόλα μάτια,
ξεπρόβαλε αχτένιστος, στα σκονισμένα και ζεστά,
του ονείρου μου τα αδιάβατα κι έρημα μονοπάτια.
Κι ένα φεγγάρι ολόγιομο τον παίρνει το κατόπι,
παίζει μαζί του, γίνεται χρυσό μικρούλι τόπι.
Αναγαλλιάζει η θάλασσα, ο άνεμος μερεύει,
η γη διψά για έρωτα κι αγάπη όλο γυρεύει.
Κι εγώ, στο παραθύρι μου, το θαύμα αυτό κοιτάω,
είναι η αγάπη μου μακριά, μου λείπει και πονάω.
Φιλά το κύμα το γιαλό, ερωτευμένος δράκος
και δεν μου φεύγει απ’ το μυαλό, που είσαι εσύ μονάχος.
Πανέρι παίρνω λυγαριάς, με φρούτα μυρωμένα,
παίρνω το δρόμο, το στρατί, που οδηγεί σε σένα.
Να σε πλανέψω με χυμούς, με χρώματα, με λέξεις,
να μ’ αγκαλιάσεις, να χαρείς, τους όρκους να πιστέψεις.
Να πάρεις το μικρό παιδί, γλυκά από το χέρι
κι έτσι μαζί του να χαθείς μέσα στο καλοκαίρι,
μες του ονείρου τις χαρές, του πάθους τα άγρια κύματα,
του έρωτα τις ομορφιές, της φύσης τα μηνύματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.