Κάποιες στιγμές
περνούν και φεύγουν χωρίς να χάνονται,
ακουμπώντας πάνω μας,περνούν μέσα μας.
Υπνωτίζουν τη μέρα.
Τη νύχτα κρύβονται στο κρεβάτι
λοιδορώντας τα όνειρα
ή πάλι σαρκάζουν εκείνο το άδειο τσουβάλι
που σκεπάζει ως κάτω τις παντόφλες,
όταν επιτέλους η πολυθρόνα σπλαχνίζεται
το κορμί στο άδειο δωμάτιο.
Κάποιες στιγμές
περνούν και φεύγουν χωρίς να χάνονται.
Ταχύνουν το βήμα, δυσκολεύοντας την ανάσα
κι όταν κλείνει πίσω μας η πόρτα
και μπροστά το παράθυρο,
καθώς τα χέρια κλείνουν τα μάτια,
αφήνοντας ανοιχτή την καρδιά,
αυτές αντηχούν βαριά μέσα μας
κι ας κυλάνε άδειες στη σιωπή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.