Στο τέλος...
Στα λόγια σου σκαρφάλωσα
μα το κλαδί σπασμένο
κι ακόμα περιμένω
να βγουν αληθινά.
Στα μάτια σου κοιμήθηκα
όνειρα στοιβαγμένα
έκρυψα μόνο ένα
κάτω απ' τη λεμονιά.
Τα χείλη σου ξεκόλλησα
και ρούφηξα δυο λέξεις
που αξίζει να τις κλέψεις
βράδυ με παγωνιά.
Για να σε μάθω χάλασα
της Κυριακής τις βόλτες
λουκέτα δίχως πόρτες
μάνα χωρίς παιδιά.
Και που δε σ' αναζήτησα
στην παιδική ζωή μου
γνώρισα την οργή μου
μάχες χωρίς σπαθιά.
Και που δε σε συνάντησα
στις εξοχές στα μπάνια
στης γειτονιάς τα χάνια
στις βόλτες στις αυλές.
Τώρα που σ' έχω αντίκρυ μου
πόσο δε σε γνωρίζω
τίποτα δε χαρίζω
στα πόδια σου πατώ...
Τώρα πού 'χω τη δύναμη
τώρα που αντέχω μόνος
που ξεψυχάει ο πόνος
δίπλα σου πολεμώ.
Και πάρτα πίσω, κράτα τα
όσα δε μου 'χεις δώσει
όσα δεν έχω νιώσει
κι όσα δεν έχω δει.
ΠΗΓΗ
ΑΠΟ ΤΟ Ε-ΒΟΟΚ
ena
Βασίλης Κ. Αθανασιάδης
Βασίλης Κ. Αθανασιάδης
ΣΕ ΜΟΡΦΗ PDF
TO ΠΑΡΟΝ ΠΟΙΗΜΑ ¨"ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ" σελ.10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.