'Ιρις,σαν οπτασία αέρινη,
τριγυρνάς
θλιμμένη,μες στο δάσος της μοναξιάς.
Λευκά πέπλο στα χρυσά σου μαλλιά φοράς
την πανσέληνο του έρωτα απάψε κοιτάς.
Σαν μια νεράιδα που κρύβεται στα δάση
ξέφυγε απο το παραμυύθι της και θέλει να ξεχασει.
Από μικρή στην αγκαλιά των επιθυμιών σου
κλεισμένη στο χρυσό κλουβί των λογισμών σου.
Ξημερώνει κι εσύ στο μονοπάτι χορεύεις
τ'άστρα
,διάσπαρτα έρημα νησιά,
στο αρχιπέλαγος μαζεύεις.
Σκέπασε η αλμύρα το γυμνό σου κορμί
χάθηκες στης θάλασσας τα ατέρμονα γιατί.
Εσύ κοντά στη θάλασσα θα χτίσεις το παλάτι σου
ν΄αγναντεύεις καθε βράδυ την ζωντανή αγάπη σου.
Στου ονείρου τα κοράλια,
σαν αλλιώτικο αστέρι
χάθηκε το πέπλο σου
,το ζήλεψε τ'αγέρι
.
Μαυροπούλι του πελάγους,
τον ουρανό κοιτάζεις
καημένη μου 'Ιριδα,
τα σημάδια δεν διαβάζεις.
Τώρα άλα σκόρπισαν,σβήστηκαν,
σιωπή
η τελευταία πράξη της τραγωδίας
απόψε θα γραφτεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.