Τον Σάτυρο μάτια μου, μη φοβηθείς ‘
Αν είσαι άρτια στην Αρετή καταρτισμένη,
Ήδη θα γνωρίζεις πως στον νού του,
Τυλιγμένα έχει τά λόγια στο κουβάρι της καρδιάς ‘
Κι’ αν του τά ξεμπερδέψεις ‘συ, Θα ζήσεις Άγιες μέρες,
Απομονώνοντας το Νέκταρ που κείτεται εντός των σπλάχνων του…
Πετάγοντας όλα τά σάπια το(α)ξικά διανοήματα
στού Καθαρμού την δεξιά την Λίμνη…
Κι’ εσύ Σάτυρε ώ Μέγιστε αοιδέ, τραγούδα
Χόρευε τά πάθη σου και τραγούδα,
Γιατι είσαι παιδί Διονύσου και χθονίας Σεμέλης
Και μέσα απ’ τις Βακχίες θα καταστεί το Νέκταρ Θείον
Ξεπηδώντας από τον Νού η Αθηνά Παρθένα…
Ώστε να από-γαλα-κτιστείς από του α-φαλού τον Άγιο Πόθο
της θήλειας/θηλειάς και στην Ελευθερία του Διονύσου τότε
με δώρα Ηρωικά την Βόρεια Π-ύλη να περάσεις…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.