Είχανε όλοι κατεβεί στην παραλία.
Έρημο το σπίτι.
Πέρασα εκείνο το απόγευμα
σκίζοντας παλιά χαρτιά.
Έσκιζα γράμματα,
έσκιζα σημειώματα,
συνταγές, λογαριασμούς,
έσκιζα γεγονότα
που πια δεν καταλάβαινα
και όμως με βασάνιζαν ακόμα.
Ήταν αυτό το σκίσιμο
μια μουσική θεσπέσια
κι εγώ εξ αιτίας της ευσπλαχνικός και θαρραλέος
με τον καιρό και με τις σάρκες του,
την ιστορία και τις πλάνες της,
σαν αυστηρός και ελεήμονας γιατρός
λες και δεν ήτανε δικά μου.
Και όμως ήταν, ως το άπειρο ήταν.
Έξω
σχεδόν σε τύφλωνε της θάλασσας το φως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.