Μάνα δώσ’ μου συμβουλή- Νίκος Τσίντρος

Μάνα δώσ’ μου συμβουλή

Μάνα, δώσ’ μου συμβουλή,
πες μου τι να κάνω.
Σαν χτυπώ το χέρι μου,
άσπρη σηκώνω σκόνη.

Τα μάτια μου θολώνουνε
και το κορμί μου φλέγεται
στου πυρετού το δίκιο.
Η φωνή μου γίνεται καπνός,
ο κόσμος δεν μ ακούει.

Οι νόμοι είναι επαρκείς
το όνομα να θάψουν
και το πνεύμα στη γωνιά
να αφήσουν να στερέψει.
Να δώσουν στη φωτιά νερό
και στο πηγάδι αίμα.

Μάνα, δώσ’ μου συμβουλή
τον κόσμο πώς ν’ αλλάξω.
Οι πόλεις είναι βιαστικές,
τα σπίτια ζαρωμένα.
Ο άνθρωπος είναι πια σαθρός,
δεν ξέρει την ουσία.

Μάνα, δώσ’ μου συμβουλή.
Αξίζει να πεθάνω;
Αξίζει εσύ με δάκρυα
να έρχεσαι στο μνήμα;

Λουλούδια να υπόσχεσαι
και άνοιξης τραγούδια,
στον ανθρώπινο βωμό,
σαν χάσω
την πνοή, τη σάρκα μου,
για τούτους τους ανθρώπους;

...

Σπλάχνο μου μονάκριβο,
γιε του κόσμου όλου,
αν η καρδιά σου δε βαστά
να βλέπεις τους ανθρώπους,
ντυμένους μες στα όνειρα
και στην κρυφή ελπίδα,

δώσ’ τους πρώτα το λόγο σου,
μοιράσου τα όνειρα σου,
δώσ’ τους να πιούν από το νερό
της γνώσης και του θάρρους.

Κι έπειτα γιε μου, ησύχασε.
Ο κόσμος θα αλλάξει.