Κοιμήσου πέτρα ησύχασε,
και το νερό πεθαίνει.
Η νύχτα μόνη τραγουδά
τη θάλασσα κοιμίζει.
Και το βουνό ελύγισε
μαύρη σαν ήπιε σκόνη.
Νερό.
Νερό εζήτησε να πιεί,
μα το νερό πεθαίνει.
Και ο αγύρτης σπούργιτας
τα δάκρυά του επρόσφερε,
χιόνι γλυκό να γίνει.
Το χώμα χαμογέλασε,
ζωής φεγγάρι ήπιε.
Και ο βασιλιάς ο φτερωτός
μαύρη αστραπή σηκώνει.
Κρυστάλλωσε τα σωθικά
της γης τα κερασμένα.
Ανάθεμά σας άνθρωποι,
τα δάκρυα…ανάθεμά σας!
Αυτά εδώσανε χαρά,στης μητέρας αγκαλιά.
Νέου ανθρώπου γέλιο.
Κλάψτε λοιπόν!
Κλάψτε γι’ αυτόν,
που δάκρυ δεν εχάρισε
στον κόσμο και στο χώμα.
Προσφέρετε στον κόσμο αυτόν
ένα ποτήρι ελπίδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.