Έμεινα, καρτερώντας
σε, ως που το αστέρι εφάνη
της χαραυγής ψηλά.
Μα η φλόγα τους τα
δάκρια μου τα ‘ χε όλα πια ξεράνει
κι ούτε ο ψυχρός Λυκαβηττός μ’ άκουσε, σιωπηλά
καθώς θρηνούσα τ΄
όνειρο πώσβηνε στην καρδιά μου.
Ω, τώρα που σε φέρανε
οι στιγμές σιμά μου, πάλι
τ’ άστρο θα καρτερώ,
για να του πω, κρατώντας το δάκρι πώχει
προβάλει
στα μάτια μου σαν τη χαρά θερμό και λαμπερό,
-τον είχα απόψε όλον καημό μέσα στην αγκαλιά μου!
Πηγή: Μαρία Πολυδούρη, ΑΠΑΝΤΑ,
Επιμέλεια-τυπογραφική διόρθωση: Ξένια Πλαχούρη, Εκδόσεις: Σ.Ι. Ζαχαρόπουλος,
2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.