Ζωή, πώς με παράδωσες
μ’ ένα φιλί στους δήμιους
και τώρα ακούω το γέλιο σου παντού σαρκαστικό
για μένα, που αποτόλμησα ψευτοευγενείς και τίμιους
μέσ’ στη γενιά σου, να τους δω σαν υποστατικό.
Εγώ ήμουν ένας γνήσιος
κι’ άγνωστος της γενιάς σου
κ’ ήρθα χωρίς απαίτηση μ΄ όλους μαζί και γω
κι’ ούτε ποτέ σού ζήτησα δείγμα της συμπονιάς
σου,
απ’ τα περίσσια χρέη
μου δίκαια ν’ απαλλαγώ.
Μα καθώς ήμουν κύριος
άμαθος να δουλεύω
και παιδική γαλήνευεν η δίκαιη μου ψυχή,
εκέρδισα το μίσος
σου, Ζωή, και το πιστεύω
τώρα που η δυστυχία μου στο γέλιο σου αντηχείΠηγή: Μαρία Πολυδούρη, ΑΠΑΝΤΑ, Επιμέλεια-τυπογραφική διόρθωση: Ξένια Πλαχούρη, Εκδόσεις: Σ.Ι. Ζαχαρόπουλος, 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.