Για να λέγεσαι συγγραφέας

Πότε λέγεται κανείς συγγραφέας; Ποιος το ορίζει; Συγγραφέας είναι αυτός που γράφει.

ΣΥΝ+γραφέας που σημαίνει πως δεν γράφει ποτέ μόνος. Τον ακολουθεί το συν, υπάρχουν δηλαδή και άλλοι. Συνήθως είναι οι ήρωες του ή οι σκέψεις του ή τα βιώματά του. Μα πάνω απ' όλα είναι η ψυχή του.

Είδα πολλούς αξιόλογους συγγραφείς που επιμένουν να λένε πως "υπηρετούν" απλά το λόγο.

Είδα και κάτι άλλους όμως, που λένε "είμαι συγγραφέας", χωρίς να "υπηρέτησαν" το λόγο με ψυχή. Και μπερδεύτηκα...

Πότε λέγεται κανείς συγγραφέας;

Κάποιοι έκαναν το λάθος και σαγηνεύτηκαν από την λέξη και σου λέει.. είμαι συγγραφέας. Λάθος μεγάλο. 

Για να λέγεσαι συγγραφέας πρέπει το έργο σου να έχει ψυχή. Να έχεις ματώσει. Να έχεις θυσιάσει. Να έχεις στερηθεί. Να έχεις μπει στο μυαλό των άλλων και όχι μόνο. Να μπορείς να μιλάς μ' ένα δέντρο και να μη σε νοιάζει αν θα σε πάρουν για τρελό. Να παρατηρείς. Να αφουγκράζεσαι ψυχές. Να πονέσεις και αντ' αυτού να θέλεις να το κάνεις ξανά, γιατί χωρίς αυτό είσαι μισός, νιώθεις πως δεν αναπνέεις. Να προσπαθείς να τελειώσεις το πόνημά σου βαλλόμενος από αντιξοότητες και όταν αυτό τελειώνει να σου λείπει. Να είναι ένας μικρός θάνατος, μιαν απώλεια και αμέσως να έρχονται άλλα πονήματα για να ξεχάσεις την απώλεια. Γιατί δεν ζεις χωρίς να γράφεις. Είναι το οξυγόνο σου.

Για να λέγεσαι συγγραφέας πρέπει να Είσαι. Η γραφή αρχίζει από μέσα σου και όχι απο την πένα που αγγίζει το χαρτί. Οι λέξεις γράφονται πρώτα μέσα σου. Χαιδεύουν την ψυχή σου και γδέρνουν το μυαλό σου. Και εσύ το γουστάρεις όλο αυτό.

Για να λέγεσαι συγγραφέας πρέπει να νιώσεις την μαγεία της διαδικασίας. Αρχίζει με οδύνη και τελειώνει με ευφορία ψυχής. Είναι σαν τον τοκετό. Πονάς αφόρητα για να γεννήσεις. Είτε εκδώσεις το έργο σου, είτε όχι, αν δεν έχεις νιώσει όλα τα παραπάνω.., συγγραφέας δεν λέγεσαι. Μη σε ξεγελά η λέξη, γιατί η έννοιά της είναι άλλη. Έχει βάθος που λίγοι έχουν δικαίωμα, ή αξίζει αν θέλεις, να λένε: Είμαι συγγραφέας.

Νεφέλη Π.Ζ.

 Womlad