(από τα Canti)
Τώρα θα ξαποστάσεις μια για πάντα,
κουρασμένη μου καρδιά. Χάθηκε η μεγάλη πλάνη
που εγώ τη νόμισα αιώνια. Χάθηκε· και το νιώθω πια καλά
πως μέσα μας για αγαπημένες πλάνες
δεν έσβησε η ελπίδα, μα η αποθυμιά.
Για πάντα τώρα στάσου. Χτύπησες αρκετά.
Σε τίποτα δεν ωφελεί η κίνησή σου
ούτε η γη τους στεναγμούς σου αξίζει.
Πίκρα και πλήξη είν’η ζωή και τίποτε άλλο.
Ο κόσμος είναι λάσπη.
Ησύχασε λοιπόν. Για τελευταία φορά απελπίσου.
Στο γένος το δικό μας η μοίρα χάρισε μόνο τον θάνατο.
Τον εαυτό σου πλέον περιφρόνησε, τη φύση επίσης,
εκείνη την κακούργα δύναμη που στα κρυφά κυριαρχεί
βλάπτοντας τον καθένα,
μαζί της περιφρόνησε και την απέραντη των πάντων ματαιότητα
(μετάφραση Λητώ Σεϊζάνη)
Το τραγούδι του κοριτσιού
Τραγούδι επίμονο, μικρής κοπέλας
Έρχεσαι από κλειστό δωμάτιο και πλανιέσαι
Στους ήσυχους δρόμους – γιατί μου ακούγεσαι
Τόσο θλιμμένο; Γιατί μου σφίγγεις τόσο την καρδιά
Και φέρνεις δάκρυα στα μάτια;
Είσαι όμως πρόσχαρο, μια γιορτινή φωνή
Για την ελπίδα. Κάθε σου νότα αντηχεί αναμονή.
Ας είσαι χαρωπό, στ’ αυτιά μου μοιάζεις θρήνος
Κι ο οίκτος τρυπάει την ψυχή μου.
Και μόνο η ιδέα της ελπίδας
Φέρνει πόνο
Σ’ αυτόν που καλά τη γνωρίζει.
Αρχικά αναφερόμενη πηγή: http://poihtikhalitheia.wordpress.com
Πηγή από την οποία το είδαμε εμείς: Ποιητές του κόσμου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.