Ευ-άγγελος Τ.- 7 πολύ όμορφα Ποιήματα

Ανάποδος χορός

Χορεύουμε στον κύκλο ανάποδα,

αυξάνουμε ταχύτητα.

Τα χέρια σηκώνονται,

η κόρη σκεπάζει την ίριδα.

Κύκλος και κόκκινη ζάλη γίνονται ένα,

αντικρίζουμε μία μόνο μαύρη κουκίδα.

Η σκιά των χεριών μοιάζει αλλόκοτη.

Τα κεφάλια αντιστέκονται,

ώσπου ο κύκλος μάς καταπίνει.

Συμπόρευση

Θα σ’ ακούσω όταν θα μου μιλήσεις,

Με τα χέρια μου θα πιάσω τη φωνή σου.

Θα σε συντροφέψω όπου και αν με πας

αλλά το χέρι μου, συνέχεια, θέλω να κρατάς.

Μπορεί, έτσι, να μη χαθώ

και μαζί σου να σχοινοβατώ.

Θέλω να μου υποσχεθείς όμως

ότι θα κάνεις για σένα το καλό.

Ο άλλος

Είπα πως κάθε φορά είμαι ένας άλλος.

Μου ’πες πως ο άλλος προσπαθεί να μοιάσει εσένα,

ότι κινείται με λεπτότητα για να μη σε προσβάλλει.

Ο άλλος που συναντάει έναν άλλο δικό σου

και ο άλλος σου προσπαθεί να μοιάσει εμένα.

Οι άλλοι που σαν μαϊμούδες μας μιμούνται.

Το σημείο που αγγίζονται μας πλησιάζει.

Είπα πως κάθε φορά είμαι ένας άλλος.

Μου ’πες πως σε τρομάζω,

ότι λέω λόγια τρελά,

μου ’πες πως όλοι οι άλλοι είμαι εγώ,

τους άλλους που εξουσιάζω για να μη σε προσβάλω.

Είπα πως κάθε φορά είμαι ένας άλλος,

ο δικός σου ο άλλος δεν με κατάλαβε.

Ύστατη στιγμή

Του λες να κρατηθεί, να υπομείνει.

Του λες πράγματα άλλα για να ξεχαστεί.

Με υποκρισία τον κοιτάς στα μάτια

και του κρατάς το χέρι.

Όλα καλά θα πάνε, του λες,

τον παραμυθιάζεις.

Άλλες φορές κρατιέται μέσα στο κίτρινο κλουβί.

Και άλλες φορές η αστραπή σε θαμπώνει

από της ψυχής του το φως.

Γιατί έρχεται Εκείνος που κανείς δεν μπορεί να αναμετρηθεί

Για μια στιγμή, γλιστράει από το χέρι σου

και τρέχει. Τρέχει σ’ Εκείνον σαν καναρίνι.

Ήρεμος πια, σου χαμογελάει.

Και η γαλήνη του σε χαιρετάει.

Ψάχνεις, τάχα, να βρεις το παγωμένο χέρι του,

πάλι να το κρατήσεις, πάλι να τον γελάσεις

για να παραμυθιάσεις τους άλλους τώρα.

Εκείνος, όμως, γελάει.

Εκείνος στον οποίο μοναχά υποκλίνεσαι.

Είδη Σκυφτά

              

Με προθυμία γονατίζουν ανάμεσα στων αφεντικών τους τα πόδια.

Αφεντοειδή θέλησαν να γίνουν και στο σβέρκο μας να μπαστακωθούν.

Θέλουν να τους πλένουμε τα πόδια,

όπως έκαναν στους επιβήτορές τους.

Πρέπει τώρα στο ύψος των περιστάσεων να σταθούν,

να μας εξουσιάζουν· πήραν προαγωγή.

Να μας προστάζουν και σε οργασμό να φτάνουν.

Και νομίζουν ότι μας κερδίζουν.

Βρώμικα και γλοιώδη ερπετά

δεν σας εκτιμούμε,

κανέναν δεν έχετε, σας σιχαινόμαστε.

Το καταλάβατε τώρα που τις πλάτες μας αντικρίζετε.

Τώρα που ούτε ο καθρέφτης σας δεν σας αναγνωρίζει.

Καταλάβατε, οχιές, πως σας έλεγε ψέματα

ότι είστε οι πιο όμορφες στον κόσμο.֗

Εικονικά

Αγόρια τρέχουν στο λιβάδι,

πεταλούδες ψάχνουν για να συλλάβουν,

σπιτάκια χτίζουν και τις αιχμαλωτίζουν.

Η μάνα πλάθει το ζυμάρι.

Κορίτσια παίζουν τη μεγάλη καμάρα

αχ, τα πόδια τους να μπέρδευαν στο σκοινί,

στο χώμα να έπεφταν αμαχητί.

Ο πατέρας μουλιάζει το ψωμί στην παπάρα.

Ένα αγόρι παίζει πλέι στέσιον,

τους κακούς πολεμάει,                                                       

εδάφη κερδίζει και πόλεις χτίζει.

Η μαμά θαυμάζει τα εξτέσιον.

Ένα κορίτσι ψάχνει για φίλους,

σουφρώνει τα χίλια και φωτογραφίες ανεβάζει.

αχ, μακάρι ο κάθε ένας ένα λάικ να βάζει.

Ο μπαμπάς τα πηδήματα από ψύλλους τα κάνει γαργάρα.

                                             

Αναίρεση

Ο ήλιος ποτίζει την αυλή του βασιλιά,

ο αέρας στεγνώνει τη βρεγμένη θάλασσα.

Τα δέντρα μικραίνουν και γίνονται

σαν το χορτάρι που έβγαλε χώμα.

Της Αιγύπτου η Μάου τον Κέρβερο δαγκώνει,

τα πουλιά δεν μιλάνε μόνο στην Αρετούλα.

Τα τρία κατσικάκια καταβροχθίζουν τον κακό λύκο

σαν το μυρμήγκι που λιώνει έναν ελέφαντα.

Τα λουλούδια μοσχοβολούν κοπριά,

ο καφές λιώνει μέσα στον πάγο.

Τα κεράσι είναι πιο πικρό από τ’ αμύγδαλο

σαν το ξίδι που είναι πιο γλυκό από το αλάτι.

Εσύ μην ανησυχείς.

Στον κόσμο των κουκίδων όλα διορθώνονται.

Με μία αναίρεση.