Σκόνη εσύ λυπήσου με- Jovani

Σκόνη εσύ λυπήσου με

Στης βελονιάς το κέντημα
στης μυρωδιάς τη χάρη
στην πλάνη του παράδεισου
σκοντάφτει μ' ευκολία
οι στόχοι γίνανε καπνός
όπου ελπίδα και γκρεμός
ποιός να' ναι η αιτία !

μήπως της πόλης απονιά και γύρισμα της πλάτης
ή μήπως ζούγκλα σύγχρονη που τρώει πολιτισμένα
που καίει χαρτιά της μόρφωσης και τους γονείς μεθάει
εκεί που χαθήκαν ηθικές κι ο νόμος βόλτα πάει

η πόλη δείχνει εμάς κι εμείς την κοινωνία
κι η κοινωνία απαντά
'' μου σπας την ησυχία ''
κι όλοι εμείς που κάναμε μπαλάκι την ευθύνη
όσο κι αν κλάψουμε μαζί
τι να την κάνεις την οργή
σ΄ αισθήματα φτωχεύσαμε το μέλλον όλο φθίνει.....



άτονη κρύα πινελιά κορμί σκυφτό αποκαμωμένο
χάρτινη μοιάζει η γροθιά και στην ψυχή σκοτάδι
κι εκεί που πλάθαν όνειρα
τώρα ηχούν παμπόνηρα
ψεύτικοι κόσμοι το πρωί κι απατηλοί το βράδι

τρέμουν τα χέρια ανήμπορα
το γέλιο πολυτέλεια φωτιά στα σωθικά μας
'' λίγα ψιλά παρακαλώ ''
μ' ευγένεια φαρμάκι απ΄τον καημό
μα όλοι τελματώσαμε κουφοί στ' αρχοντικά μας

τα φώτα χαμηλώνουνε και πέφτει η αυλαία
μορφές αγγέλων κίνησαν πομπές με υμνολόγια
το τέλος μοιάζει λυτρωμός
μα βγαίνει κραυγή σαν κεραυνός
έσχατο μη προς το θεριό εκεί απ' τα καταγώγια

'' σκόνη του τέλους άπονη ξεμυαλισμών σκουπίδι
τουλάχιστον εσύ λυπήσου με
χάσου απ' τη σκέψη μια στιγμή
λείψε απ' τις φλέβες την αυγή
τότε που θέλγεις ν' αποκτήσουμε ''

'' τη ζητιανιά την έκανες πηλό στα δάχτυλά σου
πόνο και θλίψη ξέβρασε το παθος σου να ζήσεις
κι αν λυπηθώ τί ωφελεί !
δείξε στον έμπορο πυγμή !
μια στάλα μόνο θέληση και πίσω θα γυρίσεις ''