Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2012
3 σχόλια:
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Νανούρισμα
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου ζήτησε εψές αργά που ξάπλωσες στο στρώμα,
Να σου χαϊδέψω τα μαλλιά, να σου κρατήσω συντροφιά,
να σου χαρίσω την καρδιά κι ένα φιλί στο στόμα.
Μα εγώ με τόσα που περνώ, χρόνο δεν είχα να σταθώ
και σ’ άφησα μονάχο. Όμως μετά μετάνιωσα,
κάθισα και σου τα ‘γραψα, όσα στο νου μου τα ’χω.
Ηθελα πάντα η βραδιά, σαν έρχεται, να φέρνει,
χίλια καλούδια στη ποδιά και δίπλα σου να γέρνει.
Ένα αστέρι φωτεινό να φέγγει να διαβάζεις
και το φεγγάρι ολόγιομο σε έγνοια να με βάζεις.
Ένα καλάθι με καρπούς, γλυκούς όπως το μέλι,
την πείνα σου να πολεμούν κι ένα χρυσό καρβέλι.
Μια φεγγαρίσια μάγισσα για να σε νανουρίσει,
να σου χαϊδέψει τα μαλλιά, να σε γλυκοφιλήσει…
Και κειός ο δράκος ο κακός, που όλους τους τρομάζει,
στα πόδια σου, σαν το σκυλί, πιστά να σε κοιτάζει.
Νεράιδες τριγύρω σου να πλέκουνε στεφάνια,
να στα φορούνε στα μαλλιά, στο στήθος τους γιορντάνια.
Του δάσους τα άγρια ξωτικά, να κουβαλάνε ξύλα
και να σου φτιάχνουν πάπλωμα με λούλουδα και φύλλα.
Κι όλα του κόσμου τα παιδιά, με μια φωνή μελένια,
να λεν τραγούδια μαγικά, γλυκά, ξεψυχισμένα.
Κι ο ύπνος όταν θα φανεί, να σέρνει το κατόπι,
ονείρατα βελούδινα όσα της γης οι τόποι.
Κι εσύ, καβάλα σ άλογο μ’ ολάνοιχτα φτερά,
να ταξιδεύεις οπου θες, την κάθε σου φορά.
Και μες τον ύπνο να γελάς,να γίνεσαι παιδί…
που όλες τις γης τις ομορφιές κατάφερε να δει.
υπεροχο!!! μακαρι να μπορουσες να κανεις κατι και για το δικο μου
Μπορούμε να το δημοσιεύσουμε αν θέλετε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάει, πάει, πέρασε
Διαγραφήτο κακό το όνειρο
κείνο που με άφησε
μόνο και κακόμοιρο
Πάει, πάει, πέρασε
ο μεγάλος πόνος
κείνος που με άφησε
να κοιλιέμαι μόνος
Πάει, πάει, πέρασε
η μεγάλη θύελλα
τώρα πια τα άγρια
γίναν όλα ήμερα
Παει, πάει, πέρασε
και αυτή η οδύνη
τώρα μόνο έμεινε
στη ψυχή γαλήνη
Αυτοσχέδιο νανούρισμα, Στοκχόλμη, 2009~2012, Έλτωνας
http://www.facebook.com/eltwn
https://twitter.com/eltwn