Το φεγγάρι βγήκε να φωτίσει
μα το φως του αχνό αυτό το βράδυ
Αυτό το βράδυ που η ψυχή λαχτάρισε σκοτάδι, μοναξιά.
Της έκανε το χατίρι και φώτισε
αλλού.
Λίγο, πολύ λίγο έριξε φως,
μην την τρομάξει και χαθεί ξανά στα τρελλά όνειρά της.
Όμως το ξέρεις καλά φεγγάρι μου, δεν την κρατά τίποτα.
Θέλει να φύγει μακριά, μακριά σου.
Θέλει να αμαρτήσει, να δαμάσει
το κακό για χάρη του καλού.
Η
λογική, αντίθετη, φωνάζει φεγγάρι.
Μείνε, σου λέει, μείνε και φώτισέ την.
Έτσι δε θα χαθεί, όπου και να παει...
Τότε το κορμί μαγεμένο από τη δύναμη της,
ψιθυρίζει... εγώ την ακολουθώ...
Δεν αντιστέκομαι, φοβάμαι τη χείμαιρα
αλλά την ποθώ όσο κι αυτή. 
Η μεν του σώματος ισχύς γηράσκει, η δε της ψυχής ρώμη αγήραστος εστίν.(Ξενοφών)
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ψυχή δεν δαμάζεται....οταν αναζητά τροφή..., η λογική δεν μπορεί να την εμποδίσει και το κορμί υπακούει και την ακολουθεί...
"Τότε το κορμί μαγεμένο από τη δύναμη της,ψιθυρίζει... εγώ την ακολουθώ..."
Έντονα συναισθήματα με όμορφο τρόπο δοσμένα ...!!!!!!!
Πάρα Πολύ Ωραίο Ποίημα !!!!!
Ακολούθα την Ψυχή σου , οι ψυχές δεν λένε τίποτε άλλο παρα μόνο την αλήθεια !!!!!
Πολυ ωραία γραφή , με άγγιξε !!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή