Η απάντηση του καθρέφτηΤο σώμα μου κουράστηκε μα πάλεψε γενναία
σκέψεις πολλές κι ορμητικές γεμίζουν το μυαλό μου
σύννεφα μαύρα, φθονερά, τυλίγουν το λαιμό μου
κλείνω τα μάτια και σιωπώ, σε σκέφτομαι μοιραία
Πριν λίγες μέρες σ' άκουγα, μου πρότεινες ν' αλλάξω
"άνοιξε πια τα μάτια σου, ζήσε τα όνειρά σου"
προτού να φύγεις θέλησα μια κάρτα να σου γράψω
κι ένιωσα σαν μ' αγκάλιασες αγάπη απ' την καρδιά σου
Θυμάμαι ακόμη μια φορά που σ' είχα αγκαλιά μου
τότε που η άμμος έπαψε να ρέει στην κλεψύδρα
σα μελωδία ονειρική ακούστηκε στα αυτιά μου
σαν ψέλλισες το "σ' αγαπώ" μέσα στην καταιγίδα
Η μέρα έξω νικήθηκε κι η νύχτα βασιλεύει
ενός σκυλιού τ' αλύχτισμα ταράζει τη σιωπή της
φώτα σπιτιών, χορεύοντας, πληγιάζουν το κορμί της
μα εκείνη ασυγκράτητη την πλάση διαφεντεύει
Το βλέμμα μου ανήσυχο, πλανιέται μες στο χώρο
αχόρταγο, αναζητά μια εικόνα να ρουφήξει
ένας καθρέφτης το τραβά, προσφέρεται σα δώρο
κι εγώ χάνομαι μέσα του προτού η νύχτα λήξει
Βλέπω ένα πλάσμα γνώριμο, φαίνεται να μου μοιάζει
πράσινο έχει στα μάτια του και μαύρο στο μαλλί του
το βλέπω ξάφνου να γελά κι η όψη του ν' αλλάζει
τα χείλη του σαλεύουνε, "τ' αξίζεις" μου φωνάζει
και στο μυαλό μου αντηχεί η άηχη φωνή του
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.