Ωδή στον Pablo Neruda
Σε μια άκρη του κόσμου
εκεί που η οξεία αλλάζει στα χείλη
και που η δέηση καλπάζει
την πυκνή βροχή του ονείρου
εκεί που η ανέγγιχτη έρημος
φίλησε τα παγόβουνα των πράσινων θαυμάτων
και που τα μήκη ερωτεύονται την ακτογραμμή
εκεί από ένα βλέμμα κατέρρευσαν
πολυόροφοι κύκλοι σήψης και η σκέψη σχημάτισε
λίμνες νουφάρων με ασταμάτητη χρυσή βροχή.
Εκεί κάποια χείλη κτίσαν τη γη
και έπλασε η γλώσσα τη ζωή.
Εκεί ο Εχέδωρος αβγάτισε τις πηγές
και φύσηξε στο ιστίο του νου
που ταξίδεψε τη κάθαρση στη βρεγμένη άμμο της γης.
Και όταν ο καιρός γεννούσε τη γαλήνη
και το δίσεκτο έτος μόλις είχε αφήσει τη μυρωδιά του
τη διακοσιοστή εξηκοστή έκτη ημέρα
η σιγή διαπέρασε τις Άνδεις
σε ένα νυχτοσκάρι των λέξεων
και στο άτακτο πείσμα των λογισμών
εκεί που η ένωση των ανεντάχτων δεν ήρθε
και το λύχτισμα των λύκων
χάραξε τα ηλιόπηχτα καταμεσήμερα
εκεί δεν θα σκιάζει τα μάτια, το γείσο,
που έσφιγγε ερωτοτροπώντας
τις τελευταίες σκέψεις των νερών.
Σήμερα αιώνες είπαν πως άργησαν
και σκάβουν την αθανασία
στον ίδιο τελικό αριθμό
του έτους των νεκρών συλλαβών.
Σήμερα στις οκτώ του Απρίλη,
όπου κατάπια το φώς
τα οστά πήραν τον ήλιο στους πόρους τους.
Πίσω απο το ποτάμι του καθρέπτη
λύθηκαν τα σφιγμένα μίση
και ένα όνομα απέκτησαν οι ρυτίδες μας!
Pablo.
Ηλίας Παπακωνσταντίνου, 25.3.2013 Αθήνα.
Αφιερωμένο στο μεγάλο Ποιητή, Αγωνιστή και Άνθρωπο
Pablo Neruda και σε όλο το λαό της Χιλής.
Oda a Pablo Neruda
En un extremo del mundo
alli donde el acento cambia en los labios
y donde la suplica galopa
la lluvia espesa del sueno
alli donde el desierto intacto beso
los icebergs de los milagros verdes
y donde las longitudes se enamoran del litoral
alli por una mirada se derrumbaron ciclos de varios pisos
de putrefaccion y el pensamiento configuro
lagos de nenufares con una lluvia dorada interminable.
Alli unos labios edificaron la tierra
y dio forma la lengua a la vida.
Alli Ejedoros1 multiplico las fuentes
y soplo la vela de la mente que viajo
la catarsis en la arena humeda de la tierra.
Y cuando el tiempo daba a luz a la serenidad
y el ano fatal apenas habia dejado su olor
el dia ducentesimo sexagesimo sexto
el silencio atraveso los Andes
en un paseo nocturno de pastoreo de las palabras
y en la obstinacion desordenada de las reflexiones
alli donde la union de los no afiliados no llego
y el aullido de los lobos
trazo los densos mediodias de sol
alli no sombreara los ojos, la visera,
que apretaba coqueteando
los ultimos pensamientos de las aguas.
Hoy dijeron que se atrasaron siglos
y excavan la inmortalidad
en el mismo numero final del ano de las silabas
muertas.
Hoy ocho de abril, que trague la luz
los huesos recibieron al sol en sus poros.
Detras del rio del espejo
se resolvieron los odios apretados
y un nombre adquirieron nuestras arrugas: Pablo.
Ilias Papakonstantinu, 25.3.2013 Atenas.
Dedicado al gran Poeta, Luchador y Hombre, Pablo Neruda. Y a todo el pueblo de Chile. Traduccion: Aretousa Giannakou Revision: Miguel Castillo Didier
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.