Από ωδές θαμμένοι
Σφετερισμένοι -
Συχνά τους βλέπω να σκουπίζουν
τις αλέες που συνήθιζα να ατενίζω
Με δεμένα μάτια -
Αλλά τώρα πρέπει να σωπάσω ξανά
και ίσως αποδειχθεί λάθος εκείνος ο
χρησμός που μιλούσε για κάτι που έδειξε
η τηλεόραση -
Δέντρα που μίλησαν στον ύπνο τους
με το όνειρο της περιέργειας της φωνής τους.
Μακριά από πόλεις που γνώρισα
από ανέκφραστα λατομεία
που το φεγγάρι χάραζε τη μορφή ενός
Βούδδα·
η σιωπή,
εμφανίζεται σαν σχοινοβάτης
κι από κάτω τεράστιοι κορμοί
των δέντρων του Θανάτου ανθίζουν
με κάθε κίνηση.
Πίνω λοιπόν απ' το ποτήρι σου
Οπως ο νεκρός απ' την ψυχή σου.
Πηγή: http://www.poema.gr/poem.php?id=65&pid=16
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.