Σαν αστραπή...
Κάτι λαμπερό σαν αστραπή πριν από τη βροχή,
κάτι σαν οπτασία που τελειώνει
μόλις τα μάτια σου ανοίξεις.
Όλο και απομακρύνεται ή μήπως είσαι εσύ αυτός που φεύγει;
Δεν ξέρεις, μαντεύεις.
Πέφτεις στα γόνατα και παρακαλείς.
Παρακαλείς, απειλείς, υπόσχεσαι, αδιαφορείς.
Σου έχουν μάθει ότι όλα μπορείς να τα κατακτήσεις.
Τρόποι δομιμασμένοι που όμως πέφτουν στο κενό
της ανυπαρξίας του κόσμου που το περιβάλλει.
της ανυπαρξίας του κόσμου που το περιβάλλει.
Θα τολμούσα να Πω οτι σχεδόν το έχω αισθανθεί , αλλα ποτέ δεν θα μπορούσα να βρω τις κατάλληλες λέξεις και να τις βάλω τόσο όμορφα όπως εσυ ....!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή